The Billionaire's Obsession 의 모든 챕터: 챕터 81 - 챕터 90

Malapit nang lu,ubog ang araw nang maka uwi sila ni Cally, agad pa siyang napa buntong hininga nang pag baba pa lamang mula sa taxi-ng sinasakyan ay agad na siyang sinalubong ng masamang tingin ni knayang boss. Gusto niya mang isipin na naroon si Xavier sa labas, naka tayo at naka simangot habang masama siyang tinititigan aty dahil hinihintay siya nito, at naiinis lamang ito dahil sa tagal nila sa super market at nami-miss lamang siya ay alam rin naman n I Amara na hindi niya pwedeng isipin iyon, lalo pa at sigurado naman na wala namang dahilan si Xavier at lalong ayaw niya rin namang mag paka assuming. Then what is he doing outside and why the hell is he looking at me like that, is he going to skin me alive, little heart? Tahimik niyang bulong sa sarili sabay inisip kung ano nga ba ang nagaw niyang kasalanan at mukhang ganoon na lamang ang galit nito ngayon sa kanya. Matapos maibaba ang kanilang pinamili ay agad na lumingon rito si Amara, nag pilit pa siya ng ngiti sa binata, ngi

“Amara, do you know what you just f*cking did?” Kulang na lamang ay mapa talon sa gulat si Amara nang marinig ang malakas na sigaw na iyon ni Xavier. Sa lakas pa ng boses nito ay halos umalog ang bawat haligi sa kanyang silid. “S-sir, no… It’s not what you think, I didn’t do anything…” Halos pabulong niyang sabi saka iniwasan ang matalim at galit nitong titig. “It wasn’t you? Hah! You were holding the damn thing, Amara… Sino naman ang ituturo mong may gawa nito? Gumaganti ka ba?” Tila mas galit na tanong nanaman ng binata dahilan upang tila bigla ring uminit ang kanyang ulo. Kung bakit ba naman kasi ganoon na lamang kabilis para rito ang pag bintangan siya sa kasalanang hindi niya naman ginawa gayong ni hindi pa naman siya nito hinahayaang mag paliwanag man lang muna. Dahil tuloy sa mga nangyayari, isama pa ang pag iisip kung paano nga bang napunta sa silid niya ang file case na iyon maging ang galit ni Xavier, pakiramdam ni Amara ay tila lalo siyang nahihilo. “Ano na? I was

Naka labas na at lahat si Xavier sa silid nito, halos mag ka-kalahating minuto na rin itong wala doon ngunit hindi pa rin mawala ang malaking ngiti sa mga labi ni Amara. Isama pang sa palagay niya ay nag mumukha na rin siyang bulateng nilagyan ng asin sa pabalik-balik na pag gulong sa malaking kama nito tuloy ay lalo siyang nahilo. Sa kabila ng sama ng pakiramdam ay hindi ulit napigil ni Amara ang muling pag silay ng matamis na ngiti sa kanyang mga labi at ang dahilan niyon? “Sh*t kinikilig ako…” Amara giggled as she covered her face with her own hands. “Okay! Tama na... Amara, relax…” Tila isang baliw na saway niya sa sarili sabay pilit na pinawi ang ngiti. “Ehhh… Kahit naman kasi pigilan ko wala pa rin eh, ang lakas pa rin ng tibok ng puso ko kahit pa ba isang simpleng I like you lang naman ang sinabi niya… Masyado ka bang masaya diyan sa loob, little heart?” Muli niyang kausap sa sarili saka tila isang dalagitang humagikhik. Aba, hindi niya itatangging na disappoint siya sa

Pasado alas dos na ng madaling araw ay hindi pa rin dalawin ng antok si Amara. Kanina pa siyang nag papagulong-gulong sa maliit niyang kama, kung ano-ano na ring posisyon ang nagawa niya, nakuha niya na ring mag latag ng kumot sa sahig upang doon mahiga kaya lamang ay sakit ng likod lamang ang napala niya. Marahas siyang napa buntong hininga saka ibinato sa kung saan ang yakap niyang unan. Bakit ba kasi, Amara? Matulog ka na… Walang mararating iyang pag mamaktol mo, wala ring magagawa iyang inis mo… Eh ano naman ngayon kung hindi kia man lang pinansin ng pesteng si Xavoer kanina? Hindi ka talaga papansinin nun, karga ang bruhang si Angelica eh, anong malay mo naman, baka nga nag aano na iyong dalawa ngayon eh… Inis niyang sabi saka dumaopa ng higa. Dahil sa isiping tumatkbo sa kanyang isipan ay hindi niya mapigil ang huwag mainis, dumagdag pa sa kanyang binis ang tila hindi pa rin mawalang sakit ng kanyang ulo. Hell… Just go to sleep, Amara! Inis na utos niya pa sa sarili bago

Nagising si Amara na may kung anong mabigat na bagay na naka dagan sa kanyang baywang, dahan-dahan siyang umikot saka agad napangiti nang mapagtaanto kung ano iyon, o mas mabuti yatang sabihing kung sino iyon. Amara let out a soft giggle when she saw Xavier sleeping soundly next to her, kahit pa ba halos hindi na siya maka kilos dahil sa sikip, sa liit ba naman ng kanyaang kamang pang isahan ay nakuha pa siyang tabihan doon ng malaking lalaking katulad ni Xavier, mahigpit itong naka yakap sa kanya na sa kabila ng bigat ng braso nito ay hindi niya pa rin maiwasan ang huwag kiligin. “Sino ba naman ang matinong tao ang hindi kikiligin at sasaya ang umaga kung ganito ka gwapo agad ang makikita?” Amara whispered softly as she watch him sleep. Matangos na ilong, perpektong panga na tila ba iyon ginawa ng isang napaka husay na manguukit, makakapal na kilay, mapupulang mga labi… We’re in heaven… Little heart… Amara whispered to herself and smiled when he moved and opened his eyes. “Goo