Novel-novel oleh Tyrandria

AUBRIELLE'S POV“Pa, iyong bilin ko po sa inyo.” Kahit nakilos ako para maghanda papasok ay paulit ulit ko siyang binibilinan na dumaan sa center dito para magpacheck-up at bumili na rin ng gamot gamit ang naipon namin.“Oo na, umalis ka na nga ritong bata ka at istorbo ka lang.” Napanguso naman ako habang sinusuot ko ang may kalumaan ko ng sapato, medyo masikip na iyon sa akin pero nagagamit pa naman kaya ayos lang.“Eto na po, papa ha. Dumaan ka po roon at kung may gamot na reseta ay agad niyo na pong bilhin. Mag sarado muna po kayo, ngayong araw lang naman.” Hindi ako nito pinansin at nagpatuloy lamang sa paghigop ng kanyang kape.Mas lalo lamang akong napanguso, lumapit ako sa kanya at agad na hinalikan ang pisngi nito. Kunot noo ako nitong tinignan at balak akong hampasin ng mabilis akong tumakbo papalayo habang tumatawa.Mamaya na ang start ng part time job ko at buti nalang ay hanggang 5pm lang ang pasok ko ngayon kaya naman makakakuha ako ng pera at mabibilhan ko si papa mama

AUBRIELLE'S POV"Mom, I don't hate her. I'm just jealous but I don't hate her. I love her to the point that I don't care if it hurts me, gusto kong angkinin lahat ng sakit na nararamdaman niya. Kahit idoble pa ang sakit na ibibigay sa akin, h'wag lang niyang maramdaman. Makita ko lang siyang laging masaya, gagawin ko. Anong gagawin ko kapag nawala siya sakin, Mom? Hindi ko kaya. I want to be with her. If something happen to her, I will follow her.” Kita ko sa mata ng babae ang gulat sa sinabi ng anak niya at agad niyakap ng mahigpit ang anak."Stop saying that, Vincent." Hindi na muling nag-salita ang lalaki ang humagulgul na lang sa bisig ng mama niya. Hindi nga nila ako napansin hanggang sa umalis na ako sa harapan nila. Hindi ko alam kung bakit sa tuwing pinupuntahan ko si mama sa hospital na iyon ay lagi ko silang sinisilip sa kwarto nila. VVIP talaga iyon pero dahil sobrang busy ng mga tao lagi don sa pag-aasikaso ay halos hindi na rin naman nila ako napapansin. Ang lalaking umii

AUBRIELLE'S POVIbinalik ko na ang hindi na naman kailangan sa loob ng box at itataas ko na sana ulit ng may gupit na litrato ang bumagsak mula sa box.Nagtataka naman akong pinulot iyon dahil wala namang photo album na nasa loob ng box, puro gamit na lang talaga iyon ni mama na hindi na namin magagamit talaga dahil ang iba ay sira na pero hindi namin magawa na itapon kaya inilagay na lang namin iyon sa may box at ngayon ko lang muli iyong nabuksan simula ng inilagay namin iyon.Pinunasan ko ang maalikabok na litrato na iyon, nang maaninag ko na kung sino ang nasa litrato na iyon ay agad akong natigilan at halos lahat ng memorya na nakalimutan ko na ay agad na nagsibalikan sa akin ng makita ang litratong iyon. Basang basa ang mukha ko ng luha at sipon ko pero wala na akong pakielam doon at patuloy na lumuluhod sa doctor para operahan na si mama, alam kong hindi pa pwedeng agad agad operahan si mama at kailangan pa ng maraming check-up na gagawin pero sobrang lubha na ng sakit ni mama

AUBRIELLE'S POVMasaya kong binuksan ang pintuan ng bahay namin dahil agad akong nakuha sa pinuntahan kong convenience store, laking pasasalamat ko na lang talaga at maganda ang schedule ko sa school kaya naman hindi ako ganoong mahihirapan.Narinig ko ang pag-ubo ni papa kaya naman agad ko siyang dinaluhan.“Pa, mag-pahinga ka muna bukas.” sabi ko habang hinihimas ang likod nito. Pansin ko na ang paghihirap nito sa pag-ubo at matagal na rin ang ubo nito. Sa totoo lang ay gusto ko na siyang ipacheck-up ngunit wala naman kaming pera. Ang kinikita sa karinderya namin ay hindi naman malaki dahil maliit na karinderya lang naman iyon at hindi dinudumog ng mga tao, laging iilan lang ang nabili sa amin. Kaya naman ang mga kita sa karinderya ay napupunta lamang sa pang araw-araw na gastusin namin.“Naririnig mo ba ang iyong sarili, Aubrielle? Saan tayo kukuha ng pera, hija? Baon mo? Pagkain mo? Hindi ka talaga nag-iisip, ikaw na bata ka.” Malungkot akong lumuhod sa galit na si papa sa harapa

VINCENT'S POVTyra and I first met at one of Synesthea's parties. My parents always let my little sister do whatever she wants, and she enjoys throwing parties for no particular reason. I'm not complaining; it's just that whenever there is a party, our house is too noisy for me to even enjoy my own peace.The celebration was about to begin, and after greetings, all the children gathered into Synesthea's play area. Since Synesthea is a spoilt child and bullies kids she doesn't like, I know some of them don't like playing with her. Some of the parents who attended Synesthea's party used their children to approach Synesthea so that it would benefit their business, but my younger sister is difficult to please. She hasn't even had true friends up until now. Before, I felt bad for her because no children wanted to play with her because she insisted on being the boss in every game they played and making all the decisions. If she doesn't like other kids, she will start pulling their hair. I d

VINCENT'S POVMay hinarap siyang papel sa akin at mas kumalampag ang puso ko dahil sa nabasa.She's accepted sa university sa US and she's so happy about it. Agad ko siyang niyakap at hindi magawang sabihin ang tungkol sa napag-usapan namin nina Dad.Hindi ko kayang sirain ang pangarap niya, naramdaman ko ang pagyakap nito pabalik sa akin. Napapikit at napakagat na lang ng labi. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Tyra.Bumitaw ako sa pagkakayakap kay Tyra at agad na ngumiti ng lumingon siya sa akin. Hinawi ko ang buhok niya papuntang tenga niya na mas ikinangiti niya. Agad niyang dinampian ang labi ko ng mabilis na halik.“Do you want to sleepover here?” tanong niya sa akin nang may malaking ngiti.Tumango ako sa kanya at agad naman niya akong niyakag pataas patungo sa kanyang kwarto. Hinawakan ko ang bewang niya para alalayan siya paakyat sa hagdan na ikinatawa niya.“You're acting as if I'm some kind of glass that can easily break. ” Nakan