All Chapters of หวานใจนายเพลย์บอย : Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 12 บ้านเฮียช้าง@บ้านเฮียช้าง (คุณคชา) เสียงรถแล่นเข้ามาจอดด้านในบ้าน น้ำหวานภรรยาคนสวยของเจ้าของบ้านเธอเดินออกมาดูพร้อมกับจูงมือลูกสาวของเธอออกมาด้วย พบว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเพื่อนรักของสามีเธอนั่นเอง"คุณธรณ์...อ้าวคุณแอมก็มา สวัสดีค่ะ" น้ำหวานเธอมักจะเป็นคนน่ารักกับคนอื่นแบบนี้เสมอ ยกเว้นสามีหื่นของเธอเผลอปุ๊บเธอมักจะเสียเปรียบปั๊บ ตั้งแต่วันแรกถึงวันนี้สามีของเธอก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย เมื่อก่อนเป็นแบบไหน เดี๋ยวนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น ข้อเสียก็มี ข้อดีก็เยอะ"สวัสดีค่ะคุณน้ำหวาน เขาชวนแอมมาค่ะ ไม่รบกวนใช่มั้ยคะ" เขาที่ว่าก็คือคุณธรณ์ เพื่อนเจ้าของบ้านหลังนี้"ไม่รบกวนค่ะ เชิญเข้าบ้านก่อนค่ะ""หนูนิดสวัสดีค่ะ" แอมเอ่ยทักทายหลานสาวตัวเล็กที่มักจะได้เจอกันอยู่บ่อยๆ"คุณอาสวัสดีค่ะ คุณลุงสวัสดีค่ะ" เสียงเล็กๆของหนูนิดยืนอยู่ข้างๆหม่ามี๊ ยกมือเล็กๆขึ้นไหว้ทักทายผู้ใหญ่ที่มาใหม่"สวัสดีลูก แอมขนมหลานล่ะ" ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ ผมแวะไปซื้อกับแกล้ม แอลกอฮอล์ น้ำแข็ง โซดา ขนม ทุกอย่าง...ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าจะได้ทุกอย่างครบ"นี่ค่ะ อาซื้อมาฝาก" ขนมที่ซื้อมาฝากน่าจะถูกใจเจ้าตัวเล็ก

ตอนที่ 14 ความสุขเช้าวันเสาร์ซึ่งเป็นวันหยุด ผมตื่นขึ้นมาอยู่ที่คอนโด อยู่ๆก็คิดถึงยัยขี้เหร่ของผมขึ้นมาเอาดื้อๆ"เฮ้ย...คิดถึงยัยขี้เหร่จัง" ผมนอนบ่นอยู่บนที่นอนคนเดียวแบบเหงาๆ แล้วจึงหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์บอกเธอว่าผมไม่สบายผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะเชื่อหรือเปล่า สักครู่เธอก็โทรกลับมา ผมรีบรับสายแล้วทำเสียงไอใส่สายที่กำลังสนทนาอยู่ทันที"คุณอยู่ไหนคะ""อยู่คอนโดครับ""เดี๋ยวแอมไปหาค่ะ" พูดจบเธอก็วางสายไป น้ำเสียงไม่มีท่าทีเป็นห่วงผมเลยสักนิด แต่ทำไมเธอถึงยอมมาง่ายๆแบบนี้นะ@แอมฉันรู้ว่าคนอย่างเขาไม่ได้เป็นอะไรหรอก คงแค่อยากจะให้ฉันไปหา แต่ที่ฉันยอมไปก็เพราะรอยที่คอของฉันมันเป็นปัญหาใหญ่"คุณแม่ขา...แอมออกไปหาเพื่อนข้างนอกนะคะ" ฉันร้องบอกคุณแม่ แล้วรีบเดินเร็วๆออกไปเลย ส่วนคุณพ่อน่าจะลดน้ำต้นไม้อยู่หลังบ้าน"ไม่ทานข้าวเช้าก่อนเหรอลูก" คุณแม่ตะโกนถาม"ไม่ค่ะ" ฉันเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนข้อนี้คุณแม่ของฉันท่านรู้ดี ฉันคิดว่าท่านคงไม่ได้เชื่อฉันหรอกว่าฉันไปหาเพื่อนจริงๆ เพราะร้อยวันพันปีฉันไม่เคยไปหาเพื่อน แต่จะให้บอกว่าออกไปหาผู้ชายมันก็ไม่ใช่หรือเปล่า หรือถ้าท่านจะคิดว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานก็ได

ตอนที่ 16 พ่อเสือสอนลูกเสือผมวิ่งตามเธอลงมาที่ลานจอดรถแต่ก็ไม่ทันแล้ว ผมจึงเดินกลับห้องไปด้วยใบหน้าเซ็งๆ นอกจากจะอดแล้วยังเกือบจะเป็นหมันตั้งสองครั้ง เธอคงโกรธผมจริงๆ ผมคงต้องหาทางง้อเธอให้สำเร็จให้ได้วันหยุดไม่รู้จะไปไหน เมียก็หนีกลับไปแล้ว ผมจึงขับรถกลับบ้านไปหาป๊ากับมี๊ดีกว่า"โผล่หัวมาได้แล้วเหรอ" เป็นเสียงมี๊ของผมเองครับ ท่านมักจะชอบงอนผมอยู่บ่อยๆ เพราะผมไม่ค่อยได้กลับบ้าน"สวัสดีครับมี๊ ป๊าล่ะครับ" ผมเห็นมี๊นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นคนเดียวผมก็เลยถามหาป๊า"เลี้ยงกระต่ายอยู่หลังบ้านมั้ง" ป๊ากับมี๊ของผมก็เป็นแบบนี้ เหมือนไม่ค่อยจะถูกกันแต่ก็เห็นยังอยู่ด้วยกัน"คิดถึงมี๊จังเลยครับ" ผมรีบเข้าไปกอดท่านด้วยท่าทางออดอ้อนเหมือนทุกครั้ง เพราะทุกครั้งที่ผมอ้อนท่าน เดี๋ยวท่านก็หายงอน"คิดถึงแกก็มาหาฉันบ่อยๆสิ เดือนนึงกลับบ้านนับครั้งได้เลยมั้ง""ก็ผมยุ่งนี่ครับ""เป็นแบบนี้ทุกที วันนี้อย่าเพิ่งรีบกลับนะ กินข้าวกับมี๊สักมื้อก่อนแล้วค่อยไป" มื้อเที่ยงอยู่ทานด้วยได้ แต่ช่วงเย็นผมต้องเข้าไปดูแลความเรียบร้อยที่ผับอีก เรื่องนอนค้างคืนที่นี่ตัดทิ้งไปได้เลยครับ"ครับ...ผมไปหาป๊านะครับ" ผมเดินออกไปท

ตอนที่ 18 ง้อเมียงอนงานการทำไม่รู้เรื่อง ผมไม่รู้ว่าเวลาจะบอกรักกับใครสักคน ช่วงเวลานั้นมันจะต้องพิเศษหน่อยมั้ยหรือไม่ต้อง ผมนั่งคิดอยู่นานระหว่างบอกให้เธอรู้ไปเลยหรือรอบรรยากาศดีๆแล้วค่อยพูดมันออกไปเผื่อว่าเธอจะได้ประทับใจคิดไปคิดมาหาตัวช่วยดีกว่า ผมหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเพื่อนรัก ไอ้ช้างมันแต่งงานแล้วมันน่าจะช่วยเรื่องนี้กับผมได้"สวัสดีครับเพื่อน" เสียงสัญญาณยังไม่ทันดัง ผมก็ได้ยินเสียงของมันแล้ว"ไอ้ช้างถามอะไรหน่อย...นานมั้ยวะกว่ามึงจะบอกรักเมียมึง""ไม่นาน ถามทำไม...""แล้วเวลาบอกรักต้องจัดสถานที่มีดอกไม้อะไรแบบนี้ด้วยหรือเปล่าวะ""ถ้าแค่บอกรักมึงยังทำขนาดนี้ ขอแต่งงานมึงไม่ต้องประกาศให้คนทั้งประเทศรู้เลยเหรอวะ""กูแค่ถาม...มึงจะประชดทำไม ตกลงต้องมีหรือไม่มี""มีทำไม ยุคนี้เศรษฐกิจไม่ดี กูลดต้นทุน" มันชอบพูดติดเล่นแบบนี้เสมอแต่เรื่องนี้ผมจริงจังมาก"มึงอย่ากวนประสาทตกลงต้องมีมั้ย""ไม่ต้องหรอก...มึงเครียดอะไรหรือเปล่า""กลัวผู้หญิงไม่ประทับใจ""ไร้สาระ มึงเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมแค่รู้สึกว่าผมแคร์ความรู้สึกของเธอมาก ผมกลัวว่าเธอจะไม่พอใจอีก"เออ...ไม่ต้องก็ดี ขอบใจมากแค

ตอนที่ 20 แสดงความจริงใจอึดอัดมาตั้งหลายวัน แต่พอได้บอกความในใจออกไปแล้วกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกผมออกจากบริษัทตามหลังน้องแอมมาติดๆ แวะซื้อผลไม้มาฝากคุณอาทั้งสองท่านและตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์น้องแอมด้วยดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่เก้าสิบเก้าดอก ห่อหุ้มด้วยวัสดุสีขาวผูกโบสีแดงขนาดใหญ่...รอนานมากเลยครับกว่าจะได้มา"เฮีย...มาแล้วเหรอคะ" ผมจอดรถปุ๊บ หวานใจของผมก็รีบวิ่งออกมาจากหน้าบ้านเพื่อมาต้อนรับผมด้วยรอยยิ้มหวานๆของเธอที่ผมชอบมอง"มานี่เร็ว" ผมเปิดประตูรถลงมายืนอยู่ที่พื้นคอนกรีตหน้าบ้าน แล้วจึงกวักมือเรียกให้น้องแอมเดินเข้ามาหาผม ซึ่งเธอก็ยอมเดินเข้ามาหาแต่โดยดี"อ่ะ เฮียให้" ผมยื่นดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ให้เธอ ทันใดนั้นบนใบหน้าหวานๆก็ค่อยๆคลี่ยิ้มให้ผมทันที"ขอบคุณนะคะ อย่าบอกนะคะว่าที่มาช้าเป็นเพราะกุหลาบช่อนี้" ฉันไม่คิดว่าเฮียธรณ์จะมีความโรแมนติกขนาดนี้ สวยมากเลยค่ะ ช่อใหญ่สวย หรู ดูแพงสุดๆ ทั้งหมดนี้ใช้กุหลาบกี่ดอกกันนะ"ก็ใช่ เฮียไม่รู้ว่าที่ร้านเขาให้โทรไปสั่งก่อนได้แล้วค่อยไปเอา ไม่เคยให้ดอกไม้ใครมาก่อน ครั้งแรกในชีวิตเลยนะครับเนี่ย" ปกติผมชอบให้เป็นดอกอย่างอื่นมากกว่า ดอกกุหลาบครั้งนี้