Nobela ni Whistlepen

Epilogue -No Sequel KEYDEN'S POV DALAWANG ARAW na mula nang mawalan ng malay si Phoebe at sa awa ng panginoon ay nagising na ito pero ang kondisyon nito ay mas lumala. Sa dalawang araw na wala itong malay ay ilang beses na nawala sa akin si Phoebe pero ang sabi ng mga doktor ay lumalaban daw ito para mabuhay. Hindi parin ako pinapayagang pumasok sa ICU hanggang ngayon. Nakausap ko na ang ama ni Phoebe nang dumalaw ito sa ospital at nagkausap na din kami. Nasabi ko na dito ang plano kong sa ospital nalang kami magpakasal at pumayag naman ito. Hanggang ngayon ay hinihintay ko parin si Akihiro na bukas pa ang dating. Hindi na ako makapaghintay. Plano na namin na pagkatapos gamutin si Phoebe ay agad kaming magpapakasal. Though hindi ko alam ang gagawin nila para mangyari iyon ay pumayag nalang ako. Ang mahalaga mailigtas ang mag-ina ko. Nakahanda na ang lahat. Ang kasal namin, ang bahay namin. Siya nalang talaga ang kulang. "Sir?" Napatingin ako sa nurse nang tawagin nito ang atensyo

CHAPTER 25 KEYDEN'S POV PARANG GUSTO kong umiyak habang hinahagod ang likod ni Phoebe habang sumusuka ito. Pagkagising nito kanina ay bigla na lang itong tumakbo sa banyo at nagsuka. Buti nga at naalalayan ko ito papunta sa banyo kung hindi ay baka sa tiles ito magsusuka panigurado. Parang dinudurog ang puso ko habang walang tigil ito sa pagsusuka. I feel like my whole word shut down when I saw her coughing blood. Holyshit! Iyak nang iyak si Phoebe at halatang may masakit dito dahil sa higpit ng kapit nito sa gilid ng lababo at wala akong magawa kung hindi ang hagurin ang likod nito. I feel so useless, damn it! "Shh, I love you. I love you. You're gonna be okay, baby. You're gonna be okay." Paulit-ulit kong bulong habang tinutulungan ang asawa ko na punasan ang bibig niya pagkatapos magmumog. "Can you get me the towel please?" Nanghihina nitong bulong. Without a word ay lalabas na sana ako ng banyo para kunin ang towel sa may ka

CHAPTER 24 PHOEBE'S POV NAKATITIG AKO nang matiim kay Keyden habang abala ito sa pagbabalat ng mansanas para sa akin. Matapos ang nangyari kanina ay hindi na kami nagkibuan ulit. Ewan ko ba pero habang lumalapit siya sa akin, imbis na kasiyahan ay takot ang lumulukob sa akin. Takot sa pwedeng mangyari sa akin. Takot sa pwedeng mangyari kay Keyden. I'm scared. "I'm scared to death." Wala sa sarili kong naibulalas at natauhan lang ako nang maramdaman ko ang kamay ni Keyden sa pisngi ko. Tinuyo pala nito ang luha ko na hindi ko namalayang tumulo. "You won't die. Hindi mo ako iiwan. Hindi pwede. Bubuo tayo ng pamilya at tutuparin ko ang pangako ko sa'yo sa altar noon na pahahalagahan at mamahalin kita. Hayaan mo akong tuparin 'yun, Phoebe. Hayaan mo akong alagaan ka at ang magiging anak natin." Sambit nito habang nakatitig sa mga mata ko. Right there and then, paran

CHAPTER 23 KEYDEN'S POV "I SAID I won't kill my baby!" Histeryang sigaw ni Phoebe nang dumating ang ama nito at sinabi dito ang balita ng doktor tungkol sa pagbubuntis niya. Hindi ako nakisabat dahil maging ako ay ayaw kong mawala ang bata pero... May posibilidad na si Phoebe naman ang mawala sa akin kapag nagkataon. Mas hindi ko siguro kakayanin na mawala ang babaeng 'to sa'kin. Hindi pa ako nakakabawi. Kailangan kong bumawi pero paano ko gagawin 'yun kung galit ito sa akin? I never seen her so mad pero hindi ko naman siya masisisi. I was an asshole to her. A jerk. I can still remembered how she cried when she told me how much she regret loving me. Hindi ko na kayang makita siyang ganun. Ni isipin ang itsura niya nun ay hindi ko magawa dahil parang dinidikdik sa sakit ang puso ko. And it's all my fault. "Baby, you're not going to kill your child. You're just go

CHAPTER 22KEYDEN'S POVMAHIGPIT ang hawak ko sa kamay ni Phoebe habang nakaupo ako sa silya sa tabi ng higaan nito. Ayokong bitawan ang kamay niya dahil pakiramdam ko... Pakiramdam ko sa pagkakataon na 'to mawawala na siya sa akin nang tuluyan. Ayoko. Hindi ako papayag.Halos mamatay ako sa kaba nang sabihin nung Andrei- na naalala kong siya pala yung nagbebenta ng ice cream malapit sa ospital na 'to- na wala na si Phoebe. Paulit-ulit akong nagdadasal at nagmamakaawa na bigyan pa ako ng pagkakataon na makausap at mahalin nang buo ang asawa ko.Mukhang dininig ng panginoon ang pakiusap ko dahil nang makarating ako sa ospital ay na revived nila si Phoebe matapos maging tuwid ang linya nito pero parang hindi ata kami titigilan ng problema.Ngayon ay nakikinig ako sa usapan ni Andrei at ng doktor ng asawa ko tungkol sa kondisyon niya. "We really need to perform a heart transplant right away but b

CHAPTER 21KEYDEN'S POV"HOW ARE you?" I immediately asked as I entered Charity's room. She immediately smiled at me but I can see another emotion in her eyes...Guilt."Hey, are you okay? Why are you looking at me like that? Something wrong? May masakit ba sa'yo? Tell me." I worriedly asked as I sat in the chair next to her bed. I think this is the only thing that I could do for her after all the pain that I've caused her. She deserve all the care and love she can hold. Charity is an amazing woman. If only I can just fall for her instead of my bitch of a wife."Keyden, I-I have-" Hindi pa natatapos ni Charity ang sinasabi nito nang biglang bumukas ang pinto at nang lingunin ko kung sino ang pumasok ay bigla nalang akong napatayo nang makita ang ama ni Phoebe. Bakas ang galit sa mukha nito at nang makalapit ito sa akin ay agad kong naramdaman ang kamao nitong tumama sa mukha ko.Narinig ko pa a