All Chapters of มาเฟียคลั่งรัก: Chapter 21 - Chapter 30

- 2 ชั่วโมงผ่านไป -"อื้ม~ เจ็บจัง" ร่างบางที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บแสบบริเวณใจกลางความเป็นสาวก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ ห้องแต่ไม่พบเงาของคนใจร้าย"ยังไม่กลับหรอ? " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นออกจากเตียงนอนหรูสีดำก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย- 20 นาทีผ่านไป -หลังจากที่เธอชำระล้างร่างกายเรียบร้อยแล้วโมเน่ก็มายืนมองออกไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้เห็นบอดี้การ์ดเดินไปมาเป็นจำนวนมากพร้อมกับยืนคิดวิธีหนีออกไปจากที่นี้"อีตาบ้านี่ทำงานอะไรทำไมต้องมีบอดี้การ์ดเยอะขนาดนี้" โมเน่เอ่ยขึ้นก่อนจะเริ่มไปค้นดูในห้องของดราก้อนว่าพอจะมีอะไรทำให้เธอหนีไปจากเขาได้หรือไม่แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบก่อนที่เธอจะถอดใจและเดินกับมายืนเหม่อลอยข้างหน้าต่างบานหรูต่อ"ไปไหนกัน" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ บอดี้การ์ดที่เดินไปมานั้นได้หายไปแล้วก่อนที่เธอจะรีบเดินกลับไปยังเตียงนอนแล้วดึงผ้าห่มผ้าปูปลอกหมอนออกแล้วมัดต่อกันเป็นเส้นยาวพร้อมกับเปิดหน้าต่างบานหรูและผูกปลายผ้าไว้กับขาตู้ก่อนจะโยนผ้าที่เธอมัดต่อกันลงไป"ฮึบ! เอาวะโมเน่ดีกว่าไม่พยายามอะไรเลย" ร่างบางกลืนน้

"ฉันต้องไปทำงาน และอีกตั้งหลายวันกว่าแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊ฉันจะกลับ""แล้ว? ""ก็ทั้งโรมแรมตอนนี้มีแค่ฉันที่เซ็นเอกสารได้นะ" โมเน่เอ่ยอย่างพยายามหาเหตุผลต่างๆ นาๆ มาให้กับคนใจร้าย"เดียวให้เฟลคไปส่ง""แต่ว่า...""เธอไม่มีสิทธิ์เลือก" ยังไม่ทันที่โมเน่จะเอ่ยจบก็ถูกดราก้อนเอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดจนทำให้เธอไม่เอ่ยอะไรต่อพร้อมกับยกถาดอาหารมาบนที่นอน"ทำไมไม่ไปนั่งกินดีๆ ที่โต๊ะ" ดราก้อนเอ่ยก่อนจะใช้สายตามองไปยังโต๊ะในห้องที่ว่างอยู่"ก็อยากกินบนนี้" โมเน่เอ่ยขึ้นก่อนจะเปิดฝาที่ครอบอาหารออกแล้วทำหน้ายู่ยี่ทันทีเมื่อเธอเห็นว่าเป็นผัดกวางตุ้งฮ่องเต้และต้มจืดหมูสับ"...." ดราก้อนที่ดูการกระทำของร่างบางก็ไม่ได้เอ่ยว่าอะไร"ฉันไม่ชอบกินผัก" โมเน่เอ่ยพร้อมกับวางถาดอาหารไว้ที่เดิม"....""เปลี่ยนใหม่ให้หน่อยอยากกินไก่ทอดกับเฟรนฟราย""ดูเหมือนเธอจะเรื่องมากกว่าที่คิดนะ""ก็คนมันไม่ชอบมันเหม็นเขียว""งั้นก็ลุกไปอาบน้ำเดียวพาลงไปกินข้างล่าง""ก็ได้" ร่างบางเอ่ยอย่างว่าง่ายก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับเอาผ้าห่มห่อตัวเอาไว้และเดินเข้าไปในห้องน้ำ- 30 นาทีต่อมา -ภายในห้องอาหารยามบ่ายแก่ๆ วันนี้บรรยาก

- 1 อาทิตย์ผ่านไป -แกร็ก~"โมเน่ลูกจะไม่ไปโรงแรมกับแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊จริงหรอลูก" ก้องเกียรติที่เปิดประตูเข้ามายังห้องนอนของลูกสาวของตนพร้อมกับภรรยาก็เอ่ยขึ้น"นั้นสิ ลูกเอาแต่อยู่แต่บ้านไม่ยอมออกไปไหนเลยเป็นอาทิตย์แล้วนะหม่ามี๊ว่าโมเน่ต้องออกจากบ้านบ้างนะลูก" คุณหญิงไพรินเอ่ยเสริมและมองดูลูกสาวของตนที่ยังนอนขดตัวอยู่บนที่นอนไม่ยอมลุกอย่างเหนื่อยใจ"โถ่ โมเน่บอกแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊ไปแล้วนะคะว่าถ้าดูซีรี่ย์ที่ดองไว้ไม่หมดจะไม่ไปไหน" โมเน่ที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเสียงผู้เป็นพ่อและแม่ก็เอ่ยขึ้นเพราะตั้งแต่เธอกลับมาอยู่บ้านเธอก็ไม่ยอมออกจากบ้านอีกเลยเพราะเธอกลัวว่าจะพบเจอกับดราก้อนอีก"เดียวค่อยกลับมาดูก็ได้หนิลูก วันนี้แด๊ดดี๊กับหม่ามี๊ว่าจะไปดูรถคันใหม่ให้ด้วยโมเน่ไม่อยากไปหรอลูก" ก้องเกียรติเอ่ยอย่างพยายามโน้มน้าวลูกสาวของตน"ไม่เอาค่ะ หม่ามี๊กับแด๊ดดี๊รีบไปเถอะค่ะเดียวจะสายนะ" ร่างบางเอ่ยจบก็เอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงทันที"ลูกคนนี้หนิ ไปกันเถอะค่ะคุณ" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมทั้งปิดประตูห้องนอนของลูกสาว- หลายชั่วโมงผ่านไป -คลืด คลืด~ร่างบางที่กำลังนอนดูซีรี่ย์ผ่านทางไอแพดอยู่ก็ดีดตัวขึ้นทันท

"งั้นผมของตัวก่อน" ดราก้อนเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับมาตินที่กำลังเก็บเอกสารทั้งหมดเข้าแฟ้ม"ยินดีที่จะได้ร่วมงานกันครับ" ก้องเกียรติเอ่ยพร้อมทั้งยืนขึ้นและยื่นมือไปจับกับดราก้อนเพื่อแสดงถึงความยินดีที่ทั้งคู่จะได้ร่วมงานกัน"เช่นกันครับ" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับจับมือกับก้องเกียรติก่อนจะชำเลืองมองมาทางร่างบางก่อนจะเดินออกจากห้องไป"งั้นเดียวผมไปเคลียร์เอกสารที่เหลือต่อก่อนนะ" หลังจากที่ดราก้อนเดินออกไปแล้วก้องเกียรติก็เอ่ยขึ้นก่อนจะลุกเดินออกไปพร้อมกับคุณหญิงไพรินที่เอ่ยและตามออกไปเช่นกัน"ฉันก็ต้องไปเตรียมเอกสารที่จะเอาไปที่ฝรั่งเศสเหมือนกัน"ตอนนี้ทั้งห้องเหลือเพียงแค่ร่างบางที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมด้วยใจที่สั่นระรัวพร้อมกับกำชายกระโปรงของตัวเองไว้แน่นดังเดิมติ๊ง~ยังไม่ทันที่โมเน่จะได้ออกจากห้องก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้นมาเสียก่อนมือเรียวเอื้อมมือไปเปิดกระเป๋าแบรนด์หรูและล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกมาแต่ข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอก็ทำให้ใจของเธอกระตุกวูบและตัวชาขึ้นในทันทีLineDragon : มาหาฉันที่บ้านถ้าไม่อยากให้สัญญาครั้งนี้พังลงแกร็ก~เฮือก!เสียงเปิดประตูห้องทำเอาโมเน่สะ

"อ่าาาาาาา/อร๊ายยยยยย" เสียงคำรามลั่นและเสียงกรี๊ดร้องของทั้งคู่ดังสะนั้นไปทั่วห้องพร้อมกับน้ำรักสีขาวขุนของร่างแกร่งที่แตกใส่รูสวาทของร่างบางทุกหยาดหยด"เสร็จแล้วก็เอาออกไป" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งเมินหน้าไปทางอื่นด้วยความอายที่เธอเผลอเสร็จคาของเขาไปถึงสองรอบอย่างไม่ได้ตั้งใจป๊อก~"หึ" ดราก้อนเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอก่อนจะถอดแก่นกายของเขาออกพร้อมกับน้ำรักขาวขุ่นที่ทะลักออกมาจากรูสวาทของเธอและเดินเข้าไปในห้องน้ำ- 15 นาทีผ่านไป -"นายไม่คิดที่จะปล่อยฉันไปใช่ไหม? " โมเน่ที่ยังคงเปลือยเปล่าและถูกล็อคเเขนไว้ที่หัวเตียงเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าคนใจร้ายเดินออกมาจากห้องน้ำ"รู้คำตอบอยู่แล้วจะถามทำไม" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่โมเน่มองการกระทำที่สบายใจของร่างแกร่งด้วยความเจ็บใจก่อนจะเอ่ยขึ้น"ได้ ฉันจะอยู่กันนายจนกว่านายจะพอใจไม่หนีไปไหนแต่นายจะได้แค่ร่างกายของฉันเท่านั้นและเมื่อไหร่ที่นายเผลอฉันจะเป็นคนฆ่านายเอง" แกร็ก~"หึ ถ้าคิดว่าฆ่าฉันได้ก็ลองดู" ดราก้อนเค้นหัวเราะออกมาจากในลำคอก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดิมมาหยิบกุญแจในลิ้นชักปลดล็อคข้อมือให้กับเธอก่อนจะเดินออกจากห้องไ