All Chapters of เพลย์บอยที่รัก Beautiful Friend: Chapter 1 - Chapter 5

แสงไฟสลัวที่หัวเตียงสร้างเงาเลือนรางเคลื่อนไหวอยู่บนผนังห้อง เงาของหญิงชายที่สอดประสานการเคลื่อนไหวเป็นจังหวะรุกเร้ากระชั้นถี่ ดั่งคนทั้งสองกำลังต่อสู้ฟาดฟันกันด้วยกายเนื้อที่เปลือยเปล่ากล้ามเนื้อต้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามดูยิ่งใหญ่แข็งแกร่งช้อนต้นขาอวบอิ่มของคนใต้ร่างและกระชากเข้าหาอย่างไม่ปรานี แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เรือนร่างอวบอัดที่อยู่ด้านล่างร้องขออ้อนวอนให้เขายุติการกระทำลงเลยสักนิด กลับกันเธอยิ่งส่งเสียงสั่นรัญจวนชวนเสียวซ่านให้ดังมากยิ่งขึ้น ราวกับว่าไม่มีอะไรจะระบายความอัดอั้นของเธอเท่ากับการกรีดร้องและเปล่งเสียงด้วยความสุขสมนั้นออกมาอีกแล้วและเสียงนั้นก็มีผลทำให้ความแข็งแกร่งสอดแทรกรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่าตามอารมณ์ จนเส้นสายแห่งแรงปรารถนาบรรจบกันและกัน มีเพียงเสียงเหนื่อยหอบสอดประสานราวกับคนสองคนนี้เพิ่งผ่านสมรภูมิรบที่ต้องวิ่งหนีอย่างไม่เกรงกลัวความตาย และเมื่อมาถึงจุดหมายที่ต้องการ ความเหนื่อยหอบนั้นจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขซ่านไปจนถึงหัวใจ“อืม.. อริน เธอทำให้พี่ถึง.. ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ พี่หมดแรง..”สาวใหญ่พลิกร่างออกจากเขาก่อนจะซุกซบใบหน้าสวยจัดที่ดวงตาหลับพริ้มลงก

“อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะคะเจ้านาย” “ครับ พอดีเพื่อนผมจะมาจากอังกฤษอาทิตย์หน้า รบกวนคุณกิ่งช่วยเคลียคิวให้ด้วยนะครับ ผมอยากจะหยุดสักอาทิตย์นึง นะ.. นะครับ ขอร้องล่ะ” อรินทำเสียงออดอ้อนปนดวงตาเว้าวอน เพราะสายตาราวกับกำลังจ้องจับผิดของกิ่งแก้วที่ใช้มองเขาไม่ต่างจากยามที่คุณครูจับได้ว่านักเรียนสุดป่วนจะหนีโรงเรียนสักนิด “แต่อาทิตย์หน้าคุณอรินคิวเต็มนะคะ ลูกค้าจากเวียดนามจะมาถึงวันจันทร์ซึ่งเราก็นัดทางโรงงานผู้ผลิตไว้วันอังคารด้วยค่ะ วันพุธต้องได้ที่ซื้อเม็ดพลาสติก วันพฤหัสต้องหาที่ประกอบ วันศุกร์..” “OK. ครับคุณกิ่ง เอาเป็นว่าสัปดาห์หน้า 7 วัน ผมป่วย เรื่องเม็ดพลาสติก ที่ประกอบ รถขนส่ง รวมทั้งแพคเกจจิ้ง ผมจะทำให้เสร็จภายในวันนี้ คุณกิ่งรอใบเสนอราคาได้เลย ส่วนเรื่องลูกค้าเวียดนามกับโรงงานผู้ผลิต ผมมั่นใจว่าคุณกิ่งแก้ปัญหาได้อย่างแน่นอน นะครับ.. Please..” “ค่ะ! มีอะไรที่คุณอรินอยากได้แล้วไม่ได้ล่ะคะ พี่กิ่งก็ต้องคอยเก็บกวาดให้ตลอด” อรินมองผู้ช่วยสาวใหญ่ของเขาอย่างขำๆ ก่อนจะเอนศีรษะพิงเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่ ดวงตาคมเข้มกวาดมองโ

เบนจามินยิ้มกับคำเปรียบเปรยเรื่องอายุของเธอกับเขา “ผู้ชายมีแต่จะหนุ่มขึ้น ผู้หญิงมีแต่จะแก่ลง” แต่สำหรับแองจี้เขากลับไม่คิดแบบนั้นเพราะยิ่งนานวันเขากลับคิดว่าสัดส่วนของเธอดูจะเย้ายวนและมีเสน่ห์มากขึ้น ในทุกครั้งที่เขาสัมผัสไม่เคยสักครั้งที่เขาจะไม่ร้อน ชายหนุ่มหันมาเป็นฝ่ายโอบประคองสะโพกผายของเธอก่อนจะไล้ไปมาตามเนินสะโพกและเรื่อยขึ้นมาถึงหน้าอกอวบอิ่มที่ทำให้เขาสำลักความสุขทุกครั้งที่ก้มหน้าลงไปหา “หึหึหึ.. ตรงไหนครับที่แองจี้จะ.. ที่เห็นนี่ก็เหลือจะรับประทานทั้งนั้น ผมอิ่มทุกครั้งที่ได้..” “อิอิ.. ปากหวานจริงๆ นะคะ นี่แหละ..แองจี้ถึงไปไหนไม่รอด” “ไม่ใช่แค่ปากนะครับที่หวาน ไม่เชื่อลองชิมดูสิครับ” ดวงตาคมเข้มสะท้อนลูกแก้วสุกใสสีฟ้าทำให้แองจี้คล้ายถูกมนต์สะกด เพียงเขาเหลือบตามองต่ำเธอก็พร้อมที่จะย่อกายลงไปสู่จุดหมายที่เขาต้องการในทันที เพราะที่นั่นก็ทำให้เธอสุขจนแทบจะสำลักออกมาไม่ต่างกัน .. บรรยากาศในสวนที่ครึ้มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ดูร่มรื่นเย็นตา สองเท้าแข็งแกร่งก้าวมั่นไปยังทางเดินที่ทอดเข้าสู่สถานที่ส่วนตัวด้านใ