halimbawa tula para sa babae

Nakatanggap ako ng tawag isang araw bago ang aking kasal. "Miss McPherson, may sumira sa venue mo." Nagmamadali akong pumunta sa hotel nang may pagkalito at nakasalubong ko lang ang isang babaeng winwagayway ang wedding photo ko "You homewrecking skank! Inakit mo ang asawa ko at ginastos mo ang pera niya sa kasal na ito!" Naniwala ang karamihan sa kanya at nagkagulo. Pati ang manager ng hotel ay galit sa akin. "Alam ko nang may mali dito dahil hindi nagpakita ang groom! Hindi ka niya tunay na asawa!" Ang mga tao ay marahas na nagkagulo. Sa kaguluhang iyon, nakunan ako. Sa kasagsagan ng aking galit, tinext ko ang secretary ko: [Kanselahin ang kasal, at sipain si Matteo Brando sa aking kumpanya!] Ang kapal ng mukha niya na itago ang kabit niya gamit ang kayamanan ko! How dare she challenge me! Sisirain ko sila!

Sa mundo ng mga diwata, kapag may taong nakasabay nila sa oras kung kailan sila isinilang ay itinuturi nila itong kakambal. Magkaiba man ng mundo, nakagisnang buhay ay hindi pareho pero sa paniniwala ng diwata kakambal niya ito. Siya ay si Alea, isang tao na laging dinadalaw ng kakambal niyang diwata. Ngunit pilit silang inilalayo sa isa't-isa kaya lumaki silang hindi nagkakasama. Lumipas ang maraming taon at hindi na rin nagpapakita ang kambal nitong diwata. Ngunit nang dumating ang nalalapit na panglabing-walong taong kaarawan nila ay muli itong nagparamdam at nagpakita. Siya ay si Avaleighra, ang kakambal niyang diwata.

Paano nga ba magkakaroon ng katahimikan ang buhay ni Cecily kung gabi-gabi ay binabangungot siya? Ayos na sana sa kaniya kung sa unang parte ng panaginip niya ay may humahaplos at nagro-romansa sa kaniya. Pero hindi, dahil pagdating sa gitna ng panaginip niya ay biglang mapapalitan..... At iyon ay biglang makikita niya ang mukha at maririnig ang boses ng lalaki na gusto siyang isama sa kaniyang mundo. Ang masahol pa roon ay nasa loob ito ng salamin.

Hanggang Sa Walang Hanggan Matapos maramdaman ni Loco Salvacion isang seaman ang kung paano lokohin ng asawa ay biglang nagbago ang kanyang pag-uugali. The loving and caring husband Loco is dead. He is now a heartless husband who swear to himself na ipapadala n'ya sa sukdulan ng impyerno ang asawa. He sent his wife life to hell at sa mga kamay n'ya ay naging malagim ang buhay ng kabiyak. Subalit paano kung isang masakit na katotohanan ang kanyang malalaman sa likod panloloko ng kanyang asawa? How will Loco accept the painful truth if time he has right now is near to end? How will he be able to say I love you to his wife if it's his time to say goodbye? Sa pagmamahal, may habang buhay nga ba?

Ang bunsong anak ko, na pitong taong gulang palang, ay natuklaw ng ahas. Dinala ko siya sa ospital ng aking panganay na anak para ipagamot. Sa hindi inaasahan, inakala ng girlfriend ng aking panganay na anak na ako ay kanyang kabit. Hindi lang niya pinipigilan ang mga medical staff sa pagpapagamot sa bunso kong anank, kundi sinampal niya pa ako. "Perfect match kami ng boyfriend ko. Ang kapal ng mukha mo para dalhin ang hindi mo tunay na anak dito para hamunin ako!" Idiniin niya ako sa sahig habang hinahampas at sinasaktan niya ako. Sumigaw pa siya, "Ang isang malandi na tulad mo ay titigil lang sa pang-aakit sa iba kapag hindi mo na kaya!" Binuugbog ako, maraming pasa, at duguan habang dinadala ako sa emergency room. Ang aking panganay na anak ang humahawak sa operasyon. Nanginginig ang kanyang kamay habang nakahawak sa kanyang scalpel, at mukha siyang mapula. "Sino ang gumawa nito sa iyo, Ma?"

Sa araw ng divorce ko, nag-update ng social media ang dating biyenan ko gamit ang isang larawan. Ito ay ultrasound ng kerida ng asawa ko – buntis siya. Binati siya ng kanilang mga kaibigan at pamilya. Habang ako naman ay nag-share ng isang premarital medical report. Ito ay pag-aari ng anak niyang si Owen Wade. Malinaw na nakasaad dito na mayroon siyang congenital necrospermia. Hindi ko kailanman nanaisin ang isang lalaking baog!

(WARNING: MATURED CONTENT!) Buong akala niya ay nagawa niya nang kalimutan ang kanyang ex boyfriend nang iwan niya ito para makipag sapalaran sa ibang bansa. Ngunit nang hindi sinasadyang magkita sila ulit ay hindi na niya nagawa pang pigilin ang sarili nang minsang may mangyari sa kanila, isang gabi lamang noong una, hanggang sa sumunod na gabi, namalayan niya na lamang na ang bawat gabi sa piling nito ay unti-unti niya nang nakasanayan. Ngunit paano kung isang araw, malalaman nila pareho na nakatakda na palang ikasal ang kanilang mga magulang? Paano kung isang araw ay malaman niyang nakatakda silang maging magkapatid? Magagawa niya kayang patuloy na mahalin ang lalaki, gayong sa mata ng lahat ay bawal ang relasyong namamagitan sa kanila?

Shanala Arunika adalah gadis dengan hidup yang mengerikan. Di balik senyum ramahnya tersimpan pikiran yang kusut dan rumit. Dia tak akrab dengan ibu kandungnya. Sang ibu membencinya, lebih sayang pada kakaknya. Dia dapat trauma fisik dan mental semenjak kecil. Dia mencoba baik-baik saja meski hatinya runtuh setelah diusir sang ibu di usia 18 tahun. Dia hidup menyambung napas dari hari ke hari. Saat usianya 19 tahun, dia berhasil menjadi pramugari maskapai nasional, Nusantara Airlines. Hidupnya mulai terasa indah dan bermakna. Bahkan, dia memiliki kekasih seorang pilot bernama Ganta. Namun, semua berubah saat orang-orang dari masa lalunya mulai muncul lagi. Sang kekasihpun mulai berubah. Sanggupkah dia tertabrak badai kedua kehidupannya? Seberapa kusut dan mengerikannya hidup Shanala? Bagaimana jati dirinya sampai sang ibu membenci Nala mati-matian? Adakah seseorang yang menolongnya? Adakah pahlawan yang akan mengentaskan kesedihannya?

Ikakasal na ang pinakapopular na babae sa amin noong high school. Inimbitahan niya ang lahat sa aming klase para sa kaniyang kasal. Gusto kong kumilos na parang hindi ko nakita ang message na ipinadala niya sa akin pero walang tigil niya akong tinag sa group chat. “Nagkunwari kang mayaman gaya ko noong high school, pero hindi kita masisisi sa ginawa mo. Sa totoo lang, iniimbitahan kita sa kasal ko bukas para makita mo kung paano maging isang tunay na mayaman.” Agad na nagsalita ang iba naming mga kaklase. “Napakabait mo talaga, Haley. Kaya hindi na ako magtataka kung paano mo nagawang pakasalan ang isang miyembro ng pamilya Baumer. Hindi ako makapaniwala na mapapatawad mo ang isang materialistic na kagaya ni Emma!” “Ano ba ang deserve ng isang kagaya ni Emma Larkin para makaattend sa kasal ni Haley? Masyado siyang mayabang.” Habang tumitindi ang mga pangiinsulto, umabante si Haley Stockwell para mapanatili ang kapayapaan sa chat. “Sige na, kalimutan na natin ang mga hindi maganda nating nakaraan. Hindi na ako naaapektuhan sa mga ito dahil masyado nang matagal mula noong mangyari ang mga iyon. Anyway, huwag na tayong maghinanakit kay Emma dahil masyado na itong mahirap at pangit.” Walang tigil na umulan ang mga papuri sa kaniya ng lahat sa group chat habang tinatawag siya ng ilan sa amin na mabait at inosente. Napasinghal ako sa aking nakita. Si Haley ang babaeng nagkukunwaring mayaman sa amin—ako ang tunay na tagapagmana ng isang mayamang pamilya pero pinalabas pa rin niya na sinungaling ako. Ginawa niya akong target ng mga pangiinsulto ng lahat. Tiningnan ko ang digital wedding invitation para makitang gaganapin sa aking villa ang kaniyang kasal. Mukha ring pamilyar ang kaniyang groom—hindi ba’t ito ang driver ng aking asawa? Ngumiti ako nang maisip ko ang mangyayari. Sumagot ako sa chat ng, “Sige! Kailangan kong umattend ng kasal mo!”

Le jour du divorce de Claire Leroux, une convention de divorce a fait sensation sur Internet.[En raison du dysfonctionnement sexuel de mon mari, il est incapable de remplir les obligations fondamentales et de me satisfaire]Cette nuit-là, Claire a été entraînée dans une voiture. L’homme lui a mordu les lèvres et lui a dit avec un regard féroce : « Que je sois dysfonctionnel ou non, tu pourras le vérifier ce soir. »Après le divorce, Claire s’est transformée en styliste internationale avec d’innombrables beaux hommes autour d’elle.En la voyant entourée de plus en plus d’hommes, cet ex-mari froid et indifférent ne pouvait plus rester les bras croisés. Quand il était libre, il allait la chercher. D’un ton autoritaire et doux, il a dit :« Chérie, rentre à la maison avec moi, d’accord ? »« Monsieur, l’amour tardif est aussi insignifiant que l’herbe. »« Tu as raison, mon amour ne vaut rien, mais je sais que j’avais tort, reviens... »