ano ang itsura ng windmill

Ipinakasal siya sa lalaking hindi pa niya nakikilala. Hindi dumating si Timothy Richmon sa araw ng kasal nila ni Zennara Reyes ngunit sa papel ay tunay na silang mag-asawa. Ang kasal na walang pagmamahal at ni minsan ay hindi man lang umuwi si Timothy sa bahay nila ng kanyang asawa. Hanggang sa isang araw ay pinaghandaan ni Zennara ang pag-uwi ng kanyang asawa. Nais niya itong makita kaya sasalubungin niya sana ito sa Airport.  Ngunit sa hindi inaasahan na pagkakataon ay may lalaking bigla na lang humila sa kanya at dinala siya sa madilim na lugar. Malakas ang lalaki at hindi niya ito kayang labanan. Pagkatapos ng nangyari ay lumabas ang lalaki at nangako ito na babalik. Ngunit nakatanggap si Zennara ng tawag mula sa secretary ng kanyang asawa na nais nitong makipaghiwalay na sa kanya. Ang kanilang kasal ay nauwi sa diborsyo. Umalis ng bansa si Zennara at sa kanyang pagbabalik ay may kasama na siyang dalawang cute na bata.  Ano ang gagawin ni Zennara kapag nadiskubre niya ang isang malaking lihim? Ang lihim na hindi niya inaasahan.

“Zhia, listen carefully to them...” Ipinakita nila sa akin through presentation ang portfolio ni Sean at halos... Wow. Napanganga ako at yung tipong natulog pa ba ang lalaking to sa loob ng 17 years at 17 years lang! Oh my Ghad! “All of the businesses are legally operated.” Napalingon ako kay Sean... “Sorry.” yun na lang nasambit ko dahil alam ko malulugi siya dahil sa trilliones na nawala. “ I don't accept Sorry Zhia. It's just a playing safe words. I hate that single word. So, since sinabi ko na din yan. Don't ever mention it again. I think pumirma ka na.” Napatingin ako sa papel. Oh my na pinanlakihan ko ng aking mga mata. Sabay yakap sa folder at tingin na nakangiti kay Sean. “Hindi pa. Pakuha ka nang bagong kontrata dali.” Nang bigla niyang hawakan yung folder at tigasan kong niyakap. “Ano ba Sean! Ikaw tong di nakikinig eh! Di pa nga!” Pero mapilit talaga.hangang sa nakuha na niya. Tinignan nga niya...at hinarap ako na nakangiti... “You're already mine Zhia, kahit wala ang kontrata na ito.” sabi niya na di maalis sa labi niya ang ngiti.

Zachary Giorgio Ferrari isang sikat na car racer sa buong mundo. Sa edad na labing anim na taon he is known for being a beast when it comes to wheels. Lingid sa kaalaman ng lahat hindi lamang isang magaling na racer at driver si Zachary sa murang edad. Isa din s'yang tinaguriang notorious assasin agent ng Black Wagon. Pero lingid sa kaalaman ng lahat, isa s'yang mafia successor ng kanilang angkan. Dahil sa isang misyon, namatay ang isang pinaka importanting tao sa kan'yang buhay dahil sa pagsalba sa kan'ya. Ipinangako n'ya sa puntod nito na ipaghihiganti n'ya ang karumal-dumal na sinapit nito. Paano kung sa paniningil n'ya, makikilala n'ya ang babaeng may malaking kaugnayan sa taong ipinaghihiganti n'ya? At paano kung sa unang pagkikita pa lamang nila, ibang init na ang nag uumapaw sa kan'yang katawan at hinangad na maangkin ang dalaga. Paano kung umibig s'ya dito at umibig din ito sa kan'ya ngunit nalaman nito ang pinakatagong sekreto ng kan'yang buhay na isa s'yang mafia at assasin. Paano n'ya tatanggapin ang galit nito ng malaman nito na s'ya ang dahilan ng pagkamatay ng pinaka importanting tao sa buhay ng dalaga.

Lerina dibuang setelah pamannya berhasil merebut semua harta peninggalan orang tuanya. Dia terpaksa menumpang di rumah seoaran pelayan temannya. Dia harus mencari pekerjaan saat itu, namun nasib baik tidak berpihak padanya. Hingga temannya Rivera mendengar dari orang tuanya, ada pria kaya yang ingin memiliki anak tanpa menikah. Dia menawarkannya. Lerina yang memang sangat membutuhkan uang untuk tempat tinggal, kehidupan sehari-hari juga biaya untuk kuliah, akhirnya menerima tawaran itu. Lima tahun kemudian takdir mempertemukan mereka.

Pinatay si Rosaline at personal na nilagay ni Sean si Jane sa kulungan ng mga babae dahil dito. “Alagaan mo siya ng mabuti” — ang mga salitang sinabi ni Sean ay ginawang impyerno ang buhay ni Jane sa kulungan at nagdulot pa para mawalan siya ng kidney. Bago siya mapunta sa kulungan, sinabi niya, “Hindi ko siya pinatay,” ngunit walang epekto ito kay Sean. Matapos niyang makalaya mula sa kulungan, sinabi niya, “Pinatay ko si Rosaline, kasalanan ko ito!” Gigil na sinabi ni Sean, “Tumahimik ka! Ayokong marinig na sabihin mo iyan!” Tumawa si Jane. “Oo, pinatay ko si Rosaline Summers at nakulong ako ng tatlong taon para dito.” Tumakas siya at hinagilap ni Sean ang buong mundo para sa kanya. Sabi ni Sean, “Ibibigay ko ang aking kidney, Jane. Kung ibibigay mo ang iyong puso.” Ngunit tumingala si Jane kay Sean at sinabi, “Hindi na kita mahal, Sean...”

Hindi type ni Bernard ang mga babaeng masyadong bata sa kanya. Dahil ang pakiramdam niya ay magiging baby sitter lang siya ng mga ito kapag inaatake ng tantrums. Ngunit may isang babaeng gumulo sa kanya, si Marie, secretary ng dati niyang nililigawan na naging asawa ng kaibigan niya. Naiinis siya dito dahil mapang asar ito, hanggang isang gabi, bigla na lang niyang narealize na pwede pala niya itong magustuhan. At kabaliktaran ng pagkakakilala niya sa babaeng mas bata ang ugali nito, matured at maunawain ang dalaga. Kahit siya ang may kasalanan ay nagsosorry ito. Bigpang dumating ang kangyang first love, si Eleanor o mas kulala sa tawag na Ellue, akala niya, masisira ang telasyon nila dahil dito, ngunit si Marie ay siya lang ang pinapaniwalaan. Kaya naging maayos pa rin ang takbo ng relasyon nila, until makilala niya si Domeng, kahit noon lang niya nakilala ang kaibigan nito, sinakmal siya ng matinding selos, lalo pa at may mga ipinakitang pruweba sa kanya si Ellie na niloloko siya ni Marie. Lalo siyang nagalit sa babae. Ng matauhan siya sa mga nangyari, at nalaman niya ang totoo, parang huli na ang lahat. Kulang na lang isumpa siya ni Marie sa sobrang galit. Ayaw na siyang balikan ng babae. May pag asa pa kaya na mahalin siya ulit ng dalaga? Paano niya mapapatunayan ang pagmamahal dito kung pati mga kaibigan niya ayaw ng makialam sa kanila?

Kakak iparku ingin punya anak, tapi belum bisa hamil. Aku ingin sekali membantu kakak iparku ....

Ahhhhh...... Tama na Luther maawa ka, maawa ka sa magiging anak natin... Umiiyak na pagmamakaawa ni Abby ng maramdaman niya na tumama sa likod niya ang latigo na inihampas sa kanya ng kanyang asawa na si Luther. Puro pasa na din ang aking mukha at katawan sa walang tigil na pananakit nito sa akin. Sobrang sakit nito at pakiramdam ko matatanggal pati balat ko tuwing hinahampas sa akin ang latigo na gamit nito. Nakadapa ako sa lapag habang walang tigil sa pananakit sa akin si Luther. May mga bakas na din ng dugo sa sahig na nanggaling sa akin. "Your Slut Abby... Pagbabayaran mo ang lahat ng ito. Alam mong ayaw ko sa lahat ang niloloko ako. Sigaw ni Luther sa akin sabay hawak sa aking mukha ng mariin at sinampal ako. Halos mabagok ang ulo ko sa sahig sa lakas ng impact nito. Nandito kami sa basement ng mansion. Alam kong walang makakarinig sa akin kahit na ilang beses akong sumigaw para humingi ng tulong. Parang mga bingi ang mga tauhan ni Luther sa pagmamakaawa ko. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Hindi ko na mabilang kong ilang suntok, sampal, at latigo ang tumama sa aking katawan. Siguro kailangan ko ng tanggapin na hanggang dito na lang ako. Marahan kong kinapa ang aking tiyan. "Sorry anak, hindi kita magawang ipagtanggol. Siguro hanggang dito na lang tayo. Pangako mamahalin kita sa kabilang buhay." anas ko sabay pikit.

"Yes! I want to be your girlfriend, Kairus Dhan Alvarez. Sinasagot na kita," sigaw ng kaibigan ko. Ouch! Nanigas ako sa kinatayuan ko ng pagpasok ko pa lang sa university kung saan ako nag-aaral, ng marinig ko ang sigaw ng isang pamilyar na boses, o should I say, ng aking best friend. Ang ganda naman ng bungad. Hindi ako makagalaw sa kinatayuan ko. Para akong natulala. Para akong binagsakan ng langit at lupa. "WOAH, CONGRATS NEW COUPLE." Nanlalabo ang paningin ko habang pinagmamasdan ang kaibigan ko at ang lalaking mahal ko. Kitang kita ko kung gaano kasaya si Kairus nang sagutin siya ni Amara. Nagyayakapan silang dalawa, at worst, they kissed each other in front of me. Mas lalong lumakas ang sigawan ng mga tao habang ako naman ay parang nabingi. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Basta alam ko lang, unti-unti nang nawawasak ang puso ko. Yumuko ako. Ramdam na ramdam ko ang physical na sakit sa puso ko. "I LOVE YOU, AMARA... SO MUCH!" D@MN! Tuluyan nang nawasak ang puso ko nang marinig ko ang katagang iyon mula sa bibig ng mahal ko na para sa kaibigan ko. Kinagat ko ang aking ibabang labi upang pigilan ang luha na gustong kumawala sa aking mga mata. Dapat handa na ako sa ganito, alam kong darating ang araw na ito, pero p*tangina, bakit parang sobrang sakit? Bakit parang hindi ko kaya? "BESH...!" Kaagad kong pinunasan ang isang butil na luha na tuluyan itong kumawala sa mata ko. Huminga ako ng malalim at saka inangat ang paningin sa kaibigan kong patakbong palapit sa akin na may malaking ngiti. Ngumiti din ako, pero pilit lang. Sinubukan kong maging masaya para hindi siya makahalata. "KAMI NA... I ALREADY SAID YES TO HIM," masaya niyang sabi bago ako niyakap.

Kailangang pakasalan ni Harvy Austria, ang kanyang assistant na si Dahlia Vega dahil sa hiling ng kanyang lolo na may karamdaman. Ngunit nakapangako na siya sa kasintahan niyang si Audrey na ito ang pakakasalan niya. Subalit ang last will ng lolo niya ay nakakadismaya. Ibibigay lahat ng kayamanan kay Dahlia kung sakaling hindi niya ito pakasalan. Sa loob ng tatlong taon, kapag hindi sila naging ikay, maaari na silang maghiwalay at makukuha niya ang kanyang mana. Kaya kinausap niya si Dahlia, at nalaman niya ang mga kondisyon ng dalaga. Walang side chick habang kasal, magkikita pero privately lang. Ito ang hahawak ng kanyang pera. Aalisan muna ng ATM si Audrey, para matutong magtrabaho. Magiging sweet sila at okay sa harap ng ibang tao. Ngunit nahihirapan siya sa ganitong sitwasyon, lalo na at nasa paligid lang niya ang dalawang babae. Lalo pa at habang tumatagal, ang timbangan ng puso niya ay nahahati na. Pero kailangan niyang tuparin ang pangako niya kay Audrey. Matagalan kaya ni Dahlia ang pasakit na ibinibigay niya dito? O susuko na lamang ito para bigyan naman ng dignidad ang sarili?