Nobela ni dyesstheexplorer

Grabe! Hindi ko talaga inasahan na hanggang sa panaginip ay si Tristan pa rin ang papasok sa isip ko, at pati ba naman sa panaginip ko pati si Claire kasama at talagang naging lasinggera pa kami ha. Pero panahon na siguro para simulan ko ng ibalik sa dati ang sarili ko. Maaaring ang panaginip na iyon ang binigay na sign sa'kin ni God para tuluyan ko ng mapatawad si Tristan, katulad ng kagustuhan nya ay gusto ko na ring mabuo ang pamilya namin, iyong tipong sabay naming palalakihin ang mga bata hanggang sa pagtanda. "Mama!" tawag ko sa aking ina na akma na sanang lalabas ng kuwarto."Bakit?" Tanong nya at lumapit sa akin, naupo pa s'ya sa dulo ng kama at hinimas ang binti ko "May problema ba? May masakit ba sa'yo?" Sunod sunod n'yang tanong, umiling naman agad ako."E, ano nga?" Sabat ni Claire, napalingon ako sa kanya at bigla na lang natawa sa hindi ko malamang dahilan "Hoy! Grabe ka sa'kin ha, mukha na ba akong clown para pagtawanan?" May halong lungkot nyang tanong habang nakangus

Agad kong inimpake ang mga gamit ko at dumeretso na sa airport, agad akong nag-book ng ticket. Dalawang araw pa raw bago ma-process ang ticket na nirequest ko kaya maghihintay pa ako, marami ang nagbabalak ngayong pumunta sa Manila dahil magpapasko na. Sinubukan ko ring pumila sa mga ferry pero mas marami pa ang tao ro'n kaya wala akong magagawa kung hindi ang maghintay ng dalawang araw."Hindi ko pa nakakausap si Tristan, hindi nya sinasagot ang mga tawag ko." Sambit ni Carter, mas lalo naman akong kinabahan dahil sa sinabi nya. Hindi ko alam kung dapat na ba akong mag-alala "But don't worry, tumawag ako kay Daddy. Pupunta s'ya ngayon sa bahay nila Tristan at kakausapin s'ya," Dagdag ni Carter."Okay, salamat." "It's okay, bestfriend. Gusto ni Tristan na magkaayos kayo kaya hindi s'ya gagawa ng paraan na ikakagalit mo," sambit ni Claire. Hinihimas nya pa pababa ang likod ko at pilit akong pinapakalma."Sana nga," malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago isandal ang ulo sa

Katabi ko ang mga bata na natulog pero si Gracel ay hindi, ang sabi ni Chriscelle ay sa sofa raw natulog ang Mommy nya. Hindi naman na ako nagpumilit na tumabi s'ya sa'kin dahil baka palayasin nya pa ako rito at hindi ako magkaroon ng time para sa mga anak ko, naramdaman kong may naupo sa dulo ng kama kaya awtumatiko kong naimulat ang mga mata ko. Nakita ko naman si Gracel na na sa paahan ni Chriscelle, na sa gitna ako ng mga bata. Na sa kanan si Chriscelle at na sa kaliwa naman si Austine, parehas silang nakaunan sa braso ko kaya halos wala nang pakiramdam ang mga ito."Aalis ka na?" Tanong ko, napalingon naman agad sa'kin si Gracel at tumango. Hinalikan nya si Chriscelle at ilang sandali lang ay lumapit s'ya kay Austine para humalik din, ngumuso pa ako ng magtama ang paningin naming dalawa "How about me?" Tanong ko pa habang nakanguso at ready nang magpa-halik sa kanya."Sorry, hindi kita kilala." Sambit nya, bahagya na lang akong natawa nang umirap s'ya. Nakayuko s'ya ngayon at der

No'ng makita ko si Gracel sa hallway kanina, hindi man lang ako nakaramdam ng excitement. Imbes na excitement ay galit ang naramdaman ko, galit na itinago nya sa'kin ang lahat at galit na pinaniwala nya ako sa kasinungalingan. Gusto kong magalit sa kanya pero hindi ko magawa, dahil ba mahal ko pa s'ya o hindi ko lang talaga kaya."Wala naman daw nangyari sa bata, sabi ng Doctor." Si Gracel, medyo nanginginig pa ang boses nya dahil siguro sa hiya "Claire, uuwi na muna ako ha?" Paalam nya sa kaibigan habang inaayos ang mga gamit, hindi naman naalis ang tingin ko sa kanya hanggang sa magtama ang tingin naming dalawa.Wala man lang akong naramdaman nang magtama ang tingin namin, ilang minuto rin iyong nagtagal hanggang sa s'ya na mismo ang umiwas ng tingin. Nanatili namang nakatitig ang mga mata ko sa kanya, naramdaman ko pang tinapik ni Carter ang kamay ko na ngayon ay na sa likuran ko at sumenyas na sundan ko si Gracel. Umiling naman ako tanda ng pagtanggi, natatakot kasi ako na baka ku

GRACEL'S POINT OF VIEW.....Napaka-hirap pala talaga ang maging ina lalo na kung ikaw lang ang nag-aalaga, oo nga at na'ndito ang mga magulang ko para tulungan ako sa responsibilidad ko sa mga anak ko pero nahihirapan pa rin ako dahil kinakailangan kong umalis at magtrabaho para sa kanila. Kailangan ko silang iwan dito sa bahay para lang mabili ko ang mga bagay na gusto nila, malapit na rin ang birthday ng dalawang bata at isa lang ang hiniling nila."Gusto ko gift, daddy ko lang." Sabay na sabi ng kambal, napayuko na lang ako at niyakap silang dalawa.Lumapit sa amin si Claire at hinaplos ang likod ko ng paulit-ulit, hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanila ang tungkol kay Tristan. Gusto ko mang itago ang bagay na 'yon ay hindi ko magawa dahil alam ko na darating ang araw na malalaman at malalaman din nila ang totoo na hindi patay ang ama nila, at darating ang araw na mahahanap kami ni Tristan at 'yon ang ikinatatakot ko dahil baka kunin nya sa'kin ang mga bata at ilayo."D

"Ma!" Bungad ko sa aking ina, halos magwala na ako dahil hindi ko s'ya nakita "Mommy!" Sigaw ko pa."What happened kuya?" My sister asked, napasapo na lang ako sa aking noo habang patuloy na pinigilan ang pagtulo ng aking mga luha."I can't!" Sigaw ko sabay suntok sa pader, nakita ko naman ang pag-agos ng dugo sa aking kamay "Bakit?" Hindi ko na napigilang hindi maging emosyonal dahil sa nangyayari, hindi ko akalain "Gano'n ba talaga kalaki ang naging kasalanan ko sa kanya?" Tanong ko sa sarili."Tristan, ano bang nangyayari sa'yo?" Tanong ni Mommy, may halong galit ang tono ng pananalita nya "Kung may problema ka sabihin mo ng maayos hindi 'yong bigla ka na lang susugod dito at sisigaw," mahinahong sabi ni Mommy."Bakit sa iba ko pa nalaman?" Tanong ko sa kanya habang patuloy na tumutulo ang aking mga luha, napalingon ako kay Mommy na ngayon ay hindi maipaliwanag ang ekspresyon ng mukha."Ano bang sinasabi mo? Hindi ko maintindihan," naguguluhang sabi ni Mommy."May pamilya na si Gra