Kristen Story Archive

Ayu hanya seorang gadis desa biasa yang bekerja sebagai pembantu di rumah keluarga Ardiansyah, tempat para miliarder tinggal dalam kemewahan yang sunyi. Dia bertemu dengan Revan, tuan muda yang terjebak dalam pernikahan kosong dengan wanita sosialita ambisius. Tapi di balik sikap kaku dan diamnya, ia mulai luluh oleh ketulusan Ayu. Namun cinta mereka tak diizinkan. Nama besar, harga diri, dan masa lalu kelam keluarga siap merobek segalanya. Cinta ini haram. Tapi kenapa rasanya justru candu?

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ “รินทำไม่ได้เลย รินไม่เข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยงอแงเมื่อเธอไม่สามารถทำตามในงานที่อาจารย์สั่งให้ทำส่งในศุกร์นี้ได้ “ไหนขอพี่ดูหน่อย” ลีวายเอ่ย พรางหยิบงานที่ฟารินงอแงไม่ยอมทำ “พี่ลีวาย ทำให้รินหน่อยนะๆๆ” “ถ้าพี่ทำให้ อาจารย์ก็รู้ซิครับ” ลีวายเอ่ย “อาจารย์จะรู้ได้ยังไงคะ เรารู้กันสองคน”ฟารินเอ่ย “พี่อยู่ปี3 ทำงานส่งอาจารย์จนอาจารย์จำลายเส้นได้หมดแล้วครับ แล้วน้องปีหนึ่งแบบน้องฟารินเนี้ย จะใช้ลายเส้นพี่ปี3ไปส่ง จะรอดได้ยังงไง” “แต่รินทำไม่ได้นี่คะ….” “เฮ้อ งอแงแบบนี่แล้วพี่จะทำยังไง”ลีวายเอ่ย “ไม่รู้ค่ะ” “งอแงไม่เข้าเรื่องเลยเรา” ปากบ่น แต่มือก็ยังคงเริ่มร่างงานที่ฟารินบอกทำไม่ได้ “พี่ลีวายใจดีจัง” “ใจดีแบบนี้ ให้พี่เป็นแฟนได้หรือยังละครับ” “คะ!!….” “เอากลับไปคิดดูก่อนก็ได้” ลีวายเอ่ย

ร่างแกร่งของชายหนุ่มที่เพิ่งกลับจากทำงานหนักทั้งวัน พร้อมลูกน้องที่เดินตามหลังมานับสิบ สายตาคู่เย็นเฉียบเรียบนิ่ง ไม่บ่งบอกอารมณ์ แม่บ้านหลายคนที่เดินออกมารับ พร้อมเตรียมรองเท้า รับของที่เจ้านายหนุ่มถือมา “ทำไมบ้านเงียบ?” “คุณท่านไม่อยู่ค่ะ” แม่บ้านเอ่ย “อืม แล้ว…” “เฮียยยยยยย” เสียงใสๆของหญิงสาวที่กำลังวิ่งมาอย่างร่าเริงเข้ามาหา ก่อนกระโดดกอดเขาเต็มแรง “หรรษา ทำไมหนูต้องวิ่ง” “รอเฮียมาทั้งวัน กว่าจะเสด็จกลับมานะคะ”หรรษาเอ่ย “รอเฮียทำไม จะเอาอะไรอีก” “หนูขอออกไปเที่ยวนะคืนนี้” หรรษาเอ่ย “จะไปก็ไปซิ ปกติหนูก็ไปไม่ใช่เหรอหรรษา” กะตัญเอ่ย “หนูจะขอพาเอแคลไปด้วยไงคะ” “ทำไมต้องพาเอแคบไปด้วย?” “ก็น้องจบม.6แล้ว หนูจะพาไปฉลอง เป็นอันว่าขอแล้วนะคะ ฟ่อดดด รักเฮียจัง” เอแคลที่หรรษาพูดถึง เป็นหนึ่งในสาวใช้ในบ้าน ซึ่งเธอเป็นหลานสาวของหัวหน้าแม่บ้านที่นี่ โตที่นี่ และดินแดนกับพาเพลินก็เอ็นดูส่งเสียให้เรียน “นี่สาบานว่าเป็นแฝดผมจริง” กะตัญเอ่ยกับป้าแม่บ้าน “คุณหนูหรรษาร่าเริงจริงๆค่ะ”

Serena Collins bekerja di sebuah perusahaan ternama di London. Hidupnya terasa sempurna, apalagi ia memiliki kekasih bernama Ethan. Namun, segalanya hancur ketika Serena mendapati penghianatan Ethan dengan kakak tirinya sendiri. Di tengah kepedihan itu, Serena justru terjerat dalam sebuah perjanjian dengan Steave Alexander, Presdir karismatik sekaligus paman Ethan. Awalnya hanya demi keuntungan masing-masing, tapi perlahan muncul hasrat yang tak terbendung di antara mereka. Mampukah Serena bertahan menghadapi permainan hati yang penuh resiko, atau justru menemukan cinta sejatinya di tempat yang tak terduga?

Adrain Tremont is not your usual CEO. He doesn't wear the latest Armani and has the temperance of a bear. Kristen Lancaster is not your usual spoilt brat. Though she wears the latest shoes and bags, she has a head for business and she is one of the best in the game. They both are very different, and most of all, they are both crazy. Add in Adrian's hot younger brother, Tommy, and we have a love triangle. What happens when crazy meets crazy?

If you were born again in a world with true gods and magic, what would you do? Earn wealth and become a rich man on the continent? Become a noble and take what you want in your fiefdom? Become a mage and gain powerful strength and knowledge? Travel across the continent and get up close and personal with legendary figures? Become a true god and become an eternal being. Children make choices, but all time travellers have to. Kristen Stewart, Dragon Vein Warlock, Genius Mage, Hereditary Noble of the Kingdom of France, No. 1 on the Continent

With only an hour left until the concert began, every trending topic across the internet was dominated by a single headline. [Breaking: Rising Star Tiffany Burgess to Propose to Her Manager After Ten Years of Romance, Leaving Fans in Awe.] This proposal was not just a personal milestone; it was the centerpiece of our company's most ambitious PR campaign of the year and the culmination of a love story between Tiffany and me. Then, in the fire escape, I bumped into Tiffany, dressed in her wedding gown, locked in a passionate kiss with a young man. "Wayne, let me explain," she pleaded. "Explain what?" I snorted. "That just before our proposal, you're sneaking around with another man? The proposal is live-streamed to millions, with thousands of media outlets eagerly awaiting the announcement." I slammed the engagement ring down onto the table in front of her. "After the encore tonight, you'll either propose to me on that stage, or you'll be ruined, both in reputation and career!" Her fists clenched, but in the end, she gritted her teeth and grabbed the box. "Fine." Under the spotlight, she stood before me in her wedding dress, pulling out the ring. But instead of turning to me, she held the ring up toward the guest seating area, where her true love sat. "Wayne, thank you for helping me reach the stars," she declared. "But tonight, I'm going to chase my moon." The crowd erupted in shock and confusion. In a single instant, I became the laughingstock—the unwitting prop in her grand romantic gesture. My heart shattered the moment she reached him.

Clayton Amos finally agrees to marry me during my fifth year as the antagonist of a novel. On the day of my wedding, the chandelier in the middle of the hall suddenly snaps and falls. At the most critical moment, he shoves me aside and runs over to protect Gladys Dawson, the protagonist of the novel, and his first love. Clayton's arm is slashed as a result, and blood pours out of the wound, dyeing his pristine white suit red. Meanwhile, Gladys remains unharmed in his arms. I hold a hand against the bleeding wound on my neck and finally accept the fact that Clayton never loved me. This is when the system appears and asks me, "Hailey Paltrow, would you like to abort your mission now?" I nod in silent response. "Since he's going to end up losing all four of his limbs and ultimately wish for death, I'll let him have it."

On the eve of the National Robotics Championship, I smashed my carefully designed bot to pieces and announced my withdrawal. Everyone said I was a fraud who was quitting out of fear of being exposed. Online, the netizens mocked me relentlessly. Only one person, Adrian Cross, the so-called genius of the century, spoke up in my defense, his voice dripping with false sincerity, "I believe in River Lowell’s skills. Only he deserves to be my opponent. No matter what setbacks he’s facing, I hope he comes back to the arena and proves himself." In my previous life, the robot I built was identical to his. No matter how I tried to prove he had copied me, Adrian stood before the cameras, wearing his benevolent mask, and said, "It’s fine. This robot can go to River. I can always build something even better." His fans swarmed me, tearing me apart online, and no one believed in my talent. I swallowed the humiliation and vowed to rebuild my robot from scratch. However, when I was assembling it, the Power Core in my kit exploded, shattering my skull. That same night, I was rushed into the ICU. Netizens clapped and cheered, saying I got exactly what I deserved. That night, my girlfriend, Lila Hart, signed the hospital’s DNR consent form without hesitation. Until the day I died, I never understood how Adrian had gotten my robot’s data or why Lila had joined forces with him. When I opened my eyes again, I was back on the very day of the competition.

In front of the orphanage gates, Rebecca Schwartz, the impoverished student I had been sponsoring, stood glaring at me with a face full of disdain. "If you don't let Freddie come along, I'm not going to your house either," she declared, her tone sharp and unyielding. In the past, blinded by love and hopelessly infatuated, I would have caved to her demands, humbling myself just to keep the peace. But things were different now—I had been reborn. Staring at this despicable pair, who had once caused my tragic demise, a tidal wave of fury surged within me. Yet, it settled into nothing more than a faint, icy smile on my lips. "Then stay here," I said, my voice cold and steady. "Rot in this place alongside your precious Freddie. After all, trash like you belong in the garbage heap."