All Chapters of ฮูหยินแม่ทัพไม่ง่าย: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 41 ตีกันแล้ว เกาเหยาชุนไปถึงจวนอันกว๋อกง ก็รีบไปหามารดาร้องห่มร้องไห้ต้องการให้คนในตระกูลไปเรียกร้องความยุติธรรมให้ มารดาฟังด้วยใจที่หนักอึ้งกล่าว “ชุนเอ๋อร์ก่อนที่จะแต่งออกไป แม่เตือนเจ้าหลายครั้งแล้ว” สีหน้าของบุตรสาวตึงขึ้น “ท่านแม่หากท่านไม่ช่วยข้า ท่านก็ไม่ควรซ้ำเติม ข้าไม่ใช่บุตรสาวท่านหรือไร” เกาฮูหยินถอนใจกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยนพลางตักเตือน “ตอนนี้เจ้ามิใช่คนของตระกูลเกาแล้ว เจ้าคือฮูหยินน้อยตระกูลเสิ่น ชุนเอ๋อร์มันไม่ถูกต้องหากเจ้าจะร้องไห้กลับตระกูลเดิมเช่นนี้” เกาเหยาชุนลุกขึ้น “ท่านแม่ในเมื่อท่านไม่ช่วยข้าจัดการ ข้าจะไปขอความเมตตาท่านป้าฮองเฮา พระองค์เป็นคนสนับสนุนให้ข้าแต่งเข้าไป พระองค์จะต้องช่วยข้าจัดการนังคนชั้นต่ำนั้น” เกาฮูหยินได้ยินเช่นนั้นกายก็ไร้เรี่ยวแรง เดิมนางก็ไม่อยากให้บุตรสาวตบแต่งด้วยเหตุผลกลการเมือง ทว่าเหมือนบุตรสาวไม่เข้าใจ จากนั้นบุตรสาวก็ออกออกไปด้วยสีหน้าไม่พึงพอใจ จวนหงอี้โหว กู้เฉียวจิงนั่งฟังข่าวจากชายแดนใต้ จากปากอี้เหมยที่กล่าวถึงเสิ่นเยี

ตอนที่ 43 ให้หงอี้โหวจัดการตื่นเช้าเมื่อได้สติ เกาเหยาชุนก็นั่งรถม้าออกไปจากจวนทันที กู้เฉียวจิงได้ยินข่าวก็ยิ้มที่มุมปาก รอคอยอย่างใจจดใจจอ วันนี้จะมีอะไรมาอีกนะ ด้วยท่าทีที่ปกติสุขของกู้เฉียวจิง ทำให้คนในเรือนชิงตะวันไม่รู้สึกว่ามีสิ่งใดผิดปกติ เหล่าบ่าวไพร่ยังคงทำงานตามหน้าที่เฉกเช่นเคย ต่างจากเรือนหลักเรือนหลัก ผู้ใดจะอยู่อย่างปกติได้ มีองค์รักษ์จำนวนหนึ่งเดินขวักไขว่ในจวนโดยที่ไม่ใช่คนของตนเอง เสิ่นอัน เสิ่นฮูหยินและพ่อบ้านเฉิง เร่งปรึกษากันทว่า พวกเขาต่างนิ่งมาครู่ใหญ่โดยไม่มีใครเอ่ยวาจาราวกับคนใบ้ “หงอี้โหวส่งข่าวมาหรือยัง”“ยังขอรับ ข้าน้อยก็ร้อนใจรออยู่เช่นกัน” ในขณะนั้นอี้เหมยก็เดินเข้ามา “คารวะนายท่าน คารวะฮูหยิน” เสิ่นฮูหยินเห็นอี้เหมยก็ลุกขึ้นอยากจะด่าทอนางว่าทว่าถูกมือของเสิ่นอันดึงเอาไว้ก่อน “อี้เหมย คนที่เรือนชิงตะวันเป็นอย่างไรบ้าง” น้ำเสียงไม่ได้เฉียบขาดแฝงความประนีประนอมหลายส่วน อี้เหมยเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของนางนิ่งแฝงความอ่อนน้อม กล่าวเสียงเรียบ “เรียนนายท่านฮูหยินกู้ตื่นเช้าแล้วทานอาหารตามปกติเจ้าค่ะ”“นางกำลังวางแผนจะทำสิ่งใดหรือไม่

ตอนที 45 ไร้ความรู้สึก ลมหนาวมาแล้ว กลิ่นอายเย็นผสมกลิ่นหอมสดชื่นของดอกไม้คละฟุ้ง กู้เฉียวจิงปรายตามองเหล่าอี้เหลียงช่วยกำลังปักเสื้อคลุมตัวใหม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเบิกบาน มู่อี้เหนียงเดินเข้ามาพร้อมถือถาดขนม เมื่อมาถึงเบื้องหน้ากู้เฉียวหลังจากย่อคารวะก็เอ่ยขึ้น “ฮูหยินข้าทำขนมกลีบบุปผากุหลาบ ท่านลองชิมดูว่าถูกปากหรือไม่” “ลำบากเจ้าแล้ว” “ได้รับใช้ฮูหยิน ผู้น้อยยินดียิ่งนัก” กู้เฉียวจิงยกขนมขึ้นมากินรสกลมกล่อม ละมุนลิ้น “อร่อยมาก มู่อี้เหนียงนับว่ามีฝีมือไม่น้อย”เห็นกู้เฉียวจิงชื่นชอบ ใบหน้ามู่เซียงก็เบ่งบานงดงาม ตอบ “เป็นเพราะฮูหยินเมตตาหาคนมาอบรมสั่งสอน ทำให้บ่าวได้มีโอกาสได้ฝึกฝนเพิ่ม” อี้เหนียงสี่ถือพิณเข้ามา พร้อมพูดขึ้น “ฮูหยินให้บ่าวได้แสดงฝีมือบ้างนะเจ้าคะ” กู้เฉียวจิงพยักหน้า “เอาสิ ข้าอยากจะฟังอยู่พอดี”เสียงดีดพิณของอี้เหนียงสี่ดังกังวานไพเราะรื่นหู่ดั่งธารน้ำใส กู้เฉียวจิงหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ขณะนั้นซูซูก็มากระซิบข้างบางอย่าง หญิงสาวถอนใจลมหายใจหนักหน่วง

ตอนที่ 47 ยังคงเหมือนเดิม บริเวณห้องโถงม่านไป๋อิงประครองฮูหยินผู้เฒ่าออกมารับจางกงกงขันทีในวังที่รับหน้าที่มามอบของพระราชทาน “ลำบากกงกงแล้ว...” ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม “มิกล้า มิกล้า ล้วนเป็นหน้าที่ของข้า..” ในขณะที่พวกเขาพากันกล่าวถ้อยคำเกรงอกเกรงใจสักพักจางกงกงก็ขอตัวกลับ เสิ่นฮูหยินผู้ที่ป่วยปิดเรือนงดรับแขก ก็ปรากฏกายมา นางเอ่ยพูดกระอักกระอ่วน “ข้ารู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้ว...ได้ยินว่าท่านแม่ออกมารับแขกด้วยตนเองก็ไม่ชักช้ารีบแต่งตัวออกมาทันที” “อย่างงั้นรึ...” ฮูหยินผู้เฒ่าถอนหายใจแรงก่อนจะหันไปหาม่านไป๋อิงแล้วพูดขึ้น “ช่วยพาข้ากลับเรือน” เห็นว่าฮูหยินผู้เฒ่าไม่อยู่ต่อ เสิ่นฮูหยินก็คลี่ยิ้มรีบพูด “ข้าจะไปส่งท่านแม่เอง ไป๋อิงเจ้าช่วยพ่อบ้านตรวจเช็คนับจำนวนข้าวของ” ฮูหยินผู้เฒ่ารีบบอกปัด “ไม่ต้อง...ไป๋อิงยังเด็กเจ้าช่วยพ่อบ้านดูสิ่งไหนล้ำค่าก็เก็บไว้ให้ดี สิ่งไหนควรแจกจ่ายความมงคลก็ควรแจกจ่ายอย่างพวกเครื่องประดับผ้าแพรเหล่านั้น” ดวงตาของเสิ่นฮูหยินเป็นประกายระยิบระยับน

ตอนที่ 49 ภารกิจที่สี่ที่แสนอันตราย เสิ่นเยี่ยหงไม่มากวนใจกู้เฉียวจิงมากนัก อาจจะเป็นเพราะถูกผู้อาวุโสห้ามปราม เพราะนางกำลังถูกย่างกู้เฉียวจิงคล้ายกำลังจะตายทั้งเป็นนาง ทั้งความเจ็บปวดในการคลอด ทั้งอยู่ไฟหลังคลอด นางผู้ที่เป็นฮูหยินเอกหงอี้โหว มีบ่าวไพร่ดูแลมากมายยังรู้สึกเหนื่อยล้าเพียงนี้ ความอดทนอดกลั้นทั้งชีวิตเหมือนถูกใช้ไปหมดแล้วในคราวนี้ นี่คือคอร์สฝึกฝนนักฆ่าชัด ๆ มิน่าเล่าเหล่าฮูหยินเรือนหลังถึงได้โหดเหี้ยมกันเหลือเกิน นางเข้าใจแล้ว กู้เฉียวจิงเปิดตูยาหยิบ ยาหอมออกมาสูดดมอย่างแรง พลันสายตาก็มองเห็น ภารกิจที่สี่ ให้กู้ซวินติดตามเสิ่นเยี่ยหงไปชายแดน ความเหนื่อยล้าเมื่อสักครู่หายไปจนหมดสิ้น กู้เฉียวจิงเบิกตากว้าง มองด้วยความรู้สึกตื่นตระหนก เป็นไปไม่ได้ ภารกิจนี้ หัวใจของนางสั่นสะท้าน กู้ซวินตายเพราะติดตามบิดาไปยังชายแดน เป็นไปไม่ได้ที่นางจะยินยอม ข้อแลกเปลี่ยนคืออะไรกันเหตุใดตู้ยาถึงกล้าเสนอเงื่อนไขเช่นนี้ หลังจากนั้นเรื่องนี้ก็ค้างคาใจ