All Chapters of BAD GUY มาเฟีย (เคี้ยวเด็ก) : Chapter 1 - Chapter 6

ถึงแม้จะหน้าตาดีแต่วาจาของเขานั้นช่างร้ายกาจ เพิ่งเจอกันครั้งแรกก็มากล่าวหาว่าฉันเป็นคนบ้า “พวกมึงจับเด็กนี่มาทำไม?”“…นายสั่งว่าถ้ามันไม่มีเงินคืนให้ก็จับลูกสาวของมันมา ผมทำตามคำสั่งนายทุกอย่างเลยนะครับ”“กูบอกว่าไม่ชอบเด็กไร้เดียงสา พวกมึงไม่เคยจำ?” ชายคนนั้นแสดงสีหน้าไม่พอใจ เขาบ่นลูกน้องเสียงเข้มในเมื่อไม่ถูกใจแบบนี่พวกเขาต้องปล่อยฉันไปแน่ๆ “ขอโทษครับนายแล้วจะให้ผมทำยังไงดีครับ เอาตัวเด็กคนนี้ส่งกลับไปคืนดีไหมครับ” “อะ…เอ่อ…หนูขอขัดจังหวะนิดนึงนะคะ…ทะ….ที่นี่ที่ไหนคะ” ฉันถามอย่างเจียมตัว จริงๆ ก็ไม่อยากจะพูดแทรก แต่เขาคุยกันไม่เว้นจังหวะให้ถามอะไรเลย “กรุงเทพ”“ฮะ!! กรุงเทพ!!!!” ฉันเบิกตากว้างเพราะไม่คิดว่าที่นี่คือกรุงเทพ แล้วแบบนี้จะหนีไปไหนได้คงได้หลงทางกันพอดี“เอายังไงดีครับนาย” “ห….ให้ค่ารถมาก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูกลับเอง” รีบเสนออย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ดูท่าไม่มีใครอยากจะให้ฉันพูดสักเท่าไร“ไม่ต้อง! ไหนๆ ก็จับตัวมาแล้ว” ดวงตาคมที่แฝงไปด้วยความอำมหิตจ้องมองใบหน้าของฉัน ก่อนจะพูดต่อเสียงเย็น “…ฉันคงต้องใช้งานให้คุ้มค่าหน่อย” “หนูไม่ใช่ลูกป้านิ จะต้องให้พูดจนปากฉีกเลยหรือไงคะ พ

ฉันนั่งเหม่อลอยมองไปตรงหน้าอย่างไร้จุดหมาย กำลังพูดกับตัวเองว่านี่ไม่ใช่ฝันและฉันไม่ใช่นางเอกในนิยายอย่าหวังว่าเจ้าหนี้จะเอ็นดูเลย จะถือว่าการมาอยู่ที่นี่เป็นการเริ่มต้นใหม่ก็แล้วกัน เพราะชีวิตที่ผ่านมามันก็ไม่ได้มีความสุข ถ้าได้กลับไปเจอป้านิอีกครั้งฉันจะด่าๆๆๆ ให้สาแก่ใจ ที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่แบบนี้และไม่สนใจว่าจะเป็นพี่สาวแม่ เพราะเขาไม่เคยเห็นฉันเป็นหลานอยู่แล้วก็อกๆ~ เสียงเคาะห้องทำให้ฉันที่กำลังเหม่อลอยได้สติ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดประตู เห็นว่าเป็นผู้ชายคนเดิมที่มาเคาะห้อง แต่ครั้งนี้ในมือของเขามีเสื้อผ้ามาด้วย“นี่เสื้อผ้าของคุณหนูลิล มีแต่ของราคาแพงๆ ทั้งนั้น ใส่ระวังๆ หน่อยก็แล้วกัน” “หะ ให้หนูหรอคะ” “ก็ใช่น่ะสิ รีบๆ รับไป” “ขะ ขอบคุณค่ะ” ฉันรับเสื้อผ้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่าง งงๆ ก่อนจะปิดประตูห้อง จากนั้นก็เดินกลับมาที่เตียงแล้วหยิบชุดขึ้นมาดู มีแต่ชุดสวยๆ ที่ฉันไม่เคยใส่ทั้งนั้นเลยเนื้อผ้าก็นุ่มมือสุดๆ คงจะราคาแพงอย่างที่ว่าจริงๆ เมื่อปรับอารมณ์ได้ฉันก็เริ่มสำรวจห้องนอน ขนาดของห้องสำหรับฉันคือกว้างมากๆ แถมยังติดแอร์ มีตู้เสื้อผ้า มีห้องน้ำในตัว “ห้องนอนคนรับใช้มันดี

มากล่าวหาว่าฉันขี้มโนแล้วดูตอนนี้สิ คุณเขาขี้มโนกว่าฉันซะอีก “ฉันไม่ได้บ้ากามถึงขนาดจับเอาคนใช้อย่างเธอทำเมียหรอกนะ”“หนูก็ไม่ได้อยากเป็นเมียคุณสักหน่อย ไม่เคยอยากเป็นเลยสักนิด” “คราวหลังก็ควรใส่เสื้อชั้นในให้มันดีๆ”“ก็หนูมีชุดชั้นในแค่ตัวเดียวถ้าใส่แบบไม่ซักคงขึ้นเกลือกันพอดี เงินก็ไม่มีซื้อใหม่ด้วย” จากที่หิวๆ ตอนนี้หมดอารมณ์กินแล้ว ฉันรีบเดินหนีคุณเฟยกลับมาที่ห้องให้เร็วที่สุด จะว่าเสียมารยาทก็ช่างเถอะ ไอ้สถานะคนรับใช้ฉันก็ไม่ได้อยากจะเป็นสักนิด #เช้า ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!!!! ขณะที่กำลังนอนหลับเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นมารบกวน เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนฉันสะดุ้งตื่น หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเพราะคิดว่าตอนนี้กำลังเกิดเหตุร้ายขึ้น “ถ้าเธอยังไม่ยอมเปิดประตู ฉันจะพังเข้าไป” เฮือก! เสียงที่อำมหิตนั่นทำให้ฉันที่สะลึมสะลือตาสว่างขึ้นมาทันที จากนั้นก็รีบควานมือหาโทรศัพท์เพื่อจะดูเวลา แต่ลืมไปว่าตัวเองไม่มีโทรศัพท์ติดตัว แกร็ก! ฉันค่อยๆ เปิดประตูห้องออกเผยให้เห็นใบหน้ายักของคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า ไม่ลืมที่จะยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกเอาไว้เพราะตอนนี้ก็ยังไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน “ตอนนี้มันกี่โมงแล้ว!