Semua Bab แด๊ดดี้...ที่แปลว่าสามี: Bab 11 - Bab 20

บรรยากาศยามราตรีสงบแฝงความเงียบเหงา เบื้องบนท้องฟ้ามีแสงดาวระยิบระยับ สายลมพัดหวีดหวิวมาพร้อมเสียงคลื่นที่กระทบกันอย่างต่อเนื่องสร้างความเงียบเหงาสุดขั้วหัวใจให้กับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนผืนทรายขาวละเอียดเส้นผมปลิวไสวตามสายลมกำลังมองไปยังผืนน้ำทะเลที่อยู่เบื้องหน้าพลางคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในอดีตและตัวเธอเองในปัจจุบัน อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับไปแล้วและการที่ต้องเผชิญหน้ากับอดีตคนรักเป็นอะไรที่เธอไม่อยากเจอที่สุดแต่มันคงยากที่จะหลีกเลี่ยงชีวิตของแพรมุกตอนนี้ค่อนข้างที่จะสับสนไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตของเธอเองเรื่องของอดีตคนรักและเรื่องสามีปลอมๆ ที่เธอกับฮิลล์สร้างขึ้นมา เธอไม่มั่นใจว่ารู้สึกยังไงกับเขากันแน่แต่ก็ต้องยอมรับว่าการมาที่นี่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขและผ่อนคลายมาก จนลืมเรื่องอดีตไปบ้างบางเวลา แต่เมื่ออยู่คนเดียวมันก็อดที่จะคิดไม่ได้ หัวใจของเธอสับสนอย่างยิ่งหรือบางครั้งการที่มีคนเข้ามาแทนที่อดีตอาจจะลืมเขาได้เร็วขึ้นหรือเปล่า ไม่แน่การกลับไปครั้งนี้ความรู้สึกที่เธอมีต่อทิวเขาอาจจะเบาบางลงเธอคิดพลางนั่งถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ พอดีกับที่ชายหนุ่มเดินออกมาตามหา เห็นหญิงส

“มึงหุบปากไปเลย ส่วนเธอถ้ามันคันมากเดี๋ยวผมจัดให้ คงอยากกลับไปที่เกาะอีกสินะ ผมรับรองว่ารอบนี้เธอได้หายคันสมใจแน่ๆ เตรียมตัวตายทั้งเป็นได้เลย”หญิงสาวและชายหนุ่มกลับมายังเกาะส่วนตัวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาพาเธอมาเพราะความโกรธแค้นที่หญิงสาวกล้าทำเรื่องแบบนั้นกับเขา เขากระชากลากถูเพื่อพาเธอมาที่นี่แม้หญิงสาวจะพยายามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้เขาฟังจนนับครั้งไม่ถ้วนแต่ดูแล้วชายหนุ่มไม่ฟังอะไรเธออีกต่อไปแล้วพลั่ก!!เมื่อมาถึงบ้านพักเขาก็เหวี่ยงเธอลงพื้นอย่างแรงโดยไม่สนใจว่าหญิงสาวจะเจ็บ“โอ๊ย ฉันเจ็บนะ เบาๆ ไม่เป็นหรือไง”“คนแบบเธอเจ็บเป็นด้วยเหรอ” เขาพูดและมองหน้าเธอด้วยสายตาเย็นชา“ก็ฉันอธิบายนายไปแล้วไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น”“เธอบอกว่าเธอไม่รู้ ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไงอะนะ ใครจะเชื่อ”“ก็ฉันไม่รู้จริงๆ นายต้องเชื่อฉันนะ”“ใครเชื่อเธอก็โง่แล้ว พอดีผมไม่ได้โง่ อันที่จริงผมคงไม่โกรธขนาดนี้หรอกถ้าคนที่เธอนอนด้วยไม่ใช่ไอ้หน้าหล่อนั่นที่เธอบอกว่าเกลียดนักหนา แต่ดันไปเอากับมัน”“ฉันไม่รู้จะอธิบายนายยังไงแล้ว”“ไม่ต้องอธิบายหรอก มานี่”เขาพูดพลางกระชากเธอขึ้นมาจากพื้นแล้วพาเข้าไปในห้องทันทีพร้

“นายคิดว่าฉันแกล้งเหรอ” แพรมุกพูดออกมาเสียงแหบแห้งเนื่องจากผ่านการอาเจียนมาอย่างหนักเมื่อชายหนุ่มเห็นอาการของเธอพร้อมใบหน้าไร้เลือดนั้นก็รู้ว่าเธอไม่ได้แกล้งป่วยอย่างแน่นอน“ไว้พรุ่งนี้ผมจะพาคุณกลับไปหาหมอแต่อย่าคิดที่จะตุกติกกับผมนะ แล้วเลิกยุ่งกับไอ้หน้าหล่อนั่นด้วย ผมไม่ชอบ”“อืม” เธอตอบออกมาเสียงแผ่วพร้อมสูดยาดมเข้าปอดเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้นคอนโดแพรมุกเขาและเธอเดินทางกลับมาจากเกาะตั้งแต่เช้าแล้ว แพรมุกมีอาการจะอาเจียนตลอดเวลาและเธอดูเหนื่อยล้ามากๆ จึงนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงภายในห้องนอนส่วนฮิลล์กำลังเตรียมอาหารให้เธออยู่ในครัว พอดีกับมีเสียงกริ่งดังขึ้นฮิลล์จึงเดินไปเปิดประตูก็เห็นทิวเขากำลังยืนอยู่และในมือมีเอกสารบางอย่าง“ผมขอเข้าไปคุยด้วยหน่อย”“มีอะไร”“เรื่องเมื่อสามอาทิตย์ก่อน”“อืม เข้ามา”“แพรมุกอยู่ไหน” ทิวเขาถามพลางมองหาเธอ“เธอป่วย นอนอยู่ในห้องมีอะไรคุยกับผมแทน” ฮิลล์พูดออกมาเมื่อเห็นทิวเขาพยายามมองหาเมียของเขา“นี่คือหลักฐานที่ผมได้มาในคืนนั้น คุณรู้จักลูซี่ใช่ไหม“ลูซี่” ฮิลล์ทวนชื่อนี้พลางนึกตาม“อืม ลูซี่เคยเป็นคนที่ผมควงอยู่ช่วงหนึ่งและผมเขี่ยเธอทิ้งเพราะผมเบื่

เช้าวันใหม่ฮิลล์ยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนแพรมุกกำลังจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล เธอเดินไปยังลานจอดรถด้วยท่าทีอ่อนแรง เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนเพราะกังวลในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น พอดีกับที่ทิวเขากำลังเปิดประตูออกมาจากรถเพราะกลับมาจากทำงานที่คลับเสร็จ เห็นหญิงสาวมีหน้าตาไม่ค่อยดีจึงถามขึ้น“มุกจะไปไหนเหรอ”“ไปหาหมอนะ”“เป็นอะไรหรือเปล่า ให้ทิวพาไปไหม มุกหน้าซีดมากเลยนะ”“งั้นทิวขับรถให้มุกหน่อย มุกมีเรื่องจะคุยด้วยพอดี”ทิวเขาเปิดประตูให้แพรมุกและประคองเธอเข้าไปนั่งในรถทันทีภายในรถเกิดบรรยากาศอึดอัดขึ้นจนแพรมุกเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน“ทิว มุกไม่โกรธทิวเรื่องนั้นแล้วนะ”“เพราะมุกไม่ได้รักทิวแล้วสินะ” ทิวเขาพูดออกมาอย่างแผ่วเบาจนเหมือนพึมพำกับตัวเอง“ความจริงแล้วมุกแค่ให้ฮิลล์มาเป็นสามีปลอมๆ ให้เพราะมุกไม่อยากให้ทิวมายุ่ง”“แล้วมุกไม่มีความรู้สึกอะไรกับทิวแล้วเหรอ”“มุกไม่ได้รู้สึกกับทิวเหมือนแต่ก่อนแล้ว”“มุกรักเขาใช่ไหม” ทิวเขาถามเธออย่างเจ็บหัวใจ แต่เขาพร้อมที่จะเข้าใจแพรมุกทุกอย่าง“มุก...” หญิงสาวพูดพร้อมน้ำเสียงสั่นเครือแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา“มุกทำตามหัวใจเถอะ ทิวว่าเขาก็ดูรักมุกนะ”“แต่เรา

ช่วงบ่ายของวันเดียวกันแพรมุกเปิดประตูเข้ามาเห็นฮิลล์นั่งหน้าเครียดอยู่ เธอไม่ได้ทักเขาแล้วเดินผ่านไปทันที แต่มีหรือที่เขาจะปล่อยเธอไปในเมื่อเขาพยายามคิดต่อเธอตั้งหลายสายแต่กลับไม่มีคนรับ“ไปไหนมา”//เงียบ//“ผมถามว่าไปไหนมา!! ทำไมไม่รับสาย” เขาตะคอกออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว“ไปโรงพยาบาลมา” เธอตอบเสียงราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆ จนชายหนุ่มนึกกลัว“ไปทำไม เป็นอะไรหรือเปล่า” ฮิลล์ถามอย่างเป็นห่วง“คุณไม่ต้องการลูกไม่ใช่เหรอ คุณคงไม่ได้ต้องการพวกเราหรอก ถ้าฉันตัดสินใจทำอะไรก็ให้รู้ไว้ว่ามันเป็นเพราะคุณ” เธอพูดออกมาจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็งเมื่อเขาได้ยินคำนั้นหัวใจกระตุกวูบพลางใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ตัวชาขยับแทบไม่ได้ แม้เขาอยากปริปากก็พูดไม่ออก หรือเธอจะทำมันจริงๆ“ธะ...เธอ ไปทำอะไรมา” เขาพยายามเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก“ก็ทำแบบที่นายคิดละมั้ง”“นี่เธอกล้าฆ่าลูกของเราจริงๆ เหรอ”“ก็นายเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากมีลูก ตอนนี้ก็ไม่มีลูกแล้วไง ต่อไปนี้นายจะไปมั่วหรือคั่วกับใครก็เรื่องของนาย”เธอพูดออกมาเสียงเย็นชาอย่างที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน“ไม่...ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม” ฮิลล์พูดพร้อมหัวใจที่เจ็บปวด