ความรักต้องห้าม

เขา...คือรักแรกและเป็นรักเดียว แต่...ทว่ารักครั้งนี้กลับถูกขอให้เสียสละโดยพี่สาวฝาแฝด เธอ.....จะทำอย่างไร จะนิ่งเฉย....หรือจะปล่อยมือ --------- “พี่ติณมองซอให้ชัดๆ ว่าคนที่พี่เห็นตอนนี้คือใคร ซอหรือพี่พิณ” น้ำเสียงห้วนๆ เอ่ยขึ้น ชื่อที่ได้ยินทำให้ติณณ์ผงะไปเล็กน้อย ทำไมธัญชยาถึงได้แทนตัวเองว่าเป็นณัฐชยาถึงสองครั้งแบบนี้ นั่นทำให้ชายหนุ่มเพ่งสายตามองคนตรงหน้าให้ชัดๆ แม้จะตกอยู่ในฤทธิ์ยา แต่ณัฐชยาก็มั่นใจว่าติณณ์สามารถแยกออกระหว่างเธอกับพี่สาวว่าใครเป็นใคร และก็จริง เพราะแววตาของติณณ์เปลี่ยนไป ชายหนุ่มถึงกับชะงัก เพราะเขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้คือณัฐชยาไม่ใช่ธัญชยาแน่นอน แม้สองคนจะเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันราวกับแกะ แต่ติณณ์คือหนึ่งคนที่แยกออกว่าคนไหนคือณัฐชยา คนไหนคือธัญชยา “ซอ!” น้ำเสียงที่เปล่งชื่อณัฐชยาออกมานั้นช่างเต็มไปด้วยความตกใจและแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเป็นเธอ “ผิดหวังเหรอคะที่เป็นซอ ไม่ใช่พี่พิณ” คำพูดประชดประชันถูกเอ่ยออกมาจากปากอิ่ม ดวงตาแดงก่ำเพราะความน้อยใจ

ครอบครัวคือสิ่งที่ธีภพไม่ต้องการแต่พ่อของเขากลับตรอมตรมเพราะอยากให้ลูกชายมีครอบครัวที่อบอุ่น ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะแกล้งจีบผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอแสนดีและดูซื่อเพื่อให้มาเป็นแม่ของลูกและคิดจะทิ้งเธอเมื่อเขาได้ในสิ่งที่ต้องการ

ความสัมพันธ์แบบ Friend with benefits เมื่อมีคนหนึ่งเผลอตกหลุมรักเข้า ก็จำต้องถอนตัวออกมา แต่เขากลับไม่ยอมให้เธอได้จากไปดีๆ นี่สิ!!!

'ขาล' เเอบชอบ 'หมอบะหมี่' ตั้งเเต่ยังเด็ก เธอเป็นผู้หญิงที่เเก่กว่าเขาสามปี เรียนหมอ เเละสมบูรณ์เเบบที่สุดเท่าที่เคยเจอ เเต่เธอดีเเต่อ่อยเขาให้อยากเเล้วจากไป ไม่คิดจริงจังกับหมายักษ์ที่ภักดีต่อเธอเสมอมา สายตาของขาลมีเเค่พี่หมี่ พี่หมี่เป็นของเขาเเต่เพียงผู้เดียว จนในที่สุด พี่สาวน้องชายต่างสายเลือดก็เผลอ 'วันไนท์' ด้วยกันโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอคือเจ้านาย เขาคือสุนัขตัวใหญ่ที่ซื่อสัตย์ต่อเธอ ปลอกคอที่เธอล่ามเขาไว้ มันเเข็งเเรงจนยากที่จะหลุดออก เขาหลงพี่หมี่จนกู่ไม่กลับอีกต่อไป 'ภักดีต่อเธอเหมือนหมา สยบเเทบเท้าเธอเหมือนทาส นั่นคือหน้าที่ของเขา'

ผู้หญิงที่ฆ่าตัวตายเพราะเสียใจทึ่โดนคนรักหักหลัง​ สวรรค์​ให้โอกาสเธอกลับมาแก้ตัวใหม่อีกครั้ง​ และนี้จะเป็นการกลับมาแก้ไขหรือว่าแก้แค้นกันแน่

เธอชื่อ กานพลู เธอเป็นลูกกำพร้า เหมือนลูกไก่ในอุ้งมืออันแน่นหนาและหยาบกร้านของคนเป็นป้า เติบโตโดยไม่เคยได้รับความรัก ความเมตตารดรินใส่ ไม่พอแค่นั้น ผู้ชายที่เธอคิดว่ารักก็ยังทิ้งเธอ คืนที่สูญเสียเธอประชดชีวิตอย่างหนัก แต่เพราะเธอเป็นแต่ลูกไก่ในกำมือมาร เธอจึงพลัดหลงไปอยู่ในมือ ชายหนุ่มแปลกหน้า เสียตัวหรือไม่เสีย เธอตอบไม่ได้ เธอจึงถูกส่งไปให้ตาแก่ คนพ่อ งานแต่งรวบรัด ก่อนเธอจะพบว่า ชายหนุ่มในคืนหลอกลวงคือลูกชายของตาแก่ เขาชื่อ พินิจนัย เธอร้องไห้ และร้องไห้ อย่างเจ็บปวดแสนสาหัสก่อนจะปาดน้ำตาออก เธอจะไม่ยอมให้ชีวิตถูกกำหนดโดยคนอื่น ได้เวลาทวงชีวิตตัวเองมาลิขิตเอง ในความมุ่งมั่นอันโดดเดี่ยวอ้างว้าง ท่านกามเทพอยากจะมีส่วนร่วมเพื่อช่วยชีวิตที่เศร้าหมอง ผิดหวังซ้ำซากของเธอ กามเทพขอประทานลิขิตแห่งรักมาชุบชูชีวิตของเธอ

....ความสัมพันธ์ที่ควรจบลงเพียงชั่วข้ามคืน กลับถูกสานต่อด้วยแรงราคะร้อนแรง ต่อให้คิดว่าตัวเองแน่สักเพียงไหน สุดท้ายการเอาใจลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบนี้ล้วนต้องเจ็บทุกฝ่าย.... "เป็นเชี้ยไรของมึงวะ!" อาโปกุมไหล่ข้างที่ถูกผลักกระแทกประตูด้วยความเจ็บก่อนจะตะโกนใส่คนทำอย่างหงุดหงิด "มึงตั้งใจจะหนีกู?" ฮิลล์ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายขบกรามถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม "กูจะหนีมึงทำไม เราเป็นอะไรกันกูถึงต้องหนี" อาโปเห็นอีกฝ่ายโมโหก็อดยั่วอารมณ์ไม่ได้ ชอบทำให้กูเจ็บตัวดีนักไอ้ห่านี่ "ก็เป็นคนที่เอากันเวลาเงี่ยนไง!" คำตอบที่พ่นออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั่นทำให้เขาจุกเหมือนโดนหมัดน็อก "ถ้างั้นมึงขาดที่ระบายอย่างกูไปมันจะเป็นไร ทำไมต้องโมโห" สีหน้าที่ชะงักไปยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนตอกกลับอีกฝ่าย "อ้อ...ไม่ได้โมโหหรอก แต่คนของกูมีอะไรปิดบังกู กู! ไม่! ชอบ!" ฮิลล์ไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าประชิดตัวอาโปพร้อมทั้งยื่นมือไปบีบกรามของอีกฝ่ายแล้วพูดใส่หน้านั้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ ราวกับต้องการใช้คำพูดตนเองเป็นใบมีดกรีดทรมานเหยื่อย่างช้าๆ