บททั้งหมดของ เกิดใหม่ การแก้แค้นของปุโรหิตเผ่ามัง: บทที่ 1 - บทที่ 8

“ร้อยวันหลังจากนี้จะมีการเลือกปุโรหิตอีกครั้ง น้องสาวของเจ้าพรสวรรค์ไม่โดดเด่น บิดาคิดว่าเจ้าน่าจะมีโอกาสฝึกฝนสัตว์วิเศษมากกว่า และกลายเป็นปุโรหิตหญิงคนถัดไป”“นี่เป็นผีเสื้อมายาที่บิดาเลือกให้เจ้าเองกับมือ บิดาหวังจะได้เห็นวันที่เจ้าประสบความสำเร็จนะ”ใบหน้าบิดาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาตบบ่าของข้าด้วยความเอ็นดูและเมตตาความรู้สึกตอนที่โดนตัดแขน ถูกจับโยนลงไปในเพลิงผลาญและถูกเผาทั้งเป็น หวนกลับมาในเสี้ยวพริบตานั้น ร่างกายของข้าอดสั่นสะท้านไม่ได้คิดไม่ถึงเลยว่าข้าจะได้ย้อนกลับมาอีกครั้งยามนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นชาติก่อน ข้าก็รู้สึกขมปร่าในใจ ข้าลอบกำหมัดแน่นด้วยความแค้นเคือง อยากจะฆ่าสองพ่อลูกหน้าไม่อายนี่ให้ตายเสียเดี๋ยวนี้!บิดาวางผีเสื้อมายาลงบนปลายนิ้วของข้าอย่างอ่อนโยน ก่อนจะสั่งให้คนมอบคัมภีร์โบราณให้ข้าม้วนหนึ่ง“จื่อหลิง นี่เป็นวิชาลับสำหรับฟูมฟักผีเสื้อมายาที่บิดาค้นหาและรวบรวมมาให้เจ้า ความหวังของตระกูลเยวี่ยทั้งหมด ฝากไว้กับเจ้าแล้วนะ”ข้าข่มความเกลียดชังที่พลุ่งพล่านในใจ แสดงสีหน้าเคารพนบนอบและกล่าวขอบคุณ“ข้าจะไม่ทำให้ความทุ่มเทของท่านพ่อต้องสูญเปล่าเจ้าค่ะ”

ฉันไม่เชื่อหรอกว่าใต้หล้าจะมีเรื่องบังเอิญถึงเพียงนี้อย่าบอกนะว่าบิดาแอบส่งสายลับมาไว้ข้างกายข้า ข้อมูลรั่วไหลออกไปแล้ว?ความอัดอั้นตันใจทั้งหมดระเบิดออกมาอย่างสิ้นเชิง ข้าก้าวฉับๆ ตรงไปข้างหน้า แล้วดึงชายแขนเสื้อธิดามังกรคนนั้นไว้“เจ้าว่าอะไรนะ? เยวี่ยจื่อชิงฝึกฝนสมุนไพรจนเกิดสติปัญญาหรือ?”ธิดามังกรคนนั้นยังไม่ทันจะได้ตอบ เยวี่ยจื่อชิงที่มีผู้คนห้อมล้อมทั้งหน้าหลัง ก็หยิบสมุนไพรวิเศษออกมาพร้อมรอยยิ้ม“ถูกต้อง ยังไม่ได้บอกเรื่องน่ายินดีกับพี่สาวเลย ตอนนี้ท่านพูดอะไรออกมา สมุนไพรของข้าก็ฟังรู้เรื่องหมดแล้ว”ข้ายื่นมือออกไปตรงหน้าสมุนไพรต้นนั้น ใบอ่อนของมันก็ยื่นมาพันรอบนิ้วของข้าด้วยความผูกพันทันทีข้าเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ จากนั้นก็ปล่อยพลังจิตออกไปหยั่งเชิง สมุนไพรต้นนั้นก็แผ่รัศมีที่ข้าคุ้นเคยมากที่สุดออกมามันคือสัตว์วิญญาณที่ข้าใช้จิตวิญญาณของตัวเองบ่มเพาะเลี้ยงดู!“มันคือสมุนไพรของข้า!”กล่าวจบ ข้าก็ปลดปล่อยพลังจิตออกไป มองเห็นสมุนไพรในมือเยวี่ยจื่อชิงทำท่าจะบินตรงมาทางข้าข้าทนไม่ไหวอีกต่อไป เตรียมจะยื่นมือออกไปคว้าไว้เยวี่ยจื่อชิงที่หูตามือไวรีบปัดมือของข้าอย่างร

ทั้งที่เป็นตอนเที่ยงซึ่งแดดแรงจัด แต่ข้ากลับรู้สึกหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจร่างกายของข้ากำลังสั่นเทิ้ม กระทั่งจะหายใจยังยากลำบากต่อให้จะขโมยสัตว์วิญญาณของข้าไป แต่ลำพังความสามารถของเยวี่ยจื่อชิงไม่มีทางทำได้แน่เรื่องทั้งหมดนี้ทำให้ข้าสับสนจนคิดไม่ตกตอนนั้นเอง เยวี่ยจื่อชิงก็สังเกตเห็นข้า นางจึงส่งยิ้มมีเลศนัยแปลกมาทางข้า“พี่สาว ไม่พบกันนานนะ พรุ่งนี้ก็เป็นวันเลือกปุโรหิตหญิงแล้ว สัตว์วิญญาณของท่านฝึกฝนไปถึงไหนแล้วล่ะ?”นางขยับเข้ามาใกล้ข้าอย่างอวดดี เอ่ยด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย“ต่อให้สัตว์วิญญาณเกิดสติปัญญาแล้ว แต่ความพยายามของเจ้าก็สูญเปล่าอยู่ดี เพราะว่าน้องสาวคนนี้ฝึกฝนสัตว์วิญญาณสีม่วงได้แล้ว”“สัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งสุดในใต้หล้าอยู่ในมือของข้า ตำแหน่งปุโรหิตหญิงก็ต้องเป็นของข้าเช่นกัน! เจ้าถูกกำหนดมาให้ด้อยกว่าข้าเสมอ!”นางคล้ายกำลังมองสัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่ง ใช้มือตบแก้มข้าเบาๆ อย่างดูแคลน ก่อนจะสะบัดแขนเสื้อเดินจากไปความเดือดดาลของข้าพุ่งสูงเทียมฟ้าอย่างฉับพลัน ข้าแผดเสียงลั่นถามนาง“เจ้าใช้วิชาชั่วร้ายแบบไหนกันแน่ เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงขโมย...”ทว่าข้ายังไม่ทันพูดจบประ

เยวี่ยจื่อชิงเห็นท่าทางสบายอกสบายใจของข้า ก็เดือดดาลจนกัดฟันกรอดๆนางมองสำรวจรอบตัวข้าด้วยความหวาดระแวงรอบหนึ่ง ก่อนจะหันไปส่งสายตาให้บิดาที่อยู่ด้านหลัง พร้อมกับคลี่ยิ้มมีเลศนัย“พี่สาว ท่านนี่ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ นะ วันนี้ข้าจะเปิดโปงท่านต่อหน้าทุกคนเอง!”นางกล่าวจบก็หยดเลือดจากปลายนิ้วลงบนก้อนหิน“สัตว์วิญญาณระดับสูงสุด ได้โปรดแสดงอภินิหารอันยิ่งใหญ่ ผสานรวมกับข้าด้วยเถิด!”สิ้นเสียงของนาง นกกระเรียนจำนวนหนึ่งก็บินผ่านท้องฟ้า เมฆที่ขอบฟ้าปรากฏระลอกคลื่นสีแดง“ดีมาก นี่เป็นนิมิตหมายมงคล ข้าตัดสินใจแล้ว! ตำแหน่งปุโรหิตหญิงยกให้ชิงชิงเป็นผู้สืบทอด!”พอบิดาเป็นนิมิตประหลาดบนท้องฟ้า ก็ปรบมือหัวเราะลั่นด้วยความดีใจ ประกาศคำสั่งออกมาทันใดผู้คนที่ได้ยินแบบนั้น ก็พากันหันไปคุกเข่าก้มศีรษะให้เยวี่ยจื่อชิงอย่างพร้อมเพรียง“คารวะปุโรหิตหญิงคนแรกของเผ่ามังกร——”ข้ายืนนิ่งอยู่ท่ามกลางฝูงชน ไม่คิดปิดบังความเย็นชาในดวงตาอีกต่อไป สายตาจ้องตรงไปทางเยวี่ยจื่อชิงนางถูกสายตาของข้าทำให้ตกใจจนเผลอก้าวถอยหลัง จากนั้นก็ยกมือชี้หน้าข้าด้วยท่าทางดุร้าย“เยวี่ยจื่อหลิง เจ้าไม่ได้ยินหรือ