All Chapters of เลขาคุณมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

“อ๊ะ!”รติรสสะดุ้งเมื่อเขากดนวดเนินนุ่มด้านล่างผ่านชั้นในตัวบาง บอริสใช้ปลายนิ้วเกี่ยวมันออกจากเรียวขา เธอรีบเอามือปิดเพราะอายเกินกว่าจะให้เขาเห็นส่วนลับที่สุดของตนเอง“ฉันเคยเห็นเธอทั้งตัวแล้วนะโรสจะอายทำไม”“ก็คืนนั้นโรสเมา”“จริงสินะ เธอไม่ค่อยมีสติและอาจจจำไม่ได้ว่าเรามีความสุขมากแค่ไหน ฉันจะทบทวนให้เธอเองนะ”คำพูดของเขาทำให้เธออายมากขึ้นและพยายามจะขยับหนีแต่เขาก็รั้งสะโพกของเธอไว้แน่น“สวยนะโรส เธอสวยไปทั้งตัว”“บอริส...”“ฉันชอบเวลาที่เธอเรียกชื่อฉันนะโรส”บอริสกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นกุหลาบดอกงามตรงหน้า แต่ก่อนเขาไม่เคยสนใจมองเรือนร่างของผู้หญิง แต่รติรสทำให้เขาเปลี่ยนไป เขาอยากจะมองเธอให้ชัดทุกสัดส่วน บอริสรู้ว่าเธอสะอาดบริสุทธิ์และมีเขาเพียงคนเดียวที่จะได้เห็นความงามของเธอ“อ๊ะ! …อื้อ...”หญิงสาวอุทานเมื่อปลายลิ้นร้อนไล้ลงบนกลีบกุหลาบอย่างแผ่วเบา เรียวลิ้นตลัดปาดไล้ตวัดขึ้นลงกลางกลีบจนเสียงหวานครางไม่เป็นภาษา ยิ่งเห็นเธอดิ้นพล่านก็ยิงปลุกเร้า สองนิ้วแหวกส่วนกลางกลีบให้ลิ้นของตนได้สัมผัสกับยอดเกสรตวัดรัวเร็วจนรติรสครางสะท้านทุกสัมผัสที่เขามอบให้รติรสรับรู้ด้วยสติที่เต็มร้อย คว

การเจอกันในที่ทำงานครั้งแรกหลังจากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งมันทำให้รติรสรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก แต่ดูเหมือนบอริสจะมาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ชายหนุ่มมาทำงานในเวลาปกติและเรียกเธอเข้าไปคุยงานโดยไม่ได้พูดถึงความสัมพันธ์หรือแสดงท่าทางให้เธอรู้สึกอึดอัดทำให้หญิงสาวรู้สึกสบายใจขึ้นมากและคิดว่าการทำงานร่วมกันคงไม่มีปัญหาอะไรบอริสทำงานจนกระทั่งใกล้ถึงเวลาเลิกงานชายหนุ่มก็เปิดประตูห้องออกมา เขายืนมองเลขาที่กำลังทำงานอย่างตั้งใจแล้วยิ้มถึงแม้ว่ารติรสเพิ่งเคยทำงานเป็นเลขาแต่หญิงสาวก็รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองได้ดีมากๆ จนเขาไม่คิดจะหาคนที่จบมาทางด้านนี้โดยตรง“บอสมีอะไรจะใช้โรสหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามเมื่อเห็นว่าเจ้านายมายืนอยู่หน้าโต๊ะของตัวเอง“ฉันจะออกไปข้างนอกและคงไม่กลับเข้ามาอีกแล้วถ้ามีธุระด่วนก็โทรเข้ามือถือนะ”“ได้ค่ะบอส”แต่บอริสยังไม่ทันจะเดินไปไหนเสียงหวานของคุณมินนี่ก็ทักทายเข้ามาแต่ไกล“บอริสขา มินนี่คิดถึงคุณจังเลยค่ะ” หญิงสาวเดินเข้ามาสวมกอดและหอมแก้มบอริสด้วยความสนิทสนมทำให้รติรสที่นั่งมองอยู่ต้องรีบหันหน้าไปทางอื่นและอาการของเธอก็ไม่รอดพ้นสายตาของบอริส เขาแอบยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอไม่พอใจที

บอริสรีบเคลียร์งานทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่ตัวเองจะบินกลับไปทำงานที่รัสเซีย ใจจริงแล้วเขาก็อยากพารติรสไปกับเขาด้วยแต่ก็อยากจะทำความเข้าใจกับบิดาก่อนที่จะพาหญิงสาวไปเจอกับน้าอรสาพรุ่งแล้วที่เขาจะต้องเดินทางเย็นนี้ก็เลยอยากจะพารสิตาไปทานข้าวเพราะจะไม่ได้เจอกับเธออีกเกือบสองสัปดาห์บอริสเรียกหญิงสาวให้เข้ามาในห้องก่อนจะถึงเวลาเลิกงานประมาณครึ่งชั่วโมง“บอสมีอะไรจะสั่งโรสอีกเหรอคะ” หญิงสาวถามเพราะก่อนหน้านี้เขาเรียกให้เธอเข้ามาและสั่งงานไว้เยอะมากเพื่อให้เธอทำระหว่างที่เขาไม่อยู่“เรื่องงานฉันคิดว่าน่าจะสั่งเธอไว้ครบหมดแล้ว แต่ฉันอยากชวนเธอไปกินข้าวเย็นด้วยกันสักมื้อดีไหม”“ไม่ค่ะ”“ทำไมล่ะ”“โรสกลับห้องอยากพัก”“ฉันว่าจะถามเธออยู่เหมือนกันไม่สบายเหรอทำไมหน้าซีดแบบนี้”“โรสไม่สบายนิดหน่อยค่ะ”“เป็นอะไรมากหรือเปล่าไปหาหมอหรือยังให้ฉันพาไปหาหมอไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ โรสกินยาแล้วเดี๋ยวก็หาย”“แต่ฉันเห็นหน้าเธอซีดมากนะโรส”“คนเป็นรอบเดือนก็ต้องหน้าซีดเป็นปกติอยู่แล้ว”“นี่เธอเป็นรอบเดือนเหรอ ฉันได้ยินมาว่าเวลาเป็นรอบเดือนผู้หญิงจะหงุดหงิดมากและจะกินเก่งด้วยไม่ใช่เหรอถ้าอย่างนั้น ไปกินข้าวกับฉั

เมื่อคุยกับบิดาแล้วบอริสก็กลับเข้ามายังห้องทำงานของตนเองจากนั้นก็ต่อสายหามารดาของที่เมืองไทย“ว่ายังไงบ้างบอริสคุยกับพ่อแล้วพ่อเขาว่ายังไงบ้าง”“พ่อเขาเรื่องเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังหมดแล้วครับแม่“แล้วลูกคิดจะทำยังไงกับเรื่องนี้ต่อ จะบอกความจริงกับเลขาของลูกมั้ย”“ผมอยากจะถามแม่ก่อนครับว่าแม่อยากจะให้ผมเล่าความจริงให้โรสฟังไหม”“แม่รู้นะว่าเรื่องนี้แม่ผิดมากที่เป็นคนไปทำร้ายร่างกายของอรสา แล้วก็ผิดมากเข้าไปอีกเมื่อไม่ได้ติดต่อไปบอกทางครอบครัวของเธอ สองปีมานี้แม่ใช้ชีวิตอยู่ในความรู้สึกผิดมาตลอด ลูกคิดว่าถ้าแม่บอกเรื่องนี้กับเลขาของลูกเธอจะให้อภัยแม่ได้ไหม”“ผมไม่แน่ใจเหมือนกันครับแม่ ถ้าแม่ลำบากใจแม่จะไม่บอกความจริงกับโรสก็ได้นะครับ ผมเคารพการตัดสินใจของแม่”“แม่ไม่เคยนอนหลับสนิทเลยบอริส แม่อยากจะบอกเธอเพราะยิ่งเก็บความลับนี้ไว้มันก็ยิ่งอึดอัด ลูกจะกลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่”“อาทิตย์หน้าครับแม่ เอาไว้ผมกลับไปผมก็ชวนเธอมากินข้าวที่บ้าน แล้วค่อยบอกความจริงตอนนั้นก็ได้ หรือถ้าแม่ไม่บอกจะให้ผมเป็นคนบอกเธอก็ได้นะครับ”“เรื่องนี้แม่เป็นคนผิดไม่ควรจะพูดกับเธอเอง”“แม่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ ถ้

บอริสโทรศัพท์มาหารติรสตั้งแต่เช้าแต่หญิงสาวก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์อีกและก็ไม่ยอมอ่านไลน์ของเขา ชายหนุ่มรู้สึกว่ามันผิดปกติมาก เขาจึงรอเวลาให้เธอมาถึงที่ทำงานจากนั้นก็โทรศัพท์เข้ามาที่บริษัท“สวัสดีค่ะ”“โรสทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉัน เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรือแม่ฉันพูดอะไรไม่ดีหรือทำอะไรไม่ดีกับเธอ” เขารีบถามมาอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นห่วง“เปล่าค่ะ แม่บอสไม่ได้ทำอะไรโรส บอสมีธุระอะไรถึงโทรมาหาโรสแต่เช้าคะ”“ฉันจะโทรหาเธอฉันต้องมีธุระอะไรด้วยเหรอ”“ถ้าไม่บอสมีธุระอะไร โรสก็ขอตัวทำงานก่อนนะคะ มีงานอีกเยอะเลยที่ต้องจัดการ”“อย่าพึ่งวางสายจากฉันนะโรส” เขาสั่งเสียงเข้ม“ก็บอสบอกว่ามีถ้าไม่มีธุระแล้วจะให้โรสคุยกับบอสทำไม”“การคุยกับฉันมันต้องมีธุระด้วยเหรอโรส”“ใช่ค่ะ”“ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้วใช่ไหม”“ใช่ค่ะ บอสใจร้ายมากที่รู้เรื่องทั้งหมดแล้วไม่ยอมเล่าให้โรสฟัง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อและน้อยใจเป็นอย่างมาก“ฉันก็เพิ่งรู้เรื่องตอนมาถึงรัสเซียนี่แหละ และฉันก็คิดว่าจะกลับไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง แต่ไม่คิดว่าแม่จะชวนเธอไปทานข้าวที่บ้านและบอกความจริงกับเธอก่อน แล้วเธอคิดว่