Nobela ni Lianna Jaze Fierra

Napansin ko ang bahagyang pagngiti ni Aldo, ngunit sa likod nito ay may kung anong hindi ko maipaliwanag—parang may alam siyang isang lihim na hindi ko pa natutuklasan. "Relax, Krim," aniya, bahagyang tinaas ang isang kamay na parang sumusuko. "Gusto ko lang makilala ang asawa mo. Maraming matutuwa na malaman na nagpakasal ka na rin sa wakas." Hindi ko alam kung biro o insulto ang sinabi niya, pero hindi ko na rin inalam. Alam kong may mas malalim pang dahilan ang pag-uusap nilang ito. "Hindi ko kailangang ipaliwanag ang mga desisyon ko sa kanila," malamig na sagot ni Krim. Tumango si Aldo, pero hindi siya umalis. Pinagmasdan niya ako sandali bago siya muling nagsalita. "Alam mo, Samantha," aniya, bumaling sa akin. "Kung may isang bagay kang dapat tandaan sa mundong ito, iyon ay ang huwag kang magtiwala kahit kanino. Lalo na sa mga taong akala mo ay kakampi mo." Malamig ang tinig niya, sapat para bigyan ako ng kakaiba

Iniabot ng isang matandang lalaki ang kamay niya para kamayan ako. Pinilit kong ngumiti at tinanggap ang kamay niya, ngunit sa sandaling iyon ay naramdaman ko ang bahagyang panlalalamig ng kanyang palad—o marahil ako lang ang kinakabahan? “Magandang gabi po,” sagot ko nang pormal, sinusubukang itago ang anumang emosyon sa boses ko. Napansin kong bahagyang tumaas ang kilay ng matanda habang pinagmamasdan ako, para bang sinusuri niya ako gaya ng ginagawa ni Krim. "Interesting," bulong niya bago bumaling muli kay Krim. "Kakaiba siya." Napansin ko ang bahagyang pag-igting ng panga ni Krim, ngunit hindi niya iyon pinansin. "Bakit hindi ka muna makisalamuha sa ibang mga bisita, Samantha?" mahinang sabi niya sa akin. "May kailangan lang kaming pag-usapan ni Mr. Navarro." Nag-aalangan man, tumango ako. Sa puntong ito, hindi ako pwedeng gumawa ng eksena. Kailangang matuto akong gumalaw nang maingat kung gusto kong m

Mabilis akong lumabas ng opisina niya, pilit pinipigilan ang panginginig ng mga kamay ko. Ramdam ko pa rin ang init ng titig niya, ang bahagyang pagdampi ng balat niya sa akin, at higit sa lahat—ang mga salitang binitiwan niya. "Sa loob ng isang linggo, magiging akin ka rin." Napakuyom ako ng kamao. No. Hindi ko hahayaan. Pagdating ko sa kwarto, agad kong isinara ang pinto at sumandal doon, pinipilit pakalmahin ang sarili. Masyado nang delikado ang sitwasyon ko. Kung gusto kong makatakas, kailangan kong kumilos bago maging huli ang lahat. Lumapit ako sa bintana at sinilip ang labas. Tulad ng inaasahan, may ilang lalaking nakabantay sa paligid—siguradong u

Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatayo sa gitna ng kwarto ko, pero pakiramdam ko, hindi ako makahinga. Isang linggo. Iyon ang binigay niyang palugit bago niya ako angkinin nang tuluyan. Napaupo ako sa gilid ng kama, pilit na iniintindi ang sitwasyon ko. Gusto kong isipin na kaya ko siyang labanan, pero alam kong si Krim Kuen Vryzks ang taong hindi tinatanggihan. “Damn it,” bulong ko sa sarili ko habang pinipisil ang sentido ko. Bakit ko pa ba nilalabanan? Wala naman akong kawala. Napatayo ako nang marinig ang marahang pagkatok sa pinto. Ilang segundo lang, bumukas ito at bumungad ang isang babae—mukhang nasa late thirties, pormal at may matapang na aura. “Madam, ako po si Amelia. Ako po ang head maid dito sa mansion,” magalang niyang pagpapakilala. “Pinadala ako ni Sir Krim para ipaalala na bumaba kayo para sa hapunan.” Napakunot ang noo ko. Gusto niyang kumain kami nang sabay? Nag-aalangan akong tumayo. Wala akong gana, pero alam kong mas lal

Malamig ang simoy ng hangin nang tumapat ako sa harap ng malaking salamin sa loob ng bridal suite. Naka-ayos na ako, suot ang pinakamahal na wedding gown na siguro’y nakita ko sa buong buhay ko—pero kahit gaano ito kaganda, hindi nito kayang itago ang pait sa puso ko. Kasal ko ngayon. Pero hindi ko ito ginusto. “Sam…” Tawag ng boses ni Ivy, ang matalik kong kaibigan. Nakatingin siya sa akin sa salamin, halata ang pag-aalala sa mukha niya. “Sigurado ka ba rito? Pwede pa tayong tumakas.” Natawa ako nang mapait. Tumakas? Sa tingin ba niya may saysay iyon? “Tingin mo hahayaan niya akong umalis?” bulong ko, pilit na nilalabanan ang luha sa mga mata ko. “Alam mo kung sino siya, Ivy. Wala akong kawala.” Krim Kuen Vryzks. Ang lalaking ipinasok sa buhay ko nang hindi ko kagustuhan. Ang lalaking hindi ko kilala pero kai