All Chapters of University Series 1: Tangled Ties (Tagalog): Chapter 1 - Chapter 10

“What? Mom, are you insane? Two years pa lang nang mamatay si daddy, and you’re telling me, magpapakasal ka na sa lalaki na yan, how could you?!” nanggagalaiti na sabi ko habang nakaupo sa sofa, at ang nanay ko katabi ang lalaki na pakakasalan daw niya. “Laura, please, don’t lose your respect, I’m still your mother,” bakas ang pag pipigil nang inis sa boses nang nanay ko, but I don’t care, “He is Edward, close friend namin siya ang dad mo, matagal na namin siyang kilala and I know he is a good man,” Isang pagak na tawa ang pinakawalan ko, “And then what, after dad’s funeral, you guys found comfort to each other’s arms, and then what? You wanted to replace dad two years after his death—” isang malakas na sampal ang naramdaman ko, dahilan para mapahinto ako sa pag sasalita, agad na namanhid ang kaliwang pisngi ko at naramdaman ang metal na likido sa gilid nang labi ko. “Wala kang karapatan kuwstyunin ang nararamdaman ko para sa daddy mo, hindi mo alam kung gaano ako nahirapan sa pagk

“What the hell is happening?” hindi ko alam kung ilang beses ko na iyon binulong habang nakaharap sa laptop ko at nanunuod ng serial killer documentation. Hindi ako makafocus sa pinapanuod ko dahil nasa utak ko pa rin ang nangyari kaninang dinner. Sa dinami dami nang pwede maging anak nang nagustuhan ng mommy ko, bakit ang hambog na lalaki pa na iyon talaga?Tinatarantado yata ako ng tadhana, “Ah, shit!” hindi ko napigilan sabihin at ibinato ang hawak ko na kapiraso ng popcorn sa screen sa sobrang inis ko. “Kaya pala masakit tyan ko, may kumukulam sakin dito,” “Fuck!” sigaw ko nang may biglang magsalita, nag angat ako agad ng tingin, at ganon na lang ang dagdag nang inis ko nang mapagsino ang nakapameywang at naka sandal sa hamba ng pinto, “What the fuck, you really know how to get into my nerves, fucker,” Imbes na mainis ay lalo pa siyang natawa, “Oh, come on, let’s be real here, why are you even mad at me? I didn’t do anything wrong, and to tell you the truth, I should be the on

“Shit,” napahawak agad ako sa ulo ko nang magising, para kasing binibiniyak sa sakit. My vision were blurry, pero pinilit ko iikot ang mata ko. What happen yesterday—Shit! Were am I?! The last thing that I remembered was when the asshole Troy was dragging me to nowhere—-shit, did I got raped?! Is this his room—beige walls, rustic interior designs, huh? Why does it look like my—room?Mabilis na tinignan ko ang damit ko, mas lalong napakunot ang noo ko—I’m wearing my PJ’s? Nababaliw na ba ko? Panaginip ba yung kagabi? Teka, hindi. I was about to call Sue nang may kumatok sa kwarto ko. “Shit, my head,”“Laura, wala ka bang pasok? Almost 7 am na,” si mommy, nakasuot pa siya nang apron, at naka bun ang buhok, nakakunot din ang noo niya, paanong hindi? Eh never pa akong tinanghali nang gising, “Antok na antok ka kagabi, nakatulugan mo na daw ang research mo, sabi ni Cole. Don’t forget to take of yourself, ija,” natulala ako dahil dun, “Mag ayos ka na at sumabay ka na kumain samin, I’ll

Two weeks had passed, pero hindi pa rin mawala sa utak ko ‘yung narinig ko. Simula noon, hindi ko na kinausap si Edward. Kapag nasa bahay siya, dumidiretso ako sa kwarto, o kaya naman ay kunwari’y busy sa phone ko. Ayoko siyang makita, ayoko siyang marinig—ayoko lang talaga.“Laura, can you pass the salt?” tanong ni Edward habang kumakain kami ng dinner.Hindi ko siya pinansin, bahala ka sa buhay mo.“Laura?” mas malakas ang boses niya ngayon, pero hindi ko pa rin siya tinignan. Sa halip, ako mismo ang kumuha ng asin at tinaktak ito sa plato ko bago ibinalik sa gitna ng mesa na parang wala akong narinig.Nararamdaman ko ang tingin ni mommy sa akin, pero wala akong pakialam.“Laura,” mas matigas na ang tono niya ngayon, at nang hindi pa rin ako sumagot, bumagsak ang kutsara niya sa plato. “Ano bang problema mo, are you okay?”Napatigil ako. Dahan-dahan kong iniangat ang tingin ko at tinitigan siya. “Wala,” malamig kong sagot.Nagpalitan ng tingin si mommy at Edward.“Laura,” si mommy n

The bus finally stopped, and I stretched my arms, relieved to be away from home even for just a few days. The school trip was supposed to be a breath of fresh air—a chance to escape from everything, especially Edward and Cole.Three days of peace. No fake smiles. No walking on eggshells. Just me, my classmates, and a normal school trip.I slung my bag and a hand carry over my shoulder and followed the rest of the students as we stepped off the bus. Hindi naman ako nagdala masyado nang damit, at gamit. This is just a 3-day vacation for me. We were at some nature retreat, the kind with hiking trails, lakes, and a bunch of outdoor activities I wasn’t particularly interested in. But it didn’t matter. As long as I was far from that suffocating house, I was fine.I took a deep breath, inhaling the scent of fresh pine, and let my shoulders relax.“So, where’s our cabin?” one of my classmates asked as they gathered around the teachers, waiting for room assignments.“Dapat maganda yung view,”