Novels by VENUIXE

Ang simoy ng hangin ay sobrang lakas at panay ang dapo nito sa balak ni Devon. Nakatingin ito sa kalangitan at hawak-hawak ang isang picture frame. Tinitigan niya ito at saka ngumiti ng bahagya. Bawat katulong na makakakita kay Devon ay hindi maiwasan na malungkot.Nagbago kasi ito matapos na mawalan ng mahal sa buhay at palagi na rin nila nakikita na ngumingiti ito paminsan-minsan. Sa paglalakad ni Devon, natigilan ito ng marinig ang ni boses ni Hadues."Brother let's go! Mom is waiting for us." Sabay sakay ni Hadues sa kanyang kotse at naiwan si Devon. Halos lahat din ng katulong nila ay nandoon sa paroroonan na pupuntahan niya. Pero napangiti si Devon ng marinig nito ang isang boses na katulad na katulad ng boses niya."Dad, let's go. I can't wait to visit her," malamig ang boses ng isang batang lalaki at tumango naman si Devon ng sumakay sila sa kotse."Are you ready

Mabilis na kinuha ng mga tauhan ni Zeke si Seraphina. Kaya naman panay ang pagpupumiglas ni Seraphina. "Ano ba?! Bitawan n'yo nga ako!" sigaw nito at panay ang iyak. Habang si Devon naman ay agad ainapok ang isa sa mga nakahawak sa kanya, pero hindi ito nakagalaw ng tutukan ni Zeke si Seraphina ng baril."I don't want to hurt her. Kaya tumahimik ka d'yan," sambit ni Zeke at itinali nila ito sa upuan. "H'wag n'yong higpitan."Tumigil naman si Devon at kinakabahan itong nakatingin kay Seraphina. Nanganginig maigi ang kanyang mga kamay sa galit. Nang makita nitong tinatali si Seraphina ay agad nakirot ang kanyang dibdib. Wala itong ideya kung paano ito napunta rito, pero masama ang loob ni Devon ng dahil sa nadamay pa ang asawa niya."Let's fight. If I win, you know what to do. If I lose then I will give you my throne," seryosong sabi ni Devon at tumawa si Zeke. Pumuwesto ito sa gitna ng sala at saka tuman

Nagising si Seraphina at masama ang loob niya. Sa kanyang pagmulat ng mga mata, nakita niyang madilim na ang labas. Napatayo siya at saka tinignan ang balkonahe at sobrang dilim na. Hindi niya alam na sobrang tagal niyang nakatulog at gustong makita ang asawa.Wala sa mood na bumaba si Seraphina habang naiisip ito ng maaari niyang gawin para mapuntahan si Devon. Mayroon na siyang ideya kung nasaan ito ngayon at hanggang ngayon kasi ay wala pa rin ito sa tabi niya. Nang bumaba ito sa first floor ay agad naman naging alerto ang mga katulong at pinaghain ito ng pagkain. Simula kaninang umaga kasi ay hindi kumain si Seraphina at saka ng tanghali. Hanggang ngayon ba naman ay hindi pa rin ito kakain?Umupo nang dahan-dahan si Seraphina at saka kinain nito ang pagkain na nakalagay sa lamesa. Tanging pasta lamang ang kinakain nito at saka lutang na lutang. Panay ang isip nito dahil talagang gusto na niyang makita si Devon.&

Natapos na nga ang kasal ni Devon at Seraphina at kauuwi lang nila sa hacienda. Ang mga regalo ng mga bisita ay nasa isang kotse at hindi pa nga ito kasya. Sa dami ng taong dumalo ay bawat isa sa kanila ay may regalo. Kaya naman hindi lamang benteng sasakyan ang ginamit para lang ma-i-uwi ang lahat ng regalo. Samantalang pagod na pagod ang dalawa at sumabay pa si Lucif na sobrang kulit. Nagtatalo nanaman kasi ang dalawang magkapatid at si Venus naman ay hindi maiwasan na mairita."Lucifer!" sigaw ni Venus at saka hindi pa rin tumitigil ang dalawa. Mabilis na tumakbo ito nang sa gano'n ay hindi mahabol ng ina."You too should go to your room." Sabay turo kay Seraphina at Devon. Kaya naman hindi nag-atubilin si Devon na dalhin ang asawa sa taas at pagbuksan ito ng kwarto."Are you tired? Do you want to sleep?" tanong ni Devon at ginabi na kasi sila sa De Van. Kaya naman maaaring pagod na talaga si Seraphi

Abala ang lahat ng dahil sa dami ng bisita. Ipinakilala rin ni Venus si Seraphina sa iba dahil si Evel naman ay tamad magsalita. Bawat tao na tumitingin kay Seraphina ay hindi maiwasan na mapangiti. Nang dahil na rin sa pagiging masiyahin nito. Maya't maya ito nakangiti sa mga tao at ang napakaputing ngipin nito ay kitang-kita.Sabay napatingin ang lahat sa pinto ng dumating si Mavi at Maru at nasa tabi nila si Lori at Jao. Nalate lang ang dalawa dahil pinagpalit pa nila ito ng damit. Habang ang dalawa naman ay tumatakbo papalapit kay Seraphina."Tita Era!" sigaw nang dalawa at tumingin naman si Seraphina at yumakap ang dalawa sa kanyang magkabilang hita. Habang ang tao sa paligid ay hindi maiwasan na matawa."Kumain na ba kayo? Kain muna kayo. Mavi at Maru, paki-asikaso muna itong mga bata at h'wag lang kayo lalayo." Tumango naman ang kambal at sumama rin agad ang dalawang bata. Habang nakatayo si Sera

Nagpalakpakan ang lahat ng matapos ang kasal ni Seraphina at Devon. Kasabay no'n ang paglingon ni Devon kay Cole. Parang walang nangyari at naging maayos naman ang kasal ng dalawa. Samantalalang hindi pa rin maiwasan ni Devon ang kabahan habang sila ay papalapit na sa labas ng simbahan. Baka mamaya kasi ay may kung anong nag-aantay sa kanila sa labas. Hinawakang maigi ni Devon si Seraphina at pinagbuksan agad ito ni Devon ng pinto sa kotse.Sumakay parehas ang dalawa at saka nagsalita si Cole, "Boss h'wag na po kayo mag-alala. Sabi ni boss Lucif ay walang kahit na anong trace ni Zeke at Kairo. Wala ring mga tauhan na nagbabantay sa simbahan at mukhang hindi niya planong sumugod ngayon." Sabay tingin nito sa salamin at umiwas ng tingin kay Devon.Hindi na lamang nagsalita si Devon at nakahinga na nga ito ng tuluyan. Hindi maisup ni Devon kung talaga bang wala itong plano ngayon o sa susunod pa talaga, kapag nailabas na ang anghel sa sinapupunan ni Seraphina. Kung

Hindi maipinta ni Persephone ang kanyang nararamdaman simula nang siya ay umapak sa hacienda. Ang mga guwardya ay agad siyang binati kanina, pero isang ngiti lang ang pinakawalan niya. Puno ng takot ang dibdib ni Persephone dahil ayaw niyang pumunta rito, kaso wala na siyang magagawa dahil nandito na siya. Siya ay nakatayo sa isang napakalaking bahay na tila katulad ng pamamahay ni Zaugustus. Isang napakagandang paligid din ang masisilayan mo sa rami ng mga tanim at iba't ibang klase ng puno. Bumuntong hininga si Persephone at saka naglakad papasok. Ang kanyang kamay ay napakapit bigla sa suot niyang uniporme at saka pumikit sandali. "I know you can do it," pagpapalakas ni Persephone sa sarili. Nang makapasok ito, isang hindi magandang awra agad ang naramdaman niya. Pilit siyang ngumiti at saka binati ang dalawang tao na nasa harapan niya. "Maganda hapon sa inyo." Sabay iwas niya at saka isang napakagandang ngiti ang sumalubong kay Persephone dahil sobrang tagal niyang di umuwi r

Maagang nagising si Persephone dahil nakasanayan na niya ito. Simula nang siya ay magdalang tao, ang kanyang katawan ay mabilis na maalipungatan dahil ang t'yan niya ay minsan na sumasakit. Kaso kung anong aga niyang gumising, siya namang antukin. Mabilis din siya mapagod kahit na maaga siyang magising. Kaya naman ng magising ng maaga si Persephone, siya ay handa na rin para sa pagpasok. "Are you done?" tanong ni Zaugustus. Napakagwapo nito sa kanyang suot na office attire at handa na rin siya para ihatid si Persephone. "I'm done," simpleng tugon ni Persephone at saka naglakad na sila pababa sa hagdan. Ang mga katulong sa baba ng bahay ay agad naman na napangiti. Tila sila pa ang nananaginip at hindi makapaniwala na talagang totoo ang mga nangyari kahapon. Sila ay agad na ngumiti at saka sinalubong ang dalawa. "Good morning, eldest young master and lady Persephone," bati ng lahat at saka binigyan ito ng isang malaking ngiti ni Persephone. "Ingat po kayo, eldest young master," s

Natapos kumain si Persephone at nagulat siya nang bigla siyang may maalala. "Hala! Wala na akong uniform. May pasok ako bukas," tarantang saad nito at hinila naman ito ni Zaugustus at muling bumalik sa pagkakaupo.Bigla siyang nag-alala dahil naalala niyang pumapasok nga pala si Persephone. Kaya naman sumakit nanaman ang ulo ni Zaugustus at hindi niya alam kung paano niya pakikiusapang muli ang dalaga."Is it okay na h'wag ka ng pumasok? I'll help you out. If you want to study, then I'll call someone to teach you here." Kalmadong-kalmado lamang ang boses ni Zaugustus at parang kinikilabutan si Asmodeus. Ngayon n'ya lamang narinig ang ganitong boses ng kapatid.Masyado rin ito nagiging maingay sa ngayon at palaging nagsasalita. Hindi siya sanay na maingay ito at talagang nakakapanibago. Habang si Persephone naman ay namumula nanaman ng dahil sa sinabi ni Zaugustus. Hindi niya alam kung bakit mabilis siyang kil

Pagpasok pa lang ni Zaugustus sa kwarto niya, dahan-dahan niyang inihiga si Persephone. Maingat niyang inihiga ito dahil baka magising ito at tumingin kay Henry."Butler Henry, this woman is carrying my child. Please take care of her and do not tell this to mom and dad. I'll tell them sooner." Napangiti naman si Butler Henry sa kanyang narinig at pinagmasdan niya ang dalaga. Ngayon lang kasi niya ito natitigan at nanlaki ang mata niya."Eldest young master is she the heiress of the Sawyer Empire?" Nagulat si Zaugustus sa kanyang narinig at hindi nito maiwasan na tumango."Do you know her?" curious na tanong nito at saka tumango si Butler Henry."She's the only daughter of Evans Sawyer and Payne Sawyer. Malapit din po ako sa lolo ni Persephone. Kaya malimit ko rin siya makita, pero hindi siya nahahalata ng karamihan. Pero ng mamatay si Evans ay nagpasya si Eric na h'wag sabihin o ipakilala si Pe

Nakahinga si Zaugustus ng mapakiusapan nila si Persephone. Pero ang tingin nito sa kapatid ay hindi maganda. Baka mamaya kasi ay masabi nanaman itong kakaiba at mahirapan naman siyang patahanin ang dalaga. Habang si Asmodeus ay naguguluhan pa rin. Alam niyang bata pa lamang si Persephone ng dahil sa itsura nito at lalo na sa height nito. May katangkaran naman ang dalaga, kaso hanggang balikat lamang ito ni Zaugustus. Kaya silang dalawa ay nahihirapan na kausapin ito kapag sila ay nakatayo.Tumigil naman ang sasakyan ni Zaugustus at pinasara talaga niya ang isang hotel na naka-under sa pangalan niya. Tanging ilan lamang ang naririto at ng pumasok sila, agad naman silang binati ng head manager ng restaurant."Boss Zaugustus and Asmodeus, this way." Sabay turo sa isang lamesa at may mga pagkain ng nakalatag.Samantalang si Persephone ay parang batang umupo sa lamesa at hindi na hinintay na umupo ang dalawa. Haba

Asmodeus is looking at his brother Zaugustus Kit Mercedes. Bihira lang kasi sumakit ang ulo nito. Kaya naman hindi maisip ni Asmodeus kung ano ang problema nito. Nakatingin kasi ito sa kanyang laptop at parang may tinitignan. Lalapitan sana ito ni Asmodeus, kaso bigla nitong narinig ang mala-yelong boses ni Zaugustus."Asmodeus Fenix," banta ng kapatid at hindi na ito lumapit pa. Malaki kasi ang takot nito sa kapatid, kaya naman hindi na siya nagsalita pa.Sumenyas bigla si Zaugustus at lumabas naman ang kapatid niyang pangalawa. Tatlong buwan na siyang ganito at ngayon ay nahanap na rin niya ang babaeng nakasama niya sa i-isang kama. Pinagmamasdan ni Zaugustus ang mukha ng dalaga at hindi siya makapaniwala na nakabuntis siya ng 18 years old at apo pa ito ng kaibigan ng kanyang mga magulang.Ang tahimik niyang buhay ay biglang nagulo. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito sa kanya ng dahil sa bunso nilang ka

Hindi mapakali si Wynter dahil sa rami ng mga flash ng camera ang kanyang nakita kanina. Siya ay hindi mapakali at puno ng takot ang kanyang sarili. Lalo na ngayon at hinding-hindi siya makakaalis, dahil ang isa niyang kamay ay nakaposas. "S-saan ba tayo pupunta?" tanong ni Wynter, habang panay ang tingin niya sa paligid. Siya ay takot na takot dahil hindi sumasagot si Leonel, basta ang pagpapatakbo nito sa sariling kotse ay katakot-takot din sa bilis. Kaya naman ang isang kamay ni Wynter ay agad na napalagay sa kanyang dibdib, sa sobrang takot niya na baka mamaya ay mangyare sa kanilang hindi maganda, sa sobrang bilis ng takbo ng pagpapatakbo ni Leonel. "Sumagot ka, Leo—" "Pwede bang tumigil ka? Hinding-hindi ka makakatakas sa akin ngayon, Wynter. Kaya magtiis ka kung nasaan ka ngayon," mariing wika ni Leonel at halos mapapikit si Wynter sa inis at agad siyang nagulat nang tumigil ang sasakyan sa airport. Kumunot ang noo ni Wynter at saka hindi siya mapakali dahil hindi niya ala

Hindi alam ni Wynter kung bakit siya ngayon nasa simbahan at kung saan ikakasal ang ama ni Neon na si Leonel. Nakapag-isip na kasi si Wynter na wala naman sigurong masama kung masilayan niya ito sa huling pagkakataon. Kaya naman pagbaba pa lang niya kanina sa simbahan ay agad siyang pumunta sa isang pwesto na alam niyang walang makakakita sa kanya. Ang mata ni Wynter ay sumingkit nang sumingkit dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na ganito pa rin kabaliw ang tao kay Leonel. "Nakakaloka 'tong mga reporter na ito. Sobrang dami pa rin nila hanggang ngayon," mahinang sambit ni Wynter at kahit napakalayo niya ay tanaw na tanaw niya ang mga napakaraming reporter sa labas ng simbahan. "Ano na lang kaya ang ginagawa ni Samule ngayon?" Biglang niyang naisip si Samuel, lalo na sinabi nito na mag-uusap din sila ngayon at tutulungan siya nito na makita ng malapitan si Leonel sa huling pagkakataon. Kaya naman panay ang tingin ni Wynter sa kanyang relo at hindi na siya makapa

Abalang-abala ang lahat sa kasal na gaganapin ngayon, pero ang isang tao na bihis na bihis ay nakaupo lang sa isang sulok at tila ayaw niyang tumayo. Puno ng pagkadismaya ang kanyang mukha at saka hindi ito maipinta. Lalo na ang noo nito ay nakakunot lang at saka halatang-halata mo na wala ito sa mood. "Leonel Remington!" sigaw ni Lousiana Remington ang kanyang ina. "Tatlong oras ka ng nakaupo d'yan sa sulok! Hindi ka ba tatayo? Wala ka bang planong tumayo d'yan at pumunta sa simbahan? Jusmeyo marimar!" Parang bingi si Leonel at wala siyang naririnig. Wala talaga siya sa mood at ayaw niyang umattend. Hindi niya alam kung anong set up ang mangyayare sa kanila ni Dayana Coleen, ang babaeng pakakasalan niya ngayon. Kahit kasi anong gawin ni Leonel ay talaga namang wala sa bokabularyo niya ang magpakasal o magkaroon ng anak. "Nakahanda na ba ang lahat? Si Leone—"Biglang natigilan ang ama ni Leonel na si Hendrix Remington ng makita niya ito sa isang sulok. Maging ang mga katulong sa ba

Matapos kausapin ni Wynter si Samuel at Olivia, siya ay nagpasyang lumabas kasama ang dalawa. Naisip niyang hindi sila pwede magtagal sa pag-uusap, lalo na may kasama siyang bata. Lumabas si Wynter at saka huminga nang malalim bago harapin ang anak. Hindi naman siya nabigo dahil ng iwan niya ito sa upuan kanina ay ganito pa rin ang posisyon nito, tahimik lamang ito at saka taimtim na nag-iintay. "Neon," tawag ni Wynter sa anak at saka binuhat niya ito. Hindi niya alam ang gagawin, lalo na naging matanong na ito sa tuwing nakakarinig siya ng tukol kay Leonel. Kaya naman pasimpleng tinignan ni Wynter ang dalawa, lalo na si Samuel. "Neon, meet your tita Olivia." Sabay turo ni Wynter kay Olivia at saka nagawa naman ngumiti ni Olivia ng tipid, kahit na nahihiya siya. Lalo na nang malaman niya na ang batang nasa harap niya ay anak ng sikat na bilyonaryo sa kanilang lugar. "And meet your tito Samuel. He's my friend and he's your father's secretary." Nagawa itong ipakilala ni Wynter at s

Maaga pa lang ng mag-asikaso si Wynter at tinulungan siya ng mga katulong sa bahay na maghanda ng pagkain para sa mga trahabador na kinuha ni Olivia. Ang iba rito ay mga kakilala ng dalaga at ang iba naman ay mga nakatira malapit sa subdivision ng bakery na binili ni Wynter.Sa pagkakataong ito, siya ay hindi makapagpokus dahil si Neon ay hindi umaalis aa tabi niya at panay ang sunod. Kaya naman nagawang niyang lingunin ang anak at saka pinandilatan niya ito ng mata."Neon, what did I say? Diba sabi ko sa iyo kahapon na hindi ka pwedeng sumama sa akin hanggat hindi pa tapos ang shop," paliwanag ni Wynter, pero hindi ito sumagot at talagang nakahawak lang sa damit niya. Napatingin tuloy si Wynter sa mga katulong na nakangiti sa kanila."Bakit hindi mo na isama? May lakad din kami ngayon at sa tingin ko ay ayaw rin ni Neon na maiwan sa bahay kasama ang mga katulong. Kung ako sa iyo ay isama mo na 'yan," s

Sa kalagitnaan ng kainitan ay may isang taong hindi maipinta ang mukha. Iba-iba ang emonsyon ng bawat tao na nasa kwarto at kahit na hapon na ay may kakaiba pa silang nararamdaman. Tila mainit kahit naka-aircon naman.Kanya-kanyang lunok nang mga laway ang mga ito at hindi nila magawang maging pokus sa proyekto na kanilang pinag-uusapan at hindi sila makatingin dito ng daretso dahil bigla nga itong nagbago. Ang pagiging seryoso nito ay mas lalong naging triple. Kaya naman ang tahimik na kwarto ay mas lalong nakakabingi."Did you see Samuel?" tanong ni Leonel habang tahimik ang buong kwarto. Kaya naman kahit nagulat ang lahat ay nagpatuloy pa rin ang mga ito sa pagdiscuss ng proyekto."N-no sir," sagot ng isa sa mga naririto at napasingkit naman ang mata ni Leonel. Simula kaninang umaga ay hindi pa ito bumabalik, kahit na inutusan lang niya itong maghanap ng makakain at alas-tres na pero wala pa rin ito. Kaya

Maagang nagigising ang mga katulong sa mansyon, dahil kailangan nilang ipaghanda ng pagkain si Hanlu. Pero laking gulat nila na makita itong gising na at saka nakabihis na ito, kahit na naninibago pa sila dahil ito ang oras ng kanyang gising at pag-aayos. "Young master, Hanlu," tawag ni Choi sa kanyang amo. Magsasalita sana itong muli, pero agad itong natigilan ng mapansin niya ang isang anino na nakita niya sa kanyang tabi. "Ma'am V-Vetarie?" Hindi makapaniwala si Choi at saka agad na tumungo, senyas ng paggalang. Habang kinakabahan naman siya na baka mamaya ay mag-iba nanaman ang emosyon nito. "Magandang umaga po, butler Choi." Sabay ngiti ni Vetarie na tila wala siyang iniindang problema. Ang mata ni Choi ay nagliwanag bigla at saka ngumiti rin agad sa dalaga. "Tawagin mo ako kapag dumating si Caden. Ako na ang magsasabi sa kanya ng mga dapat niyang gawin." Hanggang sa nawala na lang ng parang bula si Choi at hindi rin nila maipinta ang saya na makitang magkasama ang dalawa. S

Nang dahil sa katandaan ni Kolton Kaede, hindi na siya pinapakilos ng mga tao sa mansyon. Dahil marami na rin itong sakit at mas lalong tumitindi ng dahil sa pagkawala ng isa niyang apo na si Vetarie Kaede. Ayaw nitong tumigil sa paghahanap dahil nagbabakasakali siya na umalis lang ito at babalik muli. Kaya naman ang mga katulong sa mansyon ay hindi maiwasan na mag-alala sa matanda, lalo na ngayon at nagmamatigas itong maigi. "Ayokong kumain! Hanggang ngayon ba ay wala pa rin kayong makuhang balita? Anong silbe ng perang binibigay ko sa inyo kung hindi n'yo makita-kita?!" Halos lahat sila ay naninibago kay Kolton. Ito kasi ay napakaayos magsalita at hindi ito sumisigaw. Kaso ng dahil sa pagkawala ni Vetarie sa loob nang limang buwan ay naging magagalitin na ito. Palagi itong galit at hindi man lang ito sumusunod sa mga tao sa bahay, lalo na kapag kakain o iinom ito ng gamot."Kailangan n'yo pong umino—" Nagulat ang lahat ng biglang tinabig ni Kolton ang isang tray na dala-dala ng i

Parang mga chismoso at chismosa ang mga tao sa labas ng kwarto ni Hanlu at kung nasaan si Vetarie. Sila ay nag-iintay na mabigyan ng magandang resulta ni Hanlu, dahil simula nang ito ay pumasok, bigla na lang din nawala ang lakas nang iyak ni Vetarie. Ang kanilang mga taenga ay malapit ng humaba sa sobrang pagkakadikit sa pader at maging sa pinto. "Butler Choi, sa tingin n'yo ba ay napatahan ni young master si ma'am Vetarie?" tanong ng isang katulong at nagkibit balikat lamang si Choi, pero nananalangin siya na sana nga ay tumahan na ito dahil parang dinudurog kanina ang kanyang puso na makita itong umiiyak. Hanggang sa laking gulat na lang nila nang biglang bumukas ang pinto at ang lahat sa kanila ay umayos nang tayo. "Butler Choi," seryosong tawag ni Hanlu at saka pinagmasdan niya ang mga tao sa paligid na tila pawis na pawis at saka magugulo ang suot. "Y-yes, young master," utal na sabog ni Choi, dahil na rin sa pagkagulat niya. "Prepare something for me. Bring it here." Mabi

Sa loob ng limang buwan, ang mukha ni Hanlu ay mas lalong dumidilim. Hindi siya maipinta ng kanyang mga empleyado, kahit na ang sekretarya nitong si Caden. Lutang ito sa tuwing magpapatawag ng meeting at talagang malayong-mayo ang isipan nito sa mga nangyayari. Kaya naman napapakamot na lamang ang mga naririto sa isang kwarto, kung saan pinag-uusapan ang bagong project na gagawin ng buong company. "Boss," tawag ni Caden, pero ang isip nito ay lutang pa rin. Ang hawak-hawak niyang ballpen ay kanina pa gumagawa ng ingay sa silid na tahimik. Panay kasi ang laro ni Hanlu sa takip nito, dahilan na magbigay ito ng ingay. Kaya naman napalunok na lang nang laway si Caden at saka muling tinawag si Hanlu. "Boss Hanlu." Kasabay no'n ang paglingon ni Hanlu na tila nagising sa katotohanan. "What's the problem?" tanong Hanlu at saka napakamot tuloy bigla ang lahat na naririto. "Kasi wala nanaman kayo sa pag-iisip. Gusto n'yo bang magpahinga muna?" Dahil doon ay bigla na lang inilibot ni Hanlu

Kinabukasan, abala ang lahat sa kanilang paglilinis at paghahanda ng pagkain para sa lahat. Ang mga katulong sa mansyon ni Hanlu ay maligalig na pwedeng gawin ang lahat, dahil nagagawa naman nila ng tama ang kanilang mga trabaho.Sila ay nakakapagluto at nakakakain kung kailan nila gusto. Dahil sobrang busy rin naman nito at talagang hindi nila ito minsan nakikita, pero nang dumating ang dalagang si Vetarie ay araw-araw na itong nasa bahay at palagi rin nilang nakikita na inaasikaso niya ang dalaga.Kaya ang bawat isa sa kanila ay hindi maiwasan na maisip na gusto ito ng kanilang boss dahil alam naman nilang hindi ito ganito sa tagal na nilang nagtrabaho sa pamilya ni Hanlu. Kilalang-kilala na ito ng lahat at nakakapanibago kung makita nilang ganito ito.Samantalang sa kabilang banda, isang babae ang nakahiga sa isang napakalaking kama at para siyang prinsesa ng dahil sa napakagandang mukha nito. Ang mu

Nakasandal lamang sa swivel chair si Hanlu habang hinihintay niya si Caden. Limang buwan na siyang problemado dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising si Vetarie. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa kanya, matapos niyang makita ito at dalhin sa hacienda ay naging problemado na siya. Halos maya't maya niya kung maisip ang dalaga at hindi maiwasan na mag-alala."Boss." Narinig ni Hanlu ang boses ni Caden at may inilapag itong folder. Mabilis niya itong binuksan at nakita niya ang iba pang information ni Vetarie.Ang mga mata ni Hanlu ay hindi makapaniwala, sapagkat ilang buwan na silang hindi makakuha ng information nito dahil alam naman niya ng ko'nti ang background nito. Alam niya na mahirap kuhanin ang information ng dalaga ng dahil na rin sa may kakayahan ang pamilya nito. Pero sa pagkakataong ito ay napangisi si Hanlu nang makita niya ang papel sa kanyang harapan."How is she?" tanong