Lahat ng Kabanata ng CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน: Kabanata 1 - Kabanata 5

CLOSE FRIEND CHAPTER 1ผับ G ถึงเวลาจะล่วงเลยเข้าเที่ยงคืนไปแล้ว แต่บรรยากาศรอบตัวยังคงคึกคัก บรรดาวัยรุ่นกำลังตบเท้าเดินเข้าผับใจกลางเมืองอย่างคับคั่งเพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ไม่มีเรียน ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องกังวลอะไร… ฉันยืนนิ่ง ๆ มือกำลังเลื่อนโทรศัพท์เล่น ในขณะที่รอบตัวมีผู้ชายร่างสูงสี่คนยืนขนาบข้างอยู่ เพราะความหล่อจัด ความสูงเท่ ดูคูล... ของพวกมันทำให้เรียกสายตาสาว ๆ ได้เหมือนเคยพวกมันกำลังสูบบุหรี่พลางก็คุยกันเรื่อยเปื่อย ซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็ไม่พ้นเรื่องสาว ๆ ฉันผู้ซึ่งเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มทำได้แค่เก็บข้อมูล ไม่ก็เสนอหน้าสอดเป็นพัก ๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เจิน ยืนกอดอกพ่นควันท่าทางเหมือนเบื่อหน่ายบรรยากาศรอบตัว ดวงหน้าหล่อเฉี่ยวแบบลูกครึ่งจีนกับเรือนผมสีน้ำตาลอ่อน ยังคงหล่อจัดเหมือนเดิม ติดแค่ช่วงนี้มันดูไม่ค่อยอยากจะออกมาเที่ยวเท่าไร เดาได้ไม่ยากว่าช่วงนี้เพื่อนมันกำลัง ติดเมีย… ยักษ์ เป็นคนตัวสูงที่สุดในหมู่เพื่อน ใบหน้าเปื้อนยิ้มของมันคมชัดไปเสียทุกส่วนตัดกับผิวขาว ๆ ผมสีดำยาวจนระต้นคอ ถ้าวันไหนมันรำคาญก็จะมัดเป็นจุ

CLOSE FRIEND CHAPTER 3หลังจากที่เคลียร์ห้องเสร็จฉันก็ยืนปาดเหงื่ออย่างหมดเรี่ยวแรง เก็บห้องแค่นี้กินเวลาไปเป็นชั่วโมง คนที่นอนอยู่บนเตียงตอนนี้หลับไปแล้ว รามนอนคว่ำหน้าหลับตาพริ้ม แต่มือถือข้าง ๆ ตัวยังคงมีการแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาไม่หยุดฉันไม่ได้หันไปสนใจมันอีกเดินไปหยิบเสื้อในตู้มาเปลี่ยนเพราะตัวเก่ามันชื้นเหงื่อ และเพราะเห็นว่าเพื่อนนอนหลับอยู่ซ้ำยังหันหน้าไปอีกทางก็เลยเปลี่ยนมันง่าย ๆ ตรงนี้ไปเลย ทั้งเสื้อ ทั้งบรา ถูกโยนใส่ตะกร้าที่วางอยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะเปลี่ยนตัวใหม่ใส่แทนโดยที่มันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ฉันไม่ค่อยมีเสื้อยืดหรืออะไรที่เรียบร้อยเท่าไร พอใส่เสร็จก็ว่าจะเดินไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อย แต่กลับต้องชะงักเท้าลงเพราะคนที่กำลังหลับอยู่เมื่อครู่ตอนนี้มันตื่นแล้ว สายตาสงบนิ่งกำลังมองมา “กูก็ผู้ชายไหม?” รามเอ่ยทันทีที่เราสบตากัน มันส่ายหัวอย่างเอือมระอากับนิสัยที่ไม่ค่อยจะระมัดระวังตัวของฉันและถึงจะเขินจนแก้มร้อนฉ่าที่มันดันมาเห็นแผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน แต่แน่นอนว่าฉันไม่อยากทำให้บรรยากาศระหว่างเรามันแปลกเลยเถียงสวนขึ้นทันควัน“มึงก็ทำเป็นมองไม่เห็นดิ”

CLOSE FRIEND CHAPTER 5RAM TALKS ผมนั่งรอคนเมาหลับมาเกือบสิบนาทีแล้ว เวลาพริกเมาแล้วเป็นแบบนี้ตลอดชอบขอให้อยู่เป็นเพื่อน ถึงผมจะเป็นเพื่อนมันแต่ยังไงผมก็ผู้ชาย มันคงไม่รู้ว่าการไม่ระมัดระวังตัวแบบนี้ทำให้ผมหงุดหงิดมากแค่ไหน พริกเป็นคนที่ติดจะเซ็กซี่มากเกินไปโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม เพราะหุ่นเอ็กซ์ ๆ รวมถึงการแต่งตัวที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อย ถ้าไม่เห็นกันมานานคงคิดว่ามันอ่อย แต่ทุกคนรู้ดีว่ามันแค่เป็นพวกไม่ระวังตัวเลยไม่มีใครสนใจอะไร แต่ผมสนไง… ร่างบางพยายามจะถีบผ้าห่มออกครั้งแล้วครั้งเล่า ผมก็พยายามดึงผ้าขึ้นชิดคอครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงจะเป็นเพื่อนสนิท แต่ผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่เห็นนมเป็นเต้า เห็นเอวคอดเล็กแล้วจะไม่รู้สึกอะไร รู้สึกสิวะ ก็แค่ไม่พูดออกมา ไม่ใช่แค่ผม ไอ้พวกนั้นก็เหมือนกัน เพียงแต่พวกมันเห็นแล้วทำเป็นไม่เห็นไปอย่างนั้นเองแกร๊ก! ประตูห้องนอนเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของไอ้เจินเดินเข้ามา มันเลื่อนคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นว่าผมยังคงนั่งหาวอยู่ข้างคนเมาโดยที่ไปไหนไม่ได้เพราะโดนล็อกมือเอาไว้ “มันหลับแล้วมั้ง” “กู