All Chapters of LV RUTHERFORD : Chapter 1 - Chapter 6

Nagmamadaling bumaba si Zaharah sa kaniyang Mercedes Benz nang makarating sa condominium building ng kaniyang nobyong si Rabin. Bitbit niya ang isang kahon ng cake, sumakay sa elevator patungo sa ika-sampong palapag kung na saan ang unit nito. Ang araw na 'yon ay ang ikalawang anibersayo nila bilang magkasintahan. Sa buwan-buwan nilang ipinadiriwang ang kanilang pagmamahalan, walang palya ang kaniyang nobyo na sorprisahin at iparamdam sa kaniya kung gaano siya nito kamahal ngunit hindi ngayon. Aaminin ni Zaharah nalulungkot siya dahil kung kailan pa ang kanilang anibersayo ay saka naman ito nagkasakit. Hindi ito nakapasok sa hospital kung saan ito nata-tabaho bilang doctor. Ni-hindi siya nakatanggap ng bati mula dito kaya naisipan ni Zaharah na pagkatapos ng trabaho ay pupuntahan ito at susurpresahin. Kumunot ang noo ni Zaharah nang makatayo sa tapat ng condo unit ng nobyo, nakaawang ang pinto nito tila nakalimutan isara dahil sa pagmamadali o dahil sa nakalimutan 'yon? Sa iisipin

Kinabukasan... Nakahiga si LV sa kama, nakayakap ang isang braso sa unan na nakatakip sa kaniyang mukha habang si Zaharah ay pahalang ang pagkakahiga sa kama. Nakaunan sa matigas at malapad na dibdib ni LV, nakapatong ang isang kamay sa abs nito. Nanlaki ang mata ni Zaharah nang magising dahil bumungad sa kaniya ang katawan ng lalaki. Hindi lang 'yon basta katawan dahil 8 pack abs ang hawak niya at nakahiga pa siya sa dibdib nito! ‘A-anong nangyari bakit may lalaki sa suite ko?!’ Sa isip ni Zaharah. Sinilip niya ang katawan na nababalot ng kumot, nagulantang siya ng makitang wala siyang saplot ni-isa. Pakiramdam niya'y pagod na pagod siya kahit na kahit kagigising niya lamang at higit sa lahat masakit ang pagkababae niya. ‘No! This can't be! This is not true...’ Tanggi ng isipan niya nang mapagtanto na nakuha ng lalaking katabi niya ang kaniyang pagkabirhen. Nag-angat ng tingin si Zaharah sa lalaki ngunit hindi niya makita ang mukha nito dahil natatakpan ng unan. Napapikit si Zah

Pagsapit ng alas singko ay agad na lumabas ng Sevilla Hospital ng magkaibigan na si Max at Shandy.“Mauna na ako sa'yo, Shan!” Pinindot niya ang remote ng kaniyang sasakyan. “Gusto ko sanang tumambay sa condo mo pero nakapangako ako kay Mommy na magdi-dinner kami sa labas.” Sumimangot ito.Tumunog ang phone ni Max sa loob ng kaniyang bag, kinuha niya 'yon nang makita na ang unknown number ulit 'yon. Sumilip si Shandy at nag-hugis 'o' ang labi nito. Napabuntong hininga na lamang si Max nang nagkatitigan sila ng kaibigan.“Pagkatapos ka niyang pahirapan ng dalawang linggo at tinanggihan, bigla-biglang tatawag na mag-aaya ng kasal? Marami pang ibang paraan para maisalba ang hospital. Huwag mong pansinin 'yan! At kung talagang mapilit siya, kailangan niyang pahirapan!”Pinatay ni Max ang kaniyang phone bago ibinalik sa bag. “Gusto ko ng magpahinga, Shan. Ikamusta mo na lang ako kay Tita.” “Okay! Mag-iingat ka!” Yumakap si Shandy kay Max. “Ikaw rin.” Nagbeso sila.“Basta, ipangako mo na