All Chapters of เกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้: Chapter 51 - Chapter 60

 “อ้ะ เหวอ!”เหตุเพราะมั่นใจว่าเวลานี้ ทุกคนในเรือนคงจะหลับหมดแล้ว ซ้ำในคืนนี้ที่นอกก็มีพายุหิมะพัดกระหน่ำอยู่ คงจะไม่มีผู้ใดออกจากที่พักมาในเวลานี้ ฉือหย่งหลิงถึงได้ลุกขึ้นจากเตียงมายืดเส้นยืดสาย และฝึกเดินเพื่อความเคยชินกับบาดแผลบนร่างกาย ตามที่ท่านหมอฉิวหว่านอี้แนะนำ ไม่คิดว่าคนที่เข้ามาเห็น จะเป็นฉือฟางอินที่เสียได้ ด้วยความตกใจและดวงตาที่ยังเห็นได้ไม่ดี มือทั้งสองข้างที่ควรจะคว้าขอบโต๊ะเอาไว้กลับคว้าได้เพียงอากาศ ทำให้ร่างของฉือหย่งหลิง ล้มลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง “โอ้ย!”“ฉือหย่งหลิง!”แม่จะกำลังโกรธที่ดูเหมือนว่าตลอดมา ฉือหย่งหลิงจะโกหกนางเรื่องอาการบาดเจ็บที่แท้จริงของเขา แต่พอเห็นเขาล้มลง ฉือฟางอินก็รีบวิ่งเข้ามาดูอาการเขาทันที “เจ็บตรงไหนหรือไม่”“ตรงนี้”เมื่อมองตามมือของฉือหย่งหลิงไป แล้วก็พบว่าบาดแผลที่หน้าท้องของเขา กำลังมีเลือดไหลทะลักออกมา “ล เลือด เลือดเต็มไปหมดเลย”“ข้าไม่เป็นไร”

เมื่อสบโอกาสฉือหย่งหลิงจึงไม่รอช้า รีบชิงพูดดักทางหญิงสาวออกมาในคราวเดียว นอกจากนี้ก็ยังหันไปบอกให้คนรับใช้ ที่เดินยกสำรับตามหลังมา ให้รีบนำอาการจัดวางขึ้นโต๊ะทันที เพื่อไม่ให้ฉือฟางอินมีข้ออ้างหลบหน้ากันได้อีก นอกจากนี้เขาก็ยังหยิบเอาไม่เท้าค่อยๆ แตะปลายไม้ลงบนพื้นเรือน พร้อมกับกวาดไปมาอยู่ด้ายหน้าตนเอง ทำท่าทางอย่างคนมองเห็นไม่ถนัดไปยังโต๊ะกินข้าวทั้งที่ความจริงแล้ว ตัวเขาไม่จำเป็นต้องใช้ไม้เท้านี่เลยด้วยซ้ำ เพราะก่อนหน้านี้ตัวเขาเอง ก็ได้ฝึกเดินกะระยะการก้าวเท้า ในพื้นที่ต่างๆ จนคล่องดีแล้ว และเมื่อครู่นี้ที่ออกเดินจากเรือนตนเองมากับพ่อบ้านหม่า ฉือหย่งหลิงก็สามารถเดินมาด้วยตัวเองได้อย่างดี โดยมีพ่อบ้านหม่าคอยบอกให้ระมัดระวัง การลื่นจากหิมะที่จับตัวกันเป็นน้ำแข็งตามทางเดินเพียงเท่านั้น แต่ที่ต้องทำเหมือนกับว่าตนเอง ยังคงเดินไม่ได้สะดวกอยู่ตอนนี้ ก็เพราะคำแนะนำจากท่านหมอฉิวหว่านอี้ ที่บอกว่าบางทีการทำตนเป็นผู้อ่อนแอต่อหน้าผู้อื่น ก็อาจจะช่วยทำให้อะไรง่ายขึ้น เวลานี้ฉือหย่งหลิง จึงเลือกหยิบเอาไม้เท้าออกมาใช้ เพื่อแสร้งทำเป็นว่าเขายังมองเห็นได้ไม่ดี ต่อหน้าท

“แอ๊ มาๆ”“เด็กดี อย่าเสียงดังไป เห็นหรือไม่ว่าแม่ของเจ้า กำลังนอนหลับอยู่” แม่ทัพหนุ่มเอี้ยวตัวไปอุ้มบุตรชาย ที่กำลังส่งเสียงเรียกมารดาขึ้นนั่งบนอก เพราะไม่อยากให้เขารบกวนหญิงสาวที่กำลังนอนหลับอยู่“นี่เจ้าตัวหนักขนาดนี้แล้วหรือ”“อา อู๊ว”ทารกน้อยวัยสิบเดือนร้องตอบโต้บิดาออกมาเสียงดัง จนทำให้มารดาเริ่มขยับตัว บิดาของเขาจึงค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น แล้วอุ้มออกจากห้องไป เพื่อไม่ให้เด็กน้อยรบกวนการพักผ่อนของมารดา แม้เวลานี้จะเป็นเวลาเช้าแล้วก็ตามเป็นเวลาสามเดือนกว่าแล้ว ที่ฉือฟางอินและเฉียนเอ๋อร์ย้ายกลับมาอยู่ที่เรือนเดิมของเจ้าตัวน้อย ตามคำขอของฉือหย่งหลิง เมื่อครั้งที่เขาต้องล้มป่วย เนื่องจากความอยากจะใช้เวลากับภรรยาและลูกทุกวัน ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะเทียวไปเทียวมาที่เรือนของภรรยา แทนที่จะรักษาอาการบาดเจ็บให้หายดีก่อน การที่ต้องเดินฝ่าความหนาวเย็นของฤดูเหมันต์เช่นนั้น นานวันเข้าร่างกายที่ยังไม่แข็งแรงดีของเขาก็เกิดประท้วงขึ้นมา ท่านหมอฉิวหว่านอี้จึงสั่งให้ฉือหย่งหลิง พักรักษาตัวอยู่ที่เรือนหลั

“เชิญท่านแม่ทัพกับฮูหยินทางนี้ขอรับ”เจียงเถาที่เร่งเดินทางมาให้ถึงเมืองลิ่ง ก่อนหน้าที่คนที่เหลือที่ขบวนจะเดินมาถึง เพื่อมาจัดการหาที่พักให้กับทุกคน เมื่อเห็นว่าเจ้านายและคนอื่นๆ เดินทางมาถึงแล้ว ชายหนุ่มจึงรีบเดินเข้ามาเพื่อนำทางไปยังโรงเตี๊ยมชั้นดี ที่เขาจัดการจ่ายเงินที่เจ้านายมอบให้ สำหรับสถานที่พักค้างแรมในคืนนี้ระหว่างทางที่กำลังเดินไปยังโรงเตี๊ยม ฉือฟางอินที่เคยได้ยินชื่อและได้มาเยือนเป็นครั้งแรก ก็อดที่จะตื่นตาตื่นใจกับการสัมผัสบรรยากาศในสถานที่ใหม่ไม่ได้ เพราะแม้ว่าเวลานี้จะเป็นเวลาพลบค่ำแล้ว แต่บรรยากาศในเมืองลิ่งก็ยังคงคึกคัก คลาคลั่งไปด้วยผู้คนมากมาย ไม่เหมือนกับเมืองอื่นๆ ที่ชาวบ้านส่วนใหญ่จะทำกิจวัตรอยู่ในบ้านของตนเอง หลังจากพระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว นั่นก็เพราะทุกพื้นที่ในเมืองลิ่งนั้น ล้วนเต็มไปด้วยโรงเตี๊ยมกิจการร้านค้าและร้านอาหารน้อยใหญ่ จนไปถึงภัตตาคารเรียงรายไปทั่วทั้งเมือง“ถึงแล้วขอรับ”“อ้าว นายของเจ้ามาแล้วรึ เชิญๆ ท่านแม่ทัพฮูหยิน เชิญเข้ามาได้เลย ข้าให้เด็กเตรียมที่พักไว้ตามที่ท่านต้องการแล้ว เด็กๆ มา

“เชิญพวกเจ้าพักผ่อนกันให้หายเหนื่อยเถิด ขาดเหลืออะไรก็บอกคนรับใช้ เดี๋ยวสักครู่ข้าจะต้องเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้คงไม่ได้อยู่ถามสารทุกข์สุขดิบของพวกเจ้า เอาไว้พบกันตอนค่ำก็แล้วกัน” “เจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านไปเตรียมตัวเถิดเจ้าค่ะ ไม่ต้องห่วงทางนี้”หลังจากที่พาบุตรสาวและบุตรเขย มาส่งยังเรือนเก่าของฉือฟางอิน ที่ชวี่เจียงโหลวยังคงให้คนรับใช้เข้ามาทำความสะอาดทุกวัน เหมือนเมื่อครั้งที่บุตรสาวอาศัยอยู่ที่นี่ เจ้าตัวก็ต้องรีบเดินทางไปยังวังหลวงเพื่อส่งรายงาน สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการทำศึกรวบรวมดินแดน ที่ชวี่เจียงโหลวเป็นผู้นำทัพ และสามารถคว้าชัยชนะมาได้เมื่อหลายเดือนก่อนด้านฉือฟางอินที่พึ่งจะตกปากรับคำที่บิดาไป แต่นางกลับมีความคิดจะออกไปข้างนอก แทนที่จะพักผ่อนตามที่บิดาบอก เหตุเห็นว่าไหนๆ ตนเองก็เดินทางมาถึงจวนสกุลชวี่ เร็วกว่าเวลาที่คำนวณเอาไว้มาก ประกอบกับที่นางไม่ได้รู้สึกเหนื่อยล้า จากการเดินทางที่ผ่านมาเลยสักนิด นางจึงอยากจะเดินทางไปเยี่ยมชมกิจการเลี้ยงหม่อน ที่เคยวางแผนว่าจะไปที่นั่นใน หลังจากผ่านไปแล้วสองถึงสามวัน หลังจากที่ถึงจวนสกุลชวี