All Chapters of POISON LOVE พิษรัก : Chapter 21 - Chapter 30

EP.22 POISON LOVE พิษรัก 🖤ตอน ใช้เวลาเยียวยาหัวใจการเล่นเปียโนก็ไม่ต่างอะไรจากการกายภาพบำบัดอย่างหนึ่ง เพราะนับหนึ่งจะได้ขยับทั้งปลายนิ้ว ทั้งข้อมือ และท่อนแขนไปตามจังหวะของตัวโน้ตตามบทเพลงนี้ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เป็นหนึ่งในความคิดดี ๆ ของไทม์โซนนั่นแหละ เขาเป็นคนคิดและงัดเอากลยุทธ์มาใช้โดยหวังว่ามันจะช่วยให้นับหนึ่งกลับมาเป็นปกติให้ได้โดยเร็วที่สุดทั้งสองคนยังคงช่วยกันเล่นเปียโนไปอย่างสามัคคีกันดี เพื่อให้เพลงบรรเลงออกมาได้อย่างไพเราะเสนาะหูมากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้นับหนึ่งมองตามฝ่ามือของเธอและเขาที่ประสานกันอย่างแนบแน่น เมื่อไทม์จับมือของเธอเอาไว้ ฝ่ามือที่สั่นเทาก็หยุดนิ่ง ทั้งสองเล่นเปียโนไปด้วยกันตั้งแต่ต้นจนจบเพลงได้ในที่สุด"เราเล่นจบแล้วไทม์ เล่นจนจบเลยจริง ๆ" เธอพูดออกมาและยิ้มอย่างดีใจอย่างบอกไม่ถูกเลย เธอไม่คิดเลยว่าคนที่ร่างกายไม่สมบูรณ์อย่างเธอจะสามารถกลับมาเล่นเปียโนได้ แถมยังเล่นเพลงนั้นได้จนจบอีกด้วย"ผมเชื่อว่าทุก ๆ บาดแผลของพี่ มันจะหายได้" ร่างสูงยังคงกุมมือของเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"เพียงแต่มันต้องใช้เวลาสักหน่อย...เท่านั้นเอง" ร่างสูงหันไปพูดกับเธอด้วยแววตา

EP.24 POISON LOVE พิษรัก 🖤ตอน คนขี้เหงา"ฉันเองก็พยายามอยู่เหมือนกัน" ฝ่ามือกำหมัดแน่นน้ำตาไหลอาบใบหน้าอย่างไม่อาจจะฝืนได้เลย"พยายามที่จะไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่แค้นอะไรอีก" ฉันวางฝ่ามือลงตรงกลางใจตัวเองเพื่อฟังเสียงหัวใจที่เต้นอย่างแผ่วเบาของตัวเอง"เพราะลึก ๆ แล้วฉันยังอยากให้นาย...ได้จากไปอย่างสงบสุขนะ" หยดน้ำตาไหลหยดลงที่เดรสสีดำสนิทที่ฉันยังคงใส่ไว้อาลัยให้รันเวย์อยู่ทุกวัน"ฉันหวังเสมอว่าสักวันหนึ่งฉันจะอภัยและลืมความเจ็บปวดทั้งหมดนี้ได้.." ฉันพูดอยู่เพียงลำพัง"มันคงมีสักวันหนึ่ง..นะรัน" ฉันพูดออกไปอย่างแผ่วเบาผ่านสายลม หวังส่งไปถึงยังโลกอีกใบที่รันอยู่แม้ไม่รู้เลยว่าคำพูดของฉัน ความคิด ความรู้สึกของฉันในวันนี้รันจะยังรับรู้ถึงมันได้อยู่หรือเปล่าเพียงไม่นาน เสียงกรีดร้องและโวยวายของผู้หญิงคนนั้นก็เงียบไป ฉันยังคงยืนอยู่ข้างหน้าต่างบานเดิม แผ่นหลังอิงกำแพงหนาที่เย็นยะเยือก และมองออกไปเห็นไทม์อุ้มเด็กน้อยคนนั้นเดินกลับเข้ามาในบ้านผ่านไปเกือบ ๆ 10 นาทีได้ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องของฉันก็ดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่คนด้านนอกจะค่อย ๆ เปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างช้า ๆ "จะเคาะทำไม ถ้

EP.26 POISON LOVE พิษรัก 🖤ตอน เสือจำศีล"และกูฝากขอบคุณอาแวร์ซายส์กับอาเพลินตาด้วยนะ ที่เป็นห่วงกู" ผมยิ้มตอบกลับไปอีกครั้ง บ้านไอ้ไพลอทกับบ้านผมสนิทกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อ สนิทมากขนาดที่พ่อไอ้ไพลอทยอมขายกิจการเดิมเพื่อเอาเงินมาลงทุนกับธุรกิจการบินด้วยกันเลย เราจึงถือเป็นเจ้าของร่วมไปในตัว ไม่ใช่ญาติก็เหมือนกลายเป็นญาติเป็นครอบครัวเดียวกันไปแล้ว"แต่ถ้ามึงอยากกลับไทย เพราะมีเหตุผลอื่นอันนี้กูก็ไม่ห้ามเหมือนกัน" ผมมองน้องชายตรงหน้าที่มาถึงก็กระดกเหล้าเอา ๆ เหมือนมันเองก็มีเรื่องเครียด ๆ ในใจเหมือนกันแค่มันไม่อยากพูดออกมา"พี่นี่อ่านใจคนเก่งเหมือนเดิมเลยนะ" มันตอบกลับมาก่อนจะกระดกเหล้าติด ๆ กันสามสี่แก้วไม่มีพัก"ก็ไม่ทุกคนวะ เพราะบางคนกูพยายามอ่านเท่าไหร่ก็อ่านไม่ออก..และไม่เข้าใจสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่ดี" ผมชนแก้วและดื่มเป็นเพื่อนมันอย่างรู้ทัน แต่ก็เลือกที่จะไม่ถามอะไรมันต่อ"พอ ๆ ๆ เดี๋ยวเมาหัวทิ่มพอดี" ผมจำต้องห้ามปรามไอ้ไพลอทที่กระดกเอาไม่มีพักเลยตั้งแต่มันมาถึง ตัวผมเองก็เริ่มจะเมามากแล้วเหมือนกัน"ผมว่าผมเมาวะพี่" ไอ้ไพลอทเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนและส่ายหัวเบา ๆ"ผมมองเห็นพี่มีสี่ตาไปแ

EP.28 POISON LOVE พิษรัก 🖤ตอน อย่าดื้อกับผม"โอ๊ย ๆ ปล่อยฉันลงนะ" นับหนึ่งโวยวายทั้งน้ำตาเพราะยิ่งข้อเท้าสะเทือนเท่าไหร่เธอก็ยิ่งเจ็บมากขึ้น"ยิ่งพี่ดิ้นมันก็ยิ่งเจ็บสิครับ" ร่างสูงหันไปพูดกับเธอด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย"..." เธอถอนหายใจใส่หน้าของเขาก่อนจะมองไปทางอื่นแทน"ขอน้ำแข็งสำหรับประคบเย็นอันใหม่ให้ทีนะ" ร่างสูงหันไปสั่งกับพยาบาลทิ้งท้ายไว้ ก่อนจะอุ้มร่างบางวางลงกับเบาะรถอย่างเบามือมากที่สุดบนรถ -"เจ็บตรงไหนบ้าง?" ไทม์คุกเข่าลงกับพื้นและยกเท้าของเธอวางลงหน้าตักของเขาทันที พร้อมกับใช้น้ำแข็งเย็น ๆ ประคบตรงข้อเท้าที่บวมช้ำของเธอและวนไปรอบ ๆ รอยบวมช้ำนั้น"อะ..อย่าโดนมันได้ไหม!" เธอกัดฟันพูดทั้งน้ำตาคลอเบ้า เพราะมันเจ็บมากแม้ว่าเธอจะพยายามเก็บอาการแล้ว"ดูท่าแล้วไม่กระดูกหักก็ข้อเท้าพลิก" ไทม์ก้มหน้านั่งประคบให้เธอต่อ"เจ็บ! มันเจ็บ" นับหนึ่งร้องลั่น เพราะข้อเท้าของเธอตอนนี้แค่แตะเบา ๆ ก็เจ็บแปลบขึ้นมาแล้ว"ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง?" เขาเงยหน้าถามเธอทันที"มันก็เจ็บ! แต่เดี๋ยวมันก็หายเอง....ฉันไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอก" นับหนึ่งยังคงยืนกรานจะไม่ไปโรงพยาบาลให้ได้"ถ้ากระดูกหักหรือกระดูกแ

EP.30 POISON LOVE พิษรัก 🖤ตอน ครอบครัวไทม์โซน"ฉันรู้ แต่จะให้ฉันเปิดใจรับโมนา..ฉันทำไม่ได้จริง ๆ " ภรรยาคนสวยของเขาถอนหายใจออกมาทันที"ฉันอาจจะดูใจร้ายนะดีเลย์...แต่ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นใจร้ายกว่าฉันมาก" เธอหันไปมองหน้าสามีพร้อมทั้งถอนหายใจออกมาดัง ๆ เมื่อพูดถึงภรรยาของลูกพี่ลูกน้อง ที่เธอไม่ค่อยจะลงรอยด้วยสักเท่าไหร่แม้จะผ่านมา 20 เกือบ 30 ปี เธอก็ยังเข้าหน้ากันไม่ติดอยู่ดี"คนเราจะรักกันชอบกันมันไม่ผิดหรอกนะ...แต่การรักคนที่ไม่สมควรรักน่ะมันผิด""ในตอนนั้นโมนารู้อยู่แล้วว่าพี่ทีสองเป็นคนที่เพลินตารัก ""ฉันรับไม่ได้จริง ๆ เพื่อนสนิท พี่น้อง หรือคนสนิทกันจะมาใช้แฟนต่อกัน...อย่างน้อยก็ควรมีจิตสำนึก" เฌอรีนส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับความรักที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนต่าง ๆ"แต่บางทีความรัก มันก็ห้ามกันไม่ได้นะ""บางคนรู้ว่าผิด แต่ก็รักไปแล้ว" ดีเลย์ลองพูดในมุมมองที่แตกต่างจากภรรยาของเขาดู"ไม่รู้สิ เพราะฉันไม่เข้าใจมุมมองของพี่สองกับโมนาเลยสักนิด "เฌอรีนเป็นคนพูดตรงพูดแรงแต่เธอก็ไม่ได้มีอะไร ที่เธอโกรธมากก็เพราะเธอสนิทกับเพลินตามากเลยฝังใจแทน"โอเค ๆ ว่าแต่เราจะมาเถียงกันทำไม