All Chapters of แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้: Chapter 41 - Chapter 50

EP42 - แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้ (เลย์)"ค่ะ เดี๋ยวหนูสอบเสร็จ พี่มารับหนูนะ" บีเลิฟเอ่ยก่อนยิ้มกว้างแล้วรีบหมุนตัวเดินขึ้นตึกเพื่อไปเข้าสอบเลย์กลัยมาที่บ้าน ก่อนนั่งลงที่โต๊ะทำงาน รูปแม่ที่ใส่กรอบตั้งอยู่บนโต๊ะนั่น ถูกเขาหยิบขึ้นมาแล้วมองด้วยแววตาเศร้าอยู่แบบนั้นนานนับชั่วโมง"แม่ครับ แบบนี้ใช่มั้ย แม่ถึงเจ็บจนทนไม่ไหว แม่เลยทิ้งผมไป" เลย์เอ่ยกับรูปของผู้เป็นแม่"ผมจะให้บทเรียนราคาแพงกับผู้หญิงคนนั้น แม่เห็นด้วยกับผมมั้ยครับ"เลย์นั่งเอ่ยอยู่แบบนั้นก่อนมองนาฬิกา ตอนนี้ได้เวลาไปรับบีเลิฟที่มหาลัย เขาขับรถสปอตคันหรูของตัวเองมาจอดที่หน้าคณะ ไม่นานหญิงสาวใบหน้าหวานก็รีบเดินขึ้นมานั่งบนรถ"ฟ่อดดดดด คิดถึงจังเลยค่ะ" บีเลิฟเอ่ย"อารมณ์ไหนถึงหอมพี่แบบนี้หื้ม!""ก็อารมณ์ดีค่ะ"บีเลิฟเอ่ยก่อนที่เลย์จะขับรถพาเธอกลับมาที่คอนโดของเธอเองเพื่อมาเอาเสื้อผ้าก่อนกลับไปที่บ้านของเขา หลังจากอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ เลย์ก็ขับรถพาบีเลิฟเข้าไปที่บ้านหลังใหญ่เพื่อกินมื้อเย็นกับผู้เป็นพ่อ"คุณเลย์ครับ นายท่านรออยู่ที่ห้องอาหารครับ"ลูกน้องคนสนิทของพ่อเขาเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาต้อนรับเลย์ที่หน้าประตูของบ้านเมื่อเห็นเ

EP44 - แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้ (เลย์)"กรี๊ดดดดดด"เสียงกรีดร้องของพิมพ์ดังลั่น เธอเห็นบีเลิฟกำลังนั่งมองเธอด้วยสายตาเย้ยหยัน“อยากร่วมด้วย ร่วมซะให้พอใจนะ!!!"บีเลิฟเอ่ยก่อนค่อยๆเปิดกระดุมเสื้อจนเห็นเนินอกอวบ สายตาของเลย์ที่นอนอยู่เบื้องล่างมองเธอด้วยความพึงพอใจ วันนี้บีเลิฟหึงเขาอย่างหนักและเธอกำลังจะทำในสิ่งที่เขาไม่คิดว่าผู้หญิงหวานๆแบบเธอจะกล้าทำ"โครตเร้าใจเลย เมียเวอร์ชั่นนี้" เลย์เอ่ยบีเลิฟค่อยๆถอดเสื้อของเลย์ออก ก่อนปลดเข็มขัดแล้วดึงกางเกงเขาลงจนถึงเข่า ทุกการกระทำของบีเลิฟ พิมพืมองเห็นแค่ว่าเธอกำลังทำบางอย่างแต่ไม่เห้นร่างกายของเลย์ ไม่นาน พิมพ์ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นบีเลิฟก้มลงทำบางอย่าง ซึ่งเธอรู้ดีว่าคืออะไร ในขณะที่ผู้หญิงคนอื่นๆ แทบจะได้ทำบางอย่างแบบนี้กับร่างกายได้ไม่มากและไม่นาน แต่นี่บีเลิฟทำทุกอย่างทั้งหมดที่เขาเคยไม่ยอมให้ทำมากนักจริงๆ"ซี๊ดด!!! เลิฟ เสียวหัว!!!""อื้มส์ อมให้มิดที่รัก"เลย์เอ่ยออกมาจากแรงรักผ่านริมฝีปากของแฟนสาวอย่างบีเลิฟ วันนี้เธอดูเก่งเรื่องนี้ทั้งๆที่ก่อนหน้าเหมือนกับไม่ใช่คนล่ะคน"อ๊ายย อีบ้า!!!" พิมพ์กรีดร้องด่าทอบีเลิฟไม่หยุด"หุบปาก!!!

EP46 - แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้ (เลย์)เมื่อคุยกันจนเสร็จ เลย์ก็ขับรถกลับบ้าน ผ่านไป2วันแรกที่ไม่ได้เจอกัน บีเลิฟก็ดูซึมๆลงจนริสาผู้เป็นแม่เอ่ยทักขึ้น"เป็นยังไงลูก ปิดเทอมแล้วเหงาซิเรา" ริสาเอ่ย"ค่ะแม่ อยู่เฉยๆมันก็เบื่อค่ะ" บีเลิฟเอ่ย"อยู่เฉยๆเบื่อหรือคิดถึงใคร หื้ม!"ริสาเอ่ยพรางนั่งลงลูบผมลูกสาวอย่างเอ็นดู"นะ..หนูเปล่านะคะแม่ หนู...""เป็นธรรมดาลูก คนรักกันพอห่างกันมันก็จะคิดถึงแบบนี้แหละ แม่กับพ่อเคยห่างกันเกือบ4ปีตอนที่แม่ท้องพี่คิว ตอนนั้นแม่คิดถึงพ่อมาก แต่ความจำเป็นเลยต้องห่างกัน แม่เข้าใจหนูนะบีเลิฟ" ริสาผู้เป็นแม่เอ่ย"โห! แล้วแม่ทำยังไงค่ะเวลาคิดถึงพ่อ""ตอนนั้นแม่ได้แต่ดูรูปพ่อเขาน่ะ""อ่อ แย่เลยนะคะ หนูอยากเจอพี่เลย์ แต่พี่คิวสั่งไว้ เจอกันไม่ได้...""พี่คิวเขารักหนูมากนะหนูก็ต้องเข้าใจเขา เดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านไปนะลูก" ริสาเอ่ย"ค่ะแม่"ผ่านมาจนถึงช่วงค่ำ บีเลิฟเตรียมตัวนอนเพราะไม่ได้รับอนุญาติให้ออกไปไหน ไม่นาน คนที่กำลังคิดถึงก็โทรเข้ามาFaceTime เลย์บีเลิฟกดรับสาย ก่อนที่กล้องของทั้งสองฝ่ายจะเปิดทำให้ทั้งคู่เห็นหน้ากันและกันในรอบสองวัน ที่ผ่านมา2วัน เธอไม่ได้คุยกับเ

EP48 - แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้ (เลย์)ผ่านมาสองสามวัน เลย์เงียบหายไปจนบีเลิฟเริ่มเป็นห่วง ในขณะที่กำลังกินมื้อเช้าที่บ้านหลังใหญ่พร้อมพ่อแม่ เสียงโทรศัพท์ของบีเลิฟก็ดังขึ้นจากสายที่ไม่รู้จัก เธอจึงกดรับสายนั้น(ฮัลโหล สวัสดีค่ะ)(สวัสดีครับ หนูบีเลิฟใช่มั้ยครับ)(ใช่ค่ะ นี่ใครเหรอค่ะ???)(อ่อ อาเป็นหมอ พอดีอยากจะสอบถามหนูบีเลิฟว่าเจอกับเลย์บ้างมั้ย เขาขาดการติดต่อไม่ได้มาตามนัดที่โรงพยาบาล ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า)ปลายสายเป็นหมอที่ทำการรักษาเลย์ แต่หลังจากออกจากห้องพักแพทย์วันนั้น ซึ่งเลย์ดูท่าทางแฮปปี้ดีและอยากรักษา แต่ปรากฏว่าผ่านมาหลายวันจนถึงวันนัด เลย์ก้ไม่มาตามนัดอีกครั้ง มันวนกลับไปเหมือนครั้งก่อน ซึ่งหมอเองก็ค่อนข้างเป็นห่วง เพราะอาการของเลย์กับแม่ของเขาคล้ายกันมาก มากจนกลัวว่าเลย์จะทำอะไรลงไปโดยที่ถูกโรครุมเร้า(พี่เลย์ไม่ไปรักษาเหรอค่ะ?? เอ๊ะ! เกิดอะไรขึ้น)(ถ้าติดต่อเลย์ได้อารบกวนหนูดูเขาหน่อย อากลัวเขาจะเป็นเหมือนตอนแม่ของเขา)(ดะ..ได้ค่ะ หนูจะรีบติดต่อเขา)เมื่อบีเลิฟวางสายเสร็จ หัวใจดวงน้อยๆของเธอก็สั่นไหว จู่ๆเลย์ไม่ยอมไปรักษาตัวทั้งที่รับปากกับเธอ แถมยังหายเงียบ

EP50 - แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้ (เลย์)“พี่สัญญากับหนูได้มั้ย ว่าจะไม่ทำอะไรน่ากลัว จะไม่จมกับความทุกข์” บีเลิฟเอ่ย“อืม”“พูดว่าสัญญาซิค่ะ”“อืม พี่สัญญา เลิฟรีบกินข้าวเถอะ กินน้ำส้มให้หมดนะ แล้วขึ้นไปให้พี่นอนกอดให้หายคิดถึงหน่อย” เลย์เอ่ย“ค่ะ”บีเลิฟไม่ยอมดื่มน้ำส้มจนเลย์ทำหน้าส่งสัย จนเธอต้องกลั้นใจดื่มมันเข้าไป ทันทีที่ดื่มเสร็จเธอก็บอกว่าปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำขอขึ้นห้องไปรอทันทีที่ถึงชั้นบน เธอรีบเข้าห้องน้ำล้วงคอตัวเองให้อ่วกออกมาจนหมด น้ำหูน้ำตาไหลพรากจนเธอต้องรีบล้างหน้าและยืนสักพัก ไม่อย่างนั้นเลย์ต้องรู้แน่ๆว่สเธอทำอะไรเมื่อรู้สึกว่าตัวเองปกติ เธอก็รีบเดินออกจากห้องน้ำ เจอเลย์นอนเล่นโทรศัพท์รอ เลยเลือกจะเดินไปนอนซุกอกเขาแล้วทำทีเป็นว่าเริ่มง่วงนอน ออดอ้อนเขาสารพัด“พี่เลย์ งืออออ”“อ้อนพี่จังเลย ฟ่อดดดด”เลย์ที่รู้สึกว่าบีเลิฟไม่ปกติราวกับว่าเธอกำลังง่วงนอน เขากดยิ้มบางๆเมื่อเห็นแบบนั้นทั้งคู่คลอเครรยกันสักพักบีเลิฟก็นิ่งไปเลย์ค่อยๆคลายกอดแล้ววางเธอนอนราบลงกับหมอนแล้วห่มผ้าให้ก่อนกดจูบลงบนหน้าผากเธอเบาๆ“พี่ขอโทษที่ผิดสัญญา แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย มันต้องชดใช้กับสิ่งที่