บททั้งหมดของ แด๊ดดี้...ที่แปลว่าพ่อ(ของลูก): บทที่ 1 - บทที่ 10

(H.HOTEL,สหรัฐอเมริกา)เพล้ง!แจกันคริสตัลมูลค่ากว่าหกหลักปะทะเข้ากับผนังก่อนจะร่วงลงสู่พื้นจนแหลกละเอียด ไม่ต่างจากก้อนเนื้อภายในอกของหญิงสาวที่บัดนี้กำลังแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ เพราะต้องเผชิญหน้ากับความหวาดกลัวอย่างคนไม่รู้เรื่องราว“ฉันไม่รู้จักคุณ” ร่างบางสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุมได้ขณะเอ่ยปากบอกคนแปลกหน้า“อย่ามาทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลย”“แต่ฉันไม่รู้จักคุณจริงๆ ”“หรือว่าคุณชอบความรุนแรง หืม?” คิ้วเข้มบนใบหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับหนุ่มอเมริกันขมวดเข้าหากันอย่างไม่ค่อยชอบใจนักดวงตาสีเฮเซลนัทคู่นั้นเริ่มวาววับดุจสัตว์ร้ายตามแรงอารมณ์กรุ่นโกรธ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้หญิงตรงหน้าถึงมีท่าทีเล่นตัวนัก ในเมื่อเธอคือคนที่เพื่อนของเขาส่งมาให้เสพสมในค่ำคืนนี้สาวไทยหน้าตาสะสวย ตัวเล็กน่ารัก ตรงสเปกเขาทุกอย่าง ถึงแม้ภาษาอังกฤษอาจไม่ค่อยดีนัก แต่ก็พอสื่อสารกันได้ในระดับหนึ่ง แต่ถึงจะสื่อสารกันไม่ได้ก็ใช่ว่าจะเป็นปัญหาสำหรับเรื่องบนเตียงถึงแม้เขาอยากจะจับเธอกดลงไปบนเตียงตั้งแต่เมื่อสิบห้านาทีก่อน แต่กลับต้องมาเล่นไล่จับ ที่เสียทั้งแรงและเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์“คุณจะทำแบบนี้กับคนที่ไม่รู้จักกันไ

HAPPY CONDO“เสร็จยังคะหม่ามี๊ น้ามุกคงรอฮันนี่แย่แล้ว”“เสร็จแล้วค่ะ ดูในกระจกสิคะ สวยมั้ยเอ่ย”คุณแม่ยังสาวบอกลูกน้อยพร้อมให้เธอเดินไปดูตัวเองในกระจก หลังจากที่ตนเองแต่งตัวให้ลูกตัวน้อยเสร็จหนูน้อยฮันนี่ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเจ้าหญิงที่เธอชอบพร้อมผูกผมดังโงะเผยให้เห็นแก้มกลมๆ ขาวๆ ยิ้มอย่างชอบใจ“สวยจังเลยค่ะ สวยเหมือนหม่ามี๊ขาเลย”หนูน้อยฮันนี่พูดออกมาแล้วยิ้มแก้มปริ พร้อมเอ่ยชมแม่ของเธออย่างปากหวาน“อย่าดื้ออย่าซนกับน้ามุกนะคะ แล้วจำที่หม่ามี๊สอนได้ไหม”“จำได้ค่า ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ไปไหนกับคนแปลกหน้า ถ้าหาน้ามุกไม่เจอให้เอาเบอร์ที่หม่ามี๊ใส่ไว้ในกระเป๋าให้คนอื่นโทรให้ค่า”หนูน้อยตอบออกมาในสิ่งที่คุณแม่เคยสอนไว้หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอโชคดีที่ฮันนี่เป็นเด็กฉลาดและค่อนข้างเชื่อฟัง“งั้นเราลงไปหาน้ามุกกันดีกว่าค่ะ”เธอกับแพรมุกพักกันคนละที่แต่ไม่ไกลกันมากนัก แพรมุกเธออยู่บ้านที่พ่อแม่ให้ไว้ ส่วนเธอซื้อคอนโดห้องขนาดกลางอยู่กับลูกสาวสองคนและที่นี่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ระบบความปลอดภัยก็ดี“เย่ ไปค่า” สาวน้อยจูงมือคุณแม่ของเธอลงไปหาน้าสาวทันที“ว้าวว เจ้าหญิงที่ไหนคะเนี่ย ทำไมน่ารักอ

เมื่อชายหนุ่มได้ยินความจริงจากปากเธอก็รู้สึกโกรธอีกครั้งแม้ในใจจะรู้คำตอบอยู่แล้วแต่ก็อดที่จะรู้สึกโกรธไม่ได้จริงๆ เธอปิดบังเขามาตั้งหลายปี ถ้าเขาไม่มาที่นี่ก็คงไม่รู้เรื่องของลูกตัวเองไปตลอดชีวิต“ทำไมไม่บอกเรื่องลูกกับผม”“แล้วทำไมฉันต้องบอกคุณ”“ก็ผมเป็นคนทำให้เขาเกิดมา!! หรือคุณลืมไปแล้ว ว่าผมทำท่าไหนบ้าง ถึงมีเด็กคนนี้” ชายหนุ่มพูดพร้อมรอยยิ้มร้ายกาจพลางย่างกรายเข้าหาหญิงสาว“เรามาทบทวนความทรงจำกันหน่อยไหม”“หยุดเลยนะ ฉันก็บอกความจริงไปแล้วไง ส่วนเรื่องคุณฉันจะบอกกับฮันนี่เองว่าคุณเป็นพ่อเธอ”“งั้นเรามาทำความรู้จักกันก่อน ลูกหนึ่งคนแล้วผมกับคุณยังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อแล้วเรื่องอื่นๆของลูกไว้เราจะคุยกันอีกที”จากนั้นทั้งสองคนก็ทำความรู้จักกันพอประมาณแล้วความเงียบก็เขามาแทนที่...เมื่อเด็กน้อยได้ย้ายมายังห้องพักแล้วก็โทรหาแพรมุกทันทีเธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้แพรมุกฟัง แพรมุกรู้ว่าฮันนี่ปลอดภัยแล้วก็เบาใจลงและบอกว่าอีกสักพักจะเข้ามา หญิงสาวนั่งมองลูกสาวที่ศีรษะมีผ้าพันแผลพันอยู่และตามร่างกายก็มีรอยถลอกแล้วขอบตาก็ร้อนผ่าวขึ้นอีกครั้ง เธอเลี้ยงฮันนี่ได้ดีสุดๆแล้วจริงๆ เหรอ เมื่อเห็นลูกเป

เวลาเที่ยงคืนเศษ ชายหนุ่มมาถึงบ้านก็ตรงไปยังห้องลูกน้อย เมื่อเห็นลูกสาวหลับสนิทอยู่ก็เดินออกมา วันนี้เขามีนัดกับเพื่อนๆที่คลับเลยนั่งคุยและดื่มกันจนดึก เมื่อเดินผ่านห้องหญิงสาวเขาจึงเปิดเข้าไปดูก็เห็นเธอนอนหลับอยู่ สวยจัง เขาคิดในใจพร้อมมองที่ลำคอเรียวระหงไล่ขึ้นไปยังริมฝีปากจนเกิดอาการร้อนรุ่มขึ้นมาไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะอะไรกันแน่ เขานั่งลงบนเตียงพร้อมโน้มหน้าลงไปยังริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวทันที…หญิงสาวที่กำลังหลับอย่างมีความสุขรู้สึกมีอะไรมาเกลี่ยใบหน้าของเธอจนเกิดความรำคาญก็ลืมตาขึ้นและตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มโน้มหน้าลงมาที่ริมฝีปากของเธอ ลมหายใจร้อนๆ ของเขามีกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ผสมอยู่“คะ..คุณ หยุดนะ” หญิงสาวรีบลุกขึ้นนั่งทันทีพร้อมกระชับผ้าห่มแน่นชายหนุ่มรู้สึกว่าหญิงสาวเป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดความต้องการของเขาได้เป็นอย่างดีจริงๆตอนนี้ร่างกายเขาร้อนรุ่มและเขาต้องการที่จะปลดปล่อยเขาขยับตัวไปนั่งบนเตียงกับหญิงสาวพร้อมยื่นหน้ามายังริมฝีปากอีกครั้ง"ผมขอได้ไหมรสา" ชายหนุ่มพูดพร้อมประกบปากตนเองลงไปยังปากสีแดงระเรื่อของหญิงสาวจนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัว"อื้อ...อื้อ ปะ.ปล่อย อื

เช้าวันรุ่งขึ้นเช้านี้หญิงสาวรู้สึกไม่สดชื่นเป็นอย่างมากเพราะคิดแต่เรื่องของห้องข้างๆ ทั้งคืน วันนี้เป็นวันหยุดฮันนี่ออกไปเที่ยวกับคุณปู่คุณย่าอีกเช่นเคย แต่ก็ดีเหมือนกันเขาไม่ต้องมาสงสัยว่าผู้เป็นพ่อพาใครมาบ้าน ที่บ้านจึงเหลือเธอ ฮาร์ฟ ฮิลล์ เคนและแคนดี้ที่ต้องนั่งร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกันรสา ฮิลล์และเคนนั่งรอชายหนุ่มและหญิงสาวที่กำลังเดินลงบันไดมา“ขอโทษทีค่ะ พอดีเมื่อคืนหนักไปหน่อย”แคนดี้พูดหน้าระรื่น“งั้นทานอาหารกันเถอะ” ฮิลล์พูดขึ้นเมื่อทุกคนมากันครบ น้องชายเขาคิดจะทำอะไรอีกพาผู้หญิงมาบ้านไม่เกรงใจแม่ของลูกเลย เขาคิดในใจ“ต้องขอโทษสำหรับเสียงเมื่อคืนนะคะ คงหนวกหูสำหรับคุณไปหน่อย พอดีเบาสุดได้แค่นั้นแล้วค่ะ” แคนดี้พูดขึ้นมาอีกครั้ง“ไม่เป็นไรค่ะ เสียงโหยหวนดีคิดว่าเปรตที่ไหนมาขอส่วนบุญ” รสาตอกกลับทันที แม้เมื่อคืนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยด้วยซ้ำแคนดี้ที่ได้ยินก็เกือบจะปรี๊ดแตกแต่แสร้งเก็บอาการ ต่างจากฮิลล์และเคนที่นั่งก้มหน้าอมยิ้มอยู่“แล้วเธอรู้จักฮาร์ฟดีแล้วเหรอถึงปล่อยให้ตัวเองมีลูกแบบนี้ คิดจะจับเขาสินะ”“ก็ไม่ได้รู้จักดีอะไรหรอกค่ะ แต่เผลอมีลูกไปแล้วและได้มาอยู่ที่นี่โดยไม่ต