Novels by Cristel Rossi

Choosing to live independently in a highly urbanized city is a decision Latisha Thaviya Fallarco made at such a young age. Despite her parents prohibitions, she still managed to convince them by performing well in academics.She wanted to attend parties, get drunk and dance in the club, go shopping, and explore neighboring cities. She wanted to live her life to the fullest in the place she considered the best.Yet, she never saw the coming of an incident that would end that kind of lifestyle. She was forced to leave and be with her family.Latisha thought that living in a province would be hard for her, but she was wrong. In a particular town in Iloilo Province, she found her true home.Ps. This story is written in Filipino and English.Choosing to live independently in a highly urbanized city is a decision Latisha Thaviya Fallarco made at such a young age. Despite her parents prohibitions, she still managed to convince them by performing well in academics.She wanted to attend parties

Kabanata 45: TerrainsPinaglandas ko ang paningin sa buong paligid. Ang mga puno ng narra na namumulaklak nang mahalimuyak ay nagbibigay ng lilim sa buong venue. Hapon na subalit hindi mainit ang paligid dahil nga sa mga puno. Tamang-tama lang ang liwanag sa buong lugar.Ang banayad na kaluskos ng mga dahon at ang huni ng mga hayop sa malayo ay lumilikha ng magaan at matiwasay na kalagayan ng kapaligiran.The sheer beauty of the whole ceremony site is striking and elegant. The decorations perfectly captured the essence of the vintage theme. Lacy curtains were draped from the branches of trees, and string of fairy lights twinkled overhead. The wooden benches for the guests were covered in soft, flowery cushions. The altar in the center front was decked out in delicate flowers, mostly dominated by white and in medium light shade of pink-red roses.Hinaplos ko ang aking tiyan at napangiti. Magtatatlong linggo na rin at dumating na nga ang araw na ito. Dobleng selebrasyon ito ngayon para

Kabanata 44: Ang Selebrasyon"Wala nang mas rurupok pa sa inyong dalawa, Lath! Grabe, biruin mo! Five years? Five years kayong 'di nagkita?" Hindi makapaniwalang bulalas ni Vyann. Pa kumpas-kumpas pa ito ng mga kamay sa ere habang nagsasalita.Umiling ako at natawa. The men were on the side of the lake. Half of their bodies were dipped into the water as they were talking. Nagkatinginan kami ni Caio. Ngumiti ako sa kanya subalit kinagat lang nito ang ibabang labi. Alam kong kanina pa niya gustong lumapit sa akin kaya lang, ayaw niya sigurong makaistorbo sa amin."Malamang, sabik na sabik 'yan sa isa't isa. Kung ako lang in naman! Sus! Ang ganyang ka-guwapong nilalang? The hotness?! I can't! And look at Latti—she has it all!" Maarteng sabi ni Becca.Hanggang balikat na ngayon ang buhok niya na sobrang nababagay sa kanya. Mas lalo siyang gumanda at maganda pa ang katawan. I am very happy for her. I know that she's been through a lot, from coming out and doing everything she could so her

Kabanata 43: InosenteSunod-sunod na katok ang parehong nagpagising sa amin ni Caio. I yawned and stretched, not wanting to get up."It's 10?" Medyo gulat na tanong ni Caio. Nakaramdam ako ng hapdi sa sikmura kaya napabangon ako at umupo sa kama.Hinila ko ang kumot para takpan ang itaas na parte ng katawan. Bumaba si Cai sa kama at hinanap ang kanyang pang-ibabang damit saka sinuot iyon bago buksan ang pinto."Gunner?"Napalingon ako sa kanila."May nagpupumilit pumasok sa labas. Hinahabol raw ng rebelde.""What does it have to do with us?" Takang tanong ni Caio.Bumaba na rin ako at nagsuot nagsuot ng maikling bestida."Kailangan ng tulong mo. Tungkol kay Rochelle."Doon na ako lumapit sa kanila. Inakbayan ako ni Caio at hinaplos ang aking braso."Ano daw ang kay Rochelle? Bakit may rebelde?"Nakaramdam ako ng kaunting pagkabahala. Pero, malaki ang tiwala ko sa mga tauhan namin. Hindi rin naman mangangahas ang mga iyon dahil nasa lugar sila ng mga Herezo. Tanging sa mga malalayong b

Kabanata 42: Hindi Katanggap-tanggapSinalubong ako ni Nicolai sa daan na naglalakad na parang kamamatay lang. Hinang-hina na ako at halos maghandusay na sa daan. Pumasok ako ng sasakyan ni Kuya.Tahimik lang siya at alam kong alam na rin niya ang nangyari. Siguro, si Caio pa nga ang tumawag sa kanya para sunduin ako.Dumiretso na kaagad ako sa kwarto ko at napahiga. Tulala akong nakatitig sa kisame habang hindi alintana ang pagdaloy ng luha sa aking pisngi.Sa tono ng pananalita ng Donya Elvira, parang sinasabi niya na kahit makabuntis ng iba ang kanyang apo, pakakasalan pa rin nito ang babaeng gusto niya. Pero, parang hindi tama sa akin iyon.Iniisip ko kung ano ang iisipin ng magiging anak namin sa susunod. Paano ko ipapaliwanag sa kanya na ang ama niya ay may anak sa labas? Bumuntong-hininga ako at ipinikit ang mga mata.I suddenly thought that maybe I should trust Caio. Maybe I should've stayed by his side. Ipinaglalaban niyang wala siyang ginawa. He needed me. But I chose to dou

Kabanata 41: Trust MeTirik na tirik na ang araw nang gumising ako. Walang sawa naming nilibot ang lupain nila buong araw at tumambay pa sa lawa. Halos doon na nga kami tumira.Ito ang unang beses na nagising akong wala siya sa tabi ko simula nang dito na ako natutulog sa mansyon nila dito sa hacienda. He loves cuddling me especially in the morning. Siguro dahil tanghali na kaya nagpasya siyang mauna na lang sa baba.Matapos mag-ayos ay bumaba na rin kaagad ako."Miss Latisha, pakibilisan ho! Nagkakagulo sila sa baba!" Bakas ang kaba sa boses ni Manang Luisa nang makasalubong ko siya sa hagdanan."Bakit ho?" Kunot-noong tanong ko."Kayo mismo ang tumingin! Si Rosalie at ang anak niyang si Rochelle, pinagpipilitang ginahasa raw ni Sir Caio kaya—""ANO?!" Gulat na gulat akong napasigaw.Hindi ko na pinatapos pa si Manang Luisa at kaagad na tumakbo kung nasaan sila."Noong umuwi siyang lasing na lasing noong nakaraang buwan. Hinigit niya ang anak ko papasok ng kwarto at madaling araw nan