บททั้งหมดของ นางร้ายแสนรัก: บทที่ 21 - บทที่ 27

เสียงเพลงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเพราะผู้ที่มาร่วมงานกันผลัดกันขึ้นไปร้องเพลงบนเวที เรียกความสนุกสนานให้กับคนในห้องจัดเลี้ยง นางเอกสาวยิ้มอย่างร้ายกาจ แล้วสบตากับพระเอกหนุ่ม ​เธอต้องเร่งลงมือก่อนที่จะมีคนเข้ามาขัดขวาง"พี่มินนี่คะ พี่มินนี่"เสียงนางเอกสาวเรียกนางร้ายรุ่นพี่ด้วยน้ำเสียงสดใสมินนี่หันมามองตามเสียงเรียกแล้วยิ้มตอบด้วยน้ำเสียงสดใสไม่แพ้กัน"ว่าไงจ้ะพิม"นางเอกสาว ขยับตัวลุกขึ้นมาที่เก้าอี้ข้างๆนางร้ายทันที"ออกไปข้างนอกกับพิมแปปนึงนะคะ พิมมีเรื่องจะถามพี่มินนี่ค่ะ""ไปสิจ้ะ พี่จะกลับพอดี "พูดจบนางร้ายก็คว้ากระเป๋าถือของตัวเองแล้วเดินไปลาผู้จักการกองถ่ายก่อน นางร้ายยิ้มออกมาเหมือนรู้สึกมีความสุขมากเหลือเกิน แถมยังแสดงท่าทางไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องรู้ราวได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งที่ในใจสั่นสะท้านไปหมด"มินนี่กลับก่อนนะคะ"เสียงเธอบอกคนอื่นๆอีกรอบ แล้วยกมือไห้วลาทั่วห้องอีกที"ไปค่ะ พี่มินนี่" นางเอกสาวดูนาฬิกาข้อมือ แล้วเร่งเวลา กว่าจะลากันครบใช้เวลาไม่น้อยเลย เสียเวลาที่สุดมินนี่สวมกางเกงยีนขายาวกับเสื้อยืดสีพื้นธรรมดา เดินออกมากับนางเอกสาวที่แต่งตัวแบ๊วๆด้วยชุดสีหวาน หลังจากพ้น

ยุท ขับรถกลับบ้านเพียงลำพัง ระหว่างทางเค้าคิดถึงเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นวันนี้ แล้วถอนหายใจ ถ้าการที่คุณชานนไม่กลับบ้านถือว่าแปลกแล้วอาการหึงหวงอย่างรุนแรงและการปกป้องของเจ้านายหนุ่มที่มีต่อหญิงสาววันนี้ ชัดเจนแล้วว่า คุณมินนี่มีผลต่อจิตใจของคุณชานนมากทีเดียว งานนี้เป็นงานยากเสียแล้วเพราะคุณผู้หญิงคงไม่ยอมแน่ สาวๆในคอลเล็กชั่น ที่เลือกมาแล้ว คัดมาอย่างดี รอเพียงถึงเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นเอง ลูกน้องคนสนิทถอนหายใจ"ผมจะเอาใจช่วย และ พร้อมจะช่วยคุณชานนทุกอย่างนะครับ" ยุท บอกออกมาเบาๆหญิงสาวร่างกายขาวผ่อง นอนหลับตานิ่งๆบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน พี่นน ปลอบใจเธอด้วยบทรักที่เร่าร้อนเหลือเกิน เพียงสบตาเค้า เธอรู้สึกลุกเป็นไฟไปหมดทั้งตัว เค้าร้ายกายเหลือเกิน มือของเค้าลูบไล้ทรวงอกอวบอิ่มของเธอเล่นเบาๆ สลับกับจูบย้ำลงไป"มินนี่ของพี่ ดีที่สุดเลย ยิ่งได้ยิ่งอยากได้ "เค้าบอกเสียงหวาน แล้วขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง หญิงสาวขยับตัวตามทันที สายตามองเสื้อผ้าของตัวเองและเค้าที่หล่นกระจายไปทั่วบริเวณ แล้วหน้าก็ร้อนผ่าวด้วยความอาย"พี่นนชอบแกล้งมินนี่" หญิงสาวบ่นเค้าออกมา"แกล้งยังไงคะ มินนี่"เค้าถามพร้อมกับสบตาเ

โต๊ะอาหารจัดรอเอาไว้อย่างสวยงาม มินนี่กะเวลาเอาไว้แล้วว่าเค้าน่าจะมาเวลาไหน เธออุ่นซุปให้ร้อนเอาไว้ตลอด เพื่อรอตักเสริฟหลังจากเค้ามาถึงแพนงกุ้งจานโตสีสวยวางรออยู่บนโต๊ะ พร้อมกับหมูทอดกระเทียมกลิ่นหอมกรุ่น เกือบทุ่มแล้ว แต่เค้าก็ยังไม่มา เสียงไลน์แจ้งเตือนข้อความเข้า มินนี่กดเข้าไปอ่าน สีหน้าที่มีรอยยิ้มซีดเซียวลงเรื่อยๆ ก่อนจะปิดโทรศัพท์ของตัวเองทันที"คืนนี้เค้าไม่มา เพราะมีธุระกับแม่"มินนี่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มองดูจานอาหารที่ตั้งใจทำสุดฝีมือ ต้มซุปตั้งแต่สี่โมงเย็น แแพนงกุ้งและหมูกระเทียมที่ชิมแล้วชิมอีกจนได้รสชาติที่พอใจข้าวสุกหอมกรุ่นอยู่ในหม้อ พร้อมกับผลไม้สดจานใหญ่ มินนี่เก็บจานอาหาร เอาพลาสติกมาแรปปิดเอาไว้ ก่อนจะใส่ตู้เย็น แล้วล้างจานในอ่างล้างจานเพียงลำพังน้ำตาไหลออกมาระหว่างเก็บของ เธอคาดหวังอะไรหรอมินนี่ เธอเป็นใคร เค้าเป็นใคร มินนี่คิดทบทวนอยู่ในหัวตลอดเวลา เธอปิดไฟชั้นล่างและเดินไปที่ห้องนอนของตัวเอง แสงไฟสลัวในห้องนอนส่องสว่างเพียงไม่ให้ห้องมืดมิด มินนี่ล้มตัวลงนอน แล้วดึงหมอนอีกใบมากอด ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะทนชานนมองดูผู้หญิงตรงหน้าเค้า หญิงสาววัยยี่ส

เสียงพิธีกร ชวนคุยและทักทายผู้มาร่วมงานอย่างสนุกสนาน มินนี่ยิ้มออกมาพร้อมถ่ายรูปกับแขกที่มาร่วมงานด้วยใบหน้าสดใส เธอแต่งหน้าแต่งตัวสวยมาพร้อมแบบมืออาชีพที่แท้จริง หญิงสาวจอดรถตัวเองรอทีมงานที่มาถึงทีหลังอยู่ที่ลานจอดรถห้างดัง เมื่อมาพร้อมแล้ว ฝ่ายจัดงานจึงอำนวยความสะดวกให้ทั้งหมดอย่างเต็มที่ พระเอก พระรอง นางร้าย และ ดาราน้องใหม่อีกหลายคน ได้รับกำลังใจอย่างมากจากคนที่เข้ามาชมงานมินนี่ปิดโทรศัพท์ทันทีตั้งแต่จอดรถเธอต้องทำงานและยังไม่พร้อมจะคุยกับเค้าจริงๆ หญิงสาวบอกกับตัวเองและหาเหตุผลดีๆมารองรับการกระทำของตัวเอง มินนี่ทักทายทีมงานและดารารุ่นน้องด้วยรอยยิ้ม หลายคนถามออกมาว่าเธอกลับเลยใช่ไหม เธอพยักหน้าเป็นคำตอบ แค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น เธอตอบเท่าที่อยากให้เค้ารู้ฟ้าของนอกมืดแล้ว งานกำลังจะจบ มินนี่มองดูนาฬิกาที่สวมอยู่ แล้วฝืนยิ้มออกมา ป่านนี้เค้าคงเลิกงานแล้ว และคงมีคนทานข้าวเป็นเพื่อนเค้าแทนเธอหญิงสาวบอกลาทีมงานและขอบคุณฝ่ายประสานงานที่เดินมาส่งเธอที่รถ ก่อนจะขับรถออกมาจากห้างดัง เธอตั้งใจจะปิดโทรศัพท์เอาไว้ก่อน รอให้ดึกกว่านี้สักนิด ค่อยเปิดก็ได้ หญิงสาวอ่านป้ายข้างทาง ก่อนจะเลี้