All Chapters of พยศรักนายวายร้าย: Chapter 1 - Chapter 6

"บ้าเอ๊ย!! ทำไมฉันต้องชอบแกด้วยวะ...เป็นแบบนี้โคตรไร้ค่าเลย...อึก..."หญิงสาวเจ้าของใบหน้างดงาม กำลังร้องไห้ฟูมฟายออกมาด้วยความเสียใจต่อความรักที่มันเป็นไปไม่ได้ ดวงตากลมโตแดงก่ำพร้อมกับน้ำตาที่พรุ่งพรูออกมาเป็นสาย มือเล็กกำขวดแอลกอฮอล์แน่น ก่อนที่จะยกกระดกแล้วกลืนมันลงคอไปอึกใหญ่ หวังให้ความมึนเมานั้นช่วยชำระล้างความเสียใจให้เบาบางลงบ้างไม่มากก็น้อยการกระทำของมิเกล ล้วนตกอยู่ในสายตาของใครบางคนในมุมมืดทั้งหมด ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย สายตาคมดุร้ายดั่งเหยี่ยว กำลังเฝ้ามองเธออยู่ จริงๆเขาเห็นเธอตั้งแต่วิ่งออกมาจากร้านแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเหตุผลที่เจ้าตัวเสียใจนั้นเกิดจากอะไร ถึงได้มานั่งยกซดเหล้าคนเดียวอยู่หลังร้านแบบนี้ความสวยงามที่มองแวบเดียวก็ทำเอาหนุ่มหล่อละสายตาไปจากเธอไม่ได้ จึงยอมทิ้งเพื่อนที่อยุ่ในห้องวีไอพี แล้วเลือกลุกตามเธอออกมาหลังร้าน ก่อนที่จะค่อยๆนั่งลงข้างสาวสวยหุ่นบอบบางคนนี้"คุณ...รู้ปะ...ว่าการแอบชอบใครคนหนึ่ง ทั้งที่เขาดันไปชอบเพื่อนเรา มันเจ็บมากเลยนะ"มิเกลระบายความในใจออกมาด้วยน้ำเสียงยานคราง โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าชายหนุ่มด้านข้างนั้นไว้ใจได้หรือไม่ อาจจะเพราะเริ่มที่จะเม

"อร่อยไหม...นี่ของโปรดแก...กินเยอะๆนะ"จีคลับคล้ายคลับคลาตักไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ให้มิเกล การกระทำที่ใส่ใจแบบนี้ทำเอาคนตัวเล็กนั้นใจสั่นทุกครั้ง เขาจะชอบเธอบ้างไหมน้า เธอแอบคิดในใจ สักนิดก็ไม่เลยหรอ?"ขอบใจมากแก...""แกว่าเอวาจะชอบ ฉันบ้างปะ...ฉันควรสารภาพบอกเอวาไปตรงๆ ดีไหม...ใกล้จะเรียบจบแล้วด้วยหาจังหวะไม่ได้เลย"และทุกครั้งที่เธอคิดเข้าข้างตัวเอง จากที่ลอยขึ้นไปที่สูง ก็ตกลงมากะทันหันแบบนี้ทุกที พอแล้วล่ะ ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่เห็นค่าหรอก เธอควรที่จะถอยออกมาได้แล้ว เธอคิด ขนาดรู้อยู่เต็มอกว่าเอวามีคู่หมั้นที่ทางครอบครัวจัดหามาให้แล้ว ก็ยังจะดื้อด้านรอ"เอวามันยุ่งๆ เรื่องโปรเจคอะ...ไว้ยังไงแกก็ค่อยคุยกับมันตอนโปรเจคเสร็จแล้วกัน...ฉันอิ่มแล้วขอตัวนะ"พูดจบมิเกลก็คว้ากระเป๋า แล้วเดินจ้ำอ้าวออกจากร้านไป มันน่าหงุดหงิดนัก ก็รู้แหละว่าชอบเอวาแต่ก็ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้ง ถ้าเป็นไปได้ เธอก็ไม่ได้อยากจะชอบเขาเลย ไม่ชอบที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ"เอ้ามิเกลเพิ่งกินไม่กี่คำเอง...แล้วนั่นจะกลับยังไง?"จีโน่ตะโกนไล่หลัง ทำเอาคนในร้านหันมามองเป็นตาเดียว"ฉันจะกลับแท็กซี่...""นี่ตังค่าอาหารครั

วันต่อมา~เสียงโทรศัพท์ของมิเกล~'คิมหันต์'"โทรมาทำไมนักหนาเนี้ย"เธอสบถออกมาด้วยความรำคาญ ก็เพราะเบอร์นี้โทรเข้ามาเป็น10สายแล้วน่ะสิ ตั้งแต่รู้ว่านายนี่เป็นใครเธอก็ไม่อยากติดต่อหรือวุ่นวายด้วยอีกเลย รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอย่างบอกไม่ถูกติ้ง!!'ถ้าไม่รับสายจะบุกไปที่ห้อง'แต่อยู่ๆ ข้อความก็เด้งขึ้นมา ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์นั้นถึงกับขนลุกวาบไปทั้งตัว~เสียงโทรศัพท์~'คิมหันต์'"จะโทรมาทำไมนักหนา"[จะพาไปดูรถใหม่]"ฉันไม่เอา รวยมากหรือไง?"ทั้งที่ควรจะดีใจด้วยซ้ำ แต่ไม่เลย ตอนนี้ต้องการอย่างเดียวคืนเลี่ยงจากเขาให้มากที่สุด[พอเห็นหน้าฉัน ก็พูดเสียงห้วนเลยนะ]"คุณตั้งใจชนรถฉันใช่ไหม...คุณต้องการอะไรกันแน่?"เธอถามด้วยความไม่เข้าใจ[ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ]"ถ้าตั้งใจคงเหลือแต่ซากรถใช่ไหม"ประชดประชันเสียงห้วน[ลงมาข้างล่าง]กดเสียงต่ำออกคำสั่ง"ไม่!!"[ดี!!]"..."ฉีกยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าปลายสายเหมือนจะยอมแพ้ เพราะเธอเกลียดที่สุดนั่นก็คือการถูกบังคับนี่แหละ[งั้นฉันขึ้นไปหาเอง]"ดะ...เดี๋ยว...ไม่ต้อง...ไม่ต้องขึ้นมานะ"ไอ้บ้านี่มันไม่ยอมเลิกว่ะ ผิดคาดไปได้ยังไง ให้มันได้อย่างนี