Novels by aleignaa

I heaved a deep sigh before started opening the letter. Sobrang nanginginig ang mga kamay ko at muntik ko pang mabitawan ito kaya napapamura na lang ako. Damn. I can't help it. Ang lakas din nang tibok ng puso ko na halos mabingi na ako dahil feeling ko ay tibok lang nito ang napapakinggan ko.“Dear Aiden,” Unang basa ko pa lang ay parang may bumabara na sa lalamunan ko. This surely came from my baby. Siya lang naman ang tumatawag sa'kin gamit ang pangalawang pangalan ko.Umayos ako ng upo tsaka nagpatuloy sa pagbabasa. “Remember the night we accidentally bumped into each other? And you told me you waited me outside the girl's room. I was flattered on that. Kasi, sino nga bang mag-aakala na makikilala ko ang isang tulad mo noong gabing iyon? I was just enjoying my last stay with my besfriends that time. And then you happened. Honestly, I never expected to meet someone as innocent and naive like you. You were a man beyond my imaginations.

I was hurt when my ex cheated behind my back. I was in pain when she just used me for her greediness. Minahal ko siya higit pa sa sarili ko, and that was the biggest mistake I have ever done.Like what I thought.But when I accidentally bumped onto her, everything changed. Hindi ko yata maalis sa aking isipan ang napakaganda niyang mukha. Sa kabila nang pagiging heart broken, pumayag ako sa kagustuhan niya. Nagpadala ako sa agos dahil na rin sa kakaibang nararamdaman ko.Nang gabing may mangyari sa'min, ako na yata ang pinakamasayang heart broken sa mundo. I don't know what happened, alam kung mabilis, but I just found myself loving her unconditionally. Kahit hindi ko siya kilala. Funny how things fall into places.Akala ko, okay na ang lahat. I thought magiging masaya na ako hanggang sa huli. Pero hanggang akala lang pala. Kung kelan handa na akong aminin sa kanya ang totoo kong nararamdaman, at k

SAVI'S POVIlang linggo na ang nakalipas mula nang ma-discharge ako sa hospital at mailigtas ni Cali ang anak namin ni Aiden. Hindi ko masyadong nakausap si Cali tungkol sa pangyayaring iyon at mukhang ayaw niya ring ipaalam kung ano na ang nangyari kay Blanca. Wala akong alam kung ano ang ginawa niya sa baliw na iyon at ayaw ko na namang pag-usapan pa iyon. Ayaw ko nang isipin at balikan pa ang araw na iyon dahil nae-stress lang ako sa tuwing sumasagi iyon sa isipan ko.Nagpapasalamat na lang ako dahil maayos na kami ni Aiden at higit sa lahat, wala nang nanggugulo pa sa amin ngayon. Pero hindi pa rin ako kampante kaya humingi ako ng bantay kay Cali. Hindi alam nina Aiden iyon. Ayaw kong mag-alala pa sila sa tuwing lalabas at matutuliro kapag may nakikitang itim na van kaya hindi ko na sinabi. Alam ko kasing iisipin nila na hindi pa rin ligtas ang lumabas sila kapag may nakitang nakabantay sa paligid lang. I admit, mga snipers ang hinin

“No matter how hard I pretend to be okay, I still lose in every way.”BLUE'S POV“Maayos na ang lagay ng mag-ina mo, Mr. Laurel. Mukhang nabigla lang ang misis mo sa di inaasahang pagsipa ng anak niyo lalo pa at stress siya kaya nawalan siya ng malay. Kailangan niya lang ng sapat na pahinga. And I advice you to take care of your wife and the baby especially that her due date is near. Baka magkaroon ng complications at mahirapan silang parehas.” Bilin ng doctor matapos i-check up ang kalagayan ni Savi.“Thanks, Doc.” Tumayo ako at nakipagkamay sa kanya. Hindi alintana ang maling akala niya sa relasyong mayroon kami ni Savi. I didn't correct him either because I somewhat like what he just called her even though it's not true... or maybe half true because she's somehow a wife to me. Just so complicated.Ngumiti siya. “My pleasure, Mr. Laurel.” Tinapik niya pa ako sa balikat bago lumabas ng kwarto. Hindi si Trieve

SAVI’S POVNapayuko siya. “Baby ko... I'm sorry pero n-nawawala ang a-anak natin.” Mahinang saad niya ngunit sapat na iyon para marinig ko.Para akong nabingi at panandaliang tumigil sa pagtibok ang puso ko dahil sa ibinalita niya. Nanlambot ang mga tuhod ko at muntikan na akong matumba kung hindi lang naagapan ni Em. Rinig ko ang mga pagsinghap at pagmumura sa paligid.“Baby ko!” Agad akong kinabig ni Aiden kaya napasandal ako sa dibdib niya.“S-Sabihin mo sa aking h-hindi iyon totoo...” Nagsimulang magbagsakan ang mga luha ko. Nanginig ang mga labi ko.“Sshhh. I'm sorry, baby ko. I'm sorry.” Pag-aalo niya pero lalo akong napahagulgol sa sobrang pag-aalala.“Hanapin natin si Aiken. Gumawa ka ng paraan, Aiden. Please... hindi ko kayang m-mawala ang anak natin.” Garalgal ang boses ko habang nagsusumamo.“Oo, hahanapin natin si Aiken. For now, don't

SAVI'S POVNakahalukipkip ako habang nakatingin sa human-sized mirror sa kwarto ni Aiden. I'm wearing a black and white bodycon dress kaya halata ang baby bump ko. Pinaresan ko siya ng isang black wedge boot na two inches lang ang taas since bawal na akong magsuot ng matataas na takong kasi buntis ako.Almost seven months na rin ang baby namin kaya kailangan kong mag-ingat. Matibay man ang kapit ng anak namin ay ayaw ko pa ring makampante. Mahirap na, no one knows what will happen later or sooner. Ayaw kong mapahamak ang anak namin.“Baby ko, are you done?” Speaking of... Isang malambing na boses ang nagsalita mula sa kabubukas lang na pinto ng kwarto. Tiningnan ko siya mula sa salamin. Sumandal siya sa hamba ng pintuan at nag-cross arms tsaka ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. I can see admiration, love, and desire in his eyes. Nahuhumaling na naman siya sa kagandahan at kasek

“Anexelia Contes? Laya ka na!” sabi ng bantay sa jail booth. Tamad akong tumayo sa pagkakaupo sa bermuda at lumapit sa front desk. Seniors ang naka-assign sa jail booth. Juniors naman ay sa mga refreshments stalls. Tapos sophomores naman ang sa dedication booth at sound system. Kaming freshmen naman ay sa photo booth for remembrance and souvenirs. ‘Yong mga walang sinalihan na kahit anong sports ang mga nag-aasikaso sa mga booths. Malaki rin ‘tong school, at dahil public, maraming mga students na pumapasok dito. Halos nasa lima hanggang pitong section kasi ang bawat grade level. “Who paid for me?” tanong ko dahil wala naman akong nasabihan sa team ko na nakulong ako. Third day na ng Intrams namin at nakakahiyang na-late ako ng pasok dahil nagkagulo na naman sa bahay. As usual. Auto pasok tuloy ako sa jail booth dahil bawal ang mga late. “Pogi, pero ‘di sinabi ang pangalan. Umalis agad,” pahayag ng bantay at inabot sa ‘kin ang ID after ko pumirma sa listahan katabi ng pangalan ko.

“Strike three! Out!”Ang malakas na sigaw ng Umpire ang bumuhay sa galak ng aking kalooban. Palihim akong napangisi bago tinanggal ang helmet sa ulo. Hindi tinamaan ng batter ang bola at saktong nasalo ko naman iyon. Tuloy ay dismayadong ibinaba nito ang hawak na bat sa plate.Mabilis lang lumipas ang mga araw. Kasalukuyang nagaganap ang Intramurals sa school namin. Puno ng bandiritas ang school, nakasabit ang mga ito puno sa puno. Maingay rin dahil sa sigawan ng mga estudyanteng sumusuporta sa kanilang manlalaro at isama pa na malakas ang tugtugin ng sound system na halos dumagundong na sa aming mga tainga. Buti na lang at hindi nakakairita ang mga kantang pinapatugtog ng Dedication Booth. Iyon nga lang, dahil nga pwedeng magpa-dedicate ng kanta na may kasamang letter, ilang beses na napapahinto sa paglalaro kaming mga players dahil naririnig namin ang mga confession letters ng kung sinumang nagbigay o gumawa pagkatapos ay magpapatugtog ng kantang ni-request. Karamihan doon ay puro

“Tumigil ka nga! Nakakasakal na ‘yang pagseselos mo na wala namang basehan!” Awtomatikong napahinto sa paghakbang ang paa ko papasok sa bahay nang maulinigan ko ang sigaw na ‘yon. Sigurado akong nasa ikalawang palapag nanggagaling ang ingay pero dahil sa lakas noon, at dala na rin na walang ibang tao sa loob, ay aakalain mong nasa salas lang nagmumula iyon. Bumuntong-hininga ako at tumalikod. Lumabas ulit ako sa gate at naupo sa may gilid ng daan para magpalipas muna ng oras. Kakauwi ko lang galing school at gusto ko sanang magpahinga saglit dahil pagod ako sa tryout ng softball. Pero nakakawalang gana ang sumalubong sa ‘kin. Tumingala ako sa kalangitan at pinagmasdan kung paano tabunan ng kadiliman ang kulay kahel na langit. Hindi iilang beses kong nadatnan ang ganoong eksena. Madalas nga ay magtatalo sila sa harapan ko, o ‘yong alam nilang nakikinig ako sa debate nila. Kasal sila nang lagay na ‘yan. Akala ko noon, kapag sinabing kasal, nagmamahalan na... Ayaw na nilang magh

Kanina pa ako paikot-ikot para hanapin si Blaire. Sumasakit na rin ang mga paa ko sa kakalakad sa napakalawak na University na ‘to. Nakarating na ako sa food court ngunit wala akong nakitang babaeng sosyalera na, maarte pa kaya umalis din ako kaagad. Natagpuan ko ang sarili kong nasa gitna na ng quadrangle habang inililibot ang paningin. Daig ko pa ang isang paslit na nawawala sa gitna ng kagubatan dahil sa babaeng spoiled na ‘yon.Unang araw ng enrollment ngayon kaya maraming estudyante ang nagkalat sa paligid. May mga nagpi-fill up ng forms, ang iba ay kumukuha ng litrato, pero halos karamihan ay nakikipagkwentuhan sa mga kakilala o tropa nila. Marahil nag-uusap kung anong course ang kinuha, kung anong section, at kung anong schedule ang napunta sa bawat isa. O kaya naman ay matagal na hindi nagkita kaya nagkukumustahan. Lalo pa at kagagaling lang namin sa bakasyon. Paubos na ang pasensya ko at balak ko na siyang iwan kung wala pa rin siya nang may mahagip ang mga mata ko sa ‘di k

Umawang ang mga labi niya at namasa ang mga mata. “Y-You mean...?” Tumango ako nang marahan. “Hawak siya ni General Dela Cruz ngayon. She doesn’t seem to remember me... us. Siya ang bumaril sa ‘kin noong nakaraan.” “Kung totoo nga ‘yan, then we need to save my sister! I thought I wouldn’t see her anymore,” Tito Isaac exclaimed emotionally. “I will deploy my men to hunt that bastard down.” Umiling ako. “Huwag tayong magpadalos-dalos. I already had plans. Alam na rin ng mga tauhan ko ang gagawin. Kailangang mapalabas natin siya sa lungga niya. We need to set a trap. ‘Yong tipong susunggaban niya at mahuhulog siya pagkatapos. By that, maiiwan si mommy sa hideout at malaya na siyang iligtas,” I explained clearly. Kung sakali man na nag-iwan ng mga bantay si General Dela Cruz, madali na lang ‘yon para sa mga tauhan. They are skilled enough to bring those bastards down.“Ako,” usal ni Lexus. Napalingon ako sa kaniya at natigilan. “Use me, Cali.” “You don’t know what you are suggesting, L

Kaya bang matakpan ng pagmamahal ang poot na namamayani sa puso? Magagamot ba ang sugat na dulot ng nakaraan? Iyon ang mga katanungang palaging namumutawi sa isipan ko kapag nag-iisa. After what happened more than a decade ago, ibinaon ko na sa limot ang dating ako... Ang inosenteng ako. Galit at paghihiganti na ang naghari sa buong pagkatao ko. Naisip ko, bakit kailangang patawarin ang mga taong sinadyang makapanakit? Ginusto nila ang ginawa nilang kamalian. Kaya bakit kailangang patawarin? Hindi mapapawi ng kahit ano at ilang sorry ang sakit at hirap na pinagdaanan ko. Hindi magagamot ang sugat sa puso. Pero akala ko lang pala ‘yon. Dahil pwede naman palang patawarin ang taong nagkasala sa atin hangga’t willing silang humingi ng dispensa at aminin kung anong pagkakamali ang ginawa o nagawa nila. Aaminin kong lumuwag ang pakiramdam ko ngayon. Parang nabawasan ang bigat sa loob. “This is my biological father, Pyre David, and my brother, Pyrrhus David. Also, this is our cou

“Oh my God, Cali! I missed you! Ang tagal nating hindi nagkita!” eksaheradang tili ni Empress pagkakita sa 'kin at dinambahan ako ng yakap. Kalalabas ko lang galing banyo at siya agad ang sumalubong sa 'kin na para bang kanina pa niya ako inaabangan. Mabuti na lang at mabilis ang kilos ko para hindi kami matumba sa ginawa niyang aksyon bigla. “We just met two days ago,” pagtatama ko at nginiwian siya. She pouted her lips when we withdrew from the hug. “Two days lang ba 'yon? I thought it's been years already,” palusot niya at sinakyan ko na lang. Nagkumustahan kami habang naglalakad palabas para pumunta sa may swimming pool area. May napansin ako sa kaniyang kakaiba pero hindi ko na lang binuksan pa dahil halatang hindi pa niya napapagtanto ang bagay na ‘yon. Kaiser should know about that, or maybe he noticed it already. Humiwalay muna ako sa kaniya at nagpaalam na lalabas lang sa may gate. Gusto pa sana niyang sumama dahil wala siyang makakausap pero hindi ako pumayag. I can't ri

I was too occupied for weeks. Sa sobrang dami ng mga iniisip ko, hindi ko namalayan ang pagbalik ni Savannah, kasama na nito ang mag-ama niya. Pagkatapos ng gabing hinatid ko siya ay alam kong sumabak pa muna siya sa naudlot na misyon bago tumungo sa London. Binalita sa 'kin ni David na nag-quit ulit ito sa trabaho dahil nga sa buntis ito. I'm not against her decision dahil kung ako nga lang ang hihingian ng opinyon, mabuti ngang mag-quit na muna siya para hindi mapahamak ang bata kung may mangyari man na hindi maganda. She can still get back when she wants maybe a year after her labor.Blue Laurel, on the other hand, approached me one time, begging to tell him her whereabouts at kasama pa nitong dinala ang anak nila sa Club Hell the last time Lexus' friends hanged out. I saw the man's sincerity through his eyes. Maski ang pagtutok ko ng baril dito, na kahit peke, ay tinanggap nito alang-alang sa kinaroroonan ni Savi. Kaya sa huli, sinabi ko rin at i

Kapag dumating ang oras na kailangan mong mamili sa dalawang posibilidad, anong pipiliin mo? Would you choose one and sacrifice the other? Or would you rather have them both in your hands?Dahil kung ako ang tatanungin, hindi rin masasabi ang kasagutan. Kapag nangyari na nga 'yon, I know for myself that I won't just choose wihout thinking properly... because I can't let go yet without trying, without fighting for all the possibilities.Tumunghay ako at pinagmasdan si Meagan sa harapan ko. She was marching back and forth... for God knows how long since they arrived here, panicking. Leone tried to calm her down almost every minute but he knew it won't do good at all. Tumigil lang nga saglit ang babae pero bumalik ulit sa ginagawa kaya sumuko na lang sa huli.I was seated on the long couch, leaning my back on the headrest as my legs were crossed. My right palm served as a pillow of my head as I res

“Love...”Marahan akong hinawakan ni Lexus sa braso para pigilan sa paglalakad. Napahinto naman ako at dahan-dahan itong hinarap, nagtataka.“Yes?”“May problema ka ba?” He asked softly, concern was visible on his alluring pale greenish-blue eyes.Kumibot ang mga labi ko at sandaling nangapa sa sasabihin. Hindi ko napaghandaan ang tanong niyang iyon dahil hindi ko naman inaasahang magbabato siya nang ganoong katanungan.Wala naman kasing problema. O baka hindi ko lang talaga napapansin na mayroon akong ginagawa para kwestyunin niya ako.Umiling na lang ako at bahagyang ngumiti. “Wala naman.”He reached for my hand and slightly squeezed it. Napakurap ako nang mabanaag sa mukha niya na hindi siya naniniwala sa sinabi ko... na hindi siya sang-ayon at kuntento sa sagot ko.“We are fixing our relationship, right? C'mon, tell me if there's somet