Nobela ni Ellie Gim

SENYOR ALFRED POV Hindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa babaeng naglalakad papuntang altar, napakaganda nito sa suot na puting pangkasal bagay sa busilak nitong puso. Napatingin sya sa altar “Elizabeth, siguro ay masaya ka na, natupad na ang hiling mo, hindi na ako mahihiyang humarap sayo kapag nagkita tayong muli sa kabilang buhay” FLASHBACK "Senyor umalis po si Ellie" imporma sa kanya ng taong nagbabantay sa kilos ng dalaga "Sundan mo, wag mong aalisin ang paningin sa kanya" kapagdaka ay ibinaba na ang tawag. "Senyor, sa isang club po sila pumunta kasama ng kaibigan nya" muling imporma nito. Nakasilip ako ng magandang pagkakataon na isagawa ang plano, parang umaayon sa kanya ang panahon hindi sya mahihirapan na kumbinsihin ang dalawa na magpakasal sa naiisip nyang plano. Sinabihan nya eto na lagyan ng gamot ang inumin ni Ellie at siguraduhuhin na maiinum eto ng dalaga, bahala na kung paano ko isasagawa eto, matyaga kong hinintay na dumating ang dalaga pero nagulat

“SIR, you need to watch this!” nagmamadaling pasok ni Jeff sa Opisina habang inaabot ang gadget. Napakunot ang nuo ni Nathan habang pinapanood ang video. Ang dami ng nakapanood ng video pero wala syang pakialam iisa lang ang pumasok na isip nya. “Ellie” “Ask someone to take that down this post, bayaran nyo kung sino ang dapat bayaran!” utos nya kay Jeff. Wala akong pakialam sa video, mas concern ako sa mararamdaman ni Ellie. Tumango lang si Jeff at nagpaalam na sa kanya. Kinuha nya ang cellphone at tinawagan si Daniel. “Hello Kuya, Did you watch the video?” agad na tanong nito pagkasagot sa call. “Where is Ellie?” balik tanong nya. “She is with Ruth, papunta na ako dun!” sagot ni Daniel Alam ko sa oras na eto napanood na rin nya ang video, ayoko mag-isip sya ng iba at lumayo sya sakin. Napagpasyahan kong umuwi sa mansyon, nainis ako ng hindi ko sya makita ang sabi ni Manang hindi pa daw umuuwi, naiisip ko na baka kasama nya ang Alex na yun, naninibugho ako dahil kaedad nya an

MASAYA ang lahat sa ibinalita ng mga doctor, lalong lalo na ako.Nakahinga ako ng maluwag ng masigurong ligtas na ang aking mag-ina, sa loob ng anim na buwan na walang malay ang aking asawa, araw-araw akong nagpapasalamat sa Dyos, kahit ang mga doctor ay nawawalan na rin ng pag-asa na gigising eto, hinihintay na lang na sumapit ang ika-7 buwan ng tiyan ni Ellie para isilang ang aming anak. Hindi ko mapigilang mapaiyak habang nakatitig sa natutulog kong asawa. Akala ko nung una etong mag flatline ay mawawala na eto sa amin base sa hitsura ng Doctor ng lumabas eto, nakahinga lang ako ng maluwag ng magsalita eto. “She keep holding on!!” sabi nito.“Nathan..” paos na tawag ni Ellie sa akin habang nakayupyop ako sa gilid ng kama. Mabilis akong nagising at napatayo.“May masakit ba sayo? Okay na ba ang pakiramdam mo?” Sunod sunod na tanong ko.Umiling lang si Ellie bilang sagot, tinitigan ako ng aking asawa. Nagmamadali akong tumawag ng doctor na agad naman pumasok upang tingnan si Ellie.

MAHIGPIT nyang niyakap ang anak na parang takot na takot na mawala eto, saglit na niluwagan nya ang yakap dito parang haplusin ang mukha nito para siguraduhing hindi sya nanaginip lang! “Hey buddy!” sabi nya dito na umiiyak sa sobrang tuwa. “Hi, Daddy” nakangiting tawag nito sa kanya. Mahina syang napatawa, ganun din ang nakapaligid sa kanya sa sagot ng anak. Muli nya etong niyakap. “I thought I couldn’t see you again!” bulong nya sa anak. “I guess we’re even!” singit ni Gerald sa kanilang mag-ama. Napatingin naman si Nathan sa kaibigan bago tumawa ng mahina. “SURE IT IS!!” Nagpatango-tango si Gerald. Ilang saglit lang nagsalita ulit eto. “Can I have a word with you?” sabi nito na tila may nais sabihin, saglit syang nagpaalam sa anak at nilapitan ang kaibigan. “It would be better if you had Marcus check-up. He wakes up in the middle of the night screaming at the top of his lungs.” punong-puno ng pag-aalala ang mukha nito. Naawang muli syang napatingin sa anak na kasalukuya

KINAKABAHAN sya sa ibinalita ni Karlos tungkol kay Marcus, hindi nito kinumpirma kung si Marcus ang natagpuang bata malapit sa isla kung saan naganap ang pagsabog, ngunit nagbabakasakali sya na ang anak ang batang tinutukoy nito. Halos hilahin nya ang oras para makarating sa lugar. Isang concerned citizen ang nagparating sa mga pulis na may napulot silang bata, halos wala daw etong damit, wala ring galos or kahit anong sugat eto kaya inakala ng lahat na naanod lang eto dun. Nasa pangangalaga daw eto ng DSWD sa lugar. Ngunit nadismaya sila pagdating sa lugar. “May nagclaim na sa bata, sinabi nito na sya ang Uncle.” paliwanang ng babaeng nangangasiwa dito. “Maraming salamat po.” wika ni Karlos. Tumalikod si Nathan at tumanaw sa mga batang naglalaro. “Kelan po sya kinuha?” muling tanong ni Karlos. “Kahapon lang po, hindi na kami nagdalawang isip na ibigay eto dahil kilala sya ng bata” sabi muli ng babae na kanina pa pasulyap-sulyap kay Nathan. Napansin eto ni Karlos, tila napahiya n

HALOS himatayin sya sa warning shot na pinaputok ni Trixie. Pinagpapawisan ngayon sa takot si Ellie dahil sa baril na nakaumang sa kanya. Kitang-kita nya ang galit sa mukha ng babae na parang wala sa sariling isip. Nakita nya sa gilid ng kanyang mata ang babaeng hawak- hawak ng isa nyang tauhan, "Lorrie?" sigaw ng isip nya, napaawa sya sa babae. “Nasan ang kasama mo? Tatakas ka pa? ” Galit sa sigaw ni Trixie kaya muling bumalik ang atensyon nya dito, marahil ay hindi nito napansin ang babaeng hawak ng tauhan nya. Umiling ng malakas si Ellie habang nakataas ang dalawang kamay. "Ang tapang-tapang mo! Ngayon ipakita mo sakin ngayon ang galing mo!" napatingin si Ellie sa dulo ng baril na nakaumang sa kanya na umuusok pa. “Parang awa mo na, wala kaming kasalanan sayo, pakawalan mo na kami” “Sorry dahil hindi ko kilala ang salitang awa!” sigaw nito, napangisi eto ng makita ang babaeng duguan na hawak ng tauhan nya na halos hindi na makatayo dahil sa sugat nito. “Dalahin nyo sa loob s

Chapter 33 MAG-IISANG linggo na sila dito sa Manila dahil na rin sa tulong ni Lemar, ayaw nya sana dito dahil nag-aalala sya na baka may makakita sa kanya na kakilala nya, pero dahil sa maselan ang kanyang kalagayan dahil sa kambal ang pinagbubuntis nya , mas minabuti ng binata na dito sya mamalagi sa condo nito, bago lang daw ang unit, kinuha lang daw eto ng binata last year dahil sa ganda ng location, Mabuti na lang daw at naisipan nitong kunin ang unit kahit pa wala sa plano nito ang tumira sa Manila dahil nasa probinsya ang buhay nito. Kasama nya si Jill na tumira dito dahil na rin sa suhestyon ng binata na mabilis namang sinang-ayunan ng kaibigan. “Kapag may kailangan ka tawagin mo lang ako, nasa kusina lang ako” sabi ni Jill sa kaibigan. “Wag mo na kase akong isipin, ayos lang ako dito, okay” sabi nya sa kaibigan, sinamaan sya nito ng tingin, hindi nya mapigilang mapatawa sa hitsura nito na tila ba kakain ng tao, ewan ba nya sa kaibigan nya pinaglihi yata sa sama ng loob da

Chapter 32 KULAY puting kisame ang sumalubong sa kanyang ng magmulat sya ng mata, iginala nya ang paningin sa loob ng silid, napakuntot ang kanyang noo ng makita ang isang babaeng nakayupyop sa gilid ng kanyang kama. Tila pamilyar sa kanya ang bulto nito ngunit nais nyang makasiguro kaya niyugyog nya ang balikat nito. Bahagyang umungol eto bago pabalikwas etong tumunghay sa kanya. “Jill?” nasorpresa nyang bulalas. “Thank God, you’re awake!” “B-bakit-, P-paanong-?” hindi nya maapuhap ang sasabihin. “Tumawag sakin ang staff ng ospital para maipaalam ang nangyari sayo, kung hindi pa meron mangyayari sayong masama hindi ko pa malalaman?” sa himig nito ang pagtatampo. Sumagi sa isip nya na ang kaibigan nga pala ang nakalagay na contact nya in case of emergency, eto kase ang pinakamalapit sa kanya sa kanilang magkakaibigan. Wala naman syang planong ilagay ang kahit sino sa mga magulang nya dahil may mga kanya-kanya na etong buhay. Bigla nyang naalala ang nangyari sa kanya kanina kaya

Chapter 31MAGANDA ang ayos ng simbahan dahil araw ng kasal ng isang Hermano, isa sa pinakamaimpuwensyang pamilya sa bayang yun. Ngunit eto ang araw ng pagluluksa ng puso ni Justine, Hindi sya lumalabas ng bahay dahil bawat sulok yata ng bayang yun ay ang kasal nina Richel at Olivia ang bukang bibig ng mga tao. Kung gaano daw kaganda ang bride at bagay na bagay daw silang dalawa. Nakabandera sa buong social media ang kasalan pati sa social media page ng Resort.Lemar Calling….“Where are you?” bungad nito ng sagutin nya ang tawag.“Home” walang gana nyang sagot.“Where?” “Sa apartment” maiksi nyang muling sagot.Tila natahimik ang kabilang linya.“Are you okay?”“O-Of course!” sagot nya. Napalatak naman ang binata sa sagot nya.“I’m so stupid! Of course your not!” na pa-tsk pa eto.‘Where are you?” tanong nya sa lalaki.“Church! I’m so bored!” sabi nito.Napatawa sya ng mahina.“I miss that!”“Miss what?”“Your laugh, you must do that more often!” sabi ng binata bago bumuntunghininga

Chapter 30 MINABUTI ni Justine na manatili na lang muna sa apartment, nakapagdesisyon na sya na kalimutan ang lalaki, pinipilit nyang mging normal muli ang buhay nya kahit mahirap. Araw ng Linggo naisipan nyang mamalengke dahil paubos na ang supplies nya, tamang-tama kase makakadaan na rin sya sa simbahan. Nawili sya sa pamimili ng mga prutas at gulay dahil napakamura at sariwa kumpara sa lungsod kaya hindi nya napansin ang isang sasakyan na huminto malapit sa kinatatayuan nya. “Justine?” Mabilis syang napalingon sa boses na tumawag sa kanya. Nanlaki ang mata nya ng makilala eto. “Lemar!?” malalaki ang hakbang na nilapitan sya ng lalaki. “What are you doing here?” “Namimili ako ng supplies” nakita nya na umiling eto. “Hindi yan ang ibig kong malaman, Bakit wala ka sa Hermano?” tahimik syang napayuko. “Hindi na ako nagta-trabaho dun” sagot nya dito, tumitig eto sa kanya na tila nakikisimpatya sa kanya. “Let’s have coffee” aya nito sa kanya na mabilis nyang sinang-ayunan, um

Chapter 29 Dere-deretso syang pumasok sa kanyang opisina, tila kakapusin sya ng hininga sa emosyon na nararamdaman nya. Nilampasan nya ang ilang empleyado nya na hindi pinapansin ang pagbati ng mga eto. Sandali syang huminto sa tapat ng table ng kanyang secretary. “I don't want to receive any calls.” sab nya dito. “How about Ms Olivia-” “I said, Any calls! is that so hard to understand?” sigaw nya dito na ikinagulat nito, never pa syang nagtaas ng boses dito ngayon lang. Mabilis nya etong tinalikuran at pumasok sa opisina nya. “Y-yes sir!” sagot nito. “Don’t disturb me!” pahabol nya dito. Napaupo sya sa kanyang swivel chair pagkapasok pa lang nya ng opisina. Itinukod nya ang kanyang dalawang siko sa table at yumuko bago humawak sa kanyang batok. Ilang sandali sya sa ganun posisyon bago tumayo at bumuntunghinga, napaharap sya sa bintana na nakaharap sa dagat. Naalala nya ng hitsura ni Justine, puno ng hinanakit ang mata nito na tumalikod sa kanya. Hindi nya mapigilang maawa sa da

Chapter 28DUMIRETSO na sila ng ospital Pagkatapos nilang kumain, nag text sya sa kanyang step-father na parating sya, kahit masama ang loob nya dito nagpasalamat pa rin sya dahil hindi nito pinababayaan ang kanyang ina. Hindi naman nya eto masisisi at wala syang magagawa kung hindi sya nito matanggap-tanggap bilang anak.Mahinang katok ang ginawa nya bago binuksan ang pinto. Mukha ng kanyang step-father ang nabungaran nya.“Justine!” tawag nito sa kanya.“Kumusta po si Mama?” tanong nya dito.“Mabuti naman sya ngayon, kaso kailangan nyang maoperahan sa lalong madaling panahon para maalis ang bara sa kanyang puso,” malungkot na saad nito.“God!” mahina nyang sambit.“Nagising sya kanina at hinahanap ka nya,” imporma nito.Tumango sya ng bahagya, minasdan nya ang hapis na mukha ng kanyang ina at hinawakan ang kamay nito. “Kailan pa sya may sakit?” tanong nya dito habang sa kanyang ina pa rin nakatingin.“Matagal na, kaso aayaw nyang ipaalam sayo dahil baka mag-alala ka,”Ilang sandali