Lahat ng Kabanata ng คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ: Kabanata 1 - Kabanata 10

ตอนที่ 1.เสียงกระดิ่งที่ประตูดังกริ๊งเบาๆ เมื่อพิมพิชชาก้าวเข้ามาในคาเฟ่ชื่อดังกลางเมืองที่มีรีวิวถล่มทลายบนโลกออนไลน์หล่อนสวมแว่นกันแดดแบรนด์หรู ปากสีแดงสดเด่นสะดุดตา พร้อมชุดเดรสผ้าไหมพริ้วที่ตัดเย็บอย่างประณีต บ่งบอกถึงความเป็นไฮโซเต็มขั้น กลิ่นหอมจางๆ ของน้ำหอมแบรนด์ดังติดตัวหล่อนอย่างพอเหมาะพอเจาะหล่อนกวาดสายตาไปรอบๆ คาเฟ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่นและไม้สีอ่อน บรรยากาศดูหรูหราแต่ก็มีความเป็นกันเองซ่อนอยู่“ก็สวยดี...”หล่อนพึมพำกับตัวเอง พลางเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาริสต้าที่กำลังมีลูกค้าต่อคิวอยู่ไม่ขาดสายสาเหตุที่หล่อนมาที่นี่ก็เพราะรีวิวจากเหล่าคนดังในโลกออนไลน์ที่พากันยกย่องคาเฟ่นี้ว่ามี...‘เมนูมหัศจรรย์ที่ต้องลองก่อนตาย’เมนูนั้นมีชื่อว่า... Galaxy Blossom Latteลาเต้ที่ผสมผสานกลิ่นหอมของกาแฟพรีเมียมกับฟองนมเนียนนุ่ม ราดด้วยซอสบลูเบอร์รี่โฮมเมด ที่วาดลวดลายคล้ายทางช้างเผือกบนผิวฟองนม ก่อนจะโรยผงทองคำบางๆ เพื่อเพิ่มประกายระยิบระยับแค่หน้าตาก็เรียกยอดไลก์ถล่มทลายแล้ว...ขณะที่หล่อนกำลังพิจารณาเมนูอยู่นั้น สายตาก็สะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ชายหนุ่มค

ตอนที่ 3.คีรีธารหัวเราะเบาๆ พลางส่ายหน้า“พูดเกินไปแล้ว พวกเธอก็แค่มาสั่งกาแฟตามปกตินั้นแหละ”“ปกติบ้านนายสิ!”อนุวัติแกล้งโวยวาย“ตอนนายทำลาเต้อาร์ต ฉันเห็นพวกสาวๆ มองกันตาเป็นประกาย จะละลายตรงเคาน์เตอร์อยู่กันแล้ว”คีรีธารหัวเราะขำ ก่อนจะวางแก้วลง“บางทีพวกเขาอาจจะอินกับลาเต้อาร์ตมากกว่าคนทำก็ได้”“เหอะ!”อนุวัติกลอกตา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันที“ว่าแต่นายเห็นลูกค้าหน้าตาสวยๆ ที่มาสั่งกาแฟตอนบ่ายไหม? ที่ใส่กระโปรงสีชมพู มือถือแบรนด์เนม กระเป๋าหรู ๆ นั่นน่ะ”คีรีธารทำหน้านึกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า“อ๋อ... ผู้หญิงคนที่เหมือนจะมาซื้อร้านไปทั้งร้านน่ะเหรอ?”“ใช่เลย!”อนุวัติหัวเราะลั่น“คนนั่นแหละ พิมพิชชา หลานสาวเจ้าสัววันชัย เศรษฐีพันล้าน นายจำชื่อเธอไว้เลยนะ เพราะนายอาจได้เจอเธอบ่อยๆ”คีรีธารเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ทำไมฉันต้องได้เจอเธอบ่อย ๆ ด้วยวะ”“ก็เพราะฉันเดาว่า เธอจะต้องหมายตานายไว้แน่ ๆ ยังไงล่ะ” อนุวัติยิ้มกวนๆ และคิดว่าตัวเองมองไม่พลาด“หมายตาฉัน?”คีรีธารหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยังรู้สึกแปลกใจ“ก็ใช่น่ะสิ! ฉันเห็นแม่เจ้าประคุณมองนายแล้วยิ้มหวานหยดขนาดนั้น นี่ถ้ากินนายเข้าไปทั้ง

ตอนที่ 5.คีรีธาร...บาริสต้าหนุ่มที่กำลังยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์พิมพิชชาก้าวตรงไปโดยไม่แยแสสายตาของคนรอบข้างไม่มีการรอคิวไม่มีความลังเล“คุณ บาริสต้า!”น้ำเสียงชัดเจนของหล่อน ทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบลงชั่วครู่คีรีธารเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาคมกริบสบตาหล่อนอย่างนิ่งสงบ ไม่มีความตื่นตระหนก หรือแปลกใจในสีหน้าเลย เขาเพียงแค่เลิกคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น“ครับ?”เขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“ฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ”พิมพิชชายกคางขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจในอำนาจการต่อรองของตัวเองและไม่นานหลังจากนั้น คีรีธารก็เดินนำหน้าหล่อนเข้ามาหยุดภายในห้องเก็บของด้านหลังร้านที่เงียบสงบคีรีธารยืนพิงผนัง มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง และมองหล่อนนิ่งๆ ในขณะที่หล่อนก้าวเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางมั่นใจ“ฉันจะจ้างคุณค่ะ” หล่อนเปิดฉากตรงประเด็นทันทีคีรีธารเลิกคิ้วนิดหน่อยคล้ายแปลกใจ แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม“จ้าง?”“ใช่ค่ะ ฉันจะจ้างคุณมาเป็นสามีของฉัน”พิมพิชชาประกาศชัดถ้อยชัดคำมาก จากนั้นก็หยิบเช็คเปล่าจากกระเป๋าถือแบรนหรูของตัวเองออกมา“สิบล้านบาทค่ะ”คีรีธารเหลือบตามองเช็ค

ตอนที่ 7.คีรีธารยิ้มมุมปาก แววตาที่มองมานั้นเหมือนมองทะลุเข้าไปถึงความรู้สึกที่หล่อนพยายามซ่อนเร้นเอาไว้พิมพิชชาเคลื่อนรถออกจากที่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดเพลงคลอเบาๆ ราวกับพยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลายที่สุด แต่เสียงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ภายในอก กลับไม่ยอมให้หล่อนได้สงบสุขเลยกลิ่นกายของเขา ลมหายใจอุ่นๆ และความใกล้ชิดแบบนี้...มัน...มันมากเกินไปสำหรับหัวใจที่พยายามแข็งแกร่งของหล่อนหล่อนพยายามตั้งสติ พยายามจดจ่อกับเสียงเพลงในรถ แต่... ความตึงเครียดระหว่างกันกลับไม่ยอมลดน้อยลงไปเลยถนนข้างหน้าหมดความน่าสนใจไปในทันที เมื่อข้างกายของหล่อน มีผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับไอดอลเกาหลีนั่งเคียงข้างอย่าใจสั่นแบบนี้สิ พิมพิชชา!หล่อนตะโกนสั่งตัวเองลั่นอก แต่กลับไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นเลยหัวใจของหล่อนยังคงเต้นแรง สั่นไหว และหวั่นไหวไม่หยุดนิ้วเรียวกำพวงมาลัยแน่นขึ้น รู้สึกว่าตัวเองแทบจะหายใจไม่ออก ความเงียบในรถที่มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ กลับยิ่งทำให้บรรยากาศอึดอัดมากขึ้นหล่อนเหลือบมองเขาอีกครั้ง และก็สบประสานเข้ากับดวงตาคมกริบที่กำลังมองมาอยู่ก่อนแล้วคีรีธารยิ้มมุมปาก ดวงตาเจือแววขบขัน รา

ตอนที่ 9.หล่อนพูดไม่ออก ทำได้แค่ก้มหน้าหลบตาคมของเขาอย่างอายๆ มืออุ่นๆ ที่วางอยู่บนเอวทำให้ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมดสุดท้าย... หล่อนยอมให้เขาโอบพาเดินเข้าไปในบ้านแต่โดยดีและเมื่อเข้ามาถึงภายในห้องรับแขกหรูหราของคฤหาสน์เจ้าสัววันชัยนั่งรออยู่ที่โซฟาหลุยส์ตัวใหญ่ ใบหน้าสงบนิ่ง แต่ดวงตาเฉียบคมเช่นเดิมเมื่อชายชราเห็นหลานสาวเดินเข้ามาพร้อมชายหนุ่มที่หลานสาวอ้างว่าเป็นชายคนรัก"คุณปู่คะ"พิมพิชชาเอ่ยขึ้น ยกยิ้มอย่างมั่นใจ“คนนี้ไงคะที่หนูจะแต่งงานด้วย”เจ้าสัวละสายตามองคีรีธารอย่างพินิจพิเคราะห์ ราวกับกำลังประเมินอะไรบางอย่าง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฉันว่า... ฉันคุ้นหน้าคุณมาก่อนนะ”คีรีธาร ยิ้มบางๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร“คุณปู่อาจจะเคยเห็นเขาที่ร้านกาแฟก็ได้นะคะ” พิมพิชชารีบพูดขึ้น“ไม่น่าใช่”เจ้าสัวตอบทันควัน“ปู่ไม่ได้ชอบไปคาเฟ่สักหน่อย”บรรยากาศเงียบลงชั่วขณะ...คีรีธาร ยังคงยิ้มบางๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร ในขณะที่ เจ้าสัววันชัย หรี่ตาลงเล็กน้อย ราวกับกำลังประมวลผลอะไรบางอย่างที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก“ฉันมั่นใจว่าเคยเห็นคุณแน่ๆ... แต่จำไม่ได้ว่าที่ไหน”พิมพิชชาไม่อยากให้สถานการณ์ตึงเครียด จึงรี