All Chapters of Pagkatapos ng Autopsy, Bumalik Ang Patay Na Kapatid Ko: Chapter 1 - Chapter 9

Tatlong araw nang bumuhos ang malakas na ulan, at ang buong lungsod ay tila basang-basa, na lumilitaw na kulay abo sa lahat ng dako.Nang lumutang mula sa mabahong kanal ang bangkay kong puno ng tubig, bumulaga ito sa maraming tao sa paligid.Ang isang walong taong gulang na bata ay labis na natakot sa punto na umiyak siya ng malakas at nagtago sa mga bisig ng kanyang ina, na marahan siyang pinapakalma.Pakiramdam ko namula ang mata ko sa nakita ko.Matagal na panahon na rin simula noong hindi ko naramdaman ang yakap ng isang ina.Mula nang mawala ang kapatid ko anim na taon na ang nakakaraan, kinamuhian lang ako ng aking mga magulang.Ni hindi man lang nila ako binigyan ng ngiti, yakap pa kaya.Di-nagtagal, ang eksena ay hinarangan ng police tape. Tumayo ako sa gitna ng mga tao, tahimik na pinagmamasdan ang nabubulok kong katawan.Isang sasakyan ng pulis ang huminto sa harap ko, at nang bumukas ang pinto, nagliwanag ang mga mata ko.“Luke, ang preliminary estimate ay tatlong

Ang aking kapatid na babae ay nawala sa loob ng anim na taon, at walang nakakita sa kanyang buhay o natagpuan ang kanyang bangkay. Sa puso ng aking mga magulang, matagal na siyang itinuturing na patay na. Nagtayo sila ng lapida para sa kanya at itinalaga ang araw ng pagkawala niya bilang anibersaryo ng kanyang kamatayan. Pinayagan lang akong umuwi sa araw na iyon, kaya lumuhod ako sa kanyang puntod para humingi ng tawad. Noong nakaraang taon, bigla akong nawalan ng malay habang papunta sa istasyon ng tren. Ang isang taong dumaan ay dinala ako sa ospital, dahilan para ma-miss ko ang tren pauwi. Sa oras na bumalik ako, tatlong araw na ang lumipas. Hinawakan ng galit na galit kong tatay ang buhok ko at kinaladkad ako papunta sa puntod ng kapatid ko. Hinawakan niya ang ulo ko at pilit na tinulak sa lapida. Nahihilo ako sa impact, pero hindi pa rin siya nakuntento at marahas na sinampal ang mukha ko. Paulit-ulit niya akong hinampas hanggang sa mahati ang labi ko at mata

Agad na tumulo ang mga luha sa aking mga mata; siya lang ang nag-iisang tao sa mundo na nagmahal sa akin, si Alex Rane. Nakilala ko siya noong pinaalis ako ng aking mga magulang para magtrabaho sa ibang lungsod. Noon, wala akong pera, puno ang factory dormitory, at wala akong matutuluyan. Nang walang mga pagpipilian, maaari lamang akong mag-scavenge ng ilang karton mula sa isang dumpster at magtago sa ilalim ng tulay. Sa kalagitnaan ng gabi, nakita ako ng ilang lalaking walang tirahan na may masamang intensyon at sinimulan akong i-sexually harass. Sa aking gulat at kawalan ng kakayahan, ako ay nagpumiglas at sumigaw ng tulong. Sa pagkakataong iyon, nagkataong dumaan si Alex at iniligtas ako. Nang makita niya ang aking kalagayan, hinayaan niya akong manatili sa isang bakanteng silid sa kanyang bahay. Sa mga panahong iyon, siya lang ang aking comfort. Hinayaan niya akong sumandal sa balikat niya nang makatanggap ako ng mga tawag mula sa aking mga magulang at umiya

Namula ang mata ng tatay ko. Hinawakan niya ang kamay ng kapatid ko at hinila ito sa yakap niya. Ang kamay ng tatay ko ay marahang hinaplos ang buhok ng kapatid ko, paulit-ulit. Nakaramdam ako ng inggit sa mga mata ko. Alam ng Diyos kung gaano ko hinangad ang kanyang mga yakap at paghaplos sa nakalipas na anim na taon. Pero nakatingin lang sila ni Mom sa akin ng may poot, sinasabihan akong lumayas. Naiiyak din si Mom habang humahakbang para yakapin ang kapatid ko, ang masayang itsura nila ay saksak sa puso ko. Tinusok ako nito kaya tumulo ang mga luha ko. Dahan-dahang tinapik ni Mom ang likod ng kapatid ko at nagkunwaring nagrereklamo, "Jessica, saan ka nanggaling nitong mga nakaraang taon? Matagal ka na naming hinahanap ng Dad mo!" Ang aking kapatid na babae, sa kanilang yakap, ay napayuko sa hiya at bumulong, "Mom at Dad, pasensya na! Nabuntis ako nang hindi inaasahan at natakot ako na pagalitan niyo ako, kaya hindi ako naglakas-loob na umuwi. Masyado akong makas

Biglang tumunog ang phone ni Dad.Kaagad na ipinaalam sa kanya ni Capt. Lister na nakuhanan ng surveillance ang isang eksena ng pagkaladkad sa akin.Sa kabutihang palad, ang mukha ng pumatay ay narecord din.Mabilis na dumating ang imahe sa phone ni Dad, at hindi na siya makapaghintay na buksan ito. Nang makita niya ang mukha sa screen ay bahagyang nanlaki ang mga mata niya.Namutla ang mga daliri niyang nakahawak sa phone dahil sa higpit.Napalunok ng mariin si Dad, nahihirapang itinaas ang kanyang ulo, at matamang tinitigan ang boyfriend ng kapatid ko.“Ikaw. Pinatay mo si Lena, tama ba?"Ang biglaang pagbabagong ito ng mga pangyayari ay gumulat sa lahat.Maliban sa demonyong iyon.Isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa sulok ng kanyang mga labi."Ah, hindi ko inaasahan na ganito kabilis ang pulis."Ginalaw niya ang kanyang pulso, pinulupot ang aking kapatid sa kanyang mga bisig, habang ang isang kamay ay nakahawak sa leeg ng aking kapatid, kinaladkad ang kapatid ko sa bin