All Chapters of Nighty Obsession (SPG) : Chapter 11 - Chapter 20

“Oh my God Sam, I never really had a thought that your ex Monique, and my boss are the same person.”Napairap nalang si Samuel kay Charlotte, kanina pa kasi ito pa ulit ulit ng sinasabi mula pa kaninang umalis sila sa resto at pabalik palang sa hotel.Hindi niya na lamang pinapansin ang babae, naiinis parin kasi siya sa ka sweetan nina Monique at Liam kanina. Nag si-selos siya oo, at hindi niya naman iyon itatangi hindi niya nga rin iyon magawang itago kay Charlotte gayong bagong kilala palang naman nila. Ibig sabihin lang niyon ay masyado siyang nagiging transparent sa nararamdaman.Sana lang ay hindi napapansin ni Monique ang inaakto niya sa tuwing nag kikita sila, ayaw ni Samuel na isipin ng dalaga na mabuti ngang pag sisihan niya ang ginawa niyang pambabaliwala niya dito noon, na totoo namang labis nga niyang pinag sisisihan ngayon.Kung sana ay hindi niya iniwasan at binalewala si Monique noong mahal na mahal pa siya nito ay marahil hangang ngayon ay masaya parin silang nag sasam

Masakit ang ulo na bumaba si Monique sa kaniyang sasakyan para pumasok sa opisina.Nilampasan nga lang niya ang guard na nag good morning sakaniya.Halos madaling araw na siyang naka tulog sa pag iisip sa hudas niyang ex, na kahit anong gulong ang gawin niya sa kaniyang kama ay hindi parin mawala wala sa isip niya.“Morning ma’am.”Naka ngiti nanaman na bati sakaniya ng kaniyang secretary na mukang maganda ang gising.Oh well, araw araw naman yatang maganda ang gising nito dahil araw araw itong palaging naka ngiti kahit anong pag susungit ang gawin niya sa kaniyang sekretarya.‘Does this woman ever had a bad day even once in her life?’She asks herself na nag pa irap naman sakaniya.Hindi niya rin ito pinansin at nag tuloy lang sa sofa na nasa loob ng opisina niya. Pasalampak siyang naupo doon, gusto niyang matulog and be unproductive the whole day dahil bukod sa puyat siya ay masakit din ang ulo niya.Ilang minuto pa siyang prenteng naka upo doon bago siya tumayo at tinungo ang lames

“Give me Liam’s car key.”Monique coldly said to Samuel na mataman lang naman siyang tinitigan, she even raised her right arm para sa bagay na hinihingi niya sa binata, ngunit maging ang kamay na naka lahad sa tapat mismo ng mukha ni Samuel ay saglit lang din nitong sinulyapan.“I can take care of myself. I can drive home. You don’t have to help me so give me his car key.”Muli niyang sabi, titig na titig lamang naman sakaniya ang binata, Monique could not stand the depth of his stare, it almost felt like she will melt kung pipilitin niyang salubungin ang mga titig nito. Ilang minuto palang ang nakalipas nang iwanan siya ni Liam kasama ang hudas niyang ex at ni Charlotte at ngayon nga ay pinipilit niya si Samuel na ibigay sakanya ang susi ng sasakyan ni Liam. Though she herself isn’t even sure kung kaya niya nga bang mag drive pauwi dahil talagang tinamaan siya ng alak na ininom.Ganun ba karami ang nainom niya at pakiramdam niya ay umiikot ang buong paligid niya.“You can’t drive Mo

At some stage during the night, Monique came sharply awake as her phone on the table beside the bed rings. Disoriented by her surroundings for one brief second before realization dawned.This wasn’t her room.Nakiramdam siya ng ilang minuto nang mapansin ang may kabigatang bagay na nakapatong sa kaniyang baywang. Monique almost shout in shock when she realize that it was a guy’s arm wrapped around her waist.‘Samuel.’She thought dahan dahan siyang kumilos para maka harap ang binata.Sa kabila nag kadilimin ng palgid, sumalubong sakaniya ang maamo nitong mukha, she can’t tell if Samuel is having a bad dream or having a peaceful sleep dahil sa bahagyang naka kunot ang noo nito.‘Are you dreaming about me kaya you don’t seem peaceful in your sleep?’She thought, careful not to wake him up, dahan dahan niyang hinaplos ang mukha ni Samuel, she traced soft trails to his forehead down to his perfectly carved nose.Then to his eyes that’s closed shut from a deep slumber, to his lips na marah

Nawala ang ngiti sa mga labi ni Monique nang buksan niya ang pinto.Nawala rin ng tululayan ang katiting na pag asa niyang babalikan siya ni Samuel.“Liam.”Hindi niya na naitago ang lungkot at pagkadismaya sa kaniyang boses.“Hey baby.”Malawak ang ngiting sabi ni Liam, binuksan niya ng malawak ang pinto para makapasok ito, nangunot pa ang noo ni Liam nang makita ang kaniyang mukha.“Hey, what’s wrong? Are you okay? Have you been crying?”Nag aalalang sunod sunod na tanong nito sa kanya, bahagya pang naka kunoot ang noo ni Liam na titig na titig sa mukha niya, hindi naman malaman ni Monique kung paanong iiwas ang tingin sa binata.Sa pag kakaalam niya ay ni minsan hindi siya nag pakita kay Liam ng ganito, hindi siya nag pakita sa kahit kanino na mahina siya, napayoko si Monique at saka tumango.“I-I’m fine, I just woke up so I look like this, and I’m just about to have lunch.”Napatingin pa si Liam sa relo na suot para tingnan ang oras.“Lunch at four in the afternoon?”“Yeah, I told