Semua Bab เจ้าสาวมาเฟีย: Bab 81 - Bab 90

"นายเคยมีเพื่อนเป็นผู้หญิงไหม?" "ไม่เคย" คำตอบของแม็กซ์เวลล์เริ่มทำให้เธอเกิดความสงสัยในตัวเขา "เคยรู้สึกเหมือนตัวเองลืมอะไรบางอย่างไปไหม" "...." คำถามนี้ของณิชา ทำให้เขานิ่งเงียบ เขาเคยรู้สึกเหมือนตัวเองลืมอะไรบางอย่างไปแต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก ยิ่งพยายามนึกมากเท่าไร อาการปวดศีรษะก็จะกำเริบขึ้นเ

(ฮัลโหล นายอยู่ไหน จะสามทุ่มครึ่งแล้วนะเมื่อไหร่จะมา) "...." เขาทำได้เพียงนั่งฟังณิชาพูดโดยที่ไม่สามารถตอบโต้อะไรกลับไปได้ แรงกระแทกเมื่อครู่ทำให้เรี่ยวแรงเขาหดหาย (ได้ยินไหม ฮัลโหล) "ณิ...ชา.." เขาพยายามเปล่งเสียงเรียกชื่อเธอออกมาให้ได้จนสุดท้ายก็สำเร็จ เขายิ้มออกมาบางๆ น้ำสีใสค่อยๆ ไหลกลิ้งลงมา

หลายวันมานี้ณิชาเอาแต่เฝ้าแม็กซ์เวลล์ไม่ห่างไปไหน ใบหน้าที่เคยสดใสกลับอิดโรยลงอย่างเห็นได้ชัด เพราะมัวแต่เฝ้าคนรักจนไม่มีเวลาพักผ่อน สองมือเล็กยังคงเเอาแต่กุมมือคนบนเตียงผู้ป่วย ดวงตากลมโตทั้งสองบวมเป่งแถมยังเปียกแฉะไปด้วยคราบน้ำตา ที่เธอไม่ไปไหน เพราะอยากให้เขาตื่นมาแล้วเจอเธอเป็นคนแรก "รีบฟื้นขึ

"ขอบคุณพี่ชามากเลยนะคะที่ช่วยดูแลมาร์คินให้" "ไม่เป็นไร พี่เข้าใจว่าณิไม่อยากให้มาร์คินเห็นพ่อตัวเองในสภาพแบบนั้น เพราะมันจะพลอยทำให้เขาเศร้าไปด้วย" "ใช่ค่ะ มาร์คินเพิ่งมีความสุขเอง ณิไม่อยากให้ความสดใสของเขาถูกกลบด้วยน้ำตา เหมือนที่ณิกำลังเป็นอยู่" ณัชชาละสายตาจากมาร์คินที่วิ่งเล่นกับแฟนหนุ่มต

"งอนเหรอ?" เธอเอ่ยถามแม็กซ์เวลล์ที่นอนหันหลังให้ด้วยรอยยิ้ม คนอะไรงอนง่ายฉิบเป๋ง นี่ใช่มาเฟียเจ้าของการกระทำป่าเถื่อนในวันนั้นหรือเปล่าเนี่ย "ไม่ได้งอน" เขาตอบกลับมาเสียงแข็ง เธอหลุดขำออกมาอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะเดินไปยืนอีกฝั่งของเตียงผู้ป่วย สายตามองแม็กซ์เวลล์ซึ่งแกล้งทำเป็นหลับ เธอยื่นใบหน้าเข้าไ