คนที่แอบชอบ

เธอตกเป็นเมียเขาเพราะเชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริงเพียงข้ามวันความฝันก็ดับวูบลงทันทีเมื่อสุดท้ายผู้ชายที่เธอนอนด้วยเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว.... ชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังจะลืมตาดูโลกเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เป็นตัวแทนของความรักครั้งนี้ เธอไม่อยากทำผิดอีกต่อไป หนีไปให้ไกลคงเป็นทางออกเดียว พิรภพ**บอสใหญ่ในวัยใกล้เลขสี่ ความหล่อของเขาทำให้หัวใจเลขาคนใหม่หวั่นไหว คุ้มขวัญ**สาวน้อยเพิ่งเรียนจบ ตำแหน่งแรกของเธอคือเลขาท่านประธานแต่ทำไปทำมาเธอกลับได้บอสเป็นสามี ************************* ฝากติดตามความรักของสาวน้อยกับท่านประธานเจ้าเล่ห์ด้วยนะคะ ปะหนัน

“พี่พูดจริงนะคะ ต่อไปนี้ถ้าใครมาบอกว่าน้องหนูอ้วน ให้น้องหนูตอบเขาไปว่า ‘อ้วนแต่ผัวรักมาก’ นะคะ และต่อให้อ้วนมากกว่านี้พี่ก็รัก และพี่จะพิสูจน์ว่าอ้วนๆ อวบๆ แบบนี้ เอามันแค่ไหน พร้อมนะคะ"

นีรนาท’ เกิดมาพร้อมกับคำว่าอาภัพ เธอใช้ชีวิตหาเช้ากินค่ำเพื่อเลี้ยงตัวเองกับพ่อขี้เมา โชคชะตาของเธอคงถึงคราวตกอับสุดขีด เมื่อพ่อของเธอกลายเป็นผู้ร้ายคดีขู่วางระเบิดห้างในเครือเบนิคอฟ นั่นทำให้ ‘ดิมิทรี’ โกรธจัด เขาต้องการจับพ่อของเธอ นีรนาทขอร้องให้เขาไม่เอาเรื่อง โดยมีข้อเสนอว่าจะยอมเขาทุกอย่าง เขาจึงเสนอให้เธอเอาตัวเข้าแลก ซึ่งดธฮก็ยินยอม เพราะต้องการช่วยเหลือพ่อ นีรนาทก็จากมาโดยไม่รับค่าตอบแทนใดๆ เลย ทว่าดิมิทรีกลับไม่รู้สึกพอ เขายังมีความต้องการเธออีกเรื่อยๆ จึงให้ลูกน้องไปจับตัวหญิงสาวมา โดยไม่รู้ว่าหลังจากที่ตกเป็นของเขาตั้งแต่คราวแรกนั้น มันได้เกิดความเปลี่ยนแปลงกับเธออย่างใหญ่หลวง... “ในห้องที่ปิดสนิท มีแค่เธอกับฉัน จะสมยอมหรือฝืนใจ สุดท้ายก็จบลงที่เดิม” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็น ยายนี่อวดดีเกินไป เขาต้องสั่งสอนเธอเสียบ้าง จะได้รู้สำนึกว่าใครยิ่งใหญ่และใครควรอ่อนข้อ “คนเห็นแก่ตัว คนใจร้าย นีชาจะจำวันนี้ไปจนตายว่าคนอย่างคุณไม่มีศักดิ์ศรี และไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ” หญิงสาวต่อว่าเสียงเคร่ง เธอจ้องหน้าเขาตาวาว จดจำความเลวร้ายของผู้ชายที่ชื่อดิมิทรีไว้ในใจ ผู้ชายที่เป็นดั่งจอมมาร...

“ไม่ขายแล้วโว้ยนิยาย ขายตัวดีกว่า” เพราะคำที่ตะโกนออกไปในตอนที่เมา เป็นผลพวงทำให้เธอได้ป่าวประกาศว่า “ประธานคนนี้สามีของฉัน” ในวันแต่งงาน เธอ นักเขียนนิยายที่เริ่มย่อท้อในการเป็นนักเขียน เพราะไม่ว่าจะทำยังไงเธอก็ไม่ประสบผลสำเร็จในเส้นทางนี้เสียที เธอนั่งดื่มคลายเครียดแล้วตะโกนว่าอยากขายตัวในขณะที่ไม่มีสติ... เขา ประธานผู้บริหารโรงพยาบาลเอกชนยักษ์ใหญ่ ผู้ที่เชื่อมั่นในรักแรกพบ ในเมื่อคนที่ถูกตาต้องใจเสนอขายตัวมาแล้ว มีหรือเขาจะไม่สนอง...

ความที่เป็นสาวแม่ลูกอ่อนมือใหม่ ทำอะไรไม่ค่อยเป็น พอมีคนมาเยี่ยม แล้วบังเอิญเห็นภาพบาดตา ทำให้จิตใจเกิดความฟุ้งซ่าน จนนำไปสู่เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง

เพราะตกงาน จากสาวชาวกรุงจึงมาเป็นสาวชาวไร่... แถมเจ้านายยังเป็นผู้ชายที่ใฝ่ฝันและสร้างแผลใจให้ยามเด็ก วราลีจะทำอย่างไร ในเมื่อเคยช้ำรักจนไม่อยากข้องเกี่ยว แต่อีกใจ...ก็ยังแอบฝันถึงพี่ชายในวันวาน

เธอต้องแต่งงานกับลูกชายเพื่อนพ่อที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือในเรื่องธุรกิจ เมื่อแต่งงานเข้าบ้านฝ่ายชาย ปรากฏว่าเธอต้องเป็นเมียของทุกคน เรื่องย่อ ใหม่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยจะต้องช่วยกอบกู้กิจการของทางบ้านที่ขาดทุน เธอจึงมาเป็นนักไลฟ์ ไลฟ์สดขายของ สลับกับไลฟ์ให้ความบันเทิงกับคุณผู้ชมเพื่อแลกของขวัญแล้วนำเงินไปจ่ายให้ลูกจ้างในโรงงานของพ่อ แล้วต้องแต่งงานกับลูกชายเพื่อนพ่อที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือในเรื่องธุรกิจ เมื่อแต่งงานเข้าบ้านฝ่ายชาย ปรากฏว่าเธอต้องเป็นเมียของทุกคน คำเตือน เรื่องนี้เขียนจากจินตนาการผู้เขียน ไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำผิดศีลธรรม เหตุการณ์ทั้งหมดสมมติขึ้นเพื่อความบันเทิง เนื้อหามีความรุนแรงและผิดจริยธรรม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

นิชาทำงานเป็นเลขาของอัคคีมากว่าห้าปีแล้ว จะว่าไปก็นานเหมือนกัน... ด้วยนิสัยขาดผู้หญิงไม่ได้ของอัคคีทำให้เขาต้องเปลี่ยนเลขามาแล้วหลายคน นั่นเพราะไม่มีใครสามารถรับมือกับบรรดาผู้หญิงของเขาได้ และแม้ว่านิชาจะทำได้แต่ก็ไม่ได้เต็มใจทำ เธอห้ามความเจ้าชู้ของอัคคีไม่ได้...พอๆ กับที่ห้ามใจไม่ให้ 'รัก' เขาไม่ได้เหมือนกัน ใช่แล้วล่ะ... 'เธอรักเขา' มันน่าตลกจริงๆ เพราะนอกจากความหล่อ รวย เก่งแล้วเขาก็แทบจะไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเกิดขึ้นตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เจ็บแปลบทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น นิชาพยายามตัดเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันแล้ว... แต่เธอคงมีความอดทนไม่มากพอถึงได้ทนไม่ไหวอีกต่อไป! // *Talk* เรื่องนี้เป็นแนวตัวร้ายจับฉลากได้บทพระเอกค่ะ เนื้อเรื่องหน่วงๆ ดราม่าไม่หนักเท่าไรค่ะ(มั้งนะ) แต่ความอยากหยุมหัวใครสักคนมีแน่นอน *คำแนะนำก่อนอ่าน* มีคำหยาบ ฉากผู้ใหญ่และการกระทำที่ไม่เหมาะสมของตัวละคตัวละคร เหตุการณ์ สถานที่ไม่มีอยู่จริง กรุณาอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

“โอ๊ย! แทงเบาๆ สิวะ” ฉันหยุดขาไว้เพื่อที่จะเงี่ยหูฟังบทสนทนา “ไอ้ห่า! แทงทีละนิดมันจะไปเสร็จอะไร เนี่ยแบบนี้แหละดีแล้ว แทงครั้งเดียวมิดเลย เจ็บ แสบดีมั้ยล่ะ ฮ่าๆ” ทั้งสองเสียงที่คุยกันดันเป็นเสียง... ผู้ชาย ทั้งสถานการณ์และสถานที่เกิดเหตุมันชวนให้ฉันเข้าใจผิดคิดว่าทั้งคู่เป็นมนุษย์สายเหลืองที่กินกันเอง จนมาวันนี้ ผู้ชายคนนั้นกลับมาปรากฏตัวต่อหน้าฉันในอีกครั้งในอีกสถานะ “ขอโทษครับ ช้าไปหน่อยพอดีคนรอคิวเยอะ” เสียงทุ้มฟังแล้วคุ้นหูดังขึ้น ทำให้พวกเราห้าคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหันกลับไปมอง เฮ้ย! นั่นมัน... ตาฉันเบิกกว้างอัตโนมัติ เมื่อเห็นหน้าเจ้าของเสียงเมื่อกี้เต็มๆ สองตา “นี่มัน... ไอ้สายเหลืองนี่” ฉันเรียกคู่กรณีครั้งก่อนเสียงลั่น “เมื่อกี้หนูเพลย์เรียกพี่เขาว่าอะไร...” เสียงผู้หญิงที่มากับลุงพงษ์ถามฉันขึ้น แต่ยังไม่ทันที่ท่านจะพูดจบใครบางคนที่ไร้มารยาทก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน “อย่าบอกนะ... จะให้ผมแต่งกับยัยขี้มโนนี่” เรื่องราววุ่นวายจึงได้เริ่มต้นขึ้น ณ ตอนนั้น จากคู่ปรับ กลายเป็นว่าที่คู่หมั้น ฉันจะสามารถเปลี่ยนเกย์ให้แมนได้หรือไม่

“อย่าเสนอหน้าเข้ามาพื้นที่ส่วนตัวฉันอีกเป็นครั้งที่สอง” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมที่ดังรอดไรฟันนั้นยังไม่น่ากลัวเท่ากับแววตาที่เหมือนราชสีห์กำลังอยากฉีกกระชากร่างของเหยื่อที่ไม่มีค่าตรงหน้า “หงส์เป็นห่วงนี่คะ ว๊าย!” แค่เอ่ยคำว่าเป็นห่วงแค่นี้ คนใจร้ายถึงกับผลักฉันล้มลงพื้นอีกครั้ง “เก็บความเป็นห่วงของเธอไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่เคยอยากได้ไอ้ความเป็นห่วงจากผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น” ‘คนไม่มีสิทธิ์ ต่อให้ดิ้นให้ตายยังไงมันก็ไม่มีสิทธิ์อยู่วันยันค่ำ จำใส่หัวสมองน้อยๆ ของเธอเอาไว้ไฉ่หง’