Nobela ni Ellie Kim

NAKAPALIGO at nakapagpalit na ng kaniyang damit si Pamela. Naroon sila ni Yuan sa mismong bahay ng gobernador ng probinsiya nila. May isang silid itong inilaan para sa kaniya. Mayroong mga damit doon na kasya sa kaniya. Halos mag-uumaga na at nakahiga pa rin siya. Katabi ng inookupahan niyang silid ang kinaroroonang silid ni Yuan. Nang makarating sila sa bahay ng gobernador ay asikasung-asikaso sila ng mga kawaksi niyo. Ni sa hinagap niya ay hindi niya akalaing makakatapak siya sa ganoong kagandang bahay nito. Mistula iyong isang mansiyon sa sobrang laki at napakagara. Alam niyang mula sa mayamang pamilya ang naturang gobernador. Minsan lamang niyang nakita ito, noong panahon ng pangangampanya nito noong nakanoong nakaraang eleksiyon. Dala ng sobrang pagod ay nakatulog siya. Isang marahang pagkatok sa pinto ng kaniyang kuwarto ang nakapagpagising sa kaniya. Aandap-andap siyang bumangon para pagbuksan ng pintuan kung sino man iyong kumakatok doon. Isang unipormadong kawa

Pagtingin uli ni Pamela sa sasakyan ay kitang-kita niya kung paanong naitutok ng pulis na kinagat niya kanna ang baril nito kay Yuan. Tumalon ito sa gawi niya. Pinaputukan sila ng pulis. Ang isa pang pulis ay nakahandusay sa likod ng sasakyan. Nakaupo sa lupa na napaatras siya gamit ang mga paa at kamay niya. Tumayong muli si Yuan. Marahil ay napansin nitong tinatangka nang kunin ng pulis na binugbog nito ang baril nito. “Yuan!” Ngunit tila hindi siya nito narinig. Tila ang pakay nito ay ang makuha ang baril ng pulis na binugbog nito. “Yuan, ‘yong isa!” Mabilis siyang tumayo upang hilahin sana ito ngunit hindi na niya naigalaw ang kaniyang kamay nang may maramdamang napakainit na sakit doon. Parang may patpat na plantsang bumaon sa katawan niya. Bumigay ang mga tuhod niya. Nakarinig siya ng putok ng baril. Sinubukan niyang gumalaw uli, umatras uli, ngunit hirap siyang kumilos sa sakit. Nanatili lamang siyang nakahiga sa lupa, wala nang malinaw na paksang tumak

ALAM ni Pamela na palapit na ang motorsiklo base sa tunog niyon. Sa kaniyang pagkataranta ay nadapa siya. Agad naman siyang binuhat ni Yuan. Hindi alintana nito na mabigat siya. Nagpatuloy ito sa pagtakbo habang pasan-pasan siya nito sa balikat nito na animo sako ng uling. Napausal siya ng pasasalamat nang makarating sila sa bandang masukal na. Doon ay ibinaba na siya ni Yuan. “We need to get out of here as quickly as possible.” “Tara na!” Pinagpatuloy nila ang kanilang pagtakbo. Makalipas ang ilang sandali ay hinawakan ni Yuan ang braso niya. “Tama na. Wala na sila.” “Sigurado ka ba?” Akmang pinakinggan nito ang paligid. “Wala nang tunog ng motorsiklo. Pero alam kong susundan nila tayo.” “Diyos ko! Ano ba itong napasok ko?” Mabibilis pa rin ang ginawa nilang paghakbang. Mabuti na lamang at alam niya ang shortcut doon. Medyo matarik din ang kanilang dinaanan hoping na hindi sila matunton ng motorsiklong humahabol sa kanila kanina. Subalit alam n

NAKARINIG ng sipol sina Pamela at Yuan. Halos sabay silang nagkubli paupo sa mga pananim nang di sinasadyang mapatingin sa gawi nila ang isang armadong lalaki. Marahil ay kasamahan ito ng taong narinig nilang sumipol kanina. Makailang saglit ay nakarinig sila nang nagsalita. “Tapos ka na umebak?” Bahagya iyong sinilip ni Pamela sa sobrang kuryosidad na kaniyang nadarama. Ang sumunod na narinig nila ay puro tawanan. Mayamaya ay hinila siyang paupo ni Yuan at sumenyas ito na tumahimik siya na siya naman niyang ginawa. Subalit sumenyas rin siya rito upang sabihin na dalawang lalaking armado ang nakita niya. Napakunot-noo si Yuan. Saka pabulong na nagwika. “Kailangan ay makapasok tayo sa bahay na iyon.” Itinuro pa nito ang kinaroroonan ng isang bahay na siyang tinutukoy nito. “Nababaliw ka na ba?” “Ssh.” Ito naman ang nagtangkang sumilip sa direksyon ng dalawang lalaki. Makailang sandali ay muli itong bumalik sa kanilang pinagkukublihan. “Doon sila nagt

“I HAVE been confused many times but this is it. This is it, Pam!” “Anong ‘this is it’?” nagugulumihanang tanong ni Pamela kay Yuan nang balingan niya ito. Nakatingin ito sa isang puno na may mga nakaukit. Napukaw ang kaniyang atensiyon nang mapansin niya ang mga nakaukit sa mga puno—sa bandang ilalim ng mga iyon—na sa unang tingin ay hindi agad mapapansin ng ordinaryong mata dahil nga nasa bandang ilalim ng puno. Base sa pagkakaukit ay sobrang tagal na iyon. Sa malalaking puno ay puro ganoon ang makikita sa bandang ilalim ng mga iyon. Sa unang tingin ay hindi talaga mapapansin ang mga nakaukit na iyon dahil bukod sa parang nakatago sa bandang ilalim ng mga puno ay mukhang wala namang ibig sabihin ang mga iyon, puro lamang tuldok at maiikling guhit ang nakaukit sa bawat puno. Pero mukhang ang mga iyon nga ang hinahanap ni Yuan. “This is the next clue that I have been looking for how many days.” “Ano ba ang ibig sabihin ng mga ‘yan?” usisa niya, dahil wala talaga si

DAMN it! I am trying to seduce her! Hindi na maikaila ni Yuan ang bagay na iyon sa kaniyang sarili. There he was, making his move on the lady. Hindi ito ang tipo ng babaeng pinopormahan niya. Sa katunayan ay napakalayo nito sa ganoon, pero hayun siya. He did not even care that she was not his type per se. As far as he was concerned, he had been longing to kiss this woman for the past days and he could no longer resist the temptation. Mientras tumatagal ay parang lalong nagiging challenge iyon sa kaniya. Bahagyang idinaiti niya ang kaniyng ilong sa buhok ni Pamela at sinamyo iyon. She smelled of the forest. He was already having an erection. Mula nang makita niya ang katawan nito noong minsang naabutan niya itong naliligo sa may batis ay hindi na iyon nawala sa isipan niya. Napanaginipan pa nga niya ito sa dalawang magkasunod na gabi. Ganoon ang eksena, katulad noong makita niya itong naliligo sa may batis. Ang tanging kaibahan lamang, sa halip na takpan nito ang katawan