All Chapters of กักขังรักหมอเถื่อน : Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 ความรู้สึกที่เหมือนจะเปลี่ยนไป “ มึงเคยทำอะไรผิดแบบผิดเฮียๆป่ะวะ “เสียงรพีเอ่ยพูดกับเพื่อนชายในขณะที่เขากำลังนั่งกระดกดื่มน้ำสีอำพัน หลังจากที่เขาออกมาจากบ้านของน้องสาวก็หวังที่จะตรงกลับคอนโดทันที แต่ลึกๆในใจมันทำให้เขารู้สึกว่ายังไม่พร้อมและยังไม่อยากกลับไปในตอนนี้ ก่อนที่เขาจะขับรถมายัง ผับ the sun ที่มีเพื่อนชายสมัยเด็กของเขานั้นเป็นเจ้าของเขาไม่รู้แล้วว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดี ลึกๆในใจก็ยังโกรธเคืองอดีตเพื่อนสาวที่เคยทำเอาไว้เมื่อครั้ง 5 ปีก่อน แต่พอนึกย้อนกลับมาอีกทีเรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว ที่สำคัญตอนนี้ฐาณัฐเองก็ไม่ได้ติดใจเอาความอะไรรวมถึงน้องสาวของเขาด้วย ถึงแม้จะยังไม่ได้คุยกันเป็นเป็นเรื่องเป็นราวก็ตาม แต่ก็ยังเห็นถึงความบริสุทธิ์ใจของเธอกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่สำคัญตอนนี้คุณลุงของเขาก็ไม่สามารถที่จะเอาขาข้างนั้นกลับคืนมาได้แล้ว หลังจากอุบัติเหตุที่เกิดจากความเครียด เมื่อ 5 ปีก่อน ถือว่าทุกคนได้ปลดล็อคการใช้ชีวิตทั้งหมด จะเหลือก็แต่ตัวเขาเองที่ยังไม่รู้จะเอายังไงต่อไปดี ก็สถานะของเขาและเธอคนนั้นในตอนนี้มันเกินเลยมากกว่าเพื่อนไปแล้วถึงแม้ตอนแรกจะเป็นแค่ควา

ตอนที่ 23🥀 ดูแลเทคแคร์เป็นอย่างดี 🥀 ( พลาดเอง )“ งั้นก็หมายความว่าพลอยสามารถกลับบ้านได้แล้วใช่ไหม “ “ ยัง ยังกลับไม่ได้ “ “ ทำไม ทำไมพลอยถึงจะกลับบ้านตัวเองไม่ได้ “ ประโยคที่คนตัวโตได้พูดมันทำให้คนตัวเล็กถึงกับงุ่นงงไม่เข้าใจไหนๆเขาก็ไม่ได้จับเธอขังเอาไว้ไหนๆเธอก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้วทำไมตัวเธอถึงจะกลับบ้านไม่ได้ ก่อนที่จะถามออกไปด้วยความอยากรู้ เธอไม่รู้ว่าเขาจะเก็บกักเธอเอาไว้อีกทำไมทั้งๆที่สภาพของเธอก็โดนเขาย่ำยีจนป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดีแล้ว หรือเป็นเพราะว่าเขายังแค้นเธอเรื่องที่โรงแรมนั้นไม่หาย“ ก็เธอยังไม่หายดีเธอจะกลับไปได้ยังไง “ “ ไม่เป็นไรพลอยจะ….. “ “ เงียบ “เมื่อรู้เหตุผลถึงสิ่งที่ยังไม่สามารถกลับบ้านได้พลอยไพลินก็จัดการทักท้วงออกไปในทันที เพราะถึงเธอจะยังไม่หายถึงร่างกายเธอจะยังไม่ฟื้นเธอก็สามารถที่จะกลับบ้านได้อยู่ดี เธอสามารถกลับไปรักษาตัวที่บ้านได้ แต่ประโยคที่จะพูดออกไปนั้นก็ถูกกลืนหายไปในลำคอเนื่องจากถูกคนตัวโตพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน เขาทำการตวาดเธอเสียงดังลั่นจนทำให้ร่างกายของเธอสะดุ้งตัวโยน เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรและก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้เขาคนนี้โกรธอีก แต่ที่

ตอนที่ 25 จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ (2)โอ้ยย“ ร้อน โอ้ยย นี่กูเป็นอะไรวะเนี้ย “ ในขณะที่คนตัวโตเดินย่างก้าวไปเรื่อยๆแต่ยังไม่ถึงไหน อยู่ๆร่างกายของเขามันก็รู้สึกแปลกๆ มันรู้สึกร้อนรุ่มภายในใจกระวนกระวายไม่อยู่กับเนื้อกับตัว และเมื่อพลอยไพลินเห็นอย่างนั้นเธอก็มีท่าทีตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปประคอง เพราะเธอเป็นห่วงเขาและกลัวว่าคนตรงหน้าจะล้มลงไปกองกับพื้น“ พีเป็นอะไร ไหวไหมพลอยช่วย ““ ไม่ต้องมายุ่ง “คนตัวโตทำการสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม เพราะเขาไม่อยากให้เธอมาแตะเนื้อต้องตัวของเขา ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เขาเป็นอะไรแต่เขาไม่ต้องการให้เธอมาอยู่ใกล้ๆและคอยดูแล“ อย่าดื้อได้ไหมเดี๋ยวพลอยไปส่งที่ห้อง ถ้าปล่อยให้พีเดินไปเองแบบนี้มีหวังคงไม่ถึงไหน คงได้นอนสลบไสลอยู่บนพื้นแน่ “สิ้นประโยชน์ของร่างบางเธอก็จัดการพยุงคนตัวโตไปยังห้องพักของเขาทันที โดยที่ตลอดทางรพีพัฒน์ก็มีท่าทีขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ เพราะตอนนี้เขารู้สึกมึนงงสับสนไปหมดเลยเขาไม่รู้ว่าร่างกายของเขามันเป็นอะไร แต่ที่แน่ๆเขารู้สึกร้อนรุ่มในกายและเลือดภายในมันกำลังสูบฉีดตี๊ดเสียงคีย์การ์ดแตะลงบนเครื่องสแกนบ่งบอกว่าทั้งคู่ได้เด

--------------------------------ตอนที่ 27 ❣️ความในใจและเรื่องจริงทุกอย่าง (2)❣️“ ขอโทษนะพีที่พลอยต้องทำแบบนี้ พลอยไม่กล้าพูดทุกสิ่งทุกอย่างให้พีฟังโดยที่ร่างกายของพียังปกติ เอาเป็นว่าพลอยขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ตั้งแต่เรื่องราวในอดีตจนถึงปัจจุบัน มาถึงขนาดนี้แล้วก็ไม่มีอะไรที่จะต้องโกหกอีกต่อไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่พลอยทำมันมีความจำเป็น เดิมทีตอนแรกพลอยไม่ได้รักณัฐเลยแต่คนที่พลอยรักคือพี พลอยรักพีมาโดยตลอดแต่เพราะพลอยต้องทำตามที่พ่อสั่ง อย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เขาสั่งให้พลอยไปคบกับณัฐเพื่อวันหนึ่งจะทำให้ณัฐเสียใจและเสื่อมเสียชื่อเสียง เพราะเขาต้องการที่จะได้ตำแหน่งรัฐมนตรีจากพ่อของณัฐ รวมไปจนถึงข่าวการตายของพี่น้องฝาแฝดที่โรงพยาบาลด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างพ่อของพลอยเป็นคนจัดฉากทั้งหมด และวันที่เราสองคนมีอะไรกันครั้งแรกวันนั้นพลอยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของพลอยให้คนเอาน้ำมาให้ณัฐกิน แต่เป็นเพราะว่าคนของพ่อพลอยไม่รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆคือพีไม่ใช่ณัฐ มันจึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น มาถึงตรงนี้พลอยอยากให้พีรู้ไว้ว่าพลอยไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เรามีคืนวันนั้นเกิดขึ้น และพลอยก็อยากให้พีร

ตอนที่ 29 อีรุงตุงนัง ซับซ้อนซ่อนเงื่อน (2)ฮือ ฮือ ฮือ เสียงเด็กสาววัย 15 ปีต้นๆร้องห่มร้องไห้ออกมาเสียงดัง ก็ตั้งแต่ที่คุณหญิงกมลวรรณและลูกชายจับพลอยไพลินมาขังเอาไว้ เด็กคนนี้ก็ยังร้องไห้ไม่หยุดเลย เกิดมาทั้งชีวิตยังไม่เคยมาเจออะไรแบบนี้ และเสียงของน้องสาวที่เอาแต่ร้องและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด มันจึงทำให้พลอยไพลินผู้เป็นพี่สาวที่นั่งอยู่ตรงข้างๆรู้สึกตัวตื่น“ พราว ““ พี่แพรพราวกลัว ทำไมคุณหญิงต้องจับพวกเรามาด้วย “เมื่อเห็นว่าผู้เป็นพี่สาวลืมตาตื่นแล้ว พริ้งพราวก็ทำการสวมกอดพี่เอาไว้อย่างหลวมๆทันที เพราะเธอรู้สึกกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากเหลือเกิน และเมื่อแพรวาที่อยู่ในนามของพลอยไพลินเห็นแบบนั้น เธอก็กอดตอบน้องของเธอออกไปเช่นเดียวกันก็อย่างที่บอกน้องสาวของเธอเพิ่งจะอายุ 15 ปีต้นๆ มันก็คงไม่แปลกอะไรถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วจะรู้สึกกลัว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการกอดกันมันจะช่วยอะไรได้มากน้อยแค่ไหน แต่เธอก็อยากทำให้น้องสาวของเธออุ่นใจ ที่อย่างน้อยๆก็ยังมีพี่อย่างเธออยู่ข้างๆเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะดูแลน้องของเธอเป็นอย่างดี“ โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะพราวพี่อยู่นี่แล้ว พี่จะไม่ให้ใครมาท