All Chapters of Bad Guy ร้าย..ในรอยรัก: Chapter 11 - Chapter 20

Chapter 11“น้องช่อ เข้าใจความหมายของคำว่าเด็กพี่ใช่ไหม ว่าต้องทำอะไรบ้าง?” ดวงตาสีเข้มของไคโรจ้องลึกเข้าไปในแววตาของหญิงสาวราวกับจะสื่อบางอย่างให้เธอได้รู้“ช่อรู้ดีค่ะ หลายวันมานี้พี่ไคก็ทำให้ช่อเห็นแล้วนี่คะ ว่าพี่ไคอยากได้ตัวช่อแค่ไหน?” ช่อม่วงคิดไตร่ตรองดีแล้วว่าจะยอมมีความสัมพันธ์ทางกายกับเขา เพราะถ้าเมื่อคืนเขาไม่เข้าไปช่วย เธอก็คงมีอะไรกับพี่เชนและกลุ่มเพื่อนของเขาโดยไม่เต็มใจอยู่ดีและเหตุการณ์เลวร้ายคงเป็นตราบาปติดตัวเธอไปตลอดชีวิต ทว่ากับผู้ชายอันตรายตรงหน้าอย่างน้อยเธอก็ยินยอมนอนกับเขาด้วยความเต็มใจและบุญคุณที่เคยมีต่อกันก็จะได้รับการชดใช้โดยไม่ติดค้างอะไรกัน คนขี้เบื่ออย่างเขาคงมีคนใหม่ในไม่ช้า อาจจะคบกับเธอไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ ในเมื่อเขาอยากได้เธอนัก เธอก็จะทำให้เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ“ช่อแน่ใจใช่ไหมที่จะมีอะไรกับพี่” ไคโรถามย้ำ รู้สึกตื่นเต้นที่กำลังจะได้ของเล่นชิ้นใหม่“แน่ใจค่ะ ถ้าพี่ไครับปากว่าจะป้องกันทุกครั้ง” อาจเพราะหญิงสาวเคยอยู่ในสังคมตะวันตก จึงมองเรื่องเซ็กซ์เป็นเรื่องปกติ ขอแค่ป้องกันตัวเองไม่ท้องก่อนวัยอันควรเป็นภาระของสังคมก็พอ แต่กับตัวเองเธอกลับไม่รู้สึก

Chapter 13ช่อม่วงกลับมาถึงคอนโดตัวเองเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม สาเหตุที่กลับมาถึงช้าก็เพราะผู้ชายบางคนขับรถด้วยความเร็วหกสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ทั้งๆที่รถก็ไม่ได้ติดถนนก็โล่ง โดยเขาให้เหตุผลว่า‘อยากขับชิลๆกินลมชมวิวกับน้องช่อค่ะ’ พอโดนรุ่นพี่หนุ่มหล่อพูดจาคะขา หัวใจของช่อม่วงก็อ่อนยวบทันที‘ไปทางนี้ดีกว่าค่ะ’‘ทางลัด?’‘ทางนี้มันอ้อมจะได้ดูวิวนานๆค่ะ’ หญิงสาวหันไปส่งยิ้มหวานๆให้คนข้างๆ ไคโรมองใบหน้าสวยหวานแล้วหันไปมองทางข้างหน้า เขาแอบอมยิ้มหัวใจเต้นรัวมีความสุขอย่างประหลาด ทำไมถึงรู้สึกว่าอยากให้ทางกลับคอนโดของช่อม่วงอยู่ไกลออกไปจนถึงนราธิวาสก็ไม่รู้ เขาไม่เคยมีโมเม้นท์นั่งยิ้มแล้วมองผู้หญิงแบบนี้มาก่อน บางทีอาจจะแค่เห่อของใหม่..ความรักงั้นเหรอ? ไม่มีทาง!!!ช่อม่วงเปิดประตูห้องโดยมีหนุ่มรุ่นพี่เดินตามขึ้นมาส่ง ทั้งๆที่เพื่อนในกลุ่มเขาโทรมาตามไปติวหนังสือ แต่ไคโรก็ทำตัวอ้อยอิ่งไม่ยอมปล่อยมือช่อม่วงเลย ไฟในห้องอัตโนมัติที่ช่อม่วงเรียกว่าไฟโรแมนติกเพราะมันส่องสลัวๆ หากเจ้าของห้องไม่เปิดไฟกลางห้อง ความสว่างเพียงน้อยนิดเพียงแค่ให้มองเห็นสิ่งของภายในห้องที่จัดวางไว้เป็นระเบียบเป็นสัดส่วน สมกับ

Chapter 15“น้องช่อครับ พี่ว่าของป้ายเหลือง มันไม่ค่อยมีคุณภาพนะ เราซื้อของใหม่ๆดีกว่า” ไคโรยืนกอดอกมองคู่ควงคนล่าสุดของเขามาเกือบสามสิบนาที ช่อม่วงกำลังนั่งคุกเข่าที่พื้นเปรียบเทียบราคาสินค้าลดราคาแต่ยังคุณภาพดีอย่างพินิจพิจารณา หญิงสาวกดเครื่องคิดเลขในมือถือคำนวณราคาและดูวันหมดอายุ ชีวิตที่อเมริกาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เธอดิ้นรนสู้ชีวิตด้วยตัวเองตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้มีนิสัยประหยัดอดออมและหลีกเลี่ยงการซื้อของฟุ่มเฟือยหากไม่จำเป็น“แต่ช่อว่ามันยังดีๆอยู่นะคะแถมราคาก็ถูกกว่าของใหม่ตั้งเยอะ” หญิงสาวแย้งและยังคงเลือกวัตถุดิบในการทำอาหารอย่างตั้งใจ ไคโรผ่อนลมหายใจยาวๆคล้ายกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง ผู้หญิงตรงหน้าช่างแตกต่างจากเด็กคนก่อนๆของเขา ไม่เคยออกปากของแบรนด์เนมราคาแพง ไม่ออดอ้อนให้พาไปกินอาหารร้านหรู แถมไม่เรียกร้องอยากใช้สถานะแฟนกับเขาอีกด้วย แบบนี้ค่อยอยู่กันได้นานหน่อย“พี่ไคคะ มาซื้อของเหรอคะ” มือเล็กๆของหญิงสาวในชุดเดรสเกาะอกสีฟ้าน้ำทะเลแตะที่แขนของไคโร ชายหนุ่มหันไปมองสาวสวยที่น่าจะเป็นโรคปอดบวมเพราะส่วนนั้นมันล้นทะลักจนใครๆก็ต่างมองด้วยความสนใจ“ครับ” เขาตอบรับสั้นๆ นึกชื่อไม่

Chapter 18“พี่ไคคะ ช่อเอาไปแค่ชุดนักศึกษานะคะ เสื้อผ้าที่พี่ไคซื้อให้ช่อ ช่อไม่ได้เอาไปด้วย” ช่อม่วงรู้สึกเกรงใจที่จะเอาของที่ชายหนุ่มเคยให้ติดตัวไปด้วย ส่วนเรื่องที่เขาจะเอาไปทำอะไรต่อนั้นก็เป็นเรื่องของเขา“ครับ..” ไคโรตอบรับสั้นๆ เขายังคงนั่งบนโซฟาตัวเดิมโดยมีเจ้าแมวเปอร์เซียตัวอ้วนนั่งอยู่บนตักเช่นเดิม ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึงไม่แสดงความรู้สึกใดๆเลย ช่อม่วงแอบเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะรู้สึกเศร้าหรือใจหายบ้างที่เธอไปจากที่นี่ ทว่าแววตาที่เย็นชาคู่นั้นกลับยังเป็นปกติกลับบอกให้เธอรู้ว่า เขาไม่ได้รู้สึกรู้สมอะไรกับการจากไปของเธอแม้เพียงนิดเดียว ตั้งแต่เธอมาอาศัยอยู่ด้วยเขาก็ไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลย ไม่แน่ว่าคืนนี้ไคโรอาจจะไปปลดปล่อยที่ผับเอ็กซ์หิ้วสาวสวยสักคนกลับมาที่ห้องและเรื่องของเธอกับเขาก็จะกลายเป็นอดีตโดยมีเด็กใหม่กลายเป็นคนปัจจุบันของเขาแทนเธอ หญิงสาวลอบถอนหายใจระบายความหนักหน่วงในใจ ก่อนที่จะสำรวจของในกระเป๋าว่าครบหรือยัง ซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไรเลย นอกจากชุดนักศึกษากับตำราเรียน เธอรู้ดีว่าตัวเองแค่ถ่วงเวลาเพื่อจะได้อยู่กับเขาอีกสักหน่อยเท่านั้นเอง เมื่อผู้ชายตรงหน้าไม่มีท่าทีอาลัยอาวร

Chapter 20Chormuang talksพอเลิกเรียนในช่วงบ่าย ฉันก็เตรียมตัวไปทำงานพิเศษ ปกติฉันจะติดรถของพาร์ทไปร้านพี่พิม แต่ในช่วงเวลาที่ไม่ปกติ หมายถึงความสัมพันธ์ของฉันกับพาร์ทที่อีกฝ่ายคิดเกินคำว่าเพื่อน ฉันเลือกที่จะไปเดินทางไปที่นั่นด้วยรถเมล์ โดยที่ไม่ได้เอ่ยปากขอไปกับเพื่อนชายเหมือนเช่นเคย ช่วงนี้เว้นระยะห่างให้เขาได้ทำใจไปก่อน รอวันที่ความรู้สึกของพาร์ทจะกลับมาเป็นมิตรภาพของคำว่าเพื่อนเหมือนเดิม“น้องช่อมาพอดีเลย พี่พิมจะฝากร้าน น้องช่อช่วยรับออเดอร์เหมือนที่พี่พิมสอนเมื่อวาน พี่ไปรับน้องน้ำพลอยก่อนนะคะ” พอไปถึงร้าน พี่สาวของพาร์ทก็ส่งแท็บเล็ตให้ฉันทันที“ได้ค่ะพี่พิม อ้อ..ช่อลืมบอกว่า ช่อจะพักกับเพื่อนไปก่อนนะคะ คงไม่ได้มาอยู่กับพี่พิมตอนนี้นะคะ แต่อนาคตอาจจะขอรบกวน..” ทว่าฉันยังไม่ทันจะพูดจบ“มาได้ตลอดเลยนะคะน้องช่อ พี่พิมยินดีต้อนรับ น้องช่อคิดซะว่าพี่เป็นพี่สาวคนหนึ่ง” พี่พิมส่งยิ้มพลางแตะไหล่ฉันเบาๆ“ขอบคุณค่ะ งั้นเดี๋ยวช่อไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ” ร้านพี่พิมมีชุดฟอร์มพนักงานเป็นเดรสสีชมพูยาวเลยเข่าสำหรับผู้หญิง ส่วนพนักงานชายเป็นเสื้อเชิร์ตสีชมพูกางเกงสแล็คสีดำ ซึ่งทั้งร้านมีน้องนัทเป