Nobela ni Alfins

Days have passed so quickly. Hindi ko namalayang nakalahati ko na pala ang isang buwan. Being in this school is just simply priceless. Kung magiging mabuti ang lagay ko rito hanggang sa matapos ang isang buwan, may posibilidad na papayagan na akong mag-aral dito sa susunod na school year.Kasalukuyan akong nagpapahangin ngayon dito sa aking teresa. Ginawan ako ni Ivy ng Facebook account kahapon, ngayon parang hindi ko na mapatay-patay ang cell phone ko. Sunod-sunod ang friend requests na naipadala sa akin, karamihan sa kanila ay ang mga classmates ko lang din. I accepted all of them after all. Wala akong makitang dahilan para hindi.I suddenly thought of changing my profile picture. Ang nilagay kasi ni Ivy ay picture ng bulaklak, hindi ako nagmumukhang tao.I chose a photo that screams beauty and elegance. Something that is a princess ideal because that's what I supposed to be.Ilang segundo pa lamang ang duma

Hindi mapigilan ang aking labi ang magsilay ng ngiti habang sumasabay ako sa malamyos at masayang tunog na nanggagaling sa malalaking speaker dito sa loob ng auditorium. Napapa-indak ako sa bawat bitaw ng beat at napapapikit ako sa bawat high pitch ng musika.Pinaghalong palakpak at sigaw ang namayani nang umabot kami sa pinakamagandang parte kung saan biglang bumilis ang kilos ng aming mga paa at galaw ng aming mga kamay.It is our final performance in our PE3. The ballroom dance we've been practicing is now being performed with audience from lower grades. Kanina ay kinakabahan ako, but music can really remove stress and helps the heartbeat calm and equal, so now I'm enjoying like I own the dancefloor.Masigabong palakpakan ang naghari sa loob ng malamig at maliwanag na auditorium ng paaralan nang sa wakas ay natapos ang kanta. Nakakatuwa. We did the performance perfectly, I guess. Ilang beses namin itong inensayo.

May nagbabadyang luha sa gilid ng aking mata hahang nakahawak sa knob ng pintuan ng aking terrace. Dahan-dahan ko itong binuksan at tuluyan na nga'ng bumagsak ang mga luha na kanina pa gustong dumausdos pababa."Salamat, Ma," halos pabulong lang ang pagkakasabi ko no'n. Nakumpirma kong narinig iyon ni Mama nang maramdaman ko ang yakap niya mula sa aking likuran."Kahit ano para sa'yo. Malakas ka sa'kin, e," she teased.Ang teresa ng aming bahay ay nakaharap sa sentro ng syudad, malinaw na mapagmamasdan ang ganda na hindi ko makita mula sa bintana kong nasa likurang parte ng bahay kung saan mayroon lamang mangilan-ilang kabahayan.After I was saved from the kidnappers, mom and dad did everything to protect me, and that includes hiding me, keeping me inside the walls of this house.I used to enjoy here the twilight beauty, stargazing after dinner, and running to catch the sunrise every morning. B

All those days watching from the windowsAll those years outside looking inAll that time never even knowingJust how blind I've been"Enough with your dramas. Papasok ka na nga sa crowded school, e. Lumabas ka na nga sa kulungan, right? Ano ka ba?"I glanced at my cousin sitting beside me, but droplets from her wet hair as she combs it made me grimace and look away."I'm simply singing," giit ko, pero sobrang nahalata naman sa boses ko ang panginginig."Nine-nerbiyos ka ba dahil takot kang baka may kumuha na naman sa'yo, o dahil kinakabahan ka sa papasukan mo?"I heaved a sigh. "Both," I expressed. Wala akong makapang sasabihin. I'm nervous to the superlative degree.

[Disclaimer: The lyrics in the story are taken from the movie Tangled]---Seven a.m., the usual morning lineupStart on the chores and sweep 'till the floor's all cleanPolish and wax, do laundry, and mop and shine upSweep again, and by then it's like 7:15"Ylona! Bumaba ka muna riyan sa k'warto mo at isalin mo itong kare-kare at pansit sa pinggan n'yo. Mainit pa, p'wedeng-p'wede para sa tanghalian." Mula sa pinakamababang palapag ng bahay ay narinig ko ang pagtawag ni tita Vina, ang matagal nang mayordoma ng aming kapitbahay.Saglit pa akong napaisip kung paano siya nakapasok samantalang isinara ko naman ang pinto kanina.Isinampay ko muna sa bintana ang hawak kong basang pamunas bago nagtatakbong bumaba. Hindi nakatakas sa aking pandinig ang mga yabag palabas