Novels by it'smePEYT

C H E L O Kinuha ko ng mabilis ang panyo sa bulsa ng pantalon ko.Pinunasan ko ang namumuong pawis sa noo ko patungong pisngi. Marahan kong kinamot ang nangangati ko ding ilong.Urg! Bakit kasi ako pa ang nautusan na gawin to?Nililinis ko lang naman ang nakatambak na papeles dito sa vacant room na tabi ng office ko. Kainis nga eh. Parang sisipunin pa ako dahil sa mga alikabok na nakatipon sa bawat gilid ng mga papel.Maingat kong inangat ang bawat papel na napaka-kapal. Mabuti na lang at may tali na ito kaya hindi na ako mahirapan. Nilapag ko sila sa bakanteng area atsaka pinunasan ang kinalalagyan nila kanina.*Bzzzzzzzt*Kainis naman oh! Kitang may ginagawa ako eh.Kinuha ko ang cellphone na nakapatong sa isang mesa at kinailangan ko pang tumayo para makuha lan

A L T O N "Congratulations Mr. Parkyel I hope we can build a good partnership this coming project that we talked." I smiled and nakipagkamay kay Mr.Mariano, one of my business partners."Thank you," sabat ko naman at tumalikod na.I immediately went to the table that was assigned to us. I'm looking at them intently. He's smiling and it's obvious Jon's enjoying Chelo's company. Assh*le.I flashed my devilish smile and seat beside Chelo. I immediately drink the wine infront of me to ease the irritation inside my body.Kinuha ko ang itinunghol na tissue ni Chelo at binalik ulit sa kaniya pagkatapos. I managed to smile despite of what I really feel."Thanks," ani ko.

C H E L O Kasalukuyan akong naglilinis ng loob ng bahay nang may narinig akong nag dingdong. It's my day off today kaya naglilinis ako dahil inaalikabok na ang ibang sulok ng bahay ko. Oo sa akin 'to,dahil binili ko 'to gamit ang sarili kong pera.Lumabas ako ng bahay at tinungo ang gate."Andiyan na!" sigaw ko. Sino naman kaya 'to at di makapaghintay na buksan ko ang gate?"Sino iyan?" Pagkabukas ko pa lang ng gate ay natigilan ako dahil sa taong nasa harapan ko ngayon."Alton, what are you doing here?" kunot noo kong tanong sabay sandal sa gilid ng gate.Pinasadahan ko siya ng tingin, naka three piece suit siya at nakasandal sa kotse. Tinaasan ko siya ng kilay para maitago ang pagkamangha sa kaniya. Walangya ang hot niya."Paano mo nalaman ang address ko?" tanong ko.&

C H E L O Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa pisngi ko. Ito ang pinakagusto ko tuwing umaga, iyong pumapasok sa bintana ang sikat, nakakagaan sa pakiramdam.Naligo na ako at nagbihis. Sinuot ko ang formal attire ng isang secretary and ofcourse black sandals. Pinusod ko rin ang black na black kong buhok atsaka nagsuot rin ako ng jacket, umuulan-ulan kasi sa labas. I received a text from Sir Alton or Alton nalang daw at pinapapunta niya ako sa isang coffee shop na malapit lang naman sa'min.I locked the door and opened my umbrella. It's raining hard at mukhang mas dumilim pa ang langit kahit pasado alas 8 y media na.I started the engine of the car at pinaharurot iyon papunta sa nasabing coffee shop na sabi ni Alton.I parked my car at after kong buksan ang pinto, binuklat ko palabas ang pay

C H E L O "Chelo, can you close your mouth? Can't you see? I'm busy here," he yelled at me sabay himas ng sintido niya.I frowned. Eto na naman tayo, sa pagiging mainitin ng ulo niya. I scanned his face. Perfect jawline, red thin lips, a pair of deep cold eyes and his pointed nose that made him more attractive. At kahit nakakunot ang noo at magulo ang buhok ay gwapo pa rin siya. Nakaramdaman naman ako ng hiya dahil doon."Staring is rude, Ms. Salmonte." He then turned his gaze at me and smirked.Para akong naubusan ng salita nang magtama ang tingin namin. Sinasabi ko lang naman sa kaniya ang natitirang schedule niya for today. Pero dahil sa malamig na titig niya, para kong nalimutan lahat at hindi alam ang gagawin."It's just that.. I'm waiting for your response Sir," I murmured.He just 'tsk' and started

"I'm sorry, I need to resign. Hindi na ako pwede sa kumpanyang ito," I said confidently, but slowly breaking my heart into pieces. I saw how his lively eyes turned into pain and despair. I once wished to make him happy and alive in every minute of his existence. But now, I'm the reason why he's in pain. "Did I do something wrong?" he whispered. Marahan kong nilunok ang laway ko dahil nanunuyo na ang lalamunan ko. Tumingala ako upang pigilan ang nagbabadyang luha sa mga mata. Ilang sandali pa, pilit kong sinalubong ang mga tingin niya. Pero mali ang desisyong iyon dahil kita ko ang lito at pangungulila sa mga mata niya. I stepped forward and held his left hand. "I'm so sorry, Alton. I'm not as strong as you think. Kung kasing