Nobela ni JanuaryR

EVEPuting kisame agad ang bumungad sa akin pagmulat ko ng mata ko. Tahimik ang paligid, tanging ingay lang na nanggagaling sa aircon ang bumabalot sa kwarto. Nilibot ang paningin ko sa paligid at napagtanto na hindi pamilyar ang lugar. Malaki ang kwarto. Kulay puti rin ang ding ding at may nakasabit na iba’t ibang magagandang artworks. May malaking flat screen tv sa harap ko at may malaking built in aparador. May sofa rin sa gilid ay may study table, maraming librong nasa magandang lagayan ng shelves at may magandang carpet sa ibaba.Ngayon ko lang din napagtanto na natutulog ako sa isang sobrang laking kama, sa tingin ko kasya ang limang tao dito.Hindi ito ang inaasahan ko. Sa totoo lang, akala ko hindi na ako aabot ng umaga. Kaagad nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy pagbaba ng kama. Napasadahan ko ang sarili ko sa salamin. Magulo ang buhok ko at mukhang masarap ang tulog, napansin ko rin na kung ano ang suot ko kagabi, ganon pa rin ang suot ko.“Nasaan ako?” tanong ko sa sari

Ethan I squinted my eyes as I watched her walk with that bastard. I clenched my jaw and tilted my head while trying to watch her closely. My eyes went to her long shiny hair down to her body. My lips parted when I noticed the curve on their right places.Goddamn. When the time is right I’m gonna put my hands all over that tiny little body and make her mine, her legs, her arms, her thighs, all of her. Madilim ang paligid, the only light that gives their way is the light bulb from the pole. And we are in the shadows, following them quietly. Hindi masyadong malayo sa kanila, just enough to see her clearly.Despite this heavily tinted window in my car, I can still see how those hips sway when she walks. The only thing that ruin the picture is her best friend beside her, that fucking bastard.She turn sideways, facing him, dahilan para masilayan ko ang mukha niya. Her eyes twinkled while talking, those brown doe eyes’ shining just like the stars. Her high pointed nose is very evident

EVE"Alam mo dapat talaga pinalaglag na kita dati palang, wala kang silbi dito Eve, wala!" Umagang umaga boses kaagad ng nanay ko ang bumungad sa 'kin. Hindi ako sumagot at tumayo nalang bago niligpit ang lumang banig na tinulugan ko.Medyo nasanay na ako. Labing siyam na taon kong naririnig sa labi niya iyan kaya wala nang bago sa akin. "Alam mo mag-asawa ka na lang ng mayaman para maiahon mo kami ng kapatid mo sa hirap."Lumaki kaming walang tatay. Sinabi ni mama na namatay na daw ito at kada itatanong ko kung bakit, nagagalit siya.Hindi ako sumagot at nagpunta na lang sa kusina upang ipagtimpla sila ng kape. Iyon ang unang trabaho ko ngayong araw."At dahil tinanghali ka ng gising, kunin mo sa kabilang kanto ang pinapalabhan na damit ni Aling Sabel,"Napalingon ako sa kanilang dalawa nang sabihin niya iyon.Si mama ay nakaupo sa monobloc habang naka-taas ang isang paa. Kulot ang maikli niyang buhok, payat ito dahil dalawang beses lang kami kung kumain sa isang araw. Pero kahit