yurinjel의 작품

Rion’s Point of ViewPagkatapos tumawa ng tatlong itlog ay umalis na ang mga ito dahil pinagbantaan lang naman sila ng kung ano ano ng magaling kong asawa at ngayon nakatingin ito sa akin ng masama pero hindi ko iyon pinansin dahil wala namang namamatay sa masamang tingin at ipinagpatuloy ko na lamang ang naudlot kong pagkain kanina."Are you serious? You will eat all of that? And please have some manners you look like a pig while eating," saad na tanong nito habang nakakunot na naman ang mga noo."Pwede ba hubby! wag mo pakialamanan ang pagkain ko ha? Why don't you go to your friends na lang? Gutom na gutom ako kaya please wag mo ko pansin, baka pag hindi ako nakapagpigil ikaw makain ko," sagot ko dito habang patuloy pa rin sa pagkain."Really? You want to eat me?

Rion's Point of View Natapos ang sakalan este kasalan at nagsimula ng mag alisan ang ibang mga bisita siguro ay diretso na sa reception ang mga iyon, ang iba naman ay lumapit sa amin at binati kami ng best wishes, todo ngiti at pasalamat naman ako kahit na ang totoo mas kailangan ko sa kanila ay goodluck hindi ang kanilang best wishes. Sa sobrang sakit nadin ng paa ko dahil sa pesteng sapatos na suot ko ay hindi na ako nag dalawang isip upang hubadin ko na iyon kahit maraming nakakakita at ihahagis ko pa sana sa kung saan kaya lang nanghihinayang ako dahil mukha itong mahal baka pagbayarin pa ako hindi ko naman dala ang pera ko. Patay malisya akong bumaling sa Photographer at nginitian ito. "Let's have a picture hubby!" pekeng tawa ko sabay hila ko kay Grey na nakatingin sa akin na kunot na naman ang noo tila nagtataka din ito sa ginawa ko. Pumwesto naman sa harap namin ang photographer at kinunan kaming dalawa ng litrato, may kaming dalawa lang, meron

Rion's Point of View I woke up to unfamiliar room, I scanned the whole area and suddenly a flashback came into my mind. Ohemgeez! Nakidnap ata ako?! Pero parang hindi kasi ang sosyal naman nung taong kumuha sa akin at dito ako dinala sa isang mamahaling hotel o baka may taong nagligtas sa akin? Kaya hindi ako nakuha ng dapat kukuha sa akin kahapon. Naalerto ako ng biglang may kumatok at binuksan ang pinto, nang makapasok ang mga ito ay bumungad sa akin ang ilang kababaihan na may dalang make-up kit at kung ano ano pa, para silang mga stylist siguro ay namali lamang sila ng pasok. "Good Morning Ma'am! We are the one who will help you to dolled up today," pagbati sa akin ng isang babae na sa tingin ko ay kasing edad ko lamang. "Huh? For what?" tanong ko na naguguluhan, dahil hindi ko naman talaga alam kung anong meron ngayon ang huli ko lang natatandaan ay may gustong kumuha sa akin. Hindi naman nila ako sinagot at habang inaayusan ako ay tanong padin ako

Rion's Point of View Nakarating ako sa mall isang oras bago ang napag usapan naming dalawa ni Bench, napag isipan ko na dito na magpalipas ng oras dito dahil baka mapag usapan na naman namin ng parents ko iyong topic kanina. Balak ko din na bumili ng mga bagong damit na dadalhin ko papuntang pilipinas. Nakalipas ang isang oras at lahat ng nais kong gawin ay nagawa ko na pero ang anino ni Bench ay hindi ko pa nakikita, kanina pa rin ako nababahala at hindi mapakali dahil pakiramdam ko ay may nakasunod sa akin gusto ko nang umuwi pero hindi ko magawa dahil baka dumating si Bench at hindi kami magkita siya pa naman ang pagbibilinan ko ng lahat ng dapat gawin at lahat ng maiiwan kong trabaho sa publishing house, nasabi ko naman na lahat sa kanya pero nais ko padin ipaalala sa kanya ang pag hawak niya sa kumpanya. Napatingin ako sa phone na hawak ko ng bigla itong tumunog senyales na may natanggap ako ng mensahe at ng tignan ko ay pangalan ni Bench ang nakarehistro ka

Rion's Point of View "Êtes-vous sûr d'avoir pris votre décision?" (Are you sure you have made up your mind?) my mom asked for it for the ninth time and worried was written all over her face. I walked towards her direction and gave her a warm hug. It's actually a hard decision for me too and I can't blame her for worrying about my decision, because all my life I never go somewhere far without them. But I need to do this for myself, I want to find myself to meet my real family. I live my 20 years of my life knowing that they are my real parents but knowing the truth hurts me alot but I am not mad at them or to my real parents because I am thankful because I met my foster parents. I didn't feel that I am not loved and thanks to my foster parents because they showered me with love and care, but I still need to meet my twin. She's the only blood related that I have. I don't wanna waste the five years of looking for them. "Oui maman, mais je promets que je serai b

Rion's Point of ViewNang pumailanlang sa loob ng simbahan ang mabining bersyon ng kanta ng FireHouse ay naging hudyat iyon para sa akin upang iumpog ang aking sarili, upang sa ganon ay magising ako sa kahibangang nangyayare sa akin at ng makatakbo ako sa kasalang ito, pero dahil likas ang aking pagkatanga ay wala sa wisyo ng inihakbang ko ang aking mga paa patungo sa loob ng simbahan.You know you're everything to meAnd I could never seeThe two of us apartNapangiti ako dahil sa sobrang ganda halatang ginastusan ng damuhong humitak sa akin at pinipilit na ako ang bride niya hindi ko alam kung sira na ba ang ulo niya sayang pa naman kung saka-sakaling nasiraan na nga talaga siya. Nagpatuloy ako sa paglalakad habang nililibot ang aking paningin. Isa lang ang masasabi ko sumisigaw sa kaelegantehan ang kasal na ito ganoon din ang mga taong narito napansin ko rin na may mga reporters at live coverage na tila b