fade zero

Pecundang... Kata itulah yang terus menerus keluar di benak Reynard, ketika ia mengalami rasa sakitnya penghianatan dan di ambang kematian. "jika saja aku terbangkitkan menjadi player... dapatkah aku menyelamatkan semua orang-orang yang penting bagiku?" "uhukkk... khakkk..." darah terus saja mengucur dan disaat terakhirnya suara bising terdengar bertubrukan... "Selamat... Keinginan terdalam dalam hatimu telah terbangun! Selamat Datang PLAYER ZERO" kebangkitannya merubah seluruh kehidupannya setelah regresi...

Lagi akong ikinukunsidera ng pamilya ko na tagapagdala ng kamalasan. Dahil ito sa nakikita ko ang countdown bago mamatay ang mga kamag-anak ko. Sinabi ko sa kanila kung kailan mamamatay si lolo, ama, at ina. Nagkakatotoo ito dahil sa iba’t ibang mga aksidente. Ang tatlong mga kapatid ko ay kinamumuhian ako mula sa kaibuturan nila dahil sa tingin nila isinumpa ko ang mga magulang ko at lolo. Ang nanay ko ay namatay matapos iluwal ang nakababata kong kapatid na babae, pero ang mga kapatid ko ay walang tigil siyang iniispoil. Sinasabi nila na siya ang suwerte nila dahil nagiging okay ang lahat para sa pamilya sa oras na iluwal siya. Pero hindi ba’t namatay si Ina noong iniluwal siya? Sa ika-18th kong kaarawan, nakikita ko ang death countdown kapag tinitignan ko ang sarili ko sa salamin. Bumili ako ng urn at naghanda ng pagkain. Gusto ko kumain ng huling beses kasama ang mga kapatid ko, pero walang nagpakita sa kanila noong nag zero na ang timer...