บททั้งหมดของ เพลิงรักร้ายจอมใจจอมทมิฬ: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตอนที่11. ธีธัชวางสายจากน้องชายแล้วถอนใจ พลางต่อสายหาเบนและพูดคุยกับเลขาคู่ใจอยู่สักครู่ก็วางสาย“ช่วงนี้ทำไมมีแต่คนเอาปัญหามาให้ มาขอแต่ความช่วยเหลือวะ นี่เวลาพักร้อนของฉันนะ”ชายหนุ่มบ่นกับตัวเอง จนเมื่อมีเมลเข้ามาในกล่องข้อความอีเมลที่เขาให้เบนจัดการหาให้ ธีธัชก็รีบเปิดดูทันที ดวงตาคมกวาดตามองข้อมูลที่ได้รับมาอย่างครุ่นคิด“มันแปลกๆ” ชายหนุ่มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาคมจับจ้องอ่านข้อมูลต่างๆ อย่างละเอียด ก่อนจะโทร. หาเบนอีกครั้งก่อนจะวางเมื่อสั่งงานเสร็จ ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืดกายเต็มความสูงแล้วบิดกายไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบที่เขานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ และโทร. เคลียร์งานทั้งวันวีรนุชตั้งใจทำอาหารมื้อนี้ด้วยความตั้งใจ เธอพยายามเรียนรู้ที่จะทำอาหารและเธอก็สามารถทำให้ดีขึ้นกว่าเดิม จนสามารถทำอาหารง่ายๆ ได้หลายอย่างแล้ว หญิงสาวยิ้มกว้างกับผลงานอันน่าประทับใจของตน“แถ่นๆ แถ้นนน.. ในที่สุดอาหารมื้อสุดแสนพิเศษของวีวี่สำเร็จแล้ว” หญิงสาวยิ้มปลื้มปริ่มกับผัดกะเพราไข่ดาวอันแสนวิเศษของตน“ต้องไปเชิญเจ้านายหน้าเลือดมาเป็นหนูทดลอง อิอิ” วีรนุชคิดอย่างลิงโลดพลางเดินเร็วๆ ไปเคาะประตูห้องทำ

ตอนที่14.“ก็ที่หอมแก้มฉันไง ใครบอกให้ทำแบบนั้น ฉวยโอกาสชัดๆ”หญิงสาวหน้าบึ้งตาขุ่น ธีธัชหัวเราะแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทำให้เธอต้องถอยห่างไปเล็กน้อยและแหงนเงยหน้ามองเขา เพราะธีธัชสูงว่าเธอมาก นี่อีกอย่างที่เธอไม่ชอบเลย ทำไมเธอจะต้องเกิดมาเตี้ยด้วยนะ ตอนเด็ก ก็กินนมอยู่นี่นา แต่ทำไมเธอสูงแค่ 159 เซนติเมตร“ก็ถ้าไม่ทำแบบนั้น พวกนั้นจะเชื่อหรือไงว่าเธอเป็นเมียของฉันน่ะ จะแสดงละครก็ต้องสมจริงหน่อยสิ จะมาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว หวงแก้มไว้ให้ใครหอม ถ้าไม่ให้ผัวตัวเองหอม”“แต่มันก็แค่หลอกๆ ไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องหอมจริงๆ ด้วย”“นี่ยายแมงหวี่ตัวแสบ เธอคิดว่ากำลังถ่ายละครอยู่หรือไงจะได้ใช้มุมกล้องช่วยน่ะ เธอน่ะมันไม่ใช่นางเอก แต่เป็นนางร้ายที่คอยป่วนชีวิตพระเอกอย่างฉันมากกว่า พระเอกอย่างฉันขี่ม้าขาวมาช่วยเธอก็บุญหัวของเธอเท่าไหร่แล้ว สำนึกบุญคุณกันบ้างเล้ย..”เขาจิ้มนิ้วมาที่หน้าผากมนอย่างหมั่นไส้ แล้วยังดีดส่งท้ายอีกหนึ่งทีอีกด้วย“โอ๊ย.. อีตาบ้า เจ็บนะ” วีรนุชร้องออกมาคลำหน้าผากตัวเองป้อยๆ มองตามแผ่นหลังกว้างของคนที่เดินล้วงกระเป๋านำหน้าไปอย่างฉุนเฉียว“เธอนี่ มันน่าจะปล่อยให้ร้องไห้ขี้มูกโป่ง

ตอนที่16.มือหนาร้อนผ่าวเคล้นคลึงไปทั้งเรือนร่างสาวกึ่งเปลือย เมื่อเขาสลัดเสื้อตัวสวยออกจากร่างงามได้สำเร็จ และทรวงสาวอวบอิ่มเนียนนุ่มเหมาะกับมือของเขาก็เผยโฉมอยู่เบื้องหน้า ก้อนเนื้อกลมกลึงอวบอิ่มที่มียอดสีชมพูดหวานน่าดูดดื่มยิ่งกระตุ้นให้หัวใจหนุ่มเต้นแรง เลือดในกายเดือดพล่านจนเขารู้สึกร้อน ร้อนเหมือนจะมอดไหม้ในขณะเดียวกันวีรนุชเองก็กำลังรู้สึกเหมือนร่างจองตนกำลังจะหลอมละลาย เหมือนว่าเธอเป็นเพียงขี้ผึ้งอ่อนๆ ที่โดนไฟแผดเผา ร่างกายอ่อนเปลี้ยนแข้งขาไร้เรี่ยวแรงใดๆ จะต่อต้านเขา และเสียงครางแผ่วๆ นั่นมันเสียงของใครกันนะ ทำไมมันถึงฟังดูหอบกระเส่าแบบนั้น หญิงสาวคิดอย่างมึนงง ใจสาวหวิวไหวรัญจวน ทั้งแอ่นกายขึ้นและครางออกมาอย่างซ่านเสียวเมื่ออุ้งปากร้อนผ่าวของเขาครอบครองยอดทรวงสีหวานของตน มือเรียวขยุ้มเรือนผมดกหนาของเขาอย่างเสียวกระสันที่ไม่อาจจะควบคุมได้การตอบสนองและการแสดงออกอย่างไร้เดียงของเธอทำให้ธีธัชแทบจะหมดความอดทน เรียวลิ้นร้อนผ่าวตวัดไล้เลียดูดกลืนยอดทรวงสีหวานอย่างเอร็ดอร่อยและเมามันในอารมณ์ที่เตลิดไปไกล มือหนาเคล้นคลึงฟอนเฟ้นทรวงสาวอวบอิ่มและสะโพกมนอย่างหลงใหลแม้เธอยังคงสวมกระโป

ตอนที่18.“ตอนนี้หมอก็ช่วยได้มากแล้วนี่ครับ อย่ากังวลเลยครับผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด” “ขอบใจมากนะลูกเขย” เจ้าสัวหัวเราะชอบใจ ธีธัชเองก็ยิ้มให้เขาเช่นกัน“ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับ ส่วนเรื่องอื่นๆ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมกับวีวี่จะจัดการเอง”“กลับไปกันเถอะ บอกหนูวีวี่ด้วยว่าอย่าซนนัก”ธีธัชหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพยักหน้ารับก่อนจะลากลับออกไปจากห้องพักฟื้นสุดหรูดวงตาที่ผ่านชีวิตมาโชกโชนมองตามแผ่นหลังกว้างของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกเขยไปด้วยความสุขและความหวังอันเรืองรอง เขาจะต้องสู้เพื่ออยู่ดูวันที่ลูกสาวของเขามีความสุขและประสบความสำเร็จดังที่หวัง...“คุยอะไรกับปาป๊าบ้างคะ” วีรนุชถามเมื่อทั้งสองนั่งอยู่ในรถคันหรูแล้วธีธัชปรายตามองคนที่จ้องตนตาโต ท่าทางอยากรู้อยากเห็นแล้วก็แอบขัน วีรนุชเหมือนเด็กที่แก่นแก้ว กระโดกกระเดกไม่เรียบร้อยนัก เธอมีความเป็นตัวของตัวเองสูง อยากจะทำอะไรก็ทำและไม่สนใจจะเอาอกเอาใจเขาเหมือนหญิงสาวคนอื่นๆ ที่พยายามจะเอาใจเขาให้มากที่สุด เพื่อให้เขาติดใจสนใจ ต้องรักษากิริยาเพื่อให้เขาประทับใจ ต้องทำตัวสวยสมบูรณ์แบบ เพื่อให้เขาประทับใจ แต่กับวีรนุชนั้นเธอไ

ตอนที่20.“เจ็บใจจริงๆ ทำไมนังวีวี่มันถึงได้มีแต่คนรักคนชอบ ทั้งที่มันร้ายกาจขนาดนั้น”ราศีเอ่ยออกมาอย่างอัดอั้น แต่ลืมไปว่าที่วีรนุชร้ายกับตัวเธอนั้นก็เพราะพวกเธอไปรังแกระรานวีรนุชก่อน เพราะหากพวกเธอไม่ไปยุ่ง ไประรานวีรนุช ตัววีรนุชเองก็ไม่คิดจะมายุ่งวุ่นวายหรือระรานใคร“แล้วผัวแกที่ว่ามันรวยมากน่ะ ทำไมไม่ให้มันมาช่วยเราวะนังศรี”“เค้ารวยก็จริง แต่จะให้ฉันไปขอความช่วยเหลือเขามันก็จะน่าเกลียดไหมแม่”“วุ้ย.. อย่ามาทำเป็นน่ากงนี่เกลียดเลย เอากันมาจนขนาดนี้แล้ว” ผู้เป็นพี่สาวเบ้ปากมองบนอย่างหมั่นไส้“จริงสิ ไหนว่าแกจะรวมหุ้นของเรากับเขาไม่ใช่หรือ เขาเป็นเศรษฐีจากเมืองจีนนี่ ต้องรวยอยู่แล้ว เป็นดาราด้วยนี่” ผู้เป็นแม่ซักไซ้“ก็ใช่.. แต่ช่วงนี้พอดีเขามีข่าวไม่ค่อยดี เลยหลบมาพักที่เมืองไทย ตอนนี้ทางบริษัทเขาก็เคลียร์ข่าวให้เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังเคลื่อนไหวอะไรมากไม่ได้ เดี๋ยวเป็นข่าวอีก” แล้วราศีก็เล่าเรื่องราวคร่าวๆ ให้แม่กับพี่สาวฟัง“แบบนี้ เขาก็ช่วยอะไรเราไม่ได้น่ะสิ”“แต่ก็ไม่แน่นะ หากเราวางแผนดีๆ อย่างน้อยๆ ตอนนี้ทางบริษัทก็ต้องทำการโปรโมตงานโปรเจคใหม่ที่เจ้าสัวกับนังวีวี่มันจะทำ แต่ชะ