All Chapters of GRAY ZS 🚨/ GENTLE GUY อันตรายรัก (20+): Chapter 21 - Chapter 30

"..อื้มม~" ฉันค่อยๆลืมตาตื่นเมื่อรู้สึกถึงแสงแดดที่กำลังแยงตานิดๆ.. ผ้าม่านสีเทาทึบที่บานเลื่อนถูกเปิดออกเหลือเพียงผ้าม่านสีครีมอีกชั้นที่ยังปิดอยู่แต่มันก็พอทำให้ในห้องของเดฟมีแสงเรื่อๆ.. จริงสิ! เดฟอยู่ไหนนะ เมื่อคืนฉันเห็นเขาออกไปดูดบุหรี่คนเดียวที่ระเบียงตั้งนาน รู้สึกตัวอีกทีไฟห้องก็ถูกปิดเหลือแค่ไฟที่โคมไฟตรงทางเข้าห้องที่เปิดอยู่ แล้วก็รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนนี้นี่แหละพรึบ~ ฉันค่อยๆลุกจากเตียง ยังเจ็บที่หน้าท้องอยู่บ้างแต่ก็ดีขึ้น แล้วมองหาเดฟทั่วห้อง.. หายไปไหนนะ"แค่ก แค่ก อื้ม" ฉันได้ยินเสียงไอแล้วกระแอ่มเบาๆเลยเดินตามเสียงไปก็เจอเดฟ.. เขานอนอยู่ที่โซฟากลางห้องมีเพียงหมอนที่เขาหนุนอยู่ แต่ไม่มีผ้าห่ม..."เดฟ.. เดฟ ทำไมไม่ไปนอนที่เตียง" ฉันคุกเข่าลงข้างโซฟาแล้วเขย่าแขนเดฟ ไม่นานเขาก็รู้สึกตัวแล้วค่อยลืมตามองฉัน"..อยากเปลี่ยนบรรยากาศ^^" ดูเขาตอบ แล้วยังจะมายิ้มใส่ฉันอีกนะ"ไปนอนที่เตียง ผ้าห่มก็ไม่มีเดี๋ยวก็ไม่สบาย" ฉันดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นจากโซฟา แล้วจูงเขาไปที่เตียงก่อนจะหันกลับมาหาเขา แล้วก็เห็นว่าเดฟยืนมองมือฉันที่จับแขนเขาอยู่โดยไม่พูดอะไร.. ฉันรู้นะว่าทำไมเดฟถึงไม่นอนที่เตีย

ฉึบ~.. ฉึบ~.. ฉันยืนหั่นผักอยู่ในครัวอย่างเหม่อลอย รู้สึกว่าตัวเองทำให้เดฟต้องอดทนกับหลายๆสิ่งทั้งที่ฉัน.. ทำอะไรไม่ได้เลยฉึบ~ ฉึบ~~ฉึบ.. ฉึบ~.."เห้อ.." ฉันคิดอะไรไปเรื่อยๆ มือก็ยังคงหั่นผักอยู่อย่างนั้น"ทำอะไรครับ""อ๊ะ!! โอ๊ย!" ฉันสะดุ้งเพราะเสียงของเดฟ มีดเลยบาดมือตัวเอง พอเห็นว่ามีเลือดไหลออกมาฉันก็รีบดูดเลือดที่นิ้วตัวเองทันทีแต่ก็ไม่วายเดฟเดินเข้ามาดึงมือฉันไปแล้วเป็นดูแผลที่นิ้วแล้วขมวดคิ้วใส่ฉันก่อนจะเป็นฝ่ายก้มลงมาดูดเลือดที่นิ้วฉันแทน"ทำไมไม่ระวัง!""..ก็ อยู่ๆนายก็โผล่มา ฉันก็ตกใจสิ""ฮืมมม~! ทำไมชอบทำให้ห่วงนักว่ะ" เดฟถอนหายใจแรงๆก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงปกติแต่ขมวดคิ้วไม่เลิก...ฉันได้แต่ยืนมองเขาดูดเลือดที่นิ้วครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุดก็หลุดพูดสิ่งที่เก็บไว้คนเดียว"....เหนื่อยไหม""เหนื่อยอะไร?""..ก็ ที่มีฉันแบบนี้นะ เหนื่อยหรือเปล่า""....ไม่เข้าใจ ทำไมต้องเหนื่อยอ่ะ""ฉันรู้สึกว่า..ฉันทำให้นายต้องเหนื่อย นายดูแลฉัน นายไม่ไปเรียนเพราะนายต้องอยู่กับฉัน ฉันรู้..ว่านายเป็นห่วง นายอยากให้ฉันหายไวๆ ฉันก็อยากหายเร็วๆเหมือนกัน..." ฉันพูดทุกสิ่งที่มันอึดอัดมานานหลายวัน เ

"เอาแทนที"พรึบ~ ฉันพลิกตัวขึ้นคร่อมเดฟทันที รู้สึกว่าอะไรๆไม่ทันใจสักอย่าง แล้วทำไมต้องรู้สึกอยากได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้นะ"อื้มมม~" ฉันปล่อยเสียงอย่างผ่อนคลายพอทิ้งตัวลงบนแก่นกายแท่งใหญ่ของเดฟ มันแน่นจนฉันรู้สึกได้ ในขณะที่เดฟก็แค่หายใจแรงถี่แค่นั้นไม่ได้ปล่อยเสียงอย่างเคย"...~"ฟึบๆ ฟึบๆๆ~ ฟึบ~ฟึบ~ ฟึบๆๆๆ~ ฟึบๆ~ ฉันเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะทุกอย่างราวกับเป็นผู้ชนะจากการต่อสูอะไรสักอย่าง"..~...""อ๊าา~""...ฟู่ว์~"ฟึบๆ~ ฟึบๆๆๆ~"อื้ม~ เก็บกดไงว่ะ~" เดฟเริ่มพูดหลังจากมองฉันคุมเกมส์อยู่นาน เขาใช้มือวางที่เอวฉันไว้หลวมๆแล้วคอยแหงนหน้ามองเพดานพร้อมกับเริ่มจิ๊!ปากเป็นระยะๆ พอเห็นอย่างนั้นฉันกลับรู้สึกว่าเขาเซ็กซี่ที่สุดเวลาอยู่บนเตียงไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม แล้วมันก็ทำให้ฉันเริ่มคุมความรู้สึกตัวเองไม่ไหวฟึบๆๆ~ ฟึบ ฟึบ~ ฟึบๆๆ~"อ๊าาาา~""...จิ๊! อื้ม~~""ชะ..ชอบ ไหม~""..~งั้นๆ~~" เดฟตอบแบบนั้นก็จริงแต่ดูเขาสิ แบบนี้นะเหรออาการของคนรู้สึกงั้นๆอ่ะ"อ๊าา~ แล้ว กัดปาก อ๊ะ~ทำไม~""..~" เดฟไม่ตอบแต่ยังคงทำหน้าเหยแกสุดๆ"เสียว~อ่ะดิ อ่าาา~" ฉันเริ่มใช้มือเค้นคลึงหน้าอกตัวเองพร้อมๆกับขยับสะโพก

3เดือนผ่านไป...ฉันกำลังยืนแต่งตัวอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่ห้องของฉัน วันนี้ไม่ได้ค้างที่บ้านของเดฟ.. และเเน่นอนว่า เดฟก็ต้องตามติดพ่วงฉันมาที่ห้องด้วยเหมือนกันฉันก้มลงมองความเรียบร้อยของชุดนักศึกษาที่ใส่อยู่และกำลังจะรัดเข็ดขัดที่เอวหมับ~~"อ๊ะ! เดฟ"ฟอดดด~ เดฟเข้ามากอดฉันข้างหลังตอนฉันเผลอแถมยังหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งรวบผมที่ปิดต้นคอฉันไปฟาดที่ไหล่ฉันอีกฝั่งและประทับจูบลงที่ต้นคอฉันไปมาอยู่หลายครั้งจนฉันจั๊กจี้~จุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~ จุ๊ฟฟฟ~"นี่~ คิกๆๆ พอแล้วมันจั๊กจี้^^~" ฉันเอี้ยวคอหนีร่างสูงที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง มือหนาของเขารวบเอวฉันแน่ขึ้นจนฉันต้องเขย่งตัวตามเเรงกระชับเพราะเดฟสูงกว่าฉันเยอะ"...อยากเอา~"ฟอดดดด~ เขากระซิบที่ข้างหูแล้วก็หอมแก้มฉันอีกครั้ง"ไหนคุยกันรู้เรื่องแล้วไง เดี๋ยวไปเรียนสาย""แป๊บเดียวเอง~ นะครับ~~""นี่ เมื่อคืนยังไม่พออีกหรือไง ไปเรียนเถอะสายเดี๋ยวรถติด" ฉันแกะมือที่รวบเอวฉันอยู่ออกแล้วเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพายโดยไม่สนใจเขา.. นี่เมื่อคืนเราก็เพิ่งมีอะไรกันไปเองแล้วก็ตกลงกันแล้วว่าช่วงนี้จะเบาๆเรื่องนี้หน่อย... ทำไมนะเหรอ.. ก็ ช่วงหลังเรามีอะไรกั

[DEF TALK]สนามแข่งรถบรื้นนนนนนนนนนนนน~ บรื้นนนน~เอี๊ยดดด~! บรื้นนนนนนนนน~ ฟิ้วววว~ เอี๊ยดดด!!"แม่งเอ้ย!" ผมทุบพวงมาลัยรถด้วยความหงุดหงิด ทั้งขับรถมั่วไลน์ไปหมด สมาธิก็ไม่มี หงุดหงิดชิบ!ผมก้มฟุบไปที่พวงมาลัย.. พร้อมกับถอนหายใจอย่างไร้อารมณ์แล้วพูดคนเดียว"...ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง เฮ.." ถ้าผมไปไม่ทัน หรือมันมีอะไรที่มากกว่านั้นขึ้นมาจะทำยังไงว่ะ กับไอ้บ้านั่นแค่นั้นนะแม่งยังน้อยไปเพราะผมไม่โอเคเอามากๆถึงเลือกมาขับรถระบายอารมณ์อย่างนี้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นผมกลับหงุดหงิดมากไปกว่าเดิม🎶🎶🎶เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปรากฏชื่อไอ้เทมป์ที่โทรมา ผมเลยกดรับสายมัน"...เออ"[กูรอข้างสนาม ขอคุยด้วยหน่อย] แล้วมันก็ตัดสายไป ผมหันมองไปรอบๆก็เห็นมันยืนอยู่ขอบสนามตรงทางเข้าตึกผมขับรถกลับไปจอดที่เดิมแล้วเดินไปหามัน แล้วทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ไม้หินอ่อน"คิดอยู่แล้ว ว่ามึงต้องอยู่นี่""มีไรก็ว่ามา""มึงปล่อยเฮที่ขาเจ็บให้กลับบ้านคนเดียว คิดดีแล้ว?""....""เฮนั่งรอมึงเป็นชั่วโมง""...เฮรอกู เหรอ?""อืม เฮบอก""...." จิ๊! ผมแม่ง เป็นบ้าอะไรว่ะกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ผมลุกขึ้นแล้วจะกลับไปรับเฮแต