All Chapters of just a fiance ว่าที่คู่หมั้นตัวร้าย: Chapter 81 - Chapter 90

“อย่ามาต่อรอง ถ้าเธอยกเลิกก็ไม่ต้องไปมันแล้วถ่ายแบบอะไรเนี่ย ปล่อยให้ไอ้แฟนเก่านั่นมันเจ๊งบ๊งไปเลย!” ซาดีนส์ใช้น้ำเสียงประชดตอบฉัน“ก็ได้ งั้นก็คืนของมาแล้วหลังจากนั้นนายจะขออะไรฉันยอมทุกอย่าง”จนปัญญาที่จะต่อรองกับคนเอาแต่ใจฉันเลยประชดเขาไป แต่รู้อะไรไหม หลังจากที่คำพูดฉันจบลงซาดีนส์ถึงกับยิ้มชวนขนลุกพร้อมกับ… พรึ่บ!“นี่! ทำอะไรของนายเนี่ย” จู่ๆ หมอนี่ก็ดึงร่างฉันลงไปนอนข้างเขาพร้อมกับพลิกตัวเองขึ้นคร่อมร่างฉันไว้ กักกันด้วยมือแกร่งทั้งสองข้าง“มัดจำ คนแบบเธอมันต้องมีมัดจำ ไม่งั้นพองานเสร็จเธอก็จะกลับคำ”“อื้อ” เพราะไม่ทันตั้งตัว ทำให้ซาดีนส์ฉกริมฝีปากหนาทาบทับริมฝีปากบางฉันได้สำเร็จ เขาค่อยๆ ลากเลียลิ้นร้อนชื้นหยอกเย้าบริเวณรอยแยกของริมฝีปาก ดูดเม้นสลับโลมเลียอยู่ชั่วครู่จนฉันเคลิ้มตาม ค่อยๆ ล่วงล้ำเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นหยอกเย้าลิ้นฉันในโพรงปากได้สำเร็จตุบๆ ฉันทุบมือลงไหล่หนาสองสามครั้ง เมื่อรับรู้ได้ถึงฝ่ามือหนานุ่มกำลังลากไล้ผ่านใต้ร่มผ้าฉันขึ้นมายังขอบบราเซีย“แฮ่กๆ” ฉันหอบหายใจหนักหน่วงเมื่อซาดีนส์ยอมถอนจูบร้อนแรงนั้นออกแต่อย่าคิดว่าหมอนี่จะหยุด เขาแค่เปลี่ยนจากริมฝีปากเป็นล

หลังจากที่อ่านรายละเอียดงานในครั้งนี้ ฉันต้องถ่ายชุดว่ายน้ำจำนวนสิบชุดและจะถ่ายเซ็ตละประมาณสิบห้านาที และตอนนี้ก็ถ่ายกันมาจนถึงชุดที่เก้าแล้ว เป็นชุดทูพีชสีแดงสดซึ่งขับผิวขาวๆ ของฉันให้โดดเด่นและร้อนแรงขึ้น“สวยครับ เชิดหน้านิดหนึ่ง แบบนั้นแหละ เยี่ยมเลย” เสียงพี่ตากล้องร้องบอกให้ฉันทำท่านั้นทีท่านี้ที และทุกครั้งก็มาพร้อมคำชมที่ว่าฉันโพสท่าเก่งเหมือนกับมืออาชีพ ทั้งๆ ที่นี่คือการถ่ายแบบหน้ากล้องเป็นครั้งแรก“โอเค พักกองก่อนแล้วเดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเจอกันในชุดสุดท้ายครับ” เมื่อชุดรองสุดท้ายเสร็จสิ้นพี่ตากล้องเลยตะโกนบอกสตาร์ฟและคนอื่นๆ ให้ช่วยกันเก็บของเพราะชุดสุดท้ายเราจะย้ายไปถ่ายภายในรีสอร์ทแทน“เหนื่อยมั้ย” เฮียทีมเอ่ยถามพร้อมกับยื่นน้ำมะพร้าวมาให้“นิดหน่อยค่ะ เพลย์ขอตัวนะคะ” เพราะสายตาฉันเห็นใครบางคนที่นั่งทำหน้าบูดเป็นตูดหมึกอยู่ไม่ไกลนักมาร่วมสองชั่วโมงแล้วจึงปลีกตัวเพื่อที่จะเดินไปหาเขาแต่กลับถูกเฮียทีมรั้งไว้อีกครั้ง“พี่ขอคุยกับเราแปบหนึ่งได้หรือเปล่า” ฉันทำท่าทางอ้ำๆ อึ้งๆ เมื่อมองเห็นว่าซาดีนส์กำลังนั่งอยู่เก้าอี้ผ้าใบและกอดอกมองมาทางฉันกับเฮียทีมนิ่งๆ“เอ่อ”“ห้านาที พี่

ผมจำเหตุการณ์นี้ได้เพราะเพลย์เพิ่งจะเล่าให้ฟัง‘หลังจากวันนั้นฉันมีปากเสียงกับโมนาร์รุนแรงมาก เธอถึงกับขู่จะฆ่าตัวตายหากผมยื่นมือไปช่วยเพลย์ แต่ผมตอนนั้นคิดว่าเธอพูดเล่นเลยไม่สนใจ ตั้งใจจะไปแก้ข่าวให้เพลย์ที่มหาลัย แต่ขับรถไปได้ไม่ถึงห้านาที แม่ก็โทรมาบอกว่าโมนาร์กินยาฆ่าตัวตาย’ ผมถึงกับนิ่งอึ้งเมื่อได้ฟังเรื่องราวนี้ของมัน‘หลังจากช่วยล้างท้องได้ทัน โมนาร์ก็ขู่อีกครั้ง ถ้าฉันยังไม่เลิกคิดที่จะช่วยเพลย์รายต่อไปต้องเป็นเพลย์ที่นอนล้างท้องอยู่โรงพยาบาล’ผมถึงกับขบกรามกรอด ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจอย่างที่ไอ้ทีมมันพูดไว้จริงๆ‘โมนาร์ตกลงกับฉัน ถ้ายอมหมั้นกับเธอเรื่องทุกอย่างจะจบลง เธอจะไม่วุ่นวายและไม่ก่อกวนเพลย์อีกตลอดชีวิต’‘มึงเลยยอม?’ ผมถามด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดที่ก่อนหน้าเคยว่ามันหน้าตัวเมีย‘เพื่อความปลอดภัยของคนที่ตัวเองรัก แค่ตัวฉันจมกับความทุกข์ตลอดชีวิตฉันไม่เสียดาย’ ผมนับถือน้ำใจมันจริงๆ‘แต่สุดท้ายมึงก็ยอมเลิกกับโมนาร์เพื่อจะกลับมาหาเพลย์ มึงไม่กลัวโมนาร์จะมาทำร้ายเพลย์เหมือนเมื่อสองปีก่อนอีกเหรอ’ ผมถามจี้ใจดำมัน‘กลัวสิ! แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่ไอ้ทีมขี้กลัวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ฉันยอมแลกทุ

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันเดินหาซาดีนส์ทั่วทั้งนอกและในรีสอร์ท แต่กลับไม่พบแม้แต่เงา แปลก! เขาหายไปไหน?“คิกๆ ซาดีนส์นี่เป็นคนตลกนะคะ” ตอนที่กำลังจะเดินวนไปรีสอร์ทอีกหลัง ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงที่คุ้นหูดังแว่วมาเหมือนจะอยู่กึ่งกลางของตัวรีสอร์ทสองหลังนี้“แล้วเชื่ออะไรมั้ย เธอเข้าใจผิดหาว่าฉันเป็นเกย์ด้วย”“เหรอคะ ตายจริง หล่อและแมนขนาดนี้ทำไมถึงได้ตาถั่วแบบนั้นกันนะ”ฉันยืนแอบฟังบทสนทนาของหญิงชายคู่หนึ่งอยู่มุมผนัง ไม่ได้ปรากฏตัวออกไปให้คนทั้งสองเห็น ไม่จำเป็นต้องเห็นหน้าฉันก็รู้ดีว่าสองเสียงนั้นคือใครที่แท้ก็แอบมานั่งหลบมุมคุยกันนี่เอง!“แล้วซาดีนส์ได้แก้ตัวกับเธอหรือเปล่า” โมนาร์ยังคงถามซาดีนส์ไปเรื่อยๆประโยคสนทนาที่ทั้งสองคุยกันถ้าฉันไม่ได้มโนหรือคิดไปเอง มันเหมือนตอนที่ฉันเจอกับซาดีนส์ครั้งแรกและเข้าใจผิดว่าเขากับเฮียขันทีเป็นคู่เกย์กัน“ยังไม่ทันได้แก้ตัวอะไร ยัยนั่นก็ผันตัวกลายเป็นสตอกเกอร์ตามติดฉันแล้ว”ซาดีนส์ยังคงเล่าเรื่องราวของฉันให้โมนาร์ฟังไปเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าเธอจะสนุกที่ได้ฟังเรื่องราวโก๊ะๆ ของฉันเมื่อครั้งก่อน “ซาดีนส์คะ”ตอนที่ซาดีนส์กำลังเล่าเรื่องฉันเพลินๆ อย

กรุ๊งกริง!เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่กับประตูดังตามแรงผลักที่ฉันเปิดประตูเข้าไป ภายในร้านกาแฟกึ่งคาเฟ่ที่ตกแต่งหรูหราแต่ดูสบายหูสบายตา ผู้คนตอนบ่ายแก่ๆ ไม่ค่อยแออัดเท่าไหร่ ทำให้ฉันมองหาเป้าหมายได้ในเวลาอันรวดเร็ว“รอนานมั้ยคะ” แม้ฉันจะไม่ได้เต็มใจมาเท่าไหร่ แต่มารยาทในการสื่อสารมันก็ยังคงมีจึงเอ่ยถามโมนาร์ที่นั่งอยู่มุมในสุดของร้าน จิบกาแฟพร้อมกับดูนิตยาสารเล่มที่ฉันขึ้นปกอย่างสบายอารมณ์“นั่งสิ” เธอไม่ตอบหรือบางทีคำถามฉันก็ไม่จำเป็นต้องการคำตอบอยู่แล้ว“เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ” ยิ่งอยู่กันสองต่อสองแบบนี้ฉันยิ่งอึดอัดหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่าง ที่โมนาร์เคยทำกับฉันในอดีตมันผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ ยอมรับว่าแม้จะผ่านไปแล้วสองปี แต่ฉันก็ยังคงกลัวเธออยู่ไม่น้อย แม้ตอนนี้จะทำเป็นเข้มแข็ง แต่ลึกๆ ฉันก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะรับมือกับผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ไหวหรือเปล่าถ้าหากเธอคิดจะทำอะไรแผลงๆ อีก“สั่งอะไรมาดื่มก่อนมั้ย?” เหมือนจะเป็นประโยคคำถาม แต่จริงๆ แล้วโมนาร์กำลังแสยะยิ้มให้กับท่าทีหวาดระแวงของฉันอยู่“น้องคะ ขอดัชโกโก้ปั่นแก้ว” ฉันหันไปสั่งพนักงานสาวสวย“ไม่คิดว่าถ่ายแบบครั้งแรกของเธอจะทำให้ยอดขายวันแรกท