All Chapters of เกิดใหม่ไปใช้ชีวิตในยุคจีนโบราณ : Chapter 11 - Chapter 20

สามวันต่อมาชาวบ้านที่ทราบข่าวก็พากันมาต่อแถวซื้อผักกันตั้งแต่ยามเฉิน(07.00-08.59)โชคดีที่มีพี่จื่อหย่งมาช่วยเก็บผักตั้งแต่ยามอิ๋น(03.00-04.59)จึงทำให้พวกเขามีผักไว้วางขายทันแม้จะยังเก็บผักกันไม่หมดก็ตามทีตอนมาถึงอีกฝ่ายมีท่าทางอึ้งไม่น้อยที่ผักโตเร็วมากแต่กลับไม่เอ่ยถามสักคำมีแต่จะช่วยเก็บผักและนำผักไปล้างอย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนผักจำพวกพริกเมื่อรดน้ำจากสระมรกตก็กลับมาให้ดอกออกผลทุกวันและเขาก็ต้องเก็บไว้ทุกวันเช่นกัน จนวันนี้ร้านเรามีพริกทั้งสี่ชนิดมากพอสำหรักการขายอย่างแน่นอนซีเจียงจึงมีหน้าที่ขายผักเพียงอย่างเดียวในวันนี้ ส่วนอีกสามคนก็ทำหน้าที่เก็บผักล้างผักกันไปเรื่อยๆ เสร็จจากผักที่ต้องถอนก็ไปเด็ดพริกทั้งสี่ชนิดกันต่อ การขายผักวันนี้จึงใช้เวลาไปตลอดช่วงเช้าทีเดียวกว่าจะขายหมด ไม่ใช่ไม่มีลูกค้านะ แต่เพราะลูกค้าต้องรอพริกที่เก็บจากต้นมันจึงใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะนำมาขายหน้าร้านได้นับวันยิ่งมีลูกค้าเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ แต่น่าเสียดายที่เขาสามารถปลูกผักได้เพียงเท่านี้เพราะไม่มีที่ดินสำหรับทำแปลงผักแล้วจริงๆ ตอนนี้รอบบ้านเช่าเต็มไปด้วยแปลงผักขยับขยายไม่ได้แล้วเมื่อเก็บร้านเสร็จ

ตอนนี้เรื่องที่หลานๆบ้านสกุลซีเปิดร้านขายผักขายอาหารเป็นที่พูดถึงไปทั่วแม่แต่ชาวบ้านในหมู่บ้านซูไฉเองก็ด้วยเพราะมีชาวบ้านในหมู่บ้านเข้าเมืองซานหวนแล้วได้ซื้อผักที่มีขนาดใหญ่สมบูรณ์มาทำอาหารทานหลายคนพากันติดใจในรสชาติของผักที่กรอบอร่อยไม่เหมือนผักตามท้องตลาดเลยแม้แต่น้อย บางคนที่ได้ซื้ออาหารมาทานก็พากันชมไม่หยุดปาก จนเรื่องทุกอย่างเข้าหูนางลั่วหลันในวันหนึ่งเพราะสามีนางได้จ่ายค่าเช่าบ้านให้เด็กเหล่านั้นล่วงหน้าไปแล้วถึงสามเดือน ตลอดสามเดือนมานี้ซีถ่งเอาแต่ทำนาทุกวันและไม่เคยไปเยี่ยมหลานเลยสักครั้งจึงยังไม่ทราบข่าวว่าหลานเปิดร้านขายของและจากที่ได้ยินมาของที่ขายช่างขายดีเสียด้วยนี่สินางลั่วหลันเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมาในหัว ในเมื่อเป็นลูกหลานสกุลซีมีรายได้ดีเช่นนี้ก็ต้องตอบแทนบุญคุณกันบ้าง รายได้พวกนั้นควรจะแบ่งให้บ้านใหญ่ครึ่งต่อครึ่งถึงจะเรียกว่ากตัญญูเช้าวันต่อมานางลั่วหลันออกอุบายกับสามีว่านางจะไปซื้อของใช้ในเมือง และเพราะทราบอยู่แล้วว่าช่วงนี้สามีไม่ว่างเพราะต้องเก็บเกี่ยวข้าวให้เร็วที่สุดก่อนหิมะจะลงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ไม่ใช่แค่สามีนางที่รีบเกี่ยวข้าวแต่ชาวบ้านที่ทำนาต่างพา

การแต่งงานครานี้ซีเจียงอยากให้จัดแบบเล็กๆไม่ต้องมีขบวนเจ้าบ่าวเจ้าสาวให้เปลืองเงินเปลืองทอง สินสอดก็ไม่ต้องมากมายอะไร จัดเพียงพิธีกราบไหว้ฟ้าดินและลงลายมือชื่อเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายบ้านเมืองก็พอแล้วแต่ถึงอย่างไรมันก็ไม่ใช่ว่าจะได้ดั่งใจขนาดนั้น แม้ซีเจียงจะไม่มีบิดามารดาแต่ยังมีท่านปู่ท่านย่า อย่างไรการจัดงานแต่งงานเขาก็ต้องไปจัดที่บ้านใหญ่สกุลซีอยู่ดี เรื่องนี้ท่านลุงซีถ่งมารับพวกเขาสามคนพี่น้องกลับไปคุยกันที่บ้านใหญ่สกุลซีทีเดียวนี่จึงถือเป็นการปิดร้านครั้งแรกที่ทำการค้าขายมาเลยก็ว่าได้" พี่จื่อหย่งและข้าต่างก็ไม่มีบิดามารดา ข้าไม่อยากจัดงานแต่งให้มันยุ่งยากขอรับท่านปู่ท่านย่า "ซีเจียงกล่าวความคิดของตัวเองออกมาตามตรง " เช่นนั้นเอาตามที่เจ้าว่าปู่กับย่าตามใจเจ้า "" ขอบคุณมากขอรับ "ซีเจียงขอบคุณท่านปู่ท่านย่าจริงๆที่ไม่บังคับอะไรเขาเลย" เรื่องสินสอดเจ้าก็ไม่ต้องแบ่งให้บ้านใหญ่ เก็บไว้เป็นทุนในอนาคต "จบคำแม่สามีลั่วหลันอยากกรีดร้องออกมาใจแทบขาด เท่ากับบ้านใหญ่สกุลซีจัดงานแต่งให้มันฟรีๆเช่นนั้นหรือ ซีเจียงเห็นกิริยาป้าสะใภ้ทุกอย่างแต่เลือกที่จะไม่พูดอะไร นางคงไม่พอใจ

ผ่านพ้นวันแต่งงานพวกเขาสองคนไปเพียงหนึ่งอาทิตย์หิมะแรกของปีก็ตกลงมาจริงๆตามที่ชาวบ้านชาวเมืองคาดไว้ไม่มีผิดเพราะอากาศปีนี้หนาวเร็วกว่าทุกปีโชคดีที่พวกเขาสี่คนเข้ามาอยู่ในมิติตอนกลางคืนที่ภายนอกหิมะตกหนักพอดิบพอดี ถึงตอนกลางวันจะต้องออกไปใช้ชีวิตด้านนอกอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ความหนาวก็ยังน้อยกว่าตอนกลางคืนมากนักแม้มันจะหนาวมากๆก็ตามในความรู้สึกของซีเจียงในมิติแห่งนี้อากาศไม่ได้เหมือนกันกับโลกภายนอกพวกเขาจึงอยู่กันได้สบายโดยที่ไม่ต้องใส่เสื้อกันหนาวขนสัตว์ให้รู้สึกอึดอัด" หิมะลงเช่นนี้เราคงต้องพักการปลูกผักไปก่อน "ซีเจียงกล่าวขึ้นในระหว่างนั่งทานอาหารมื้อค่ำด้วยกัน" พี่เห็นด้วยกับเจ้า "เกอน้อยยิ้มกว้างเมื่อสามีเห็นดีเห็นงามกับเขาทุกเรื่องไม่เคยเอ่ยปากขัดใจเลยสักครั้งตั้งแต่รู้จักกันจนกระทั่งแต่งงานแล้วก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" แล้วเราจะทำอะไรกันดีเจ้าคะหรือจะหยุดพักการขายของไปก่อนเลย "" หิมะตกเป็นเดือนๆหากเราไม่ขายของรายได้เราก็จะหายหมดพี่ว่าจะขายอาหารเพิ่ม อากาศหนาวๆเช่นนี้ เช้าๆต้องทานโจ๊กร้อนๆถึงจะคลายหนาวได้ดี "" ทำโจ๊กอะไรดีขอรับ "ซีหลงเอ่ยถามอีกคน" โจ๊กสาหร่ายทะเล พี่จะใ

และใช่ สามีเขาดูแลดีชนิดที่ว่าตัวเขาแทบไม่ต้องหยิบจับอะไรเลยแม้แต่อาหารที่ต้องทำขายนอกจากนั่งชิมรสชาติอาหารทั้งสามเมนูที่สามีเป็นคนลงมีทำเองตั้งแต่ต้นจนจบเท่านั้นจื่อหย่งเป็นคนช่างสังเกตและเรียนรู้เร็ว ที่สำคัญทำอาหารได้เร็วกว่าเขาอีกต่างหากด้วยนี่สิ ส่วนเรื่องรสชาติแค่มีเครื่องปรุงครบทุกอย่างก็อร่อยได้ไม่ยากเลยตั้งแต่เมื่อวานที่รู้ว่าเขาท้อง ทั้งสามีทั้งน้องๆไม่ยอมให้เขาช่วยหยิบช่วยจับอะไรสักอย่าง ประคบประหงมเสียจนเขาแอบอ่อนใจ เขาแค่ท้องไงไม่ได้ป่วยหนักเสียหน่อยส่วนเรื่องจ้างคนเก็บผักเขาก็ตกลงรับเด็กๆบ้านสกุลหานทำงานเรียบร้อยแล้ว จะจ่ายค่าจ้างเป็นรายวันและจ่ายให้เท่าๆกันทุกคนด้วยแรงงานรายวันในเมืองซานหวนค่าแรงอยู่ที่วันละสามร้อยอีแปะเท่านั้น แต่เขาจ้างเด็กๆวันละห้าร้อยอีแปะและมีอาหารให้ทานครบสามมื้อ เริ่มงานวันแรกคือวันนี้ หลังจากเตรียมของทุกอย่างเสร็จพวกเขาก็พากันออกมาจากมิติ เข้าออกมิติถึงสามรอบกว่าจะนำของออกมาครบทุกอย่าง และพอเปิดประตูบ้านเด็กๆสกุลหานก็นั่งรออยู่หน้าร้านเรียบร้อยแล้วเด็กๆสกุลหานช่างรู้งานนักเมื่อเห็นจื่อหย่งยกของออกมาวางหน้าร้านพวกเขาก็รีบเข้ามาช่วยยกของกันใ