All Chapters of เมียใบ้ที่เขาไม่รัก: Chapter 1 - Chapter 10

" หิวเหรอ ก้มหน้าก้มตากินไม่คิดจะทักทายฉันสักนิด "พริบพันดาวเงยหน้าขึ้นมองเขา ทักทายอะไรกัน เขาสนใจเธอด้วยเหรอ เธอส่งยิ้มแห้งๆไปให้แล้วก้มหน้ากินต่อไม่สนใจ ได้ยินเสียงเขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป" คุณทักบอกว่าตอนเย็นจะกลับบ้านไว ให้เตรียมอาหารไว้เผื่อด้วย คุณพริบจะทำอาหารไว้รอคุณทักไหมคะ ถ้าคุณพริบทำอาหารด้วยตัวเอง คุณทักต้องติดใจแน่เลยก็คุณพริบของป้าหน่ะทำอาหารอร่อยที่สุด"พริบพันดาวโบกมือปฏิเสธ บอกว่าเธอไม่ว่าง เย็นนี้เธอรับปากแพรไหมเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอแล้ว ว่าจะไปธุระเป็นเพื่อน ไม่รู้จะกลับดึกหรือเปล่า เธอทำงานอยู่ที่ร้านดอกไม้ ที่ร้านมีลูกจ้าง3คน มีเธอ แพรไหม และภูมินทร์เป็นคนส่งดอกไม้ เจ้าของร้านชื่อแก้วกัญญา ใจดีกับเธอมากไม่รังเกียจที่เธอเป็นใบ้ เธอกับแก้วกัญญาเจอกันโดยบังเอิญ ตอนนั้นแก้วกัญญาเป็นลม เธอช่วยพาไปโรงพยาบาลและเฝ้าเธอจนฟื้น เมื่อได้ทำความรู้จักกัน แก้วกัญญารู้ว่าเธอหางานอยู่ จึงชวนไปทำงานด้วย ซึ่งเธอกำลังจะเปิดร้านดอกไม้ จึงถือว่าพริบพันดาวเป็นพนักงานคนแรก ต่อมาเธอก็ได้รู้จักแพรไหม แพรไหมเรียนมหาวิทยาลัยRซึ่งเป็นมหาลัยเปิด ที่นั่นส่วนมากเป็

ผ่านไปหลายช.มฝนซาลง เสียงรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่หน้าบ้าน พริบพันดาวทำไม้ทำมือขอบคุณภูมินทร์ พอถอดเสื้อคืนก็เห็นว่ามันทั้งเลอะทั้งเปียก คงเพราะเมื่อครู่ขับลุยน้ำขังแล้วดินโคลนกระเด็นมาเปื้อนเสื้อ เธอเลยทำมือบอกเขาว่าจะไปซักให้แล้วค่อยคืนวันหลัง ภูมินทร์พยักหน้า เอื้อมมือไปเช็ดคราบดินที่เปื้อนแก้มออกให้เธอ ทักขินัยกัดฟันกรอด สองมือกำแน่น จ้องมองไปที่หน้าบ้านไม่ละสายตา" พริบอยู่ที่นี่เหรอ บ้านหลังใหญ่มากเลยนะ "ภูมินทร์มองสำรวจเข้าไปในบ้าน พริบพันดาวส่งภาษามือบอกว่าเธอเป็นแค่คนอาศัย แต่เหมือนภูมินทร์จะไม่เข้าใจ เธอจึงต้องหยิบมือถือออกพิมพ์ข้อความบอกว่า" ฉันเป็นแค่คนรับใช้หน่ะ ป้าของฉันเป็นแม่บ้านอยู่ที่นี่ "เธอไม่อยากให้ภูมินทร์รู้ว่าเธอเป็นใคร อีกไม่นานเธอก็จะหย่ากับทักขินัยแล้ว เลยยืมป้าเจียงมาเป็นป้าของเธอหน่อย ภูมินทร์พยักหน้า" เข้าบ้านเถอะ มอมแมมหมดแล้ว ขอโทษนะเมื่อกี้พาลุยน้ำทำให้พริบทั้งเลอะทั้งเปียกเลย "พริบพันดาวพิมพ์ข้อความตอบกลับไป" ไม่เป็นไร ภูก็เลอะเหมือนกัน ขอบคุณนะที่มาส่ง "" อือ เรากลับก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน "พริบพันดาวยืนมองภูมินทร์ขับมอไซค์ออกไปจนลับตา แล้วหมุนตัวกลั

" อยู่นั่นไง จับมันเลย จับมันเลย "พริบพันดาวตกใจที่อยู่ดีๆก็มีร.ป.ภมาจับตัวเธอ ผู้หญิงคนที่ชี้บอกให้จับเธอ เธอจำได้ว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวของบุษบง เธอส่ายหน้าไม่รู้เรื่อง จะส่งภาษามือก็ไม่ได้เพราะถูกล็อคแขนเอาไว้ จึงได้แต่เดินตามพวกเขาไป เธอถูกใส่กุญแจมือแล้วโยนลงไปตรงหน้าบุษบงกับทักขินัย " ขอโทษบุษซะ แล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง "ทักขินัยบอกเธอ ส่งสายตาเย็นชามาให้ เธอส่ายหน้าไม่ยอม ขอโทษเหรอขอโทษเรื่องอะไรเธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย " ทำไมไม่ยอมเหรอ แกนี่มันขี้อิจฉา เอาดอกกุหลาบใส่ลงมาในช่อดอกไม้ ทั้งที่รู้ว่าบุษแพ้ดอกกุหลาบ " เยาวเรศปาช่อดอกไม้ใส่หน้าพริบพันดาว เธอไม่รู้เรื่องนี้เลย ในโน้ตนั่นเขียนบอกเอาไว้ว่าให้ใส่กุหลาบแซมเข้าไปด้วย เธอก็ทำตามแล้วเธอผิดอะไร เรื่องที่บุษบงแพ้ดอกกุหลาบเธอก็ไม่รู้มาก่อน คนบ้าอะไรแพ้ดอกกุหลาบ เธออยากเอาโน้ตนั่นออกมาให้ทุกคนดูแต่น่าเสียดายที่เธอทิ้งไว้ที่ร้าน เธอพูดไม่ได้ จะเขียนบอกก็ไม่ได้ มือถูกกุญแจล็อคอยู่ จึงได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธน้ำตาคลอ" ช่างเถอะพี่บี ไม่เป็นไรหรอกค่ะทัก เป็นบุษเองที่ไม่ทันดูให้ดีว่าในช่อดอกไม้มีกุหลาบอยู่ด้วย เลยสูดดมเข้าไป โชคด

ลมพัดกรรโชกแรง สายฟ้าแลบแปลบปลาบสักพักฟ้าก็ร้องคำราม พร้อมฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก ทักขินัยยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ในใจก็คิดว่าตอนนี้พริบพันดาวจะไปอยู่ที่ไหน ร่างกายอ่อนแอแบบนั้นถ้าตากฝนอีกเธอจะป่วยไหมนะ " ทักคะ ดึกแล้วทำไมยังไม่นอน เข้ามาเถอะยืนตรงนั้นถูกละอองฝนเดี๋ยวไม่สบายนะ "เขาโยนบุหรี่ทิ้ง แล้วเดินตามแรงจับจูงของบุษบงเข้าห้องไป บุษลงขึ้นคร่อมตัวเขาลูบไปที่เป้ากางเกง เขาปัดมือเธอออก" คุณนอนเถอะดึกแล้ว นอนดึกไม่ดีต่อลูกในท้อง ผมเองก็จะนอนแล้วเหมือนกัน "พูดจบก็เอื้อมมือไปปิดไฟบนหัวเตียงแล้วหลับตานอน ไม่สนใจท่าทีฮึดฮัดไม่พอใจของบุษบงแสงไฟจากเสาไฟฟ้า สาดส่องไปที่ร่างบางที่นอนคุดคู้อยู่ป้ายรอรถ โทมัสมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ไม่รู้ทำไมเขาถึงต้องหันกลับไปมอง " จอดรถ "เคิร์กเหยียบเบรคแทบไม่ทันเมื่อได้ยินคำสั่ง เขาไม่รู้ว่าโทมัสสั่งให้จอดทำไม ได้แต่ทำตามคำสั่งทันที โชคดีที่ดึกแล้วจึงไม่มีรถผ่านมาสักคันจึงจอดได้กระทันหัน โดยไม่ต้องกลัวว่าจะมีรถคันหลังชนท้าย โทมัสเปิดประตูลงจากรถ สาวเท้าไปยังป้ายรอรถเมล์ เขายืนมองหญิงสาวตัวเล็กที่นอนคุดขู้หนาวสั่น ในใจเกิดความรู้สึกแปลกๆทั้งสงสารหดหู่ เ

" มาขอโทษเธอทีละคน "โทมัสพูดออกมา พริบพันดาวไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ก็ทำไม้ทำมือบอกโทมัสว่าเธอไม่ต้องการ แต่โทมัสไม่ยอม ทุกคนเข้าแถวมาขอโทษพริบพันดาวทีละคน " ผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมที่ถ่ายคลิปไว้ "เธอสะดุ้งตกใจ รีบบอก" ฉัน ฉันลบคลิปทิ้งแล้ว แล้วก็ลบโพสต์ไปแล้วด้วย ฉัน ฉันลงขอโทษไปแล้วว่ามีการเข้าใจผิด "" ผมจัดการลบคลิปที่เผยแพร่ไปแล้วครับรวมทั้งคนที่แชร์ด้วย จัดการปิดบัญชีทั้งหมดแล้ว "หญิงคนนั้นยกมือไหว้ขอโทษพริบพันดาวแล้วรีบจากไป จนถึงคนสุดท้าย อัปสร" เธอ คุกเข่าขอโทษพริบ "อัปสรถูกการ์ดหน้าโหดบังคับให้คุกเข่า เธอก้มหน้าลงตัวสั่นด้วยความกลัว" ขอ ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว"" ยังไม่พอ เธอจงใจพูดใส่ร้ายให้ทุกคนเข้าใจพริบผิด โขกหัวคำนับจนกว่าฉันจะพอใจ "อัปสรโขกหัวคำนับพริบพันดาวอยู่หลายครั้ง ปากก็พูดขอโทษไปด้วยจนมึนหัวไปหมดแล้ว โทมัสก็ไม่มีทีท่าจะสั่งให้หยุดผู้อำนวยการโรงพยาบาล รีบเข้ามาขอโทษโทมัสกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น" ผมขอโทษจริงๆครับคุณโทมัส ผมได้มีคำสั่งให้หมอคนนั้นออกจากโรงพยาบาลของเราแล้ว ขอโทษที่ทำให้คุณโทมัสไม่พอใจ คุณโทมัสอย่าถือสาเลยนะครับ "โทมัสไม่สนใจจูงมือพริบพันดาวออกไป"