Novels by Purple Mystique

Soo's Pov Kinabukasan ay maaga pa akong nagising para ihanda ang breakfast namin. Feel na feel ko na tuloy ang pagiging Mrs. Lehmann. Magkaiba kami ng kwarto. Syempre, mahirap na pag tumabi ako sa kaniya. Sa guest room ako natutulog. Malaki ang bahay ni Wyatt. Kaya nga hinihiling ko na sana maliit na lang para no choice siya at tabi kami matutulog. Joke lang! Landi ko naman… pero sa kaniya lang! Pasado alas otso ng umaga ay umalis na kami ng bahay. Hindi ko rin alam kung sa’n kami patutungo. Ayos lang kahit saan basta kasama siya. Dumaan rin kami sa isang flowershop at bumili ito ng isang bouquet ng tulips. Nagulat ako nang ibigay niya ito sa akin. Gayunpaman, hindi ko napigilang sumilay ang matatamis na ngiti sa aking mga labi. Waah! Totoo ba ‘to?! Binigyan niya ‘ko mg bulaklak?! “P…para sa’kin?” nautal pa ang loka! “Just hold it.” Nawala ang mga ngiti ko na parang bula. Pinapahawakan lang pala hmp! Halos gusto ko nang tumalon sa bintana at umuwi na lang kesa ilunod ang saril

Soo’s Pov I was awoken by three gentle taps on my face. Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang mukha ng taong pinakamamahal ko, choss. Teka… Agad akong napabalikwas. “Nasan ang kalaban?! Nasan sila?! Nakatakas na ba tayo?!” “Don’t worry. We’re home and you’re safe.” Inikot ko ang paningin sa paligid at tama nga siya. Nandito na kami sa kwarto niya. “Goodness! Panaginip lang ba ‘yon?” Tumingin ako sa kaniya at gano’n din ang pag-iling niya. “Sino ba ang mga ‘yon?! Gosh! Isa yatang himala na buhay pa ako ngayon.” “That’s why you shouldn’t be with me.” Napatingin ako sa kaniya pero nasa ibang direksyon naman ang paningin niya. “Could you please stop loving me, Soo?” tugon nito bago ibinaling sa akin ang paningin. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang niyang inopen up ang bagay na ‘yon. “A…ano?” Ano bang dapat kong sabihin? Ano bang dapat na sagot sa tanong na ‘yan? Kung kayo ang tatanungin, ano ang isasagot niyo sa isang pakiusap na parang katumb

Soo’s PoV Tahimik lamang kaming kumakain ng breakfast. Tanging tunog lang ng mga kutsara’t tinidor na tumatama sa plato ang naririnig. Palihim akong sumusulyap sa kaniya para tignan kung anong reaksyon niya pero straight lang ang mukha nito. First time kung magbreakfast kasabay siya. Pakiramdam ko tuloy para na kaming mag-asawa. Pero isang tanong pa rin ang kanina pa nambubulabog ng isip ko—bakit? Bakit gusto niyang dito ako? “After we eat let’s go get you some new things.” Napaangat ang tingin ko sa kaniya pero patuloy lang itong kumakain. “Ha? Bakit?” Hindi ko naman kelangan ng bagong gamit ah. “Do I need to have reasons?” Kahit kailan talaga hindi mo makiquestion ang mga desisyon niya. Bossy. “Just essentials. You have to take a lot of things to Italy.” Matagal ba kami do’n? Bakit kailangan maraming gamit? Hindi naman kami magtatagal ng isang takn doon diba? “Bak…” “Because I said so.” Kahit kelan talaga, ang sungit! Buti hindi siya nagmumukhang matanda kakakunot ng noo

Third Person’s Pov “Hoy, Soo! Ano ba! Tama na kasi! Lasing na lasing ka na oh!” Hindi na alam ni Kevin kung ano ang gagawin sa kaibigan. Hindi niya rin alam kung anong nangyari at bigla itong nag-aya na magbar. Akala niya may selebrasyon, ‘yon pala konsumisyon. Pilit pa nitong inaagaw ang bote ng alak mula sa kaniya. “Ano ba, Kevin! Ang damot mo naman! Akin na ‘yan! iinom pa ‘yong tao e! Ako nagbayad nyan, wag mo akuin! Akin na!” Para itong bata na nagmamaktol. Pero hindi niya pwedeng hayaan pa na magpakalasing ang kaibigan. Halos nakapikit na nga ang mata nito at pulang-pula na ang balat. “Tama na, Soo! Umuwi na tayo, halika na!” Marahan niyang hinawakan ang braso nito para iangat mula sa inuupuan niya. Para na nga rin itong mahuhulog sa upuan pero wala pa rin itong pakealam. Dahil na rin sa kalasingan ng dalaga, muntik na itong matumba sa sahig dahil sa wala nang pwersa ang tuhod niya. Buti na lang at nahawakan ni Kevin ang braso nito at napigilan ang kaniyang pagtumba. Ngum

SOO’s PoV “OMG! Sabay silang pumunta dito?” “Really? Baka nagkataon lang?” “No! I’ve seen it with my own two eyes! Sabay sila!” Tsk, kahit kailan talaga itong mga chismosang ‘to! Akala ko sa labas lang makikita ang mga chismosa, sa loob rin pala ng kompanya. “Soo! Hey!” pagtawag ni Kevin sabay kaway ng kaniyang mga kamay upang maagaw ang atensyon ko. Nakangiti akong bumaling sa kaniya at pupunta na sana ako sa direksiyon niya when someone held my wrist which made me stop. “Where do you think you’re going? We have something important to discuss in my office,” striktong sabi ng baby ko—este, ng boss ko. “Ha? E bakit hindi mo sinabi kagabi. Sabi mo busy ka ngayong umaga. Tinanong kita tapos panothing-nothing ka pa, meron naman pala talaga,” I murmured. Sino kasi ang hindi maiirita? Napakahirap niya kasing hulaan kung ano ang nasa isip niya! Paiba-iba. “Trip ko lang.” Halos hindi madrawing ang mukha ko bilang reaksyon sa sinabi niya. Para akong natuwa na nagulat na naiinis na ri

Soo's Point of View Mabilis pa sa alas kwatro akong bumangon nang tumunog ng pagkalakas-lakas ang alarm clock ko. Sinadya ko talaga ‘yon para magising talaga ako ng bongga. Minsan kasi tulog mantika ako, lalo nakagabi dahil napagod ako sa trabaho tapos ‘di pa ako nakatulog kakaisip sa kaniya. Grr! Kasalanan talaga ni Wyatt pag namatay ako kakapuyat ko. Alas tres na pala ng umaga. Agad akong nagtungo sa banyo upang gawin ang aking morning routine. Syempre nagkuskos ako ng mabuti at nagtoothbrush na rin. Ayoko naming humarap sa kaniya ng may libag at manila-nilaw ang ngipin, baka maturn off ang lolo niyo. Pagkatapos ko sa aking sarili, agad akong nagpunta sa kusina para umpisahan ang pagluluto. Sisiguraduhin ko na talagang walang masusunog. Nagsearch pa naman ako sa youtube kagabi ng mga dishes saka special ways to cook. Well, special naman na pag galling sa akin kasi may halong pagmamahal. Nagluto lang ako ng French toast, quinoa salad, at, of course, sinamahan ko na rin ng cranberr