Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

หลังจากกลับจากเชียงใหม่ตอนนี้พวกราก็เข้าสู่สภาวะเรียนปกติ ซึ่งฉันกับณคุณก็เรียนไม่ค่อยจะตรงกันสักเท่าไหร่ ฉันเลยตัดปัญหาโดยการขับรถมาเรียนเองวันนี้ฉันมีเรียนชดเชยในช่วงเย็น เลิกเรียนก็เกือบจะสองทุ่มแล้ว ณคุณก็ไลน์ถามว่าเมื่อไหร่จะกลับจะมารับให้ทิ้งรถไว้มหาลัยก่อน ส่วนฉันก็ปฏิเสธไป"เลิกเรียนสักทีนะคะ กูคิดว่าจะได้นอนเฝ้าอยู่ในห้องเรียนซะแล้ว" แจงมันบ่น ซึ่งพวกฉันก็คิดแบบนั้นจริงๆ อาจารย์ทำไมถึงได้นัดเรียนตอนเย็นแบบนี้กัน เฮ้อ คนสวยไม่เข้าใจ"เออ แยกย้ายกันกลับกันดีๆ นะพวกมึงอ่ะ" พิ้งค์บอกก่อนจะโบกมือบายๆ ก่อนแยกย้ายกันขับรถออกจากมหาลัยมุ่งหน้าสู่คอนโดพอฉันขับรถออกจากมหาวิทยาลัยมาได้สักพักก็เห็นมีรถขับตามออกมาตั้งแต่หน้ามหาวิทยาลัยแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าคงจะกลับทางเดียวกัน เลยขับช้าเพื่อให้แซงไปแต่มันไม่แซง มันลดความเร็วลงตามฉันแทน เหลือบมองดูเวลาที่ข้อมือสองทุ่มนิดๆ ใครจะมาตามกูวะ ในสมองกลับคิดไม่หยุด พอนึกขึ้นได้เลยกดโทรศัพท์หาณคุณก่อนเลย เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เผื่อเกิดอะไรขึ้นณคุณจะได้รับรู้เป็นคนแรก(ถึงไหนแล้ว) ณคุณรับสายก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"ณคุณมีคนขับรถตามฉันตั

สองสามวันนี้เหตุการณ์ยังคงปกติดีอยู่ ส่วนณคุณก็ยังคงคอยไปรับไปส่งฉันระหว่างมหาวิทยาลัยกับคอนโดอยู่เสมอ บอกง่ายๆ เลยก็คือเวลาฉันอยู่ที่ไหนก็เจอณคุณอยู่ที่นั่นRrrr Rrrrเสียงโทรศัพท์ของณคุณดัง ฉันเหลือบตาไปมองเล็กน้อยซึ่งณคุณก็โชว์ให้ดูว่าน้องรหัสโทรมา ฉันเลยได้แต่เบะปากใส่อย่างหมั่นไส้"ว่าไง" ณคุณรับสายก่อนจะนั่งมองหน้าฉัน ฉันเลิกสนใจเขาก่อนจะเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม"ที่ไหน""โอเคๆ เดี๋ยวพี่ไป รออยู่ที่นั่นแหละ" พอณคุณวางสายฉันก็เลยหันไปมองเขา"มีอะไรเหรอ""คือฟ้าโดนทำร้าย ตอนนี้อยู่คนเดียว ฉันจะไปดูหน่อย""เหอะ ห่วงมันขนาดนั้นเลย" ฉันวางโทรศัพท์ก่อนจะหันไปมอง"ก็ห่วงในฐานะพี่รหัสนั่นแหละ""แต่มันไม่ได้คิดกับนายเป็นพี่รหัสไงณคุณ อีกอย่างนายรู้หรอว่ามันโดนทำร้ายจริงๆ มีภาพยืนยันไหมละ" ฉันไม่ได้จะทะเลาะหรอกนะ แต่มันอดที่จะโมโหไม่ได้ คนอย่างมันกับเพื่อนมันมีหรอจะปล่อยณคุณให้กลับมาปลอดภัย"ซินด์ แต่ฟ้าร้องไห้รออยู่คนเดียว" ณคุณพูดพร้อมถอนหายใจ"เออ นายไปฉันก็อยู่คนเดียวไหมละ" มันอดไม่ได้ที่จะมองเขาทั้งที่ตอนนี้น้ำตาคลอ"มันไม่เหมือนกันไง อย่าชวนทะเลาะดิวะ" ณคุณยีผมตัวเองอย่างหงุดหงิด หงุด

Nakhun Partวันนี้เป็นวันแรกที่ผมไม่ได้คุย ไม่ได้โผล่ออกไปให้ซินด์เห็นหน้าแม้แต่นิดเดียว ทำได้เพียงแค่คอยขับรถตาม และเวลาเลิกเรียนก็คอยดูอยู่ห่างๆ แต่ก็ยังคอยถามจีจี้ที่คอยให้ช่วยเหลือซินด์ยังคงมาเรียนตามปกติหลังจากที่หยุดเรียนช่วงที่นอนอยู่โรงพยาบาล รอยฟกช้ำก็เริ่มจากลง แผลที่หน้าผากก็หายแล้วRrrr Rrrrผมเลิกมองซินด์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เป็นไอ้เฟยนั่นเองที่โทรมา"ว่า" ผมพูดกับคนปลายสายก่อนจะมองซินด์เหมือนเดิม เธอคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน รอยยิ้มที่เคยหายไปก็กลับมาอีกครั้ง อืม... เจ็บดีว่ะ ทำให้เขาร้องไห้(เรื่องผลตรวจของน้องรหัสมึงออกแล้วนะ ไม่พบอสุจิมึงในช่องคลอดและไม่ได้ผ่านการมีเพศสัมพันธ์ในวันนั้น) ผมให้พวกมันบังคับให้ฟ้าไปตรวจร่างกาย ซึ่งตอนแรกเธอก็ร้องห่มร้องไห้หาว่าผมหลอกฟันเธอ ผมขู่ออกไปเธอจึงยอมไปตรวจเพื่อแลกกับความปลอดภัยของครอบครัวเธอ"อืม ขอบใจมึงมาก"(ส่วนเรื่องรถกูไปสาวถึงตัวคนขับมันบอกว่ามีคนจ้างมันมา)"ใคร"(ไอ้พีช... ไอ้เหี้ยนั่นบอกว่าแค่สั่งให้คนขับตามอย่างเดียว แต่คนขับมันตั้งใจชนเอง)"อือ ส่งหลักฐานมา เดี๋ยวกูส่งให้ตำรวจเอง"(อีกอย่างเลยก็คือ น

เราสองคนตื่นมาในช่วงสายของอีกวัน สรุปไม่ได้ไปเรียนด้วยกันทั้งคู่ แต่ณคุณก็ยังเกาะติดฉันหนึบไม่ยอมกลับคอนโดตัวเอง"นี่ เมื่อไหร่นายจะกลับคอนโดของตัวเองไป" ฉันหันไปถามณคุณที่ตอนนี้นอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียงโดยไม่สนใจที่ฉันพูดเลยสักนิด"งั้นก็นอนอยู่นี่ไปก็แล้วกัน" ฉันบอกก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะเดินลงไปข้างล่าง อยู่กับคนหน้าด้านแล้วปวดหัวตุบๆ"ไปด้วย" ณคุณรีบลุกจากเตียงแล้ววิ่งตามฉันมา ทำให้ฉันมองบนอย่างรำคาญก่อนจะเดินนำลงมาข้างล่าง"ป้าสายคะ วันนี้ซินด์จะกลับไปนอนคอนโดนะคะ คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่แล้วซินด์เหง๊า... เหงา" ฉันเดินไปกอดป้าสายที่ตอนนี้กำลังยืนทำขนมอยู่ในครัว ณคุณก็เดินตามฉันมาเงียบๆ"ไปอยู่ที่นั่นแล้วใครจะดูแลคุณหนูของป้าคะ""ซินด์ดูแลตัวเองได้นะคะ""เดี๋ยวผมดูแลให้ครับป้า" "ถ้าเป็นแบบนั้นป้าก็หายห่วงค่ะ" ป้าสายหันไปยิ้มให้กับณคุณก่อนจะทำขนมต่อ"ป้าสายอะ ใครจะให้นายดูแลกัน อย่าลืมข้อตกลง" ฉันคลายอ้อมกอดป้าสายก่อนจะเดินหนีณคุณออกมาที่สวนข้างๆ บ้านแทน ขืนไปยืนคุยกันให้ป้าสายได้ยินเดี๋ยวจะช็อคซะก่อน"เมื่อคืนไง เห็นครางซะดังคิดว่ายกเลิกไปแล้วซะอีก" ฉันไม่ตอบแต่มองค้อนเขาไป"ไปอยู่กับฉันเถอ

Rrrr Rrrrเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นเมื่อนั่งดูซีรี่ย์กันอยู่ข้างนอก ณคุณที่นอนตักฉันอยู่ก็ลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์มาให้และนอนตักต่อเหมือนเดิม"ว่าไงแจง"(คืนนี้ออกตี้ปะมึง) ฉันหลุบตามองณคุณที่มองฉันอยู่ก่อนแล้ว ฉันเร่งเสียงดังไปหรอวะ"พวกมึงไปกันหมดเลยหรอ"(เออค่ะ กูคุยกันในกลุ่มเห็นมึงเงียบกริบคิดว่าโดนผัวจัดอยู่)"จัดบ้านมึงสิ เออ เดี๋ยวคืนนี้กูไป" ฉันกดวางสายก่อนมองณคุณที่เลิกคิ้วรอฉันพูด"พวกนั้นชวนออกตี้""ไปสิ เดี๋ยวฉันไปนั่งกับเพื่อนอีกโต๊ะ""ได้จ้า""ห้ามเมา""ห้ามเมาได้อยู่ แต่ขอแต่งโป๊นิดนึงนะ""ได้ แต่...""แต่อะไร""เธอต้องขึ้นให้ฉัน" เขาหัวเราชอบใจก่อนจะกดโทรศัพท์เล่นเกมกับเพื่อน ส่วนฉันก็ละสายตาจากเขาหันมาดูซีรี่ย์ต่อเหมือนกันพอถึงใกล้เวลานัดฉันกับณคุณก็อาบน้ำแต่งตัว เขาสวมแค่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์สีซีด เป็นการแต่งตัวธรรมดาที่ไม่ธรรมดาเพราะเขาหล่อ หวงว่ะ! ไม่ไปแล้วจับขย่มอีกดีไหม ส่วนฉันใส่เสื้อเกาะอกสีดำกับกางเกงยีนส์ขายาวทรงกระบอกสีเข้ม รองเท้าผ้าใบก็พอเผื่อเต้นแล้วหัวจะได้ไม่ทิ่มลงพื้น"ไม่ต้องไปแล้วมั้งแบบนี้ มันน่าจับกดลงเตียงอย่างเดียว" ณคุณนั่งมองฉันนิ่งๆ"ฉันก็อ